[One Shot] Special Gift <HBD KIM TAEYEON PROJECT> {Taeny}

ข้อมูลเบื้องต้น

....

เนื้อเรื่อง

I LOVE YOU

MY MIYOUNG 

“วันนี้วันครบรอบที่พี่ฟานีเสียไปใช่มั้ยพี่ยูล”

“เออ แกไม่ต้องไปพูดให้ไอ้แทได้ยินเลยนะยุน เดี๋ยวแม่งก็งี่เง่าอีก”

สองพี่น้องคุยกันเบาๆที่โต๊ะแถวๆหน้าบริษัท

“ฟานีก็จากไปเพราะอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน จนป่านนี้ก็ยังทำใจไม่ได้ ฉันเป็นเพื่อนมันก็เห็นใจมันนะเว้ย”

“พ…พี่ยูลหยุดพูดเถอะ”

“ทำไมวะ”

ยูริที่เห็นสีหน้าและการพูดของน้องผิดไป จึงหันไปทางที่ยุนอากำลังอ้าปากพะงาบๆแล้วยกมือชี้อยู่

เมื่อหันไปก็เจอร่างเล็กกำลังยืนปาดน้ำตาแล้ววิ่งกลับไป…

ต้องลำบากยูริคนนี้อีกแล้วหรือ…??

“ไอ้แท… แกออกไปไหนบ้างเถอะว่ะ เห็นอย่างนี้แล้วฉันอนาถใจ”

ยูริพูดเสียงดังขึ้นหลังจากที่เห็นลูกหมาน้อยนอนซึมอยู่ภายในห้องของเขาเอง…

“จะไปไหนก็ไป ไม่มีใครเข้าใจฉันหรอก”

แทยอนพูดเสียงหน่ายๆพร้อมหันตัวหลบหน้าเพื่อนสนิทที่ตอนนี้กำลังยืนคาประตูอยู่

“เออ แล้วก็อย่าจมอยู่กับมันมากนะเว้ย คนอื่นเค้าเป็นห่วง”

ยูริพูดเสียงอ่อย แล้วค่อยๆปิดประตูออกไป  แต่ท่าทางไอ้คนที่นอนเศร้าอยู่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากมาย

ก็ความสนใจทั้งหมดมันมาลงไว้ที่ภาพถ่ายที่อยู่ในมือใบเดียวนี่นา…

“ฟานี…ฮึก…”

…

…

“ฉันคิดถึงเธอ….”

เสียงพูดปนสะอื้นของคนตัวเล็กดังอยู่แค่เบาๆพอที่จะให้ตัวเขาเองได้ยินแค่คนเดียว น้ำตาหยดใสๆเริ่มไหลลงมา ใบหน้าใสขาวค่อยๆเอาภาพมาจูบ… แล้วก็เผลอหลับไป…

พร้อมกับรูปถ่ายของหญิงสาวผู้มีตายิ้ม…

แสงตะวันเริ่มสาดส่องเข้ามา คนตัวเล็กไม่ได้ทำอะไรนอกจากกระพริบตาถี่ๆ แล้วปรับสายตาให้รับกับแสงแดดยามเช้า

เขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย…

ก็ไม่ใช่อะไรนะ ก็ตื่นมาก็เจอหน้าสดใสยิ้มแย้มแบบในรูปเลยนี่นา…

เมื่อมองก็ต้องยิ้มตามเลยแหละ…

แทยอนที่หลังจากตื่นขึ้นมาก็ทำกิจวัตรประจำวันในตอนเช้าให้เรียบร้อย ก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วโทรหาเพื่อนสนิท

“ฮัลโหลยูล”

(ว่าไง เมื่อคืนเห็นเฮิร์ทหนัก นี่แกยังตื่นมายอมรับโลกแห่งความจริงได้อีกหรอวะ)

“ก็…นั่นมันวันครบรอบนี่นะ…แล้วพวกแกยังพูดถึง…”

(โอเคๆ ฉันไม่พูดละ แล้วนี่โทรมามีอะไรว่ามา)

“ฉันจะขอยืมมอไซต์แกหน่อยนะ พอดีมีธุระ”

(แกก็เป็นซะแบบนี้ ถึงลืมไม่ได้สักที ฉันไม่ได้ห้ามให้แกไปนะ แต่ขอให้แกมั่นใจว่าแกทำใจได้แล้ว)

“ฉันทำใจไม่ได้… แต่ฉันคิดถึงฟานี…”

(ทำเสียงแบบนี้ห้ามไปก็เปล่าประโยชน์สินะ.. อืม อยากทำอะไรก็ทำ กลับมาร้องไห้ฟูมฟายไม่ได้นะเว้ย)

“เออ งั้นแค่นี้นะ”

แทยอนวางสายไปพร้อมเดินออกจากบ้านไปขึ้นขี่คร่อมมอเตอร์ไซต์สุดเท่ของยูริ ก่อนจะบิดกุญแจ สตาร์ทรถ แล้วออก
ไปที่ไหนสักที่นึง…

เวลาผ่านมาไม่นาน แทยอนก็มาถึง… มันเป็นที่เงียบสงบ มีแต่ต้นไม้เขียวขจี ดูสดชื่น ไม่แปลก…ถ้าแทยอนจะมาชอบมาที่นี่… กับทิฟฟานี…

“ฟานี เค้ามาหาฟานีแล้วนะ”

แทยอนพูดเบาๆแล้วยิ้มเจือนๆให้กับหลุมศพที่อยู่ตรงหน้า ใครจะว่าเธอยังไง แต่รู้มั้ยว่าทุกวันจะมีดอกไม้มาวางไว้หน้าหลุมศพของทิฟฟานี จะแปลกไหมถ้าแทยอนจะคิดบ้าๆ…

คิดว่าทิฟฟานียังอยู่

“เค้ายังคิดถึงฟานีตลอดนะ… แต่ฟานีไม่ต้องบ่นเลยนะว่าจะมาหาอีกทำไม เมื่อวานก็เพิ่งมาน่ะ”

แทยอนพูดแล้วเว้นเงียบไว้สักระยะ ราวกับว่ารอการตอบกลับของอีกคน…

ที่ไม่มีวันตอบกลับมาได้อีก

“ฮ่ะๆ มันดูตลกใช่มั้ย สองปีแล้วแทยังไม่เคยลืมเลยนะ…

ไม่เคยลืม…ฮึก…”

หยาดน้ำใสๆวิ่งผ่านใบหน้าขาวอีกรอบ คราวนี้ร่างเล็กถึงกับปล่อยโฮออกมาท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัด

“ฟานี ทำยังไงฉันถึงจะเลิกทรมานได้ล่ะฟานี? ฮึก…” ถึงแม้พื้นที่ตรงนี้จะกว้างมากสักเพียงไร แต่มีเพียงเสียงสะอื้นของร่างเล็ก

“ค..คุณคะ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ”

แต่แล้วก็มีอีกเสียงหนึ่งมาทำลายความเงียบนั้นพร้อมกับยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูมาให้…

หากแต่เป็นเสียงที่คุ้นมาก… มากจนแทยอนต้องรีบหันไปดูต้นเสียง

“ฟ…ฟานี!!!”

แทยอนตะโกนสุดเสียงด้วยความดีใจ โผเข้ากอดหญิงสาวตรงหน้า

“ด…เดี๋ยวนะคะ ใครคือฟานีหรอ”

หญิงสาวคลายอ้อมกอดออกแล้วถามคนข้างหน้าอย่าแปลกใจ

“ก…ก็เธอไง ฟานี…เธอไง! เธอทิฟฟานีไง!”

คนตัวเล็กทำหน้าเหวอเล็กน้อย พลางเอามือปัดน้ำตาลวกๆ ก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้อีกคน

“ฉันชื่อมิยองค่ะ ฮวัง มิยอง”

“ห…หา?”

แทยอนไม่เพียงแต่แปลกใจกับชื่อสุดเชยนั่น ทั้งยังแปลกใจที่คนข้างหน้าน่ะ มันทิฟฟานีแท้ๆ แต่หล่อนกลับบอกว่าไม่ใช่ทิฟฟานี? เป็นไปได้ยังไงน่ะ

“ฉันไม่เชื่อ เธอจะโกหกฉันทำไมฟานี เธอกลับมาแล้วน่ะ เธอกลับมาแล้ว!”

“ท่าทางคุณจะพูดไม่รู้เรื่องนะ นี่ค่ะ”

มิยองยื่นบัตรประชาชนไปอยู่ข้างหน้าแทยอน อา…ชัดเจนสินะ

“เฮ้…เป็นไปไม่ได้น่า…”

“แล้วสรุปคุณเป็นอะไรหรอคะ”

“คือ…ขอโทษนะ แต่คุณเหมือนแฟนฉันมากๆเลย ฉันก็ลืมตัวไปหน่อย ทั้งๆที่แฟนฉัน…”

“ไม่เป็นไรค่ะ”

“ห๊า?”

แทยอนหันกลับไปมอง ก็เจอมิยองทำตายิ้มใส่

ตายิ้มที่เธอคิดว่าทิฟฟานีจะทำได้คนเดียวซะอีก…

ตายิ้มที่ทำให้หัวใจเต้นแรงแบบนี้น่ะ…

“คุยกับฉันไปก่อนก็ได้ แต่หวังว่าคุณจะไม่ได้เห็นฉันเป็นแค่ตัวแทน…ของแฟนคุณหรอกนะคะ”

แทยอนอึ้งไปสักพักกับคำพูดของหญิงสาว ที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้อยู่…

“แน่นอนค่ะ”

ฟานี… ฟานีอา… เธอส่งเขามาใช่มั้ย เธอส่งมิยองมาใช่มั้ย

ผ่านไปจนถึงเย็นทั้งสองยังคงนั่งคุยกันอยู่ที่ม้านั่งแถวๆนั้น บ่อยครั้งที่มิยองจะเป็นคนชวนคุยก่อน และแทยอนก็ชอบที่จะทำแบบนั้น

ชอบที่จะนั่งฟังอีกคนเล่าเรื่องเรื่อยเปื่อย…

“อ่อ มิยอง ฉันว่ามันเย็นมากแล้วนะ ให้ฉันพาไปส่งมั้ย”

หลังจากที่นั่งคุยกันแทยอนก็ได้คำตอบว่าบ้านของมิยองอยู่ไม่ไกลจากที่นี่นัก และที่เธอมาที่นี่ก็เพราะต้องการมาดูแลต้นไม้ต้นหนึ่ง…

แล้วที่โคนต้นไม้ต้นนั้นก็มีหลุมศพปริศนาที่เธอไม่รู้ว่าใคร แต่เธอก็ยังเอาดอกไม้มาวางไว้หน้าหลุมศพทุกวันนะ…

จนวันนี้เธอต้องไปทำธุระเลยต้องมาตอนบ่ายก็เจอร่างเล็กร้องไห้ฟูมฟายซะงั้น…

และนั่นก็ทำให้คำถามในใจของแทยอนหมดไป…

“ไม่ต้องลำบากหรอกน่าแท แค่นี้เอง”

มิยองส่งยิ้มให้ก่อนจะลุกขึ้นแล้วโบกมือลาแทยอน แล้วหันหลังเดินกลับไป…

ปล่อยให้แทยอนนั่งมองแผ่นหลังของเธอจนลับตาไป… ร่างเล็กก็ไม่สามารถทำอะไรได้อีก…

ให้ตายสิ… เป็นห่วงเขาก็ไม่ยอมออกมาดีๆ แต่ต้องแอบเดินตามหลังมาแบบเงียบๆ ชนิดที่ไม่ให้คนที่อยู่ข้างหน้ารู้น่ะ…

ปึ้ก… เสียงเปิดประตูจากร่างบาง ทำให้แทยอนชะเง้อคอออกไปดู เมื่อเห็นว่ามิยองกลับเข้าบ้านไปแล้วก็วางใจ

แล้วเดินไปขี่มอเตอร์ไซต์ของเพื่อนสนิทอย่างระมัดระวัง แล้วขับมันกลับบ้านของตนบ้าง…

โดยที่ไม่รู้เลย…ว่ามิยองน่ะรู้ตัวตั้งแต่แทยอนลุกขึ้นแล้วเดินตามมา

คิดได้ว่าเขาเป็นห่วงก็ยิ้มไม่หุบเลยนะ….

[[Ring…]]

“ฮัลโหล ว่าไงเจส”

(มิยองง พรุ่งนี้ฉันไปดูหนังกะแกไม่ได้แล้วนะ)

“เอ้า ทำไมล่ะ”

(ต้องเซอร์ไพร์สวันเกิดเพื่อนน่ะ)

“เพื่อน? ใครหรอ”

(เพื่อนของยูลเค้าน่ะ แทยอน)

“แทยอน!? เธอรู้จักกับแทยอนด้วยเหรอ”

(ก็เพื่อนแฟนฉันนี่ยะ)

“ที่ไหน? แล้วกี่โมง?”

(จะรู้ไปทำไมเนี่ย…?)

“เอาน่า บอกฉันมานะยัยเจส”

(โอเคๆๆ ก็ที่…)

เอี้ยด… เสียงเบรกรถของแทยอนที่ทำเอาคนแถวๆนี้แสบแก้วหูบ่อยๆ แต่ก็ไม่มีใครมากล้าว่าล่ะนะ…

ปึ้ก… หลังจากที่ร่างเล็กจอดรถเสร็จก็เดินเปิดประตูบ้านเข้ามา ยิ้มน้อยๆให้กับสภาพของบ้านหลังนี้

มันยังเหมือนเดิม… เหมือนตอนที่ทิฟฟานีเคยอยู่ด้วย…

เมื่อสองปีก่อน

“ยูล พรุ่งนี้วันเกิดแท ฉันว่าจะต้องไปหาของขวัญซะหน่อยนะบอกแทด้วย ว่าวันนี้อาจกลับช้าหน่อย”

“โอเคๆ จะบอกให้นะ ว่าแต่นี่ก็มืดแล้ว ขับรถดีๆนะ ถ้าเธอเป็นอะไรไปไอ้แทได้ขาดใจตาย”

“จ้าๆ แล้วก็อย่าบอกแทนะ เรื่องงานพรุ่งนี้น่ะ”

“จ้า รีบไปเถอะ เดี๋ยวรถเยอะ”

ร่างสูงโบกมือลาเพื่อนสาวที่กำลังเดินไปขึ้นรถมินิคูปเปอร์สีชมพูสดใสแล้วขับออกไปอย่างช้าๆ

มันทำให้ยูริคนนี้สบายใจได้นิดหน่อย…

“ไอ้ยูล นี่มันดึกมากเกินไปแล้วนะ ทำไมฟานียังไม่กลับสักทีล่ะ”

“อ…เอาน่า เดี๋ยวฟานีก็มาแล้วแกก็ใจเย็นๆหน่อย ฉันอุส่าห์มานั่งรอเป็นเพื่อนเนี่ย ไปหาไรมากินกันดีกว่า”

ยูริพูดเสร็จก็มองดูนาฬิกา… มันจะเที่ยงคืนแล้ว จะวันเกิดแทยอนแล้ว ทิฟฟานีไปเลือกซื้อถึงไหนนะ…

อย่าว่าแต่แทยอนเลย… เขาที่รู้เรื่องก็ยังอดห่วงไม่ได้…

กริ๊งง กริ๊งง

“ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

ร่างเล็กเดินไปรับโทรศัพท์แล้วกรอกเสียงใส่ลงไปอย่างสุภาพ…

“ห๊า ว่ายังไงนะคะ”

ท่าทางเสียงที่อยูในโทรศัพท์จะไม่ได้เข้าหูของอีกคนมากนัก… เพราะตอนนี้แทยอนปล่อยโทรศัพท์ลงตามแรงโน้ม
ถ่วง น้ำตาเริ่มไหลริน เริ่มควบคุมสติไม่อยู่ เหมือนคนเป็นบ้า…

“ไอ้แท… ไอ้แท! แกใจเย็นๆดิวะ มีอะไรก็ค่อยๆพูด”

ยูริที่ได้ยินเสียงร้องไห้ฟูมฟายของเพื่อนก็ต้องรีบเดินเข้ามาดู และกอดปลอบประโลมให้ร่างเล็กควบคุมสติได้…

“ฟ…ฟานี…ฮึก…”

“…”

“ฟานีตายแล้ว…ฮึก…ฮือ…”

ร่างเล็กร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของยูริที่กำลังพยายามตั้งสติและปลอบให้คนตัวเล็กหยุดร้องไห้ ทั้งๆที่น้ำตาของเขาก็เริ่มไหลลงมาเช่นกัน…

คงไม่มีใครรู้…

ว่า ควอน ยูริ คนนี้ก็รัก ทิฟฟานีเหมือนกัน…

และจะไม่มีใครรู้ตลอดไป…

“ไอ้แท! เช้าแล้วนะเว้ย! ไปทำงานได้แล้ว! นอนกินบ้านกินเมืองหรือไง!”

ยูริเดินเข้ามาปลุกเพื่อนถึงในบ้านทุกวันจนเหมือนจะกลายเป็นงานประจำ ตั้งแต่ที่ทิฟฟานีจากไป…

“อืมม…รู้แล้วล่ะน่า”

แทยอนตอบเสียงงัวเงียแล้วค่อยๆลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันแบบทุกๆวัน

แต่แปลกไหมที่กระจกมันมีกระดาษใบเล็กๆสีชมพูที่เขียนอะไรติดเอาไว้…

‘หกโมงตรงอย่าลืมกลับมาที่บ้านนะคะ’

“อะไรวะ”

แทยอนพูดเบาๆ พร้อมดึงกระดาษนั้นเข้ามาดูใกล้ๆ ก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไรหรอก…

แต่ลายมือนี่น่ารักพิลึก… คิดได้ก็เอาเก็บใส่กระเป๋าตัวเองไว้ แล้วเตรียมตัวออกไปทำงานแบบทุกๆวัน

แต่วันนี้คงพิเศษหน่อย ตรงที่อยากให้ถึงหกโมงเร็วๆนี่แหละ…

และแล้วเวลานั้นก็มาถึง นาฬิกาที่โซลเกือบทุกเรือนเข็มสั้นชี้ไปที่เลขหก เข็มยาวชี้ไปที่เลขสิบสอง เป็นเส้นตรงยาว

เวลาที่ คิม แทยอน อยากให้มาถึงที่สุดของวันนี้…

ร่างเล็กเดินมาจนถึงหน้าบ้านของตนเองค่อยๆเปิดประตูเข้าไป…

ยังไม่ทันจะกดเปิดสวิตซ์ไฟ แต่จริงๆแล้วตอนหกโมงนี่ก็พอมีแสงอยู่นะ แต่แทยอนกลับมองไม่เห็นเลย

ร่างบางที่แอบเดินมาแล้วเอามือปิดตาของเขาไว้น่ะ…

“Happy Birthday Kim Taeyeon!!”

เสียงทั้งสามพูดพร้อมกันเสียงดัง พร้อมกับค่อยๆร้องเพลงยอดฮิตอย่าง “แฮปปี้เบิร์ดเดย์” ขึ้น แล้วร่างบางคนนั้นก็ค่อยๆเปิดตาคนตัวเล็กออกเมื่อเพลงจบลง…

และเมื่อคนตัวเล็กมองไปก็เห็นเค้กก้อนใหญ่พร้อมกับจุดเทียนเอาไว้มายื่นอยู่ตรงหน้า

“เป่าเลยสิไอ้แท”

ยูริพูดยิ้มๆ ก่อนจะยุยงให้เพื่อนคนสนิทเป่าเค้กที่ตนกับแฟนสาวพยายามหามาให้

อา…ไม่สิ รวมไปถึงคุณคนสวยคนนั้นด้วย

ยูรินึกขึ้นได้ก็ส่งยิ้มไปให้ร่างบางที่ตอนนี้กำลังยืนข้างๆเจสสิก้าแล้วยิ้มจนตาปิดไปกับท่าทางน่ารักๆของแทยอน ที่ตอนนี้กำลังหลับตาแล้วภาวนา แล้วค่อยๆทำแก้มป่องเป่าลมไปที่เทียนจนดับไปทั้งหมด

เจสสิก้าจึงเดินไปเปิดไฟ และเมื่อร่างเล็กมองไปรอบๆก็ดูจะตกใจไม่น้อยที่เห็นมิยองอยู่ที่นี่ด้วย

“มิยองอา…”

แทยอนพูดเบาๆแล้วยิ้มขึ้น และเดินตรงไปหามิยอง

เอาตามตรงทีแรกที่ยูริเห็นเจสสิก้าพามิยองมาก็แทบช็อคเหมือนกัน  ทั้งรูปร่างหน้าตาท่าทางการพูดจา เหมือนทิฟฟานีทั้งหมด หากแต่ก็พอจะรู้แหละ…

ว่ายังไงก็ไม่ใช่…

ถ้าหากถามว่าตอนนี้ยูริยังรักทิฟฟานีอยู่มั้ย ตอบได้เต็มปากเลยว่ารัก แต่รักไม่ใช่แบบที่รักเจสสิก้าคนนี้

ทิฟฟานีอาจเป็นรักแรก ที่เมือคิดถึงใจก็สั่นไหว

แต่เจสสิก้าคือรักสุดท้าย… ที่คิดถึงอยู่ตลอดเวลาและเป็นคนที่อยากปกป้องดูแลมากที่สุด…

“แทว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ”

แทยอนพูดพร้อมจูงมือมิยองออกไปข้างนอก ใบหน้าใสจ้องหญิงสาวตายิ้มค้างไว้อยู่อย่างนั้น

“มีอะไรหรือเปล่าคะ”

“มิยองรู้ได้ยังไง ว่าวันนี้วันเกิดแท ขนาดแทเองยังลืมไปแล้วเลย…”

“เจสบอกน่ะค่ะ ว่าแต่…แทล่ะคะ เมื่อกี้ขออะไร?”

“แทขอของขวัญ ขอให้มีคนดีๆเข้ามาในชีวิต…แล้วจะอยู่กับแท ให้แทดูแลตลอดไป”

“…”

“มิยองเป็นของขวัญให้แทได้มั้ยคะ”

แทยอนพูดพร้อมคุกเข่าลง เงยหน้าสบตาอีกคนที่กำลังยิ้มจนตาปิด น้ำตาแห่งความดีใจเริ่มไหลริน…

เอาจริงๆวันนี้คนตัวเล็กไม่ได้เตรียมอะไรไว้เลย…แหวนก็ไม่มี…

แหวนอากาศนี่แหละวะ!

“แต่งงานกับแทนะ”

พูดจบร่างเล็กก็ทำเป็นเปิดกล่องแหวนปลอมๆ และค่อยๆจับมือของคนที่ยืนอยู่มาใส่แหวนปลอมๆให้ พร้อมกดจูบไปที่หลังมือ

ทำเอาอีกคนยิ้มเขินอายจนตัวบิด

ถึงแม้อาจจะดูเร็วเกินไป แต่แทยอนก็มั่นใจจะตั้งหลักปักฐานกับสาวตายิ้มคนนี้ จะไม่ปล่อยให้คนที่รักไปไหนอีก

“วันนี้แทอาจหาแหวนมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของมิยองไม่ได้… แต่รอแทหน่อยนะ”

“…”

“พรุ่งนี้ไปเลือกแหวนกัน ^^”

“เฮ!!!”

เสียงของเหล่าฝูงชนดังขึ้นหลังเสียงเปิดประตู ที่ตอนนี้มีกันครบ

ยูริกับเจสสิก้าคอยยืนส่งยิ้มให้อยู่ข้างหน้า

ฮโยยอนญาติห่างๆของแทยอนที่ปกติไม่เคยจะมาเพราะงานยุ่งมาก…ก็ยังอุตส่าห์มากับเค้านะ

ซูยองพี่ของยูริและยุนอาที่สนิทกับแทยอนไม่น้อย พ่วงมาด้วยซันนี่แฟนสาวตัวเล็กสุดน่ารักของเขา…

และยังมีพวกเด็กแสบอย่างยุนอาน้องคนสุดท้องของตระกูลควอนและซอฮยอนน้องสาวเจสสิก้าที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวๆพวกพี่ๆเสมอ

และดูเหมือนว่าจะดูๆอยู่กับยุนอานั่นเอง…

“เฮ้ย…มาแอบดูได้ไง…”

แทยอนลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว มือเล็กคว้ามือของอีกคนไว้ราวกับว่าไม่อยากให้ไปไหน…

“โอยย พอแล้วๆ สวีทกันมากไปแล้ว ฉันอิจฉา”

ฮโยยอนพูดพร้อมทำท่าบึ้งตึงเมื่อมองไปก็เห็นทุกคนหวานกับคู่ของตัวเองกันหมด

“โหยย อย่ามาเลย ทิ้งสาวคนนั้นไปแล้วหรือไง ที่เค้ามาตามๆจีบพี่น่ะ”

ซูยองพูดพร้อมกระชับกระต่ายน้อยตัวเล็กในร่างคนให้แน่นขึ้น พร้อมขโมยหอมไปหนึ่งฟอด

“บ้าหน่า อย่างพี่อ่ะนะ เหอๆ สาวๆรุมเยอะกว่าฉันอีก”

ยุนอาพูดขึ้นบ้าง พร้อมหันไปมองทางซอฮยอนที่ตอนแรกเหมือนจะมองเธออยู่ แต่เมื่อมองกลับไป สาวเจ้าก็รีบหลบตา

และนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ยุนอายกยิ้มขึ้นเล็กๆ…

“พอๆๆ ฉันว่ามาถ่ายรูปหมู่กันดีกว่า”

ยูริพูดขึ้นหลังจากที่เห็นว่าพี่และน้องของตนกำลังแขวะญาติของเพื่อนสนิท

ได้ยินดังนั้นทุกคนก็รีบวิ่งมารวมกันที่หน้ากล้อง โดยมียูริเองเป็นคนตั้งเวลาไว้

5…

ยูริรีบเดินเข้าไปข้างๆเจสสิก้า แล้วส่งยิ้มหวานให้…

4…

เด็กเหม่งยุนอาแอบเอามือไปโอบไหล่ของซอฮยอนไว้โดยไม่ได้บอกเจ้าตัว

3…

ฮโยยอนมองไปรอบๆก่อนจะหยิบหมวกสีสันสดใสมาใส่

2…

ซูยองเอาแก้มไปถูกับแก้มของซันนี่แล้วยักคิ้วให้กล้อง..

1…

มิยองดึงแทยอนเข้ามาจูบโดยไม่มีใครตั้งตัว!

แชะ!!

และภาพนั้นก็ได้มาอยู่ในมือแทยอนในตอนนี้

“ดูอะไรอยู่หรอคะแทแท”

เสียงใสจากมิยองดังมาทางข้างหลัง ทำให้แทยอนต้องรีบเก็บภาพใบนั้นไป แต่คงไม่ทัน เพราะมิยองเธอไวกว่า รีบโฉบรูปใบนั้นไปดู แล้วก็ตีแขนร่างเล็กเบาๆ

“คนบ้า”

พูดแบบอายๆจบก็เดินไป ทั้งๆที่รูปนี้ตัวเองเป็นคนดึงเค้าไปจูบแท้ๆ… แทยอนได้แต่นึกขัดในใจ ก่อนจะยิ้มหวานให้สายตาที่รู้ว่าตนกำลังคิดอะไรจากมิยอง

“ผ่านมาหนึ่งปีแล้วเนอะ ไม่คิดเลยว่าแทจะมีวันนี้”

แทยอนลุกขึ้นจากเตียงนอน เดินไปโอบร่างบางจากข้างหลังตรงที่ระเบียง…

ใช่หนึ่งปีผ่านมาแล้ว…ที่แทยอนและมิยองแต่งงานกัน…

ยุนอากับซอฮยอนประกาศว่ากำลังคบกันอยู่

ฮโยยอนแอบคบกับดาราสาวคนสวยแบบลับๆ

ยูริกับเจสสิก้าจะแต่งงานกันในเดือนหน้า

ซูยองกับซันนี่แต่งงานถัดจากคู่ของแทยอนไป 6 เดือน…

และกิจการส่วนตัวของแทยอนที่หุ้นกับฮโยยอนกำลังไปได้สวย…

“หนึ่งปี…ที่แททำให้มิยองมีความสุขมาก…”

มิยองพูดต่อพลางหันหน้าไปหาคนรักของตนพร้อมส่งยิ้มตาปิดไปให้

“มิยองต่างหากที่ทำให้แทมีความสุข”

“ฮ่าๆ ค่ะๆ รู้แล้ว แต่ตอนนี้ไปอาบน้ำได้แล้วนะคะ เดี๋ยวมิยองเตรียมชุดให้.

มิยองบอกแทยอนให้รีบเข้าไปในห้องน้ำ คนตัวเล็กไม่ได้สงสัยอะไร จนกระทั่งสายตาไปพบกับกระดาษใบสีฟ้าที่แปะไว้อยู่

แทยอนแปลกใจนิดๆที่ไม่ใช่สีชมพู เพราะลายมือที่เขียนอยู่น่ะเหมือนปีที่แล้วแป๊ะ แต่กลับไม่ใช่สีชมพูแบบที่คนเขียนชอบ

ดันเป็นสีฟ้าแบบที่ตัวแทยอนชอบซะงั้น…?

เห็นดังนั้นมือเล็กก็เอื้อมไปหยิบกระดาษแผ่นเล็กนั่นมาอ่าน

‘หกโมงตรงอย่าลืมกลับมาที่บ้านนะคะ

                                                                               “ที่รัก”’

“วันนี้วันที่เท่าไหร่นะที่รัก!!”

แทยอนตะโกนถามใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

“9 มีนาคม ค่า!!!”

มิยองตะโกนกลับมาแล้วเพิ่มเสียงหัวเราะคิกคักๆกลับมาด้วย…

“แทว่าวันนี้ไม่ไปทำงานดีกว่า”

แทยอนพูดอย่างงี้ขึ้นมาซะดื้อๆ ทำเอามิยองคนสวยไม่พอใจ

“อ้าว แทจะมาทำตัวเด็กๆแบบนี้ไม่ได้นะคะ”

“วันเดียวเองน่า”

แทยอนเงียบไปสักพัก จนอาบน้ำเสร็จก็เดินเข้ามาโอบกอดร่างบางจากทางข้างหลังแบบทุกๆที ทำน้ำเสียงอ้อนให้มากที่สุด แล้วเอาใบหน้าซุกไซร้ไปที่ซอกคอขาว…

“มิยองไม่อยากมีลูกหรอ”

“คะ?”

“แทรู้ว่ามิยองอยากมีลูก”

แทยอนพูดจบก็เริ่มรุกเร้ามิยองด้วยการซุกไซร้ซอกคอต่อไป

“อื้อ… แทคะ เดี๋ยวมันไหม้ อย่า…”

แทยอนเอื้อมมือหนึ่งไปปิดแก๊สทันทีแล้วค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด…

“ปีนี้แทอยากได้ลูกน่ะ

ลูกของเรา…”












---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวีดัด สวัสดีค่าาา

อย่าเพิ่งด่าไรท์ข่าาา นี่มัน one shot ดองมิด้าย

แต่เค้าก็ไม่ได้ทิ้ง cute zombie นะ //ถึงแม้จะดองเรื่องอื่นไว้เยอะแยะก็เหอะ - -

รีบแต่งรีบลงแต่งอย่ารีบอ่านแล้วงงนะคะ 5555 //แต่ถ้างงก็ถามได้ค่า :3

วันเกิดพี่แท! พิเศษสักหน่อย!! //วันเกิดโซชิทุกคนก็พิเศษค่ะ

ป.หมาปล้ำหมี เก๊าอยากรู้อ่ะ ว่าอยากอ่านแนวๆไหนกัน แบบฟานีเซ็กซี่ พี่แทเท่โคตร
หรือจะ ฟานีอ่อนหวาน พี่แทใสซื่อ ฮุๆๆ

ป.ลิงกินเป็ด นี่ทวิตไรท์ค่ะ ทวงฟิคได้ ทักได้ //เอาความจริงเค้าขี้อายอ่ะ -///- #แล้วมันมีใครอยากได้บ้างฟร่ะ!
(ก็อยากให้อ่ะ -w-) @PraN_okia ค่ะ :D

และนี่เราเลือกเวลาลงนะ! เวลาไทย เที่ยงคืนวันที่ 9 มีนาคม 2556
วันเกิดครบรอบ 25 ปีของพี่แทสุดหล่อ
รักพี่มากๆนะ ไม่รู้จะพิมพ์ออกมาได้ยังไง
แต่ก็เชื่อว่าพี่รับรู้ได้ด้วยใจ

รักพี่ค่ะ....