ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [fic rebon 2795] รักนายจัง คุณรุ่นที่10

    ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3

    • อัปเดตล่าสุด 6 ก.ค. 56


    [Tsuna Prat]

    ตอนนี้ ผมเห็น..ร่างของเคียวโกะจัง นอนฟุบลงกับพื้น..เพราะผม ทำให้เธอ และวากานะ เป็นแบบบนี้....เพราะผมทำให้วากานะต้องตาย และทำให้เคียวโกะจังต้อง..บาดเจ็บสาหัสอีก เป็นเพราะผมใช่มั้ย...

    "สึนะ พาเคียวโกะไปห้องพยาบาลฉุกเฉินเร็ว!"

    เสียงรีบอนสั่งผม ทำไมนะ? ผมถึงรู้สึกแบบนี้

    "อื้ม!"

    ผมรับคำอย่างหนักแน่น แล้วก็อุ้มเคียวโกะจังไปห้องพยาบาลฉุกเฉินทันที เรื่องที่เคียวโกะพูดเมื่อกี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่! ผมว่า เรื่องมันชักม่ชอบมาพากลซะแล้วสิ แต่ก็มีหรือ ที่บอสวองโกเล่รุ่นที่10อย่างผมจะใส่ใจ!

    ณ ห้องพักพิเศษของวองโกเล่

    "เคียวโกะจัง ฟื้นซักทีสิ"

    ตอนนี้ผมได้แต่ภาวนา ขอให้เคียวโกะจังฟื้น แต่เธอก็ไม่ฟื้นซักที ผม..เหงานะ ก็ช่วงนี้ วากานะก็ตายแล้ว....เคียวโกะก็ยังไม่ฟื้นอีก แล้วทีนี้ ผมจะทำยังไง

    "อ..อืม"

    เสียงครางเบาๆของเคียวโกะจังO_O เธอฟื้นแล้ว เคียวโกะจังฟื้นแล้ว!!

    "เคียวโกะจัง! เคียวโกะจัง!!"

    "อืม...สึ...บอส!!"

    นี่...ยังเรียกผมว่าบอสอยู่อีกเหรอ ตอนแรกก็แค่คิดว่าอยากแกล้งนิดหน่อยเอง ไม่นึกนะ ว่าเคียวโกะจะยอมทำตามแบบนี้

    "ฟื้นแล้วเหรอครับ เคียวโกะจัง"

    "เอ๊ะ"

    "ผม...ขอโทษ"

    "อื้ม..ไม่ต้องขอโทษหรอก ฉันทำตัวฉันเองทั้งนั้นแหละ เรื่องที่มันแล้ว ก็ให้มันแล้วไปเหอะน่า นะ"

    เคียวโกะจังว่า ก่อนจะยิ้มบางๆมาให้ผม

    "อื้ม ขอบคุณนะ"

    "ไม่ต้องๆ ก็บอกแล้วไง ว่าฉันทำตัวฉันเอง"

    "แต่ว่า...."

    "ยังจะมาแต่อีก ว่าแต่ว่า พวกมันไปไหนกันแล้วล่ะ"

    เคียวโกะจัง...ตัวเองเกือบไม่รอด ยังจะมาหาศัตรูใส่ตัวอยู่อืก

    "โดนเคียวโกะจังจัดการตายหมดแล้วล่ะ- -;"

    "เอ๋!"

    ถึงกับตกใจเลยเหรอเนี่ย

    "ล้อเล่นๆ มันถอยทัพกลับไปก่อนแล้วล่ะ"

    "ฟู่ว ตกใจหมด"

    "ฮ่ะๆ"

    "ขำอะไรน่ะบอส!"

    "ป่าวนี่^^;"

    "แล้ว...หิวอ่ะ"

    โธ่ๆหญิงสาวก็คือหญิงสาวล่ะนะ

    "งั้นเดี๋ยวฉันไปทำอาหารมาให้นะ"

    "ขอบใจ"

    "ไม่เป็นไรหรอกนะ แต่นี้เรื่องจิ๊บๆ"

    "พูดอย่างกับตัวเองทำอาหารเป็นและ"

    "อย่าง..."

    "อย่างน้อยก็ทอดไข่เป็? ฉันพูดถูกใช่มะ"

    โธ่ นี้เคียวโกะจัง ผมว่าจะไม่มีริทแล้วนะเนี่ย!

    "อื้มT^T"

    "เอาน่าๆ ทำอะไรเป็นก็ทำมาเถอะ ฉันทานได้ทั้งนั้นแหละ ขออย่างเดียว อย่าทอดให้มันไหม้นะ"

    "OK จะพยายามนะ"

    "ต้องทำให้ได้ละกัน ระหว่างนี้ ฉันจะนอนพักผ่อนพลาง"

    "อื้ม^^"

    เอาล่ะ งานนี้ก็ต้องพยายามหนักหน่อยแล้วล่ะนะ!



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×