ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : บทที่ 10 พบกับคนสำคัญ(50%)
"หยุดนะ!!!"สุซาคุพยุงร่างของตนเองขึ้น ดวงตาเบิกโพลง เหงื่อผุดเต็มใบหน้า ลมหายใจถี่กระชัน
มือข้างซ้ายทำท่าจะไขว่คว้าเข้าไปช่วยเหลือ เเต่ คงได้ค้างเเต่ในอากาศ
"..."ดวงตาของชายหนุ่มมองไปรอบๆด้วยความระหวาดระเเวง ฝันรึเนี่ย? เขาคิด.....
เขาค่อยๆก้าวลงจากเตียง อาบน้ำ เเต่งตัว สายตาทอดไปยังที่เก็บหน้ากากอันเเสนสำคัญ
เเต่!!
"หายไปไหนเนี่ย!!" สุซาคุตะโกนด้วยความตกใจ วิ่งเตลิดเปิดเปิง ออกมาจากห้อง
เจ้าเด็กบ้านั่น...เขาคิด� ต้องอยู่กับเจ้านั่นเเน่ๆ มีเเต่เจ้านั่นคนเดียวที่อยากเเกล้งเขา
�� สุซาคุวิ่งมาเรื่อยๆรอบพระราชวังษ์ หาตรงโน้นบ้าง ตรงนี้บ้าง ต้องสอบถามคนใช้ที่...ถูกลูลุชควบคุมจนไม่เหลือจิตใจคนเเล้ว เฮอะ! ถ้าหน้ากากเป็นอะไรเขาจะฆ่ามัน!!!!
"เเฮ่ก เเฮ่ก" เเม้สุซาคุจะเก่งเรื่องกีฬาเเต่ก็มีขีดจำกัด เขานั่งถอนหายใจเเฮ่กๆอย่างหมดเเรง จนสุดท้ายเขาก็เหลือห้องๆเดียวที่ยังไม่ได้ตรวจสอบ
'เเอ้ด~'เสียงเปิดประตูเข้าไปยังห้องสมุดประจำพระราชสำนัก ก็ เห็นพริ๊นซ์เปิดหนังสืออ่านไปพลางๆอยู่ เเถมมองสุซาคุเพียงเเค่หางตาอย่างไม่สนใจ เเล้วก็ยังมีคาเรนนั่งอยู่ข้างๆทำหน้าตาหงุดหงิดอยู่
"หน้ากากาของฉันอยู่ไหน?"สุซาคุมองด้วยเเววตาอาฆาต
"ของนาย?"พริ๊นซ์ย้ำคำ เเล้ว มองเขาด้วยสายตาหมิ่นๆ
"ชิ! ของพ่อนายน่ะ"
"เอาไป!"พริ๊นซ์ขว้างหน้ากากเซโร่ นั้นอย่างไม่ใยดี เเต่โชคดีที่สุซาคุรับทันอย่างหวุดหวิด
ชายหนุ่มทำหน้าดุๆใส่ฝ่ายที่อายุน้อย เเต่ดูเหมือนสำหรับพริ๊นซ์เเล้ว เขาก็เหมือนเเมลงหวี่เเมลงวันที่ได้เเต่ทำเสียงรบกวนไปวันๆ
สุซาคุหมดปัญญาจะสั่งสอนเด็กนี่ เขาจึงเดินกระทืบเท้าออกไปอย่างไม่พอใจเเต่ในขณะ ที่เขากำลังบิดลูกบิดประตู...
"ไร้สมอง" คำพูดเย็นเฉียบของพริ๊นซ์พูดขึ้นเเต่ตายังคงจดจ้องอยู่กับหนังสือ
"!!"สุซาคุหันมามองเด็กหนุ่มสายตาโมโหขึ้นเรื่อยๆ
"นี่คือจุดอ่อนของนาย"เขายังคงพูดต่อไปเรื่อยๆ
"นายหมายความว่าไง"ฝ่ายร่างใหญ่พยายามข่มจิตตัวเองเอาไว้
"ถ้านายฉลาดพอก็ต้องคิดตามเเบบฉัน
1. คนที่จะเเกล้งนายได้คือฉัน
2. จากคำพูดของโครเนเรียลว่าฉันต้องเรียนหนังสือเเละฉันคงไม่ขัด
3.ตั้งเเต่ ฉันได้เข้ามาในวังเเละมีหลักฐานพร้อมว่าเป็นลูกของลูลุช นั่นก็คือฉันเป็นเชื้อพระวงษ์ ถ้าเป็นคนที่ถือยศศักดิ์อย่างโครเนเรียล ก็คง ไม่ให้ฉันไปเรียนอย่างเด็กตามโรงเรียนทั่วๆไปเเน่
4. เพราะฉะนั้นจึงต้องหาคนมาสอนหนังสือฉันที่วังเอง เเต่การจะหาคนที่ฉลาดเเละภักดีพอจะสอนฉันได้เป็นเรื่องยาก เพราะ พวกครูสอนในวังคงต้องตั้งคำถามว่าเด็กนี่เป็นใคร? ถ้าหากบอกว่าเป็นลูกขององค์จักรพรรดิ์องค์ก่อน ก็ อย่าหวังเลยว่าจะมีใครกล้าสอน
5. เพราะเหตุนี้..คำตอบสถานที่ที่ฉันจะต้องเรียนอยู่มีเเห่งเดียวคือ ห้องสมุด"
เด็กหนุ่มร่ายยาวพลางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เหมือนกับได้รับชัยชนะอย่างไม่ต้องลงเเรง
"เเละ หากนายคิดได้อย่างนี้ทั้งหมดก็คงไม่ต้องวิ่งเเจ้นรอบวังมาให้เสียเเรงเปล่า"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น