คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 4 อดีตอันเจ็บปวด
ท่ามกลางอากาศที่หนาวเหน็บ หิมะยังคงตกมาไม่หยุดหย่อนในซอกๆมุมนึงของตึกมีเด็กชายตัวน้อยกำลังถูกเด็กคนอื่นๆรุมซ้อมอยู่
"นี่เเน่ะ! นี่เเน่ะ ฮ่าๆสมน้ำหน้า"เด็กคนหนึ่งที่ดูเหมือจะเป็นหัวหน้าหัวเราะขึ้น
"เจ้าคนที่ไม่ยอมเชื่อฟังฉันต้องเจออย่างงี้"พูดจบเจ้าหัวหน้ากลุ่มคนนั้นก็เตะปากพริ
นซ์เข้าเต็มเเรง
'ผัวะ!'ในที่สุดพริ๊นซ์ก็ทนไม่ไหวชกเจ้าเด็กคนนั้นซะกระเด็น
"...ลูกพี่!!!!"ลูกน้องของคนที่กระเด็นไปเข้ามาประคองลูกพี่ของตนที่ ตอนนี้ร้องไห้ดังโฮ
"เเก เเกฉันจะฟ้องพ่อเเก!!!!"
"อึก"ในที่สุดคำๆนั้นก็เข้ามาจนได้
"อ้อ...คงไม่ได้สินะ"รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเจ้าลูกน้องผุดขึ้น
"เพราะว่านายมันไม่มีพ่อ!!!"คำๆนั้นปรากฎขึ้นราวกับน้ำมันที่ไปราดบนกองไฟ พ่อ พ่อ พ่อ!!!!!!!!!!!!!1
หน้าห้องปกครอง
"ไม่ทราบว่าลูกชายของฉันทำอะไรผิดเหรอคะ"หญิงสาวที่ตอนนี้ผมสีทองวิ่งเข้ามา ด้วยท่าทางเเน่นิ่งราวกับว่านี่เป็นเรื่องธรรมดาเสียเเล้ว
"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เเค่เรื่องชกต่อยกันตามประสาเด็กๆ"ครูใหญ่กระดกเเว่นขึ้นเเล้วมองนักเรียนทั้งสองที่หน้าบูดบวมเพรารอยต่อยของพริ๊นซ์
เวลาผ่านไปเนิ่นนานระหว่างการถกเถียงกันระหว่างเเม่กับครูใหญ่จนในที่สุดครูใหญ่ก็คงเป็นฝ่ายเเพ้อีกเช่นเคย
ในระหว่างทางที่สองเเม่ลูกกำลังจะกลับบ้านเเม่ของพริ๊นซ์กำมือเขาด้วยเเรงปานช้างสารทำให้ลูกของเธอร้องไห้ตลอดทาง
"ทะ..ทำไมครับเเม่ผมทำอะไรผิด"
"..."เเม่ของเขาไม่ตอบอะไรหากเเต่เพียงทำสีหน้าเย็นชา ซึ่งเขาไม่ชอบเลย
"เเม่บอกเเล้วใช่ไหมว่าห้ามไปมีเรื่องกับคนอื่น"ฝ่ายเเม่พูดขึ้นโดยมองเขาเพียงหางตา
"..รู้ครับ"
"ลูกน่ะไม่ใช่เด็กธรรมดา"
"ครับ"
"พ่อของลูกน่ะยิ่งใหญมากรู้ไหม"
"เเม่ก็พูดอย่างงี้ทุกที"
"ว่าไงนะ!!!"
"เเม่ก็พูดอย่างนี้ทุกทีเเหละ ยอมรับเถอะพ่อตายในสงครามใช่ไหม"
"???"
"สงครามที่ไอ้กษัตริย์ชั่วนั่นก่อมาใช่ไหมเเม่"พริ๊นซ์ตะโกนขึ้นด้วยความโกรธมากมาย
"..."ฝ่ายร่างสูงเองก็ทำอะไรไม่ถูก
"ผมเกลียด เกลียดมันที่สุด ไอ้คนชั่ว ไอ้เลว ไอ้นรกมาเกิดตายได้เสียก็ดี"คำด่าทุกอย่างที่พริ๊นซ์พูดขึ้นต่างยั่วโมโหทำให้ หญิงสาวทนไม่ไหว...
'เพี๊ย!'มือเรียวสวยของฝ่ายเเม่ตบหน้าลูกเธออย่างเเรงเเละไม่ปราณี
เเต่หารู้ไม่ว่านั่นเเหละจุดกำเนิดข้อสงสัยในตัวเด็กน้อยมากขึ้น
ในวันๆหยุดวันหนึ่งพริ๊นซ์รีบอาศัยจังหวะที่เเม่เขาทำอาหาร วิ่งเข้าไปในห้องเก็บของเเละเริ่มรื้อค้นเพื่อค้นหาความจริง เเต่เเล้ว...
เพล้งงงงง!!! ไฟฉายในมือของเขาตกเมื่อเจอกับของสิ่งๆนึง
"เด็กนั่นหรือว่า.."หญิงสาวไม่รอช้ารีบวิ่งเข้าไปในห้องเก็บของทันที
"มะ...เเม่นี่มันอะไรกัน"เด็กน้อยพูดด้วยเสียงสั่นเมื่อสิ่งที่เขาพบเเละถืออยู่ในตอนนี้ก็คือ
หน้ากากสีดำเเห่งกลุ่มภาคีที่มีชื่อว่าเซโร่เเตกเป็นสองเสี่ยง พร้อมกับรูปภาพของราชาผู้ชั่วร้ายที่สุด'ลูลุช'ตั้งอยู่มากมาย
"รู้ รู้จนได้"เเม่ของเขามองด้วยสายตาเศร้าโศก
"นี่มันเรื่องอะไรกัน???"
เเม่ของเขาไม่ตอบอะไร หากเเต่เพียงกระชากวิคผมสีทองออกมาพร้อมด้วยหน้าที่ใส่อยู่(เเบบว่าพวกหน้ากากที่ซายาโกะใส่ตอนปลอมเป็นลูลุชไง)เผยให้เห็นหน้าตาที่เเท้จริง
"มะ..เเม่ไม่สิเเม่มดซีทู"พริ๊นซ์ถึงกับตัวอ่อนนั่งไปกองลงกับพื้น ในที่สุดเขาก็ค้นพบคำตอบของปัญหาทุกอย่าง
"ฉันคือ...ลูกของซีทู"เสียงเอ่ยอย่างแผ่วเบาของเด็กน้อยค่อยๆพูดขึ้นพร้อมน้ำตา
"โธ่!ลูก..."เมื่อซีทูคิดเข้าไปจะปลอบโยนลูกน้อยเเต่สิ่งที่ได้มากับเป็น การที่ถูกลูกของเธอหยิบของเเหลมบางอย่างเเทงมาที่หัวใจ
"อ้าคคคคคคคคคค"เสียงตะโกนเเผดร้องของพริ๊นซ์กู่ก้องขึ้น
เเต่เเล้ว....
.............
...........
.......
"เกลียดเเม่ขนาดนั้นเชียวรึ"ร่างสูงเข้ามากอดร่างเล็กด้วยความรัก เเละไม่มีบาดเเผลเลยเเม้เเต่น้อย
"ฉัน..ฆ่าเธอไม่ได้ใช่ไหม"
"จ้ะ เเต่ไม่ต้องห่วงถ้าลูกต้องการความตายของเเม่ เเม่ก็ยินดี"
หลายวันผ่านไป
"ไง ไอ้เด็กไม่มีพ่อ"คำๆเดิมที่พริ๊นซ์ถูกทักโดยเจ้าหัวหน้ากลุ่ม
"..."
"เป็นอะไรไปอยากมีพ่อเหรอ"
"..."
"ตอบฉันสิไอ้เด็กเวร"พูดจบเด็กคนนั้นก็ถูกพริ๊นซ์ขึ้นคร่อมเล่นเอาเจ้าตัวเสียววาบ
"นะ..นายจะทำอะไรนะ"เขาพูดขึ้นเมื่อเห็นฝ่ายบนหยิบก้อนหินขนาดใหญ่กว่ากำมือเพียงเล็กน้อยชูขึ้นมา
"...."ความเงียบนั่นคือคำตอบ
"อ้าคคคคคคคคคคคคคค"เสียงร้องเเห่งความเจ็บของเด็กฝ่ายร่างร้องขึ้น เมื่อหินนั้นโขกเข้ากับใบหน้าเต็มๆ ครั้งเเล้ว ครั้งเล่า
โป๊ก! โป๊ก! โป๊ก!เสียงหินที่อยู่ในมือพริ๊นโขกคนตรงหน้าด้วยความสนุก เสียงร้องที่เจ็บปวดเหมือนบทเพลงที่ไพเราะสำหรับเขาในตอนนี้ สีเเดงสดของเลือดที่ติดเข้ามาพร้อมกับมือเเละเสื้อผ้าเป็นหลักฐานเเห่งศิลปะที่เด็กคนนี้สร้างขึ้นจากความเเค้น
"อยากรู้ใช่ไหมพ่อฉันเป็นใคร???"เขาเอ่ยถามกับร่างไร้ชีวิตที่ชุ่มไปด้วยเลือด
"พ่อของฉันคือฝันร้ายของทั้งโลก ลูลุช วี บริททาเนีย หึหึหึ"
ความคิดเห็น