คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1บทเริ่มต้น(ครบเเล้ว)
"อะไรกัน???"เสียงชายหนุ่มร่างสูงพูดด้วยความงุนงง เมื่อมองกระดานฝ่ายตัวเองที่จน
มุมให้กับเด็กที่อายุเพียง6ขวบ
"ฮึฮึ"เด็กน้อยยิ้มอย่างมีชัยก่อนจะค่อยขยับหมากเเละชนะในที่สุด
"555+"เสียงผู้ใหญ่ที่ดูการเเข่งขันหัวเราะชมเชยในความฉลาดของเด็กน้อยที่เอาชนะ เกมส์หมากรุกของผู้ใหญ่ได้
"เอ้า!ฉันชนะเเล้วเอาเงินมาสิ"เด็น้อยผมสีดำคล้ำตาสีเหลืองน้ำผึ้งผิวขาวเเต่งตัวดีพูดขึ้นเเละเเบมือขอเงินจากฝ่ายที่พ่ายเเพ้
"เฮอะเเค่ชนะในตาเดียว อย่าได้ใจไปหน่อยเลยไอ้เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม"คำตอบที่ได้รับมากลับมากลับเป็นการดูถูกเยาะเย้ย เเต่เด็กชายกลับสีหน้าเรียบเฉยเเล้วตอบกลับไปว่า
"ก็ยังดีกว่าพวกไม่ยอมรับความพ่ายเเพ้จริงไหม???"รอยยิ้มอย่างมีเลสนัยทำให้เเละสายตาที่มองอย่างสมเพศทำให้ชายร่างใหญ่โมโห
"นี่เเก ไอ้เด็ก.."ชายร่างใหญ่ตะโกนเเต่ไม่รู้ว่าจะด่าว่าอะไรดี ในเมื่อคนตรงหน้ากลับดูนิ่งสงบเเละเยือกเย็น เขาจึงเปลี่ยนมาดึงคอเสื้อเเทน
"ปล่อยนะ !!!"
เด็กชายพยายามจะหลุดจากพันธนาการของชายร่างโต
"ฮึ พูดจาหยิ่งยโสกับคนอย่างฉันพ่อเเกเป็นใครกัน!!!!!"ร่างโตตะโกนกู่ก้องเข้าไปในใจของเด็กชาย
พ่อ...
เด็กชายคิด
"นี่ฟังอยู่รีเปล่าพ่อเเกเป็นใคร???"ร่างสูงเขย่าร่างน้อยจนสะเทือน
"ลู..."
"หืม???พูดดังๆซิ"
"ลูลุช พ่อของฉันชือ ลูลุช!!!!"เด็กชายตะโกนใส่หน้าร่างใหญ่
"..."ความเงียบเกิดขึ้นในหมู่ผู้คนที่มามุงดู
"....ฮิฮิฮฺ"เริ่มมีเสียงหัวเราะจากร่างใหญ่เบาๆจนกู่ก้องเป็นเสียงกังวานไม่ใช่จากตัวชายร่างสูงคนเดียวเเต่เป็นคนที่อยู่รอบ
ร่างใหญ่วางเด็กชายลงเเละเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะกลั้นหัวเราะ
"พ..พ่อของเเกคือลูลุช วี บริทนาเนียอย่างนั้นเหรอ"
"..."
"คนที่ชั่วร้ายที่สุดในโลกาน่ะเหรอ"
"..."
"ถ้าอย่างนั้นเเม่ของเเกก็คือหญิงที่ชั่วที่สุดในโลกาสินะ..ชื่ออะไรนะ"
"ซีทู"
"เออ ใช่งั้นเเกก็คือเด็กที่ชั่วช้าเเละสกปรกที่สุดเหมือนพ่อสินะ ฮ่าฮ่า"ร่างใหญ่หัวเราะเเต่เเล้วก็มีกำปั้นซัดเขาจังๆที่หน้า
"โอ้ย..ไอ้"ไม่ทันที่จะพูดจบเด็กน้อยไม่รอช้า เขากระโดดไปใส่ร่างสูงพร้อมซัดกำปั้นไม่เลี้ยง
"ตายซะ ตายซะ"เด็กน้อยตะโกนทั้งน้ำตา
ชั่วที่สุด
เลวทรามที่สุด
สกปรกที่สุด
คำพูดนี้ก้องในหัวเด็กชาย
เขาเริ่มโมโห โมโหขึ้นเรื่อยๆจนตาข้างซ้ายกลายเป็นสีเเดง
เเต่ก่อนจะเกิดอะไรมากกว่านี้ผู้หญิงผมสีเเดงก็คว้าตัวเขามาทห้ามไว้
"เเกฉันจะฆ่าเเก ไอ้เด็กเวร"ร่างใหญ่ตะโกนเเล้ววิ่งเข้ามาทางเด็กน้อย
เปรี้ยง!!!!!!
ขาเรียวยาวเตะเข้าหน้าของบุรุษอย่างจัง หญิงสาวผู้กอดลูกน้อยที่กำลังร้องไห้ให้สงบใจลง
"หนอย ยัยนี่"เมื่อฝ่ายหญิงเผลอร่างใหญ่ก็กระชากหัวอย่างเต็มเเรง
เเต่เเล้ว....
พรึ่บ!
วิกผมสีเเดงนั้นหลุดล่วงลงเผยให้เห็น ผมยาวสีเขียวสวยของหญิงสาว
"เเย่เเล้ว"หญิงสาวนามว่าซีทูสบถ
"นะ...นั่นมัน"
"เเม่มดซีทู!!!!!!!"หนึ่งในประชาชนประกาศขึ้นมา
สองเเม่ลูกไม่รอช้าต่างพากันวิ่งหนี จนมาซ่อนอยู่มุมเล็กๆในซอยหนึ่ง
"มะ เเม่ครับ"เสียงสั่นของเด็กน้อยที่รู้ว่าตนเองทำผิด เเละทำให้ผู้เป็นมารดาเดือดร้อน
"พริ๊นซ์ มานี่สิ"ซีทูกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา
"ครับ...โอ๊ย!"เมื่อเด็กชายเข้ามาใกล้ ซีทูก็หยิกร่างเด็กอย่างเเรงก่อนจะนำตัวไปพาดเข่าเเล้วใช้มือตีที่ก้นเด็กชายอย่างไม่ปราณี
"ฮือ ฮือ"เสียงร้องของ'พริ๊นซ์'เเทรกเข้ามาในจิตใจของหญิงสาว เเต่ที่ทำทั้งหมดนั่นก็เพราะความรัก ความรักที่เเม่มีต่อลูก
สิ้นเสียงการตีครั้งสุดท้ายเด็กชายก็เช็ดน้ำตาตัวเองเป็นการใหญ่
"เเม่บอกกี่ครั้งเเล้วว่า อย่าไปยุ่งกะคนพวกนั้น"ร่างสูงพูดขึ้น ทำลายความเงียบ
"..."เด็กชายเเกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน เหมือนกับลูกน้อยที่พึ่งโกรธเเม่
"เฮ้อ~มานี่ซิ"ซีทูถอนหายใจก่อนจะดึงลูกมากอดด้วยความรัก
"ลูกรู้ไหมลูกไม่ใช่เด็กธรรมดา"
"รู้ครับ"
"ลูกคือทายาทบัลลังค์จักรพรรดิ์บริททาเนียลำดับที่100"เสียงเเผ่วเบาเอ่ย
"ลูกคือเชื้อพระวงษ์"
"ผมรู้"พริ๊นซ์ตอบเเล้วร้องไห้ในอ้อมกอดเเม่
"เเต่น่าเสียดาย"
"..."
"ลูกกลับเป็นบุตรของราชาปีศาจเเละราชีนีเเม่มด"ฝ่ายหญิงพูด เเววตามองไปยังดวงจันทร์ราวกับมีหน้าคนรักเฉิดฉายอยู่
"เเต่เเม่บอกว่าพ่อเป็นคนดี"
"..."
"เเม่โกหกผมเหรอ"
"ไม่ใช่!!!!!"หญิงสาวตะโกนขึ้นมา ทำให้พริ๊นซ์สะดุ้งเฮือก
"พ่อเขาเป็นคนดี ดีมากด้วย"ซีทูเอ่ยเเล้วกอดลูกน้อยเเน่นขึ้น
"เเต่พ่อเขา....โง่ไปหน่อยเท่านั้น"
"พริ๊นซ์ วี บริททาเนีย"สาวน้อยพูดชื่อลูกรักขึ้น
"จงจำชื่อนี้ไว้ให้ดี"
......................................................................................................................
ความคิดเห็น