คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : เนียนครั้งที่ 8 : ไปเที่ยวด้วยกันแบบเนียนๆ
-8-
ไปเที่ยว้วยันแบบเนียนๆ
ปีารศึษาเทอมแรบไปแล้วเรา็วรไปลอหรือไปเที่ยวสนุๆันสิ!
อนนี้เป็น่ววันหยุยาวึ่โรเรียนอน้อแทฮยอและีมินปิแล้วเราทั้หมเลยลมาเที่ยวทะเล้วยัน
เฮ้ๆๆๆ
สมาิในทริปนี้มีเอะแ๊ผม
น้อีมินับโบอมและน้อแทฮยอ...
ยอมรับเลย
ว่าผมรู้สึหน่วใแปลๆ หลัาวันนั้นที่ริมแม่น้ำผมุยับน้อเาแบบปิ
ทั้ๆที่ในใมันไม่ปิแล้ว น้อเา็เหมือนะรู้เราเลยเริ่มุยันน้อยล
“ึ้นรถๆ
ีมินับแทฮยอไปรถพี่นะ”เพราะว่ามีนเยอะ รถอโบอมันเียวเลยไม่สามารถบรรุนและอทั้หมไ้
ไอยุนิมันเลยเอารถอมาไป้วยพวเอะแ๊ผมไปรถอยุนิ
ส่วนีมินับแทฮยอไปรถอโบอมัน
“น้อเาบออย่าั้นริหรอวะ”โฮอเอ่ยึ้นหลัาที่ฟัผมเล่าเรื่อที่ริมแม่น้ำให้ฟั
ผมพยัหน้าเบาๆ
“แล้วะยัไเนี่ย
น้อเามีนที่อบอยู่แล้ว”โฮอมันพึมพำึ้นมา่อนะถอนหายใ
“ูว่าูะเลิีบน้อเา
ถ้าน้อรู้สึอึอึ้นมามันะแย่เอา
ูอเป็นพี่ายน้อ็พอแล้วแหละ”อุบออย่าหมหวัเลยเปลี่ยนวามิัวเอ
อเป็นพี่ายีว่าเ้าหน้าับแทฮยอไม่ิอีเลย
“มึ็นะ...”ยุนิที่ำลัับรถพูออมาแล้วมออุผ่านระ
สายาอมันเหมือนมีอะไรแล้ว็หันไปมอทาอื่น
บาที็เหนื่อย
ีบนไม่มีใ ให้ายเา็ไม่หันมาสนใเราหรอ
“เอาน่ามึ”อินหันมาปลอบเา
เ่นเียวับนัมุน
“แฮปปี้ๆิมึ
เี๋ยวทริป็ร่อยหรอ”โฮอบอแล้วยิ้มออมา ผมยิ้มาม
่อนที่เราะนั่เล่นันเรื่อยเปื่อย มีเมาท์มอยเรื่อทั่วไปามประสาผู้าย
สัพัรอยยิ้ม็ลับมาเ่นเิม
้านรถอโบอม
“มึไม่บอไปละ”ีมินหันไปถามเพื่อนที่อนนี้ำลัมอทอออไปนอหน้า่าแล้วเหม่อลอย
“็พี่เาไม่พู”
“อนนี้วามรู้สึมึับพี่เา็เหมือนัน
ใรพู็เท่าันไม่ใ่หรอวะ แล้วนี่ไม่มีใรพูยิ่ถอยห่าันไปเรื่อยๆ
มัน็เสียเปล่านะ”ีมินบอเพื่อน้วยวามหวัีและห่วใย แทฮยอส่ายหน้า
“ูอยาให้เาพู”
หลัาแทฮยอพูบ
สอพี่น้อระูลปาร์็หันมามอหน้าัน่อนะถอนหายใ
ไม่รู้เลยว่ามันะเป็นยัไ่อไป
นที่รู้ทั้หม็ไม่ยอมพู ส่วนอีน็ันเ้าใผิไปอี
อบปาร์ีมินนนี้ที
ว่าสอนนี้เาะลเอยันยัไ!
ถึที่ทะเลแล้ว
หลัา้าวลรถแทฮยอเปลี่ยนสีหน้า อารม์อย่ารวเร็ว ลายเป็นนที่มีวามสุไม่เหลือวามหอยบนรถเลยแม้แ่นิเียว
พวเราทั้หมึ้นไปเ็บอที่ห้อัน
ึ่ห้อมันนอนไ้ห้อละสอน ็แบ่เป็น ผมนอนับยุนิ แทฮยอับีมิน
นัมุนับอินแล้ว็โฮอับโบอม
“ไปพวมึ
ไปเล่นน้ำทะเลีว่า”
แทฮยอับแทฮยอสอเพื่อนี้วิ่นำทุนไป
อนนี้แทฮยอเปลี่ยนุเป็นเสื้อสีาวลายล้วยแล้ว็าเยาวถึเ่าสีำ
“ไปโล”แทฮยอับีมินับมือันแน่น่อนะวิ่ลน้ำไป
ส่วนผม็อยู่ในุธรรมาๆ อย่าเสื้อยืสีาวแแล้ว็าเยาวถึเ่า
ผมะว่าะไม่เล่นน้ำทะเลแ่ะไปเินเล่นมวิวแทน
“อุ!!”เสียอโฮอที่เรียผมัึ้น
มันวิ่หน้าายิ้มเริร่ามาหาผม
“อะไรวะ”ผมถามแ่มัน็ยัยิ้มอยู่แล้วหันลับไปมอลุ่มเพื่อนทั้หมรวมถึโบอม
ส่วนน้อแทฮยอับีมินยัเล่นน้ำันอยู่
“ไปเล่นน้ำันๆ”
“เฮ้ยไม่เอา”
“ไม่ไ้ๆมาทะเล็้อเล่นน้ำ”
เท่านั้นแหละรับ
ู็โนลาลทะเลไปทันทีพร้อมเอะแ๊+โบอมที่่วยันลา
เอาเป็นว่าอนนี้พวเราทุน็ำลัเล่นน้ำทะเลันหมเลย
“่าๆๆๆๆ”ไอโฮอมันเล่นเป็นเ็
มันสาน้ำใส่หน้าผมอย่าเอาเป็นเอาายนผม้อเินถอยหลัหนีมัน
เหวอออออ
“โอ๊ะ”ผมรีบว้าัวน้อแทฮยอที่ผมไปนนน้อเือบล้ม
พอะหันมา่าไอโฮอมัน็หายไปแล้ว
“อโทษนะ
เป็นอะไรเปล่า”แทฮยอส่ายหน้า่อนะวิ่ไปเล่นับีมิน่อ
พอเหนื่อยาน้ำทะเล
เรา็ึ้นมาเล่นทรายัน
บันี้ไอโฮอมันำลัถูฝัอยู่ในทรายมีแ่หัวที่โผล่ออมา
“สบายไหมเพื่อน”โบอมมันทั
โฮอส่ายหน้า
“มึเอาูออ้วยไอสัส”
“เสียอะไรวะ
ไม่ไ้ยินเลย ไปีว่า”โบอมแล้ทำเป็นไม่ไ้ยินเสียเพื่อนม้า่อนะเินออไป
“เฮ้ยยยยย
มึลับมาเอาูออป๊ายยย!!”
อนนี้ท้อฟ้ามืสนิท
เราเล่นันนหมแรแล้ว็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนะลที่ห้ออาหารอโรแรม
ไม่เสียแรที่่ายเินไป อาหารทะเลหน้าาน่าทานมาเสิร์ฟอย่ารวเร็ว
“โหยยยย
อร่อยอะ”เสียอแทฮยอัึ้นหลัาเอาปูที่เพิ่นึ่เสร็เ้าปา
วามหวานับวามแน่นอปูทำให้รู้สึเหมือนไ้ึ้นสวรร์
อ่า...นี่แหละสวรร์
ผมเหลือบไปมอู่รัทั้สอนที่นั่ร้ามัน
ีมินบ่นุ้ิ้ๆ โยมียุนิมันอยแะุ้แะปูให้
โยไม่สนใสายาอโบอมที่มอมาสันิ
“แะระวัๆ
เี๋ยวมันะบามือเอานะ”โบอมเป็นนเือนึ้นมา
เพราะว่าเรา้อแะเปลือุ้ันเอ ถ้าระวัะโนบาเอาไ้
“โอ๊ย”เสียอแทฮยอร้อออมา
ผมหัวใไปที่าุ่มทันทีที่เห็นเลือที่นิ้วน้อ
“เป็นไรมาไหมแทฮยอ”ผมพูึ้นมา่อนะหยิบทิู่ับเลือที่มือน้อ
แทฮยอมอหน้าผม “ไม่เป็นอะไรรับ”
“ไปล้ามือีว่า”ผมึแนน้อแทฮยอึ้นมา่อนะเินนำไปที่ห้อน้ำอโรแรม
ระหว่าอยู่ในห้อน้ำไม่มีบทสนทนาอะไรเิึ้น
ผมล้าแผลให้น้อ่อนะใ้ทิู่ับอนนี้เลือ็หยุไหลแล้ว
“อบุนะรับ”พอลับมานั่ที่โ๊ะน้อ็อบุผม่อนะนั่นิ่
ผมเยหน้าไปมอน้อ่อนะเ้าใทุอย่า
ผมีบุ้ใส่านัวเอ่อนะแะแล้วส่ไปที่านน้อ
“ินสิ”
แทฮยอผหัวเบาๆแล้วิ้มุ้เ้าปา
ส่วนนอื่นที่นั่อยู่้วย็มอหน้าัน่อนะยิ้มออมา
อนนี้เราทั้หมินอาหาร่ำเสร็หมแล้ว็แยย้ายันไปที่ห้ออัวเอ
“อุ”ยุนิเรียผมเสียเรียบ
“อะไรมึ”ผมถาม
“มึแลห้อับีมินไ้ไหม”ไอยุนิบอ
ผมาโ
“ฮะ!
มึว่าไนะ”ือถ้าให้ผมไปแลห้อับน้อีมิน
แทฮยอับีมินนอนห้อเียวถ้าั้นผม็้อไปนอนับน้อแทฮยอสิวะ
“เออน่า”
๊อ ๊อ ๊อ
เสียเาะประูหน้าห้อัึ้นเป็นน้อีมินที่่อยๆย่อมาเพราะลัวโบอมับไ้
ส่วนยุนิมัน็ส่สายาไล่ผมออไป
อึ
ผมลืนน้ำลาย
ืนนี้ผม้อนอนับน้อริๆหรอวะ
ผมนิ่ไปสัพั่อนะเปิประูเ้าไป
โีหน่อยที่ห้ออมันเป็นแบบเียแยัน ไม่ั้นผมไ้ายแน่ๆ
ผมมอหาน้อแทฮยอแ่็ไม่เห็นน้ออยู่แถวนี้พอลอมอไปที่ระเบีย็เหมือนมีนยืนอยู่
“น้อแทฮยอ”ผมเรีย
น้อหันมาทำหน้าประมาว่ามีอะไร
ผมไม่ไ้อบไปแ่่อยๆเินไปที่ระเบีย
น้อเาำลัยืนูาวอยู่นี่น่า
อุมอหน้าน้อ
บรรยาาศอนนี้มันล้ายๆับอนที่เราูพลุัน ถ้าผมถามไปะเป็นอะไรไหม
ป่านนี้น้อแทฮยอับนๆนั้นเาะไปถึไหนันแล้ว
แ่ิอีที
ผม็ไม่เี่ยวอะไรนี่น่า
“นิ้วเป็นยัไบ้า”ผมถามออไปทำลายบรรยาาศอันเียบสบ
น้อแทฮยอยนิ้วึ้นมาู
“ไม่เป็นอะไรแล้วรับ”
“อ๋อ....”
เราูาวันสัพัน้อแทฮยอ็หาวออมาหลายวอน้อเลยอัวลับเาไปนอน
เ่นเียวับผม
ผมนอนหายหน้ามอเพาน
เ่นเียวับน้อ
อึอัั
ทำไมมันเียบแบบนี้
ผมหันไปหาน้อแทฮยอ
อนนี้น้อยัไม่หลับนิ
ผมวรพูอะไรไปเพื่อทำลายบรรยาาศไหมวะ
“เอ่อ...ฝันีนะรับ”ผมหันไปบอน้อเา
น้อแทฮยอหันมาทาผมลายเป็นว่าอนนี้เราำลันอนมอหน้าันอยู่
บรรยาาศเียบลอีรั้
“ฝันีเหมือนันรับ”แล้วน้อแทฮยอ็หันไปอี้านหนึ่่อนะหลับไป
ผมเอ็หันลับไปอี้านหนึ่แล้ว่มาหลับ
แทฮยอมอยู่ในวามิ
หรือว่าเาะ้อเป็นนพูมันออไปเอนะ
11/5/2560
สรุปน้อแทแทรู้แ่ไม่พู ส่วนอุไม่รู้และ็ไม่ล้าพู
แ่น้อแทแทเ้า็ทำนานี้และนะอุ ุ้นเ็แทนแทแท
อบุทุๆอมเมน์มานะะ เห็นนมาเมน์เยอะๆแล้ว็ื่นใ
#ฟิอบยบ
ความคิดเห็น