คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่9 จุดจบ
"หายไปไหนของนายมาน่ะ!!!"เสียงตะคอกของสุซาคุใส่หน้าพริ๊นซ์ด้วยความโมโห
"สุซาคุ ถึงยังไงฉันก็เป็นองค์ชายนะปฎิบัติให้มันดีๆหน่อย"พริ๊นซ์พูดด้วยความถือตัว
"สเด็จไปไหนมาก่อนหรือขอรับ"ร่างสูงทำปากเบ้เหมือนไม่ค่อยเต็มใจนัก เเต่ถึงยังงั้นก็ไม่ทำให้คนตรงหน้าเหลียวเเล เขาเเม้เเต่น้อย
"นี่ นาย"สุซาคุจับไหล่คนตรงหน้า ทำให้ร่างเล็กโมโหตวาดลั่น
"อย่าเอามือมาเเตะต้องฉัน!!!!"
"อะ..ขอโทษ"สุซาคุรีบปล่อยมือพร้อมทำหน้าเศร้า นั่นสินะถึงยังไงเขาสมควรโดนเกลียดอยู่เเล้ว ก็เขานี่เเหละเป็นคนเเทงพ่อของเด็กคนนี้นี่ เเต่เขาก็ยังอยากชดใช้ในสิ่งที่เขาทำ
"ช่างมันเถอะตอนนี้ฝากเรียก นานาลี่ คาเรนเเล้วก็โครเนเรียลมาที่ห้องพักด้วย"
"..."
"ได้ยินที่ฉันพูดหรือเปล่า สุซาคุไม่สิ..เซโร่"
"Yes yohannet"คำตอบนั้นก็กลับมา
ณ ที่ห้องพัก
��� โต๊ะน้ำชาที่ประดับประดาด้วยเเก้ว ชามราคาเเพงเเละหรูหรา ไม่เเพ้ผงน้ำชาที่คาดว่าคงเเพงไม่เบาเพราะรสชาติที่อร่อยนั่น ทำให้พริ๊นซ์วักระเดือกหมดในเเก้วเดียวในระหว่างที่รอ
"สวัสดีจ้ะ~หลานน้อย"นานาลี่ที่ตอนนี้ถูกเซโร่เข็นรถเข้ามาในห้องพร้อมกับไนท์ ออฟ เซโร่เเละโครเนเรียลตามมา
"ไม่นานหรอกครับ คุณอา"พริ๊นซ์พูดพร้อมด้วยรอยยิ้ม
"!!!"คำพูดในของเด็กชายทำให้คนในห้องถึงกับค้าง
"วะ..ว่าอะไรนะจ้ะ"
"คุณอาครับ...ผมขอโทษ"คำๆนั้นเอ่ยออกมาพร้อมน้ำตาที่รินไหลตามใบหน้าที่รูปงามคมคาย
"ขอโทษอะไรกันจ้ะ"
"ก็ ผมทำตัวไม่ดีกับคุณอาไว้มากรวมถึงคำพูดด้วย"
"..."
"คุณสุซาคุผมขอโทษด้วยที่ว่าคุณเป็นอสรพิษทั้งที่จริงคุณเป็นคนดี"
"..."
"ขอโทษด้วยนะทุกคน ยกโทษให้ผมได้มั้ย???"
"ฮิฮิ"เสียงหัวเราะของนานาลี่เริ่มขึ้นตามด้วยคาเรนเเละสุซาคุเเม้เเต่โครเนเรียลก็ไม่เว้น
"มีอะไรน่าขำเหรอ???"
"โธ่เอ้ย!ไอ้ฉันก็นึกว่านายทำตัวเเก่เเดดตลอดที่เเท้ทำตัวน่ารักก็เป็นนี่"คาเรนพูดเชยชม
"นั่นน่ะสิ ฉันเองก็ต้องขอโทษด้วยที่ชกหน้านาย"สุซาคุพูดพร้อมกุมหน้าท้องเพราะกล้ำขันไม่อยู่
"นี่ อภัยให้ผมเเล้วเหรอ"พริ๊นซ์บอกด้วยเเววตาที่รอความหวัง
"จ้ะ พวกเรายินดีให้อภัยเธอเสมอหลานน้อย"นานาลี่พูดเเล้วเริ่มเขยิบรถเข็นตนเองมาใกล้ชิดคนตรงหน้ามากขึ้น
"คุณอา...เรามาเริ่มต้นกันไหม่เถอะ"มือที่ยื่นออกมาของเขาทำให้นานาลี่ตื่นเต้น เเละรีบเร่งรถเข็นให้ใกล้ชิดมากขึ้น เเต่เเล้ว.......ก็มีเรื่องไม่คาดฝันเกิดขึ้น
"...ด้วยไอ้นี่"ปืนที่พริ๊นซ์ซ่อนไว้จากกางเกงข้างหลัง ซึ่งบัดนี้จ่อหัวคนตรงหน้าอยู่ซึ่งก็คือนานาลี่
"ทะ..ท่านจักรพรรดิ"สุซาคุไม่รอช้ารีบวิ่งจะไปช่วยนายชีวิต เเต่ถูกคนที่กระโดดมาจากช่องหน้าต่างเอาปืนจ่อหัวเช่นกันคนคนนั้นก็คือ...เจเรเมียร์
"เจ้าส้ม"สุซาคุเอ่ยนามคนตรงหน้าด้วยเสียงที่ไม่สบอารมณ์
"ไม่ได้เจอกันนานนะ เจ้าหนู"บุคคลผมสีเขียวฟ้าครามพูดด้วยเสียงทที่ยินดีกับการพบเจอ
"หนอยเเน่ะ!พวกเเก"โครเนเรียลเตรียมดาบจะสังหารหมู่คนตรงหน้าเเต่ที่คอของเธอกลับมีใบมีดสั้นของซายาโกะจ่อเอาไว้
"ซายาโกะนี่เธอ"โครเนเรียลมองตาขวางเมื่อไม่คาดคิดว่าคนที่ทรยศจะเป็น ซายาโกะ
"ขอโทษด้วยค่ะ"ถ้อยคำสั้นๆ บอกทุกๆอย่างเเต่ยังเหลือผู้รอดอีกคน...
"อย่าลืมฉันเซ่!!"คาเรนถือปืนพกที่ติดกับตัวหมายจะเล็งพริ๊นซ์เเต่เมื่อจะเหนี่ยวไกก็ถูกกระสุน จากไนท์เเมร์ที่อยู่หลังกระจกที่เจเรเมียร์เข้ามา เฉียดผ่านมือเธอไปเพียงเล็กน้อยเเต่ก็ทำให้ปืนเสียหายไนท์เเมร์นี้เธอจำได้ดีคนที่ขับอยู่ก็คือ 'ไนท์ ออฟ ซิกส์'หรืออัศวินที่อายุน้อยที่สุด'อาเนีย'
"ทำได้ดีมาก อาเนียสมที่เป็นลูกพ่อ"เจเรเมียกล่าวเชยชมยกยอ
""นิดๆหน่อยๆค่ะ คุณพ่อ"รู้สึกว่าอาเนียหลังจากได้ความทรงจำเเล้วเธอจะมีความรู้สึกรู้สา เหมือนมนุษย์ขึ้นมาก นั่นรวมถึงการเรียกเจเรเมียร์ว่า'คุณพ่อ'
"นี่มันอะไรกัน"สุซาคุที่ได้สติจากสถานการณ์งุนงง ถามขึ้น
"อ้อ พอดียังไงฉันก็รับอาเนียเป็นลูกจ้างเเล้วก็เลยให้เป็นพ่อ/ลูกจำเเลงเลย"เเต่เขากลับตอบอีกคำถามหนึ่ง
"ไม่ใช่ ฉันหมายถึงเรื่องทั้งหมดนี่"ก่อนที่ส้มจะตอบอะไรพริ๊นซ์ก็เเทรกขึ้นโดยไม่สนใจสาวน้อยหน้าซีดในรถเข็นเลย
"พ่อของฉันใช้คนไปเกือบหมื่น เเสน คนเพื่อเป็นจักรพรรดิ์เเต่ฉันใช้เพียงคน3คนกับไนท์เเมร์1ตัว"
"ใช่"
"พ่อของฉันใช้เวลาจนอายุย่างวัยผู้ใหญ่กว่าจะเป็นจักรพรรดิ์เเต่ฉันทำได้ในอายุ7-8ขวบ"
"นั่นก็ถูกอีก"เเม้ว่าจะเหมือนยกยอคนตรงหน้าเเต่สุซาคุก็พูดตามจริง
"พ่อของูฉันต้องสรรหาอาวุธมากมายเเต่ฉันใช้เเค่นิ้วเหนี่ยวไกเพียงนิดเดียว.."ร่างเล็กเค้นเสียงเเละเล็งปืนสู่กลางหน้าผากอาของเขาที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้า
"นายต้องการอะไรกันเเน่!!!"โคเนเรียลตะโกนขึ้น
"คิดดูสิตัวเเทนองค์จักรพรรดิ์นานาลี่ได้ตายลงอย่างน่าเศร้าพร้อมเชื้อพระวงษ์คนอื่นๆ"
"..."
"เซโร่เเละไนท์ออฟเซโร่สัญลักษณ์ของคนญี่ปุ่นได้ตายอย่างปริศนา"
"..."
"โลกกำลังจะถึงจุดจบต่างฝ่ายต่างโทษกันเองส่วนบริททาเนียก็ไม่มีผู้สืบบรรลังค์"
"อย่าบอกนะว่า.."
"เเละในตอนนั้นเจ้าชายขี่ม้าขาวนามว่าพริ๊นซ์ก็ปรากฎตัวขึ้นมา555+"เสียงหัวเราะอันสยองก็เริ่มขึ้น
"นายมัน.."
"พริ๊นซ์กลายเป็นจักรพรรดิ์ที่หยุดเรื่องน่าเศร้าได้อย่างสงครามที่กำลังจะเกิดขึ้นได้อย่าง่ายดาย"
".."
"เเละสุดท้ายเขาก็ได้ความไม่เเก่ไม่ตายจากมารดาของเขา เเละถูกเเต่งตั้งเป็นพระเจ้า"
"!!!"
"จบนิทานอันหอมหวานของฉัน555+"เสียงหัวเราะที่น่าสยดสยองนั้นหลุดออกมาอย่างบ้าคลั่งทำให้เขาเหมือนคนเสียสติ เเต่ก็ต้องยอมรับว่าความคิดของเขานั้นเพอร์เฟ็คเกินกว่าเด็กจะคิดได้
"นายมันบ้าพริ๊นนายมันบ้า!!"เสียงด่าทอของคาเรนก็มิอาจทำให้พริ๊นซ์สนใจ
"หยุดเดี๊ยวนี้นะวางปืนลง!!!"โครเนเรียลที่พูดตะกุกตะกักเพราะมีมีดที่จ่อคออยู่
"หนอย ไอ้!#$^&#@" คำพูดด่ากล่าวว่าของสุซาคุ มีเเต่จะทำให้เจเรเมียร์โมโหเเละชกปากเขา
"ฮึ"พริ๊นซ์มองทั้ง3ชีวิตที่อยู่เบื้องล่างด้วยความสมเพช ก่อนจะหันมามองคุณอาของเขาที่ตอนนี้อาการเหมือนคนป่วย หน้าซีด ตัวสั่น เเววตาที่หวาดกลัว เเต่นั่นก็ไม่ทำให้หลานของเธอเปลี่ยนท่าทีได้เลย
"ส่วนนิทานของเธอ..."พริ๊นซ์ร่างที่อยู่ในรถเข็นด้วยสายตาเย็นชา พร้อมกำปืนที่เล็งกางหน้าผากเเล้วยื่นนิ้ว้ตรียมเหนี่ยวไก
"จบตรงนี้เเหละ....."สิ้นเสียงนิ้วก็ของเขาก็เหนี่ยวไก
'ปัง!!!'
...........................................................................................................................................
............................................................................
...................................
................
.........
เม้นจ้าเม้น
ความคิดเห็น