คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ความรักในสายหมอก : วันที่ 1
นับว่าเป็นวันที่อาาศีทีเียว หาไม่นับลุ่มหมอที่ลอยปลุมท้อถนนนแทบไม่เห็นสิ่ใไ้เลยภายในระยะห้าเมรรอบัว แ่ในอนบ่ายเ่นนี้สภาพอาาศ็เย็นสบายเหมาะสำหรับารนอนเป็นอย่ายิ่ หิสาวผมยาว ในุนัศึษา เหยียแน่าหมอนสำหรับหนุนนอนบนโ๊ะ ในมือวาถือบันทึย่อเนื้อหาสำหรับวิาที่ะสอบในวันนี้ สิ่ที่หลเหลือในสมอือวาม่วนอนนแทบะลืมาไม่ไ้ วามรู้ทั้หลายล่อลอยอยู่ในบรรยาาศอันเียบสบอหอสมุ
“บัว ไปรอหน้าห้อสอบันเถอะ” หิสาวผมยาวสวมแว่นา ระิบเรีย
บัว พ่นลมใส่พื้นโ๊ะแล้วใ้เรี่ยวแรที่มี่อสู้ับวาม่วไ้สำเร็
“ันำอะไรไม่ไ้เลย ทำไี โม”
หิสาวื่อ โม ลอามอฝ้าเพานหอสมุ บ่บอว่า่วยอะไรไม่ไ้แล้วริๆใน่วเวลานี้ที่อีไม่ี่นาทีะไ้ทำ้อสอบแล้ว
“ทำใเถอะ”
เป็นำปลอบที่ถือว่า่วยไ้มาทีเียว
บัวยับันทึย่อใส่ระเป๋า นี่เป็นวิาสุท้ายแล้ว เป็นไ็เป็นัน อีไม่ี่ั่วโม้าหน้านี้ ีวิอเธอะไ้ลับมามีอิสระอีรั้ มัน่ายาวนานเสียเหลือเิน
หนึ่ั่วโมรึ่ผ่านไปอย่าเื่อ้า
บัวเินล่อลอยออมาาห้อสอบราวับวิาหลุออาร่า อาารย์ิ้อสอบไ้ยัไ แ่ละ้อเธอมอผ่านแล้วไม่ิะลับมาทวน้ำอี รั้เียว็เินพอแล้วสำหรับั่วีวินี้ เธออำไม่ไ้ที่ว่า เมื่อะแนนสอบลาภาเรียนออมา เธอะหัวเราะไ้เสียัแ่ไหน เพราะนี่นับเป็นารทำ้อสอบที่ไม่มีวามมั่นใมาที่สุ บัวิ้วยอาารประประัน
โม ยัไม่ออมา สสัยเพื่อนสนิทนนี้ะทำไ้ไม่มา็น้อย หรือบาที็ไม่รู้ะเียนอะไรลไปใน้อสอบ โีที่เธอยัมีวามเี่ยวาในารินนาารสูึสามารถแ่ำอบไ้รวเร็วอย่าเป็นปราาร์
“ทำไ้ไหม บัว”
“ใรทำไ้็อัริยะแล้ว” เธออบเพื่อนามวามิ
“สอบเสร็ไปลอับผมไหมรับ สาวสวย” เสียเพื่อนายนิสัยเ้าู้ัวนอย่ามีวามหวั
บัวยิ้มอย่ามีมารยาทที่สุ ปิเ้าพวนี้มัะวนเ็ปีหนึ่ไปเที่ยว้วย แล้วทำไมถึมาสนใเพื่อนร่วมสาาวิาอัวเอไ้ สสัย้อสอบทำพิษให้เลล์สมอผิปิไปแล้วแน่ๆ
“ไม่ล่ะ อาร์ พวเธอไปเถอะ เอ่อ เี๋ยวอโทรศัพท์่อนนะ”
นับว่าเป็น้ออ้าที่ีที่ะไ้ไม่หลวมัวไปามำหว่านล้อมอเ้าพวนั้น มีเสียัวนัแว่วามิ้านหลัอบัวมา
วามเหน็เหนื่อยูเหมือนะถูปลเปลื้อออ เ่นเียวับวามรู้สึบาอย่าในใอเธอ
บัวิว่าวระโทรไปบอใรสัน พ่อนี่แหละเหมาะสมที่สุ อย่าน้อย็เป็นารระบายวามเรีย่อนที่ะระบายับโมอีรั้ เธอ้นหาื่อ Daddy เลื่อนหานเอแล้วโทรอออย่ารวเร็ว
พ่อมีเพลรอสายั้แ่เมื่อไหร่ัน บัวิอย่าสสัย
เธอฟัเพลเี่ยวับอารม์เปลี่ยวเหาไ้สัพั พ่อึรับสาย
“พ่อทำเพลรอสายนานแล้วหรือะ” บัวรีบถาม
“อโทษนะรับ ว่าไนะรับ” เสียายหนุ่มอบลับมา
สิอบัวีลับไปอยู่ท้ายทอย
“อโทษ่ะ สสัยโทรผิน่ะ่ะ”
“เอ่อ โทรผิแน่เหรอ” เสียปลายสายนั้นเริ่มุ้นเยเหมือนเยไ้ยินมา่อน
บัวยโทรศัพท์ึ้นมาูื่อ Dew...
“ิว!” เธอร้อ้วยวามใ
“ว่าไรับ บัว”
“ันั้ใะโทรหาพ่อน่ะ สสัยันรีบ แล้วื่อเธอ็่อาพ่อัน อโทษที่รบวนนะ” บัวรีบปิเสธพัลวัน
“ทำไมไม่โทรหาเราเลย” ำพูอบัวูเหมือนะล่อลอยไปพร้อมับวิา “บัวสบายีนะ อาาศเียใหม่หนาวแล้ว อยาไปเที่ยวเหมือนัน”
ความคิดเห็น