คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : SF :: ความเจ็บไม่มีเสียง [100%]
ZEN talk:
“ครับ แล้วพี่จะรีบไป” คุยเสร็จพี่เก่งก็วางโทรศัพท์ แล้วหันมากับผมด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า...
“เซน ไปรับเบลล์ที่สนามบินกันเถอะ” ผมยิ้มรับเจื่อนๆและพยักหน้าเป็นเชิงตกลง เบลล์อีกแล้ว...
“กะ เก่ง” ผมกับพี่เก่งมาถึงสนามบินก็เห็นเบลล์ทะเลาะกับผู้ชายคนนึง เบลล์ร้องไห้และเมื่อเห็นพี่เก่งก็วิ่งเข้ามาซบอกพี่เก่งทันที เอาน่าเซน เบลล์กำลังเสียใจ คงไม่มีอะไรกันหรอก มั้งนะ
“เบลล์ไม่เป็นไรนะ พี่จะพาเบลล์ไปเที่ยวเอง เบลล์จะได้ลืมผู้ชายคนนั้นไง” พูดจบพี่เก่งกับเบลล์ก็เดินไปที่รถ เหลือผม เดินทิ้งท้ายเพียงลำพัง
--- คอนโด OMG! –GB– ---
“เบลล์รออยู่นี่นะ เดี๋ยวเก่งกับเซนจะไปเก็บของแล้วเราจะได้ไปทะเลด้วยกัน” พี่เก่งพูดแล้วจับไหล่เบลล์กดลงกับโซฟา ผมเดินเข้ามาในห้องเพื่อเก็บของ ซักพักพี่เก่งก็ตามมา เราเก็บของกันได้เพียงไม่นานก็ได้ยินเสียงเบลล?...ร้องไห้
“ฮึก ฮืออออ” ผมกับพี่เก่งรีบวิ่งไปดูเบลล?ที่ห้องนั่งเล่นปรากฎว่า
“เบลล์!! เซนไปเอากล่องพยาบาลมาเร็ว เร็วสิ!!!!” ขาของผมขยับช้าๆและเร็วขึ้นเรื่อย พี่เก่งไม่เคยตะวาดใส่ผมเลยสักครั้ง แต่เมื่อกี้ พี่เขาขึ้นเสียงใส่ผมเพียงเพราะ...เบลล์ กำลังเจ็บอยู่
ผมกลับเข้ามาพร้อมกับกล่องพยาบาล อ๋อ ผมคงลืมบอก ที่ผมต้องไปเอามาเพราะเบลล์...กรีดข้อมือตัวเอง
“ฮึก เก่ง เบลล์ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่มีใครรักเบลล์เลย ฮือออ”
“มีสิ เก่งนี่ไงรักเบลล์” พี่เก่งพูดและกดหัวเบลล์ให้ซบที่อกตัวเองเพื่อให้เบลล์ร้องไห้ ขณะที่ผมกำลังทำแผลให้เบลล์อยู่ หึ รักกันมากเลยหรอ?!!
“โอ๊ย! นี่แก ทำเบาๆสิ เห็นมั้ยว่าฉันเจ็บ!!” เผยธาตุแท้ออกมาสักที ยัยมารร้าย!
“อะ เอ่อ..คือ โอ๊ย! เก่งค่ะ เบลล์ปวดหัวจังเลย”เบลล์รีบเอามือกุมขมับไว้และซบหัวลงกับหน้าอกพี่เก่ง
“ไม่เป็นไรนะเบลล์ เก่งว่าเราไปที่รถกันเถอะ”พี่เก่งว่าพลางพยุงเบลล์ไปที่รถ
ขอโทษนะครับ ไม่มีขาจะเดินหรือเป็นง่อย อ่อ อย่างคุณคง...สำออย!!
--- ณ บนรถ --- เวลาผ่านไปราวๆสามชั่วโมง ห้านาที (3.05 >.<)
“เก่งค่ะ เบลล์หิวจัง” เบลล์พูดด้วยน้ำเสียงที่หวานหยดย้อยและประกอปด้วยท่าทีสำออย บอกได้ตรงๆเลยว่า ตอแหล!!
“เดี๋ยวเก่งแวะข้างทางให้แล้วกัน ในรถมีร่มแค่คันเดียว เบลล์ใช้กับเซนไปก่อนนะ” อ๋อผมลืมบอกไปครับ ข้างนอกฝนตกอยู่ บรรยากาศกำลังเป็นใจเลย เป็นใจให้ตบคน!!
“แล้วพี่หละ” ผมถาม
“พี่จะวิ่งเข้าไปก่อน รีบๆตามมาแล้วกัน” พูดจบพี่เก่งก็วิ่งผ่าสายฝนเข้าไปในร้านทันที
ผมเปิดประตูและก้าวลงมาจากรถและไม่ลืมที่จะหยิบร่มลงไปด้วย ผมเดินลงมาจากรถโดยไม่รอเบลล์แม้แต่น้อย
“เซน!” เบลล์เปิดประตูรถลงมาพร้อมกับกระชากแขนผม ทำให้ผมต้องหันไปเผิชญหน้ากับเบลล์
“มีอะไร” ผมถามเสียงเรียบ
“คือว่า...” เบลล์หยุดพูดและเขิยบเข้ามากระซิบกับผมว่า
“เก่งอ่ะ...” เบลล์เว้นจังหวะไปช่วงหนึ่ง
“ฉันขอนะ!!” พูดจบเบลล์ก็ผลักตัวผมพร้อมกับระบายร้อยยิ้มที่แสนเย้ยหยันให้
“เธอ!! … ”ผมกระชากข้อมือของเบลล์บริเวณที่เป็นแผลให้เดินตามตามผมเข้ามาในร้าน
“อ่าว มากันแล้วหรอ ช้าจังไปสั่งอาหารกันถอะ” พี่เก่งพูดพลางเดินนำพวกผมเข้าไปยังโต๊ะที่จองไว้
ผมนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆพี่เก่ง การที่ผมนั่งข้างๆมาทำให้สังเกตได้ชัดว่า พี่เก่งไม่เคยหันมามองผมเลย...
พี่เก่งที่ตัวเปียกปอนเริ่มให้มือขยี้ผมให้แห้ง ผมจึงถอดผ้าพันคอของตัวเองไปให้ แต่พี่เก่งกลับ...
พี่เก่งยื่นผ้าผืนนั้นให้เบลล์พร้อมยิ้มให้ มันดูเป็นรอยยิ้มที่สดใส่ รอยยิ้มที่ผม...ไม่เคยได้!!
เบลล์รับผ้าเช็ดตัวไปเช็ดได้สักพักพี่เก่งก็ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ
“พี่ไปเข้าห้องน้ำแปบนะ” พี่พูดเพียงแค่นั้นและเดินไป
“ขอบใจนะ เซน!!” เบลล์พูกพลางส่งผ้าคืนมาให้ผม
“ไม่เป็นไร...ก็แค่ผ้า” ผมรับผ้ามาและพูดตอบ
“แล้วถ้ามากกว่านี้...จะให้ป่ะหละ?!” เบลล์ไม่พูดเปล่า แต่กลับเอาแก้วน้ำเทราดแผลตัวเอง
“โอ๊ย!!” เบลล์ร้องลั่น ทันทีที่พี่เก่งได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามาดู
“เบลล์!” พี่เก่งเรียกพร้อมกับจับข้อมมือเบลล์ไว้
“พี่เก่ง เซนยังไม่ดะ...” ผมที่กำลังจะอธิบายให้พี่เก่งฟัง กลับพูดไม่จบประโยคพี่เก่งก็พูดขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ฉันไม่ฟังคำแก้ตัวปันญาอ่อนของนายหรอกนะ! ตอบมา ว่าทำเบลล์ทำไม!!! ” พี่เก่งตะคอดใส่ผมด้วยน้ำเสียงที่ดังลั่นจนคนทั้งร้านหันมามอง
“เออ! ใช้เซนทำเอง พอใจรึยัง!!” ผมตะโกนใส่หน้าพี่เก่งแล้ววิ่งออกมาจากร้าน
ขาของผมเดินไปตามถนนที่ทอดยาวอย่างไร้จุดหมายปลายทาง
♪ เพราะทำอ่อนแอไม่เป็น เธอเลยเห็นว่าไม่อ่อนไหว♫
พี่เก่งครับ ถึงผมจะไม่แสดงถ้าทีที่อ่อนแอออกมา แต่ผม...ก็มีหัวใจ มีความรู้สึก!!
♪ ไม่น่าดูแลเท่าไหร่ เธอเลยทิ้งฉันไปกับเขา ♫
ผมคงไม่น่าดูแลเท่าเบลล์หรอก เพราอย่างนี้...พี่เก่งเลยเลือกเบลล์
♪ หรือการซ้อนความรู้สึก ทำให้ฉันต้องมานั่งเหงา ♫
การที่ผมไม่พูด ไม่แสดง เลยทำให้ผมต้องทนอยู่กับความเหงามาตลอด
♪ ปวดร้าว เกินจะอธิบาย ♫
มันเจ็บเกินที่จะพูดออกไปแล้วหละครับ
♪ จะเหงาไม่เหงาแค่พูดว่าเหงาออกมาก็เท่านั้น เขาก็มีสิทธิ์ได้เธอ ♫
♪ ซึ่งอย่างฉันอะไร อะไรต้องทนได้เสมอ ♫
แค่เบลล์พูดว่าเหงา ไม่เหลือใคร พี่เก่งก็พร้อมจะไปหา ซึ่งหน้าที่ของผมมีอย่างเดียวก็คือ...ทนเจ็บ!
♪ ความเจ็บนี้ไม่มีเสียง เธอเลยไม่ได้ยิน ♫
♪ อะไรที่กลั้นเอาไว้ อะไรที่ห้ามเอาไว้...ก็เริ่มไหลมา ♫
♪ คนเข้มแข็ง ในวันนี้ จะมีน้ำตา...ก็ช้ากว่าคนที่เธอแคร์♫
พี่เก่งไม่เคยได้ยิน ว่าผมเจ็บแค่ไหน เพียงเพราะผมไม่เคยพูดออกไป
วันนี้น้ำตาที่ผมคิดว่าจะไม่เสียให้ใคร มันไหลออกมาเพื่อพี่เก่ง
แต่ว่ามัน...ก็ช้ากว่าเบลล์!
“เซน!!” เสียงนึงตะโกนเรียกผมจากด้านหลัง ผมขยับตัวช้าๆเพื่อหันไปและเมื่อมองไปก็พบกับ
“กะ กัน ฮึก ฮือออ” ทันทีที่ผมเห็นหน้ากันผมก็วิ่งเข้าไปสวมกอดทันที
“เซน เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม” กันถาม
“กัน พะ พี่เก่งเขา...”
GUN talk :
“กัน พะ พี่เก่งเขา... ทิ้งเซนไปแล้ว” หึ ผมไม่สงสัยเลยว่าทำไมพี่เก่งถึงทิ้งเซน เพราะผมรู้มาตลอดไงหละว่าพี่เก่งคบกับเซน เพื่อคั้นเวลา ผมกับเซนเป็นเพื่อนกันมานานผมดูออกว่าเซนชอบพี่เก่งด้วยใจ ซึ่งผมจะมีสิธิ์อะไรนอกจากคำว่าเพื่อน เพื่อนที่แอบรักเพื่อนของตัวเอง
ใช่ครับ ผมชอบเซน แต่จะให้ทำไงได้ในเมื่อเซนเป็นแฟนพี่เก่งรุ่นพี่ที่ผมนับถือ จนในวันนี้ก็คงถึงวันที่ผมรอมานาน วันที่ทั้งคู่เลิกกัน วันที่ผมจะดูแลเซนแทนพี่เก่งเอง!
“ไม่ต้องห่วงนะเซน กันจะดูแลเซนเอง ดูแลเซนทั้งชีวิต” ผมพูดขึ้น แล้วเช็ดคราบหน้าตาที่เปื้อนแก้มของเซนออก
“กัน...หมายความว่าไง” เซนถาม
“กันชอบเซน”
“O_o !! ” เซนดูอึ้งๆไปนิดนึง จากนั้นก็ยิ้มออกมา
“เซนจะพยายาม...ลืมพี่เก่งเพื่อกัน” เซนพูดและเอาหน้าซบลงกับอกผม
ผมใช้อ้อมแขนแข็งแรงโอบกอดเซน ผมจะทิ้งเซนไปไหนอีก ผมสัญญาว่าผมจะรักและดูแลเซนตลอดไป
ผมก้มหน้าลงไปประทับริมฝีปากกับร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมกอด จูบครั้งนี้ ให้มันเป็นจุดเริ่มต้นของคำว่า ‘แฟน’ ระหว่างเราสองคน และขอให้จูบนี้ ทำให้เซนลืมพี่เก่งให้ได้ กันจะใช้หัวใจทั้งหมดที่มีลบความทรงจำเกี่ยวกับพี่เก่งในหัวใจเซนออกให้หมด ด้วยความรัก ♥
หายไปนานลืมกันไปรึยัง? ช่วงนี้ใกล้สอบแล้วคงอัพฟิคไม่ได้อีกนาน แต่ไม่ต้องห่วง กลับมาคราวหน้าไม่ดราม่าแน่นอน จะหวานแค่ไหนก็มาดูแล้วกัน
จะอัพตั้งแต่เมื่อวานแต่พอดีไปงานที่ศิริเวช์จัด กลับถึงบ้านเที่ยงคืนก็หลับเป็นตายเลย งานนี้กันเซน กันริท ไอซ์กัน แต่ เก่งเซนหาย T^T ใครได้ไปงานก็เอาประสบการมาแชร์กันนะ
จากตอนที่แล้ว ขอบคุณทุกคนที่ให้กำลังใจนะ สำหรับตอนนี้ ขอ15เม้นขึ้นได้มั้ย? แล้วตอนหน้าจะจัดหวานแม๊กจี๊ดให้เลย ถ้าใครอยากให้แต่งยังไงก็เสนอมาได้นะ หรืออยากให้แต่งเพลงไหนก็บอก ไรเตอร์จะแต่งให้ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน แค่มีคนอ่านก็ดีใจแล้ว แต่ถ้ามีคนเม้นจะดีมว๊ากกกก วันนี้บ๊ายบายนะ ปล. วิจารณ์ให้เค้ามั้งดิTT
Ps. แอบมีข่าวมาบอก แพรวจะรวมตัวกับไรเตอร์แก้ม (คาดว่าน่าจะรู้จักกันดี เพื่อนแพรวเอง>.<) และเพื่อนอีกคน เป็นไรเตอร์3คน และจะแต่งฟิคร่วมกัน 3in1 เริ่มโปรเจคแล้วนะ เป็นกำลังใจให้ด้วย รักรีดเดอร์ทุกคน จากไรเตอร์สุดสวย โฮ๊ะๆ ^o^ 45555~
รักรีดเดอร์ทุกคน
อยากได้คำวิจารณ์ T^T
ความคิดเห็น