ผณิน เวนไตย ยืนอยู่หน้ากระจกเงาที่เขาพบในห้องสมุด ใครกันที่สะท้อนออกมาในกระจกนั้น....มันไม่ใช่ตัวเขา แต่เป็นใครอีกคนที่เขาไม่รู้จัก ผมสีขาวถูกรวบไว้ ยาวจรดเอว ดวงตาสีเลือดดูเย็นชา สะท้อนออกมาแทนตัวเขา ผณินค่อยๆเดินถอยหลังแต่ เงาในกระจกยังยืนนิ่ง ผณินค่อยๆหันหลังแล้ววิ่งหนีออกไปทันที เงาในกระจกมอง ผู้ที่เพิ่งจากไปอย่างเศร้าสร้อยก่อนที่จะสลายหายไป....เหลือเพียงภาพสะท้อนของสิ่งรอบๆและสายลมที่พัดเบาๆพาเอาคำพูดที่แสนเศร้าไปให้ผู้ที่เพิ่งจากไป
"เมื่อไหร่เจ้าจะยอมรับความจริงเสียที ผณินไม่สิอัคคา....."
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น