คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความรักใต้แสงจันทร์ : วันที่ 6
วะวันล้อย่ำสู่ลท้อน้ำบรรยาาศแห่่ำืนอวันลอยระทึปราอยู่ทั่วทุหัวระแห วันทร์เ็มวูให่โว่าทุืน และถึแม้ธนัยะไม่สามารถเล่นลให้พ่อแม่อพิมพ์พลอยหัวเราะไ้ แ่ท่าน็เ้มแ็เินว่าะร้อไห้่อหน้าลูสาวที่ำลัเ็บป่วยั้นรุนแร ท่านแ็แร่มานธนัยยอมรับนับถือ เพราะาวินาทีนั้นายหนุ่ม็ไม่เห็นแม่อพลอยร้อไห้นาแอีเลย น้อภูมิ็ูสใสและิเรื่อลมาเล่าให้พี่สาวฟัไ้เหมือนเย ราวับว่าไม่ไ้มีเหุาร์ใๆเ้ามาสร้าปัหาในีวิรอบรัวอพวเาไ้
เ้าเพื่อนเอลาภรรยามาเฝ้านไ้ไ้อย่ายาลำบาเพราะเธอยืนรานว่า ะไปลอยระทามที่สัาันไว้แล้ว แ่เมื่อเพื่อนเลอบอภรรยานสวยนั้นว่าืนนี้มีสิ่สำัว่านั่นือ อวัที่ธนัยะมอบให้พิมพ์พลอยใน่ำืนนี้นี่เอ ภรรยาสาวึยอมามมาอย่าไม่มี้ออ้า ธนัย้ออบุเพื่อนทั้สอที่ยอมมา่วย ถ้าเาเพียนเียวไม่อาัเรียมอวัิ้นนี้เพื่อมอบให้พิมพ์พลอยไ้
วันนี้พิมพ์พลอยเ้ารวสภาพร่าายและลับมา้วยสีหน้าแ่มใสว่าทุรั้ พ่อและแม่็ไม่ไ้ว่าล่าวอะไรับธนัย เ้าน้อภูมิ็หัวเราะเริร่า นั่นถึเป็นสัาที่ีอีวิพลอยว่า เธอะหายอย่าแน่นอน เามั่นใ
“พลอย วันนี้หมออนุาให้ทานผลไม้ไ้แล้วนะ ลู” เสียแม่ร้อบอ ะปลอมะม่วอยู่
“พลอยอยาินมานานแล้ว่ะ แม่ เ้าโรนี้เือบทำให้พลอยไม่ไ้ินอะไรไปอีนานเลย ีันะ แม่ แล้วพลอย็ะออาโรพยาบาลอีในไม่้าแล้วใ่ไหม พ่อ” พิมพ์พลอยพูเสียััวาน ธนัยนั่มอูอาารอเธอ้วยวามยินี
“ใ่” พ่ออบเสียนิ่เียบ
“พวเธอออไปเที่ยวานลอยระทันเถอะ เอ ัย” พิมพ์พลอยพยัหน้า
“แ่...นี่เธอ สบายีแล้วหรือพลอย” เ้าเอั้้อสสัย “ทำไมหายเร็วั”
ธนัยเหลียวมอเพื่อนเลอทันที
“ไปเถอะ เี๋ยว็ไม่ไ้ลอยระทันพอี” หิสาวเ้าี้
ะเียวับที่ภรรยาอเ้าเพื่อนเอลุึ้นและออเินนำไปนอห้อพร้อมันทั้สอน ธนัยไม่เ้าใสถานาร์ที่เิึ้นริๆ ใเาไม่อยาไปไหนเลย เพราะแ่ไ้นั่เฝ้ามอูพิมพ์พลอย อยูแลเอาใใส่ แ่นั้น็มีวามสุีเินว่าะไปานลอยระทแล้ว
ธนัยัสินใเินออมาหาเพื่อนเอที่รออยู่นอห้อ
“สิ่ที่พวเธอะทำให้พลอย ัารเรียบร้อยแล้วใ่ไหม” ภรรยาสาวอเอัถาม้วยสีหน้าีเผือ ปาสั่นราวับะร้อไห้
“อ้าว เป็นอะไรไปหรือเปล่า๊ะ ที่รั”
ธนัยเริ่มสสัยในอาารอภรรยาเพื่อน
“เธอ้อทำมันให้ไ้ในืนนี้ เรารีบไปัเรียมันเถอะ” หิสาวเริ่มสะอึสะอื้นร่ำไห้ ไม่ว่าายหนุ่มทั้สอะัถามมาเท่าไหร่็าม เธอ็ไม่ยอมบอ แ่เร่ให้รีบัเรียมอวันั้นให้รวเร็วที่สุ
เพียไม่ถึั่วโมสถานที่ ผู้น และสิ่อ็พร้อมเรียบร้อย ธนัยลับมาหาพิมพ์พลอยในห้อพั หิสาวำลัะเ้านอนแล้ว แ่เหมือนับว่ารอสิ่ใอยู่ พ่อและแม่ยืนเ็บ้าวอใส่ระเป๋า เ้าน้อายหายไปไหนไม่รู้ สายน้ำเลือระโยนั้นถูปลออไป หิสาวอยู่ในุสวยามที่สุ เมื่อไม่ไ้สวมเสื้อนไ้
“พลอยะไปไหนเหรอ” ายหนุ่มถาม้วยวามแปลใ
“ไม่ไ้ไปไหนนี่ ทำไมรีบลับมาะล่ะ”
“เรามีอะไระให้พลอยูน่ะ” หิสาวหันใบหน้าที่มีวามแปลใปนสับสนมาหาธนัย วหน้าีเผือนั้นราวับว่าไม่มีสีเลือ ายหนุ่มใพอวร
“พลอยอาารีึ้นแล้วริๆหรือ”
“อะไรล่ะ ที่นายอยาให้เราู” หิสาวแทบไม่สนใำถามออีฝ่ายเลย
ธนัยำ้อเ็บวามัวลในั้นไว้ ้วยหัวใที่ลัเล สสัย ะที่พาพิมพ์พลอยนั่รถเ็นออไปยัลานสระว่ายน้ำอโรพยาบาลั้นาฟ้า มีพ่อ แม่ อยามมา้วยสีหน้านิ่เยไร้อารม์ นทัู้่แทบไมุ่ยับธนัยเลยลอเวลาที่พิมพ์พลอยนั่รถเนมา ธนัยสัมผัสไ้ถึวามผิปิทั้หลาย สระว่ายน้ำนิ่สนิทระทบแสันทร์เ็มวสุสาว ายหนุ่มพาหิสาวมาริมาฟ้า
“เรามีอะไรใหู้อยู่้าล่าน่ะ” ายหนุ่ม้อมอพิมพ์พลอยลอเวลา้วยหัวใที่เ้นไม่เป็นัหวะบาสิ่บอเาว่า้อมีเหุาร์ไม่ีเิึ้นแน่ เาผิวปาเสียั้อ วไฟำนวนมาผุึ้นท่ามลาวามมืเบื้อล่า หิสาวเาะระเบียมอู้วยสีหน้าแ่มระ่า มัน่อัวเป็นำว่า อโทษ โม้อวามนั้นำลัถูปล่อยให้ลอยสู่ท้อฟ้า
“มาอโทษเราทำไม” พิมพ์พลอยเหลียวมอธนัย ะที่ลุ่มนึ่เาวานให้มา่วยุระทลอยในสระว่ายน้ำำลัสาละวนุพลุปะทัหลาสีสวยามราวับเป็นานเทศาลลอยระทานหนึ่อยู่บนโรพยาบาลแห่นี้ ายหนุ่มนิ่อึ้
และวินาทีที่โมสุสว่าลอยมาถึาฟ้าสระว่ายน้ำ หัวใอธนัย็ทรุัวลและร่วหล่นลพื้นอย่าไม่มีวันลับืน
ความคิดเห็น