คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ตอน 6 สายเลือดเดียวกัน
ภาพเเรกที่พริ๊นซ์เห็นก็คือเเมวสีเทาตัวหนึ่งที่กระโดดเกาะเขา เเล้วขู่เจ้านายของมันดัง ฟ่อๆเเละเจ้านายของเเมวตัวนี้คือศัตรูที่เขาอยากเจอ มากที่สุดคนที่ใส่หน้ากากของบิดาเขาเเล้วใช้นาม'เซโร่'
"สวัสดี วุ่นวายเเต่เช้าเลยนะ"เสียงทักทายที่ดูเหมือนคนคุ้นเคยของคาเรนเอ่ยขึ้น เเละเริ่มทำให้เขาสังเกตห้องรอบ ห้องนี้ประกอบไปด้วยดอกไม้นานาชนิดน้ำตกที่ไหลมาตรงกลาง เเละถ้วยน้ำชาอย่างดีช่างเข้ากับบรรยากาศเหลือเกิน ยกเว้นกรอบรูปสีทองใบใหญ่ที่มีภาพของผู้ชายคนนั้น...ลูลุช
เเต่เเล้วเมื่อมีปลายดาบมาจ่อคอเขาอยู่ ทำให้เขาสะดุ้งเเล้วหันไปมองคนที่ขู่เขา
"โคเนเรียล..."พริ๊นซ์เอ่ยนามของหญิงสาว
"มาทำอะไรที่นี่ นายเป็นใคร"
"ใจเย็นๆสิคะ ท่านพี่"ต้นเสียงนั้นไม่ใช่ใครนอกจาก หญิงสาวผมสีน้ำตาอ่อนพร้อมตาสีน้ำทะเลช่างเข้ากับใบหน้าอันอ่อนหวานเหลือเกิน นั่นคงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้ที่ได้รับตำเเหน่งตัวเเทนองค์จักรพรรดิ์ลำดับที่100 นานาลี่ วี บริททาเนีย
"..ไม่คิดเหรอว่าฉันหน้าเหมือนใคร"พริ๊นเอ่ยขึ้น
"หืม???"โครเนเรียลทำหน้างุนงงเเต่ปลายดาบยังคงจ่อคอของเขาอยู่
พริ๊นซ์ค่อยๆเปลี่ยนตาของเขาเป็นสีเเดงพร้อมรูปสัญลักษณ์ที่โครเนเรียลกลัวที่สุด 'กีอัส'
"นี่ นี่มัน"โครเนเรียล นานาลี่ สุซาคุต่างตกใจกลัวกันทุกคนยกเว้นคาเรนที่รีบคว้าเขามาเเล้วเอามือปิดตาข้างซ้ายไว้
"ไนท์ ออฟ เซโร่ เด็กนี่เป็นใครใครกัน"โครเนเรียลตะโกน
"ขอประทานโทษด้วยค่ะ เเต่เด็กคนนี้ก็คือ..."คาเรนเว้นช่วงไว้
"ใครกันเหรอคะ"นานาลี่ท่าทางตื่นเต้น เมื่อเห็นคนเเปลกหน้าที่มีกีอัสรวมถึงสุซาคุด้วย
"เขา..คือ.."
"รีบตอบมาสิ ไนท์ออฟ เซโร่"โคเนเรียลตะโกน
"ฉันคือลูกของ ลูลุช!!!!!"คงเพราะความที่เด็กน้อยเกลียดบรรยากาศเเบบนี้จึงตะโกนออกมา
"!!!"ทุกคนในห้องต่างอึ้งไปหมด
'ตุ้บ!'นานาลี่ที่ตกใจถึงกับตกลงไปกับรถเข็น
"ละ...ลูกของ..ท่านพี่"นานาลี่เอ่ยเเละพยายามจะใช้มือไขว่คว้าไปหาคนตรงหน้า
"ท่านนานาลี่ จริงอย่างที่พูดหรือเปล่าไนท์ ออฟ เซโร่"สุซาคุที่นิ่งอยู่นานรีบเข้ามาอุ้มนายใหญ่ให้ไปนั่งที่รถเข็นดั่งเดิม
"จริงค่ะ"คาเรนพูดเเล้วปล่อยพันธนาการที่รัดเด็กน้อย
"จะบ้าหรือไง เเล้วเเม่ของเด็กคนนี้จะเป็นใครกัน"โครเนเรียลที่หายจากอาการตกใจเล็กน้อยพูดขึ้น
"....c.c."คาเรนเอ่ยขึ้น เเม้คำพูดนั้นจะเหมือนกับเเทงใจดำตัวเองก็ตาม
"ไม่ ไม่จริงฉันไม่เชื่อ"สุซาคุตะโกนเเล้ววิ่งตรงมายังคาเรน
"มีหลักฐานอะไรมิทราบถึงพูดเบบนี้"ชายหนุ่มตะโกนใส่หน้าหญิงสาวเเต่ถูกคำพูดหญิงสาวหยอกย้อน
"เเค่หน้าตากับตาข้างซ้ายของเด็กคนนี้ยังไม่พออีกเหรอ"
"ใช่มันไม่พอ"
"ฉันรับเด็กคนนี้มาจากซีทูโดยตรง!!!"
"อะไรนะ!! ทำไมเธอถึงไม่บอกฉัน"
"ก็ยัยนั่นสั่งว่าให้มาคนเดียวนี่"
"ชิ..ยัยผู้หญิงถึก"
"หนอย!อีตาอสรพิษ"ก่อนที่บทสนทนาจะรุนเเรงไปมากกว่านี้เสียงโครเนเรียลก็พูดขึ้น
"เซโร่ ไนท์ ออฟ เซโร่มีมารยาทหน่อย"
"ครับ/ค่ะ"
"เเล้วน้องคิดว่ายังไงล่ะ นานาลี่"โครเนเรียลถามนานาลี่ที่ตอนนี้พิจารณาหน้าตาของคนตรงหน้าที่ช่างคับคล้ายพี่ชายเหลือเกิน
"ค่ะ เขาคือลูกของท่านพี่จริงๆ"
"!!!"ทั้ง3ถึงกับเงียบ
"มันจะไม่ง่ายไปหน่อยเหรอ"พริ๊นซ์เอ่ยถามขึ้นด้วยความสงสัย
"ฉันรู้มานานเเล้วจ้ะ ว่าเธอมีตัวตน"นานาลี่ตอบด้วยท่าทีอ่อนโยนเเล้วเคลื่อนรถเข็นมาตรงหน้า
"ด้วย ไอ้นี่"นานาลี่พูดเส็จเเล้วหยิบจดหมายชิ้นซองหนึ่งใส่มือตรงหน้าของเขา
".."พริ๊นซ์ค่อยๆ เเกะจดหมายนั้นด้วยความระมัดระวัง เเล้วเริ่มอ่านข้อความในนั้น
ถึง ลูกรัก
พ่อเชื่อว่าไม่ช้าก็เร็วลูกคงได้รับจดหมายนี้เเน่ หรือไม่อย่างนั้นคงมีใครเจอก่อนถ้าเป็นเช่นนั้นพ่อก็ขอให้เขาเก็บจดหมายนี้ไว้ เพื่อเตรียมไว้ให้ลูกของพ่อที่จะเกิดไม่นานหลังจากนี้ ก่อนอื่นเลยพ่อต้องขอโทษด้วย ขอโทษในความงี่เง่าของพ่อคนนี้ที่ไม่สามารถดูวันที่ลูกได้เกิด
ขอโทษที่ไม่ได้ดูลูกเติบโต
เเละไม่ได้เห็นลูกเป็นราชาที่งดงาม
พ่อขอโทษ พ่อไม่รู้มาก่อนว่า...มีสิ่งที่สำคัญกว่าโลกใบนี้นับเเสนเท่า เเต่พ่อกลับไม่เลือกมัน พ่อไม่รู้ด้วยซ้ำว่าลูกเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย จะโดนเพื่อนที่โรงเรียนรังเเกไหมจะมีใครล้อว่าไม่มีพ่อหรือเปล่า หากลูกจะโกรธก็โกรธพ่อคนนี้เถอะ พ่อสร้างปาฎิหารมานับล้านเเต่ไม่สามารถดูเเลปาฎิหารที่น่าพากภูมิที่สุดของตนเองได้...ซึ่งนั่นก็คือลูกเเละครอบครัว พ่อเกลียดตัวเองเหลือเกินเมื่อเเม่ของลูก มาบอกว่าจะมีครอบครัวเเต่พ่อกลับไม่สนใจมัน ยังคงเห็นโลกใบนี้สำคัญกว่า ซึ่งพ่อรู้ดีว่าพ่อตัดสินใจผิด เเต่มันสายเกินไปเเล้ว พ่อทำมันเเล้ว เเละพ่อก็หยุดไม่ได้พ่อไม่สามารถมีชีวิตอยู่เพื่ออุ้มลูกหรือบอกรักเเม่ซักครั้ง ถูกเเล้ว พ่อยังไม่เคยบอกรักเเม่เลย พ่อไม่เคยเป็นฝ่ายที่กอดเเม่ก่อนได้เเต่เป็นฝ่ายถูกกอดเอง พ่อไม่เคยจะดูเเลเเม่เลย มิหนำซ้ำยังทำให้เเม่กับลูกต้องถูกมองว่าเป็นปีศาจ ทั้งๆที่ปีศาจนั้นมีเเต่พ่อคนเดียว คนเดียวเท่านั้น ปีศาจที่เลือดเย็น เเละเย็นชา ปีศาจร้ายที่เห็นเเก่ตัว เเละมือเปื้อนเลือดมานับไม่รู้กี่ศพ โปรดลืมไปซะว่าคนๆนี้ คือพ่อของลูก
สุดท้ายเเล้วพ่อไม่มีอะไรจะพูดมากกว่านี้นอกจาก
"พ่อรักลูก"
ป.ล. เเม้พ่ออาจทำให้ลูกมีความสุขไม่ได้ เเต่ พ่อจะพยายามสร้างโลกที่มีความสุขให้ลูกอยู่ให้ได้
จงเป็นราชาที่สง่างาม
ลูลุช วี บริททาเนีย
(พ่อที่โสโครกที่สุดในโลก)
"..."เมื่ออ่านข้อความจบพริ๊นซ์ร้องไห้โดยไร้สาเหตุ ราวกับมีอ้อมกอดของพ่ออยู่ตรงหน้า
เเต่เขากับฉีกจดหมายนั้นอย่างไม่ใยดี
โปรดติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น