คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro : ชีวิตที่ (เคย) สุขสมศรีของฉัน T^T
อูยองกำลังนอนหลับอย่างมีความสุขด้วยความขี้เกียจเหมือนทุกวันส่วนจุนโฮกำลังดูละครน้ำเน่ามาถึงฉากนางเอกถูกพระเอกทิ้ง
“อะไรวะ นางเอกโง้โง่ น่าโมโหมัวแต่ร้องให้อยู่ได้ไปแคร์มันทำไม๊หงุดหงิดโว้ยยยยยย” จุนโฮขมวดคิ้วจนตาปิด
“เฮอะ น่ารำคาญ!!!!!!!!”พูดจบแล้วเขวี้ยงรีโมทจนถ่านทุกก้อนแตกกระจาย (เวอร์ไปปะ??)
“อะไรของมัน - -*”
RRrrrrrrrrrrrrrr………………..
“ฮัลโหล ใครวะ!?” อูยองรับสายด้วยเสียงงัวเงีย
(อูยองใช่มะ?)
“เออ แล้วแกคือใคร”
(จุ๊ๆ ไม่น่ารักเลยนะนะพูดแกเกอะไรกัน)
“โวะ พูดไม่รู้เรื่องโทรผิดเรอะเดียวฉันจะฟ้องป๊าให้มาจัดการแกแค่นี้..น…”
(เปล่าน้า..)อูยองยังพูดไม่จบปลายสายก็ขัดขืนขึ้นมาก่อน(พูดแบบนี้แปลว่ายังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองสินะ)
“หมายความว่าไง………….อย่าใช้ศัพท์ยากๆได้ปะได้ยินแล้วแล้วปวดหัว!!”
(หึ! บริษัท WYJ ของแกนะ กำลังจะล้มละลาย!และฉันกำลังจะเดินไปยึดบ้านของแก! นี่ฉันเห็นว่าแกกับน้องชายหน้าตาน่ารักนะ ฉันเลยโทรมาบอกล่วงหน้าเพื่อจะสนใจมาอยู่กับฉัน)
“ไอ้บ้า……… พูดอะไรของแก ไม่สนอย่ามาหลอกกันซะให้ยาก ลาก่อน แบร่ :P”
(เฮ้ย ฮัล…..)
อูยองวางสายแล้วนอนต่ออย่างไม่สนใจอะไรใดๆทั้งสิ้น
……………………………………………..
………………………………………………………
…………………………………………………………………..
“เฮ้ยอูด้งตื่นโว้ย”จุนโฮตะโกนใส่หูของอูยอง
“บอกให้เรียกฮยองไง - -*”อูยองกวน
“ไอ้ตูด!นี่ไม่ใช้เวลาจะมาบอกให้เรียกฮยองนะเว้ยมีคนขนของบ้านเราไปหมดแล้ว แถมยังโยนของพวกเราออกไปนอกบ้านด้วย นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
จุนโฮโวยวายทำให้อูยองคิดถึงผู้ชายคนหนึ่งที่โทรมาหาอูยอง
“หรือว่า…………บริษัทเราจะล้มละลายจริงๆวะ”
“อย่ามาตลกน่า แกก็รู้ว่าป๊านะบริหารดีจะตาย มีเงินให้เราทั้งชาติก็ไม่หมด”
“ฉันก็ว่างั้นแหละแล้วไอ้นั่นมันเป็นใครขโมยเรอะ ไม่ใช่หรอกมั้งมันคงไม่กล้าทำอะไรขนาดนี้”
“นั่นแหละ ที่ฉันสงสัยหรือบางทีเราต้องไปโวยวาย เอ๊ยไม่ใช่สิ ไปเจรจาสักหน่อย”
“งั้นรออะไรรีบย้ายบอตี้ของแกไปสักทีเส่ รกหูรกตา”
“ถุย! กระแดะ ใช้ภาษาอังกฤษทั้งทีตัวเองโง้โง่ บอขี้โว้ยไม่ใช่บอตี้”
“เอ๊ะ ฉันว่าไม่ใช่นะ บอที่ต่างหาก!”
(พอกันทั้งคู่แหละ ปล.บอดี้คือคำที่ถูกต้องต่างหาก-*-)
“เอาเหอะนี่ไม่ใช่เวลาจะมาล้อเล่นนะ รีบไปดิ!”
………………………..
……………………………………………
สองพี่น้องเดินมาหน้าคฤหาสน์อย่างหงุดหงิดทั้งคู่วันนี้ไม่มีสาวใช้นับร้อยยืนเรียงกันเป็นแพเหมือนเคย สงสัยว่าจะถูกไล่ตะเพิดออกไปกันหมดแล้ว - -*
“เฮ้ๆ ไอ้อ้วน แกกล้าดียังไงว่ารื้อของในบ้านฉันวะ” อูยองตะโกนใส่หน้าชายแก่รูปร่างอ้วน เตี้ย ดำ ฟันเหยิน ท่าทางเหมือนเสี่ยแต่ก็แอบเหมือนคนขับรถนิดนึง ที่กำลังยืนชี้นิ้วสั่งลูกน้องให้เขวี้ยงข้าวของไปนอกบ้าน
“อ้อ มาแล้วหรอ ปล่อยให้รอน๊านนาน นึกว่าจะไม่ออกมาซะแล้วนะเนี่ย”
“อย่ามัวพูดมาก บอกมาว่าแกมีสิทธิ์อะไรถึงมาเขวี้ยงข้าวของฉันออกไปแบบนี้หะ อยากตายเรอะ!” จุนโฮคว้าคอเสื้อไอ้อ้วนไว้แล้วตวาดใส่
“อ้าว พูดอย่างงี้อยากมีเรื่องเหรอ” ชายแก่โต้กลับ “พวกแก กำจัดพวกมันเลยเอาให้ตายเลย”ทันทีทันใดลูกน้องของชายแก่ก็วิ่งมาแล้วสบัดมือจุนโฮไปแล้วก็ต่อยหน้าจุนโฮกลับทันที
“โอ๊ก!!!”จุนโฮร้องอย่างเจ็บปวด
“ไปจำกัดไอคนนั้นด้วยดิวะ!!!!!!”ชายแก่ชี้นิ้วมาหาอูยองที่กำลังอึ้งอยู่ที่นั้น
สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วหันหลังชนกันพร้อมกับตั้งการ์ดขึ้น
“หนอย ถ้าแน่ก็เข้ามาเด่”
“เฮ้ยมันหยาบเราเว้ยเฮ้ย จัดการรรรร!!!!!!”
“ฮึบ ย่าห์!!!!!!!” อูยองตะโกนแต่กลับสะดุดขาตัวเองหน้าทิ่ม = =
“อ้าวเฮ้ย! ลุกขึ้นมาดิ” จุนโฮกระซิบอย่างอายๆ
“จังหวะนี้แหละลุยมันเลยพวกเรา!!!!”
“STOP!!!!!!!!” ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังจะพุ่งเข้าหากัน ผู้ชายหน้าตาหล่อเหมือนเทวดาก็โผล่ขึ้นที่หน้าบ้าน แล้วตะโกนจนเสียงดังกังวานไปทั่วคฤหาสน์ราวกับเสียงสวรรค์ทุกคนจึงหันไปมองตามเสียงหมดทำเอาชายแก่ถึงกับกลืนน้ำลายเอือกใหญ่
“เอ่อ…คือคุณนิชคุณครับ ผมแค่ป้องกันตัวเอง T^T”
“ไม่ต้องมาพูดมาก ฉันอุตส่าห์ให้นายเลื่อนตำแหน่งจากคนตัดหญ้ามาแสงบทบาทสมมติเป็นเสี่ย แต่นายกลับไปทำร้ายเขาเรอะ!”
……ตูว่าแล้วว่ามันต้องเป็นคนขับรถ เอ๊ย! คนตัดหญ้า
อูยองคิดในใจ
“สวัสดีอย่างเป็นทางการนะ ฉันชื่อนิชคุณ ลูกชายเจ้าของ NCS กรุ๊ป” นิชคุณเดินเข้ามาหาอูยองกับจุนโฮแล้วยิ้มให้อย่างเป็นมิตร “..ซึ่งฉันจะมาช่วยพยุงบริษัทของพวกนายที่กำลังจะล้มละลาย พ่อของพวกนายตกลงให้ฉันเข้ามาดูแลบริษัทนี้แทนเขาเป็นเวลาหกเดือน ซึ่งมันต้องใช้เงินจำนวนมหาศาลทีเดียวกว่าจะพยุงบริษัทนี้ขึ้นมาได้…และพวกนายก็คงรู้ ไม่มีอะไรในโลกที่ฟรีหรอกนะ ” พูดจบก็ยิ้มขึ้นมาอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วใช้สายตาที่ใครๆเห็นแล้วต้องลงไปกองกับพื้น มองมาที่ทั้งสอง
“หมายความว่าไงวะ” อูยองหันไปกระซิบกะจุนโฮ
“ไอ้ฟายยย เขาหมายความว่าเขาจะมาช่วยบริษัทเราไงแล้วมันก็ต้องใช้เงินพอต้องใช้เงินมันก็เลยไม่ฟรีก็แค่นั้นแหละ - -*” จุนโฮตอบกลับด้วยความฟายยพอกัน
“อ้อเหรอ”
“แล้วพวกนายไม่อยากรู้หรอว่าทำไมฉันถึงจะมาช่วยง่ายๆน่ะ”
“ไม่อยากหรอก มาช่วยก็ดีแล้ว ฉันไปนอนต่อก่อนนะ ง่วง!” อูยองพูดแล้วกลับหลังหันเดินเข้าคฤหาสน์
“นั่นสิ ไหนๆก็มาช่วยแล้ว ช่วยเก็บกวาดของด้วยละกัน ลาก่อน!” จุนโฮพูดตบท้ายก่อนที่ทั้งบ้านจะมีแต่อีโมรูปนี้ >>>> O[]O
“……หีๆ น่าสนใจชะมัด J”
ความคิดเห็น