คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF :: เพื่อนใหม่ที่ไม่อยากมี [100%]
SF : เพื่อนใหม่ที่ไม่อยากมี
Artist : dp
Album : The eight
“เก่งช่วยเข้าใจเซนหน่อยสิ!” ร่างบางตวาดใส่ร่างสูงเสียงดังลั่น “เก่งเคยเข้าใจเซนบ้างมั้ย?” ร่างบางถามต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบและเฉยชา “พอกันทีเก่ง” ว่าจบเจ้าตัวก็ลุกขึ้นเดินหนีไป
“เก่งเข้าใจเซนทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวคือ...ทำไมเซนต้องนอกใจเก่ง” วาโยเอ่ยด้วยเสียงเบาหวิวราวกระซิบกับสายลมมราพัดผ่านตัวของตนอยู่ “เก่งพยายามแล้วเซน แต่เก่ง...ทำไมไม่ได้”เสียงของชายหนุ่มเริ่มสั่นนิดๆและดวงตาเริ่มเอ่อล้นไปคราบน้ำใสๆ และ...
“คัต!!”
“เยี่ยมมากเก่ง MV ของพวกพี่เสร็จเร็วขนาดนี้เพราะได้นักแสดงฝีมือดีอย่างเก่งกับเซนนะเนี่ย” ป็อบพูดขึ้น “ไปๆ กินข้าวกันเถอะ” โดเดินมาเสริมข้างๆ ส่วนมากใครๆจะเรียกพวกเขาทั้งคู่ว่า ‘dp’
“คือเก่งไม่ว่างอ่ะฮ่ะ ขอโทษด้วยนะครับ^^;;”วาโยกล่าวคำขอโทษและปลีกตัวออกมาตามหาลูกแมวน้อยของตน
“ตัดชุดรอได้เลยกัน ใช่...อืมเซนคิดว่ากำลังจะบอกพี่เก่งในเร็วๆนี้นี่หละ ครับ บายครับ^^”
ปฏิภาณวางสายโทรศัพท์อย่างกลุ้มใจ เร็วๆนี้แล้วสินะที่เค้าจะต้องบอกวาโย และเรื่องที่จะบอกนี้ตนเองก็ได้ปรึกษา ‘นภัทร’ เพื่อนที่สนิทที่สุดของตนมาเป็นเวลานานพอสมควรแล้ว ในที่สุดเค้าก็ตัดสินใจบอกในที่สุด
ทางด้านวาโย เมื่อได้ยินเสียงสนทนาระหว่างปฏิภาณและนภัทรก็เข้าใจว่าตนจะถูกบอกเลิก เข้าใจว่าปฏิภาณจะทิ้งตนไปหานภัทรเพื่อนคนสนิทของปฏิภาณหรือรุ่นน้องของวาโยเอง
ทำไมเซนต้องทำแบบนี้กับเขาด้วย วาโยได้แต่เฝ้าถามตัวเองซ้ำๆ สักพักปฏิภาณก็เดินเข้ามาหาแฟนตัวเองที่ยืนเอ๋อรออยู่ด้านหลัง
“พี่เก่ง~ ไปหาไรกินกันมั้ย” เซนเอ่ยชวน
“ไม่ล่ะ เซนอยากกินก็ไปกินคนเดียวเถอะ” ในขณะที่เซนกำลังจะจูงมือเก่งไปด้วยกัน เจ้าของมือก็ชักมือหนีแถมยังเดินหนีเขาไปอีกต่างหาก
“พี่เก่ง เป็นอะไรของเขานะ...” เซนพึมพำเบาๆ
“อ้าว ไม่ไปกินข้าวหรอเซน” โดถาม “เก่งอยู่โน่นน่ะ ไม่ไปหาหรอ”
คนที่ถูกเรียกเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร โดเริ่มสงสัยในพฤติกรรมที่เปลี่ยนไปของเซนเป็นอย่างมาก
“โด ทำไมเก่งเซนมันดูแปลกๆไปอ่ะ ว่ามั้ย” ป๊อบเดินเข้ามาพูดกับโดหลังจากที่เห็นว่าเซนกับเก่งไม่ยอมพูดหรือเข้าใกล้กันเลย เพราะถ้าปกติสองคนนี้จะสวีทหวานปานมดเดินหนี มันแปลกไปจริงๆด้วย
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน อั้ยย้ะ! เราไป เจื-อก เรื่องนี้กันเต๊อะ > <o” โดพูดขึ้นอย่างมาดมั่น(ตรงไหน-*-)
---หลังเลิกงาน---
“พี่เก่ง กลับบ้านกันเถอะ” ร่างบางเอ่ยชวนวาโยกลับบ้านเหมือนอย่างเคย แต่คนที่ถูกชวนนั้นกลับสลัดมือบางนั้นออกอย่างไม่ไยดี
“วันนี้กลับเองก็แล้วกัน...” ร่างสูงพูดกันเซนด้วยน้ำเสียงที่แปลกไปไม่เหมือนเดิม ทั้งเย็นชา...และไร้ความรู้สึก
“พี่เก่ง!!” เซนตะโกนเรียกตามหลัง ถึงแม้เค้าจะรู้ตัวว่าคนที่เรียกจะไม่หันกลับมามองก็ตาม แต่ร่างบางก็ยังคงเรียกต่อไป “พะ พี่เก่ง!...”
“เป็นอะไรเซน ตะโกนซะดังเชียว” ป๊อบเดินเข้ามาทักเข้าและโดก็เดินตามมาสมทบอีกที พวกเขาทั้งคู่ยังไม่เห็น ว่าดวงตาของเซนบัดนี้ได้มีน้ำใส่ๆเอ่อล้นจนทะลักออกมาแล้ว
“มะ ไม่มีอะไรครับ” ว่าจบร่างบางก็เดินหนีไป
---ทางด้านของวาโย---
ร่าสงสูงก้าวขึ้นรถสปอร์ตเปิดประทุนคันงามอย่างไม่สบายใจ ก่อนที่จะหันไปมองเบาะที่นั่งข้างตัวแล้วถอนหายใจออกมาเบา
ทุกครั้งที่เลิกงาน เซนจะต้อง...นั่งอยู่ตรงนี้เสมอ
แต่วันนี้และวันต่อๆไป คงไม่มีภาพแมวน้อยน่ารักมานั่งตรงนี้ให้เขาเห็นอีกแล้ว
เก่งนั่งทุบพวงมาลัย อย่างอดเศร้าใจไม่ได้ ทำไมเขาต้องมาหวนคิดถึงแต่เรื่องที่มันทำร้ายตัวเองอย่างนี้ด้วย ทำร้ายจนเจ็บ...เจียนตาย
ซ่า! เปรี้ยง!!
สายฝนเทกระหน่ำลงมา เสียงฝนตกที่ดังอยู่นอกหน้าต่างรถก่อนจะตามด้วยเสียงฟ้าผ่าดังลั่น เก่งเงยหน้าเขินจากพวกมาลัยรถ เขาตัดสินใจแล้ว
เขาจะชิงบอกเลิกเซนก่อน เพื่อที่เรื่องทั้งหมดมันจะได้จบลงสักที!
พรุ่งนี้ ทุกอย่างต้องจบ!!
---ทางด้านของเซน---
“ฮัดชิ่ว!~” เซนที่กำลังเดินตากฝนเป็นพระเอกมิวสิกวีดีโออยู่ก็สอดส่องสายตามองหารถแท็กซี่เหลืองเขียว ชมพู ฟ้า และสีอื่นๆไปด้วย จากการที่จามเป็นรอบที่สามร้อบสี่สิบห้าล้าน(-*-)ของวัน เขารู้สึกเหมือนจะตายให้ได้ ปวดไปหมอ ทั้งหัว ตัว และ...ใจ
ป่านนี้ พี่เก่งจะคิดถึงเซนบ้างมั้ย!?
เขาเองก็ยังไม่รู้ส่าสาโยโกรธตัวเองเรื่องอะไรกันแน่ เขาไม่ได้ไปทำอะไรที่มันเสื่อมเสียหรือไม่ดีมาสักหน่อย เอาเป็นว่าคืนนี้ไปนอนบ้านกันดีกว่า จะได้มีเพื่อนไว้ปรึกษาให้หายเศร้า
“ฮัลโหลกัน มารับเซนหน่อยสิ”
เวลาผ่านไป....
รถสปอร์ตสีน้ำทะเลของวาโยเคลื่อนตัวไปเรื่อยๆอย่างเชื่องช้า(ปกติขับเร็วอย่างกับถ่ายหนัง To fast to fuious ตอนบางกอกดริ๊ฟท์ -__-^)
หรือเขาควรจะรับเซนไปส่งบ้าน เพราะถ้าปล่อยให้เดินตากฝนอยู่อย่างนี้ได้ตายก่อนที่เขาจะบอกเลิกแน่ๆ (โห!)
“นั้นมัน...” สายตาดุจดั่งเหยี่ยวของวาโยมองไปเห็น ‘กัน’ รุ่นน้องของตนกำลังเปิดประตูรถ Lotus Evora S
ให้ใครบางคนที่เขาคุ้นเคย
เซน...
“เซน!”
วาโยตัดสินใจขับรถตามไปอย่างไม่รีรอ เพื่อดูจุดหมายปลายทางที่ทั้งคู่ไป
---ณ บ้านกัน---
“เซนนอนห้องนอนแขกข้างบนนะ” กันกล่าว คนฟังก็พยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าบ้านไป
ขายาวๆของวาโยเผลอเดินตามอย่างไม่รู้ตัว
“อ้าว กุญแจห้องนี้หายไปไหนเนี่ย”
“หาดีๆอีกทีสิกัน” เซนเริ่มร้อนรนเมื่อกันหากุญแจห้องรับแขกที่ว่าไม่เจอ
“งั้นคืนนี้เซนไปนอนห้องกันก่อนแล้วกันนะ”
วาโยที่แอบดูอยู่ตรงหน้าต่างกัดฟันอย่างโกรธแค้น
‘ไอ้บ้านี่ หากุญแจไม่เจองั้นหรอ ตอแหลไปเถอะ!-*- เอาไอ้มุขหลอกเด็กควายๆมาหลอกเซนหรอ ไอ้ฉวยโอกาสเอ๊ย -..-’
“แล้วกันล่ะ” (บ้านคุณสามีไรเตอร์มี2ห้องนอนค่ะ- -)
“เดี๋ยวกันนอนตรงโซฟานี่แหละ”
“ได้ไง! กันเป็นเจ้าของบ้านนะ”
“งั้นนอนด้วยกันเลยมั้ยล่ะ” กันแกล้งถาม แต่คนตรงหน้ากลับเขากลับ ‘เอาจริง’
“ได้เลย”
“O_O” << สายตากัน&เก่ง
‘หนอยยย เซนจะนอนห้องเดียวกะไอ้บ้าตัวดำนี่หรอ ยอมม่ายด้ายนู๋เก่งอยากกรีดร้องงง T^T’ วาโยได้แต่คิดในใจอย่างเคียดแค้น แมวน้อยที่เขาอุส่าถนอมอย่างดีบัดนี้กลับจะไปนอนกอดกลับไอ้กัน! ทำไงดี แต่จะให้เขาเสนอหน้าเข้าไปก็กระไรอยู่ เอาไงดี(ว่ะ)ครับ
‘อ๊ากกก สองคนนั้นขึ้นไปข้างบนแล้ว >o< ’
“กัน คืนนี้เซนขอรบกวนเวลานอนของกันแปบนะ”
‘คืนนี้?’ ‘ขอเวลานอนของกัน’
“หึ เซนนะเซน ยังไม่ทันจะเลิกกันก็จะไป ‘อะจะปะดะปะเฮ้’ กับไอ้กันซะแล้ว-*-“ วาโยพูดกับตัวเองเบาๆอย่างน้อยใจ ก่อนจะเดินตรงไปยังรถแล้วขับกลับบ้าน
---ณ ห้องนอนของกัน---
“หา! ตอนนี้พี่เก่งกำลังโกรธเซนอยู่เหรอ O[]o”กันพูดอย่างตกใจสุดขีดจิ้งหรีดร้องทัก สองคนนี้เนี่ยนะโกรธกัน ไม่เชื่อๆไม่จริงๆ(หน้าตากันดีที่สุด เอิ่ม...ไม่เกี่ยวล่ะ-*-) ปกติสองคนนี้รักกันปานชาวบ้านจะปาร้องเท้าใส่เพราะหมั่นไส้ไม่ใช้หรอ ทำไมจู่ๆก็โกรธกันได้
“เซนก็ไม่รู้นะว่าพี่เก่งเขาโกรธเซนเรื่องอะไT^T”
“ใจล่มๆนะเซน คงมีเข้าใจผิดกันนั้นแหละ”
“เข้าใจผิดอะไรอีกหละ” เซนเงยหน้ามองกัน
“กันก็ไม่รู้อ่ะนะT[]T” กันว่าและถอนหายใจเบาๆ “เฮ้อออ~ ปวดหัวๆ นอนกันเถอะ” เซนมองกันที่บัดนี้ทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอย่างเซ็งๆ
“แล้วนี่เราจะไม่อาบน้ำกันเลยรึไง - -”
“เออ จริงด้วย” กันมองนาฬิกาอย่างขรุ่นคิด “นี่ก็ดึกมากแล้วด้วย เรามาอาบพร้อมกันเลยแล้วกันนะ^^”
ผัวะ!
หมอนข้างที่ปกติจะถูกวางไว้บนเตียงแต่ ณ ขณะนี้ลอยมาปะทะใบหน้า(หล่อๆ)ของกันอย่างรุนแรงและแม่นยำ (โอ๊ย เห็นดาวเลยT^T)
“(ไอ้)กันบ้า! >o<”
---ทางด้านเก่ง--- (แวบไปแวบมาอยู่ได้-*-)
“เบรกสุดท้ายของวันนี้เลิฟมีเพลงใหม่มาให้ชาวซี๊ดได้ฟังกันนะครับ ชื่อเพลงว่า ‘เพื่อนใหม่ที่ไม่อยากมี’ ของdpศิลปินหน้าใหม่จากค่าย Gmm Grammy งานนี้ๆด้เก่งและเซนจากเวลาทีเดอะสตาร์มาเล่นMVให้ด้วย คืนนี้นอนหลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์ครับ”
~ ♪ ได้เพื่อนเพิ่มคนนึงแต่เสียเธอไป
เลือกได้ไหม ถ้าได้บอกเลยว่าไม่เอา
แล้วก็หนีไม่พ้นเหตุผล แสนเก่า
เธอว่าถึงทางตันเพราะรักเรานั้นไม่เคยเข้าใจ
แต่เธอยังต้องการอยากพบเจอกัน
อยากให้ทักทายกันเป็นเพื่อนกันได้ไหม
เลิกรากันแต่ไม่ให้ฉันหายไป
อยากให้คบกันไปในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง
สุดท้ายต้องมีเพื่อนใหม่ ที่หัวใจไม่ต้องการมี
ได้คบเพื่อนคนนี้ บอกเลยไม่เห็นดีใจ
สุดท้ายถ้าต้องเจอกัน ก็ยังไม่รู้ทำตัวยังไง
กับเพื่อนคนใหม่ ที่ไม่เคยอยากมี
เน้นและย้ำทุกคำจนฉันทำใจ
เธอว่าฝืนกันไปก็ไม่ดีกว่านี้
เธอว่าถึงเวลาจบกันเสียที
ไม่อยากทนกันไป คิดว่าดีกว่าถ้าเลิกรา
แต่เธอยังต้องการอยากพบเจอกัน
อยากให้ทักทายกันเป็นเพื่อนกันได้ไหม
เลิกรากันแต่ไม่ให้ฉันหายไป
อยากให้คบกันไปในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง
สุดท้ายต้องมีเพื่อนใหม่ ที่หัวใจไม่ต้องการมี
ได้คบเพื่อนคนนี้ บอกเลยไม่เห็นดีใจ
สุดท้ายถ้าต้องเจอกัน ก็ยังไม่รู้ทำตัวยังไง
กับเพื่อนคนใหม่ ที่ไม่เคยอยากมี
สุดท้ายต้องมีเพื่อนใหม่ ที่หัวใจไม่ต้องการมี
ได้คบเพื่อนคนนี้ บอกเลยไม่เห็นดีใจ
สุดท้ายถ้าต้องเจอกัน ก็ยังไม่รู้ทำตัวยังไง
กับเพื่อนคนใหม่ ที่ไม่เคยอยากมี
กับเพื่อนคนใหม่ ที่ไม่เคยอยากมี ♫~
ความคิดเห็น