คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3
Chapter3
“เคียวยะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับนายหน่อย ให้ฉันเข้าไปนะ” ม้าพยศยืนพูดอยู่หน้าประตูห้องของฮิบาริ พร้อมกับใบหน้าที่มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เพียงครู่เดียว ประตูห้องก็เปิดขึ้นพร้อมกับใบหน้าโกรธกริ้วของฮิบาริ เคียวยะ
“แกมีธุระอะไรกับฉันดึกๆดื่นๆ แบบนี้”
“ฉันมีธุระสำคัญจะมาคุยกับเคียวยะน่ะ คงต้องคุยกันนานหน่อย ขอฉันเข้าไปข้างในนะ” ดีโน่พูดพลางยิ้มหน้าบาน จนคนตรงหน้าต้องใจอ่อน
“ก็ได้ เข้ามาก็ได้ รีบคุย แล้วก็รีบไปล่ะ” พูดจบฮิบาริก็เดินนำดีโน่เข้ามาในห้องของตัวเอง ฝ่ายดีโน่ที่เดินตามมานั้นก็ทำใบหน้ากรุ้มกริ่ม ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เอาล่ะ แกมีอะไรก็ว่ามา ฉันจะได้นอนซะที”
“ไม่ต้องกลัวน่าเคียวยะ นายได้นอนแน่ๆ”
“หือ? แกพูดอะไรของแก ไอ้ม้างี่เง่า” ฮิบาริเริ่มอารมณ์เสียเล็กน้อย
“ฮะ ฮ่ะ ฮา ไม่มีอะไรหรอกน่า คือ...ฉันอยากจะถามอะไรเคียวยะหน่อยน่ะ”
“หือ? แกมีอะไร” ฮิบาริเลิกคิ้วอย่างสงสัย
“นี่...ฉันถามตรงๆนะ...เคียวยะ นายชอบฉันเหรอ”
“...!!”
“ตอบฉันมาสิ เคียวยะ” ดีโน่ยังคงถามเคียวยะต่อไป
“...เอ่อ..”
“หึ นายชอบฉันจริงๆสินะ” พริบตาเดียว ใบหน้าที่เคยไร้ความเจ้าเล่ห์ชั่วร้ายก็กลับกลายมาเป็นใบหน้าแสนเย็นชาแทน
“...”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะช่วยสงเคราะห์ให้ดีมั๊ยล่ะ? ที่รัก...” พูดจบดีโน่ก็ผลักฮิบาริลงบนเตียง แล้วใช้แขนทั้งสองข้างของเขากันไว้ไม่ให้คนที่อยู่ด้านล่างหนีไปไหนได้
บัดนี้ เคียวยะเอง...ก็ไม่เข้าใจสิ่งที่ตนเองกระทำเลยแม้แต่น้อย...ได้แต่ปล่อยให้ค่ำคืนดำเนินไปอย่างที่มันจะเป็น ถึงแม้ร่างกายจะไม่สามารถสั่งการอะไรในตอนนี้ได้ แต่อย่างน้อยจิตใจของเขาก็ยังมีความรู้สึกอยู่ ยังรู้สึกอยู่ถึงความเจ็บ...เจ็บใจกับสิ่งที่ผู้ชายคนนี้กระทำกับตน...ทั้งที่ไม่ได้รักไม่ใช่หรือไง...แล้วทำไมกัน...ถึงต้องทำแบบนี้...
ดีโน่...ทำไมถึงต้องทำแบบนี้กับฉัน
ในเมื่อ...แกไม่เคยรักฉัน
ในเมื่อ...แกไม่เคยเป็นห่วงฉัน
ในเมื่อ...แกไม่เคยมีฉันอยู่ในสายตา
และในเมื่อ...ในสายตาของแกมีแต่ฉลามคลั่งตนนั้นตนเดียว
แล้วทำไมล่ะ…ทำไมแกต้องทำให้ฉันลืมสัมผัสนี้ของแกไม่ลงด้วย
ทำไม...แกต้องให้ฉันเจ็บปวดแบบนี้ด้วย
แล้วทำไม...แกถึงทำให้ฉันคิดเลยเถิดไปไกล...ว่าแกก็รักฉัน...
.
.
.
.
รุ่งอรุณสาดแสงส่องมายังร่างเล็กที่นอนอยู่บนเตียงคิงไซส์ เพื่อเป็นสัญญาณของการเริ่มต้นวันใหม่... ปลุกให้ตื่นจากการหลับฝัน หากแต่ร่างบางที่เจอศึกใหญ่มาเมื่อคืนนั้น กลับยังนอนหลับฝันอย่างสบาย เหมือนจะไม่อยากตื่นมาเจออะไรๆอีก... ส่วนร่างหนาที่เมื่อคืนนอนอยู่ข้างๆกันนั้น บัดนี้ได้ยืนมองคนที่นอนร่วมเตียงเมื่อคืนอยู่ด้วยใบหน้าเหยียดๆ
“หึ เคียวยะ ระหว่างที่อยู่อิตาลีนี้ นายก็ยังต้องเจอกับฉันทั้งวันทั้งคืนอยู่ดีล่ะนะ ...แล้วฉันจะคอยดูล่ะกัน ว่านายจะเป็นตัวแทนของสคอลโล่ได้ดีขนาดไหน หึหึหึ” พูดจบดีโน่ก็เดินจากห้องไปพร้อมกับความสะใจ โดยหารู้ไม่ว่าคำพูดเมื่อกี้ของตน ไม่ได้มีเพียงเขาคนเดียวที่ได้ยิน...
“ฮึก ฮึ ทำไม...ทำไมกัน...แกเห็นฉันเป็นแค่ตัวแทนของไอ้ฉลามนั่นแค่นั้นเองเรอะ ฮึ ฮึก” ฮิบาริ เคียวยะได้ตื่นมาเมื่อครู่แล้ว ตื่นมานานพอที่จะได้ยินสิ่งที่ม้าพยศพูดเมื่อครู่
ฉันเข้าใจแล้ว ดีโน่
เข้าใจ...เหตุผลที่แกทำอย่างนั้นกับฉันเมื่อคืน
เข้าใจ...ความรู้สึกที่แกมีกับฉันแล้ว
เข้าใจ...ว่ายังไงแก...ก็ไม่มีวันรักฉัน...
แต่ยังไงก็...ขอบคุณนะ...ที่อย่างน้อย...ฉันก็ยังมีคุณค่าสำหรับนายบ้าง...ถึงแม้จะเป็นแค่ตัวแทนของคนที่นายรักก็เถอะ...ขอบคุณ
.
.
.
.
TBC.
------------------------------------------------------------------------------------------------------
ใครอยากอ่านแบบเต็มๆ ก็ส่งเมล์มาขอตอนที่3 ได้ที่เมล์ praw1046[@]gmail.com นะคะ เพราะว่าแพรวไม่อยากทำผิดกฎอ่ะค่ะ ต้องขอโทษด้วยน้า และหวังว่าการที่แพรวแก้ปัญหาโดยวิธีนี้ คงไม่ผิดกฎหรอกนะคะ^^
ขอบคุณมากค่ะ
ความคิดเห็น