คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1 :ความรู้สึกของทงเฮ
สิบหกนาฬิกาสี่สิบนาที
วันนี้มาสอบตรงนิเทศศิลป์ที่จริงคือไม่ได้วาดรูปสวยอะไรงี้หรอกไม่ค่อยชอบแนวๆนี้ด้วย สมัครตามเพื่อน แต่วันนี้มาสอบคนเดียวเพราะเพื่อนมันได้ที่เรียนแล้ว
Eun Hyuk
สอบเสร็จแล้ว ไม่ค่อยเข้าใจคำถาม
20คนถูกใจสิ่งนี้
Kim Heenim กูว่าคำถามเข้าไม่เขาใจมึงมากกว่า
ทำไมทุกคนถึงไม่เข้าใจเราวะเราโคตรง่ายที่จะเข้าถึง คนออกข้อสอบนั้นแหละที่ไม่เข้าใจเด็กทั้งประเทศ
LINE:DonngHae-รออยู่ที่เดิมนะ
พอนึกถึงคนที่เข้าใจมันก็จะโผล่มา
ที่เดิมที่ชอบนัดเจอกันเวลาที่ไม่ได้เจอที่ติวเตอร์คือ ริมคลองหลังบ้านทงเฮ วันนั้นแม่บังคับให้ลงเรียนคณิตเสริมไม่พอใจเลยหนีออกจากบ้านมานั่งฟังเพลงอยู่ตรงนี้ บังเอิญเจอทงเฮกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่
“ทำข้อสอบไม่ได้เราหลับทั้งชั่วโมง”
“เรายังไม่ได้ถามเลยนะ”
“แล้วเรื่องที่ทงเฮจะถามเราไม่ใช่เรื่องนี้รึไง”
“…”
“เงียบนี่คือ”
“เรามีอะไรจะถาม”
“อะไรอ่ะ”
“มานั่งคุยกันทุกวัน คอลไลน์ทุกคืน แบบนี้ความสัมพันธ์ของเราสองคนควรจะเรียกว่าไร”
“เพื่อนสนิทไง โอ้ยที่จริงก็ไม่ใช่แค่เพื่อนหรอกแต่ไม่อยากหาคำจำกัดความมันอึดอัดมันไม่อิสระ”
“ฮยอกแจไม่ได้ชอบเราหรอ”
“ไม่ได้เกลียด”
“ก็แปลว่าไม่ได้ชอบ”
“ทำไมวันนี้พูดไม่รู้เรื่องวะ รำคาญ”
“ถ้ารำคาญเราไปก็ได้”
“เออ ไปไกลๆเลยถ้าทงเฮไม่ไปยังไงเราก็จะเป็นคนไปอยู่ดี”
ทงเฮเดินไปแบบไม่ลังเล ทงเฮไม่เคยพูดจาน่ารำคาญแบบนี้มาก่อนแล้วมันก็ไม่เคยเดินหนีเราไปแบบนี้ที่ทำแบบนี้นี่มันไปปิ๊งสาวหญิงล้วนมารึเปล่าวะ
ไม่ได้หึง
แต่โกรธ
โกรธได้ไงเป็นเพื่อนสนิท
โอ้ย
แต่กูเป็นคนเริ่มขอไอดีไลน์เขา
ยังไง
อารมณ์ตอนนี้
Eun Hyuk
อารมณ์ขึ้นๆลง หรือเมนส์จะมา
ตีสองครึ่งยังไม่นอน
คิดถึงทงเฮและกำลังนั่งขี้อยู่ ทำไมเราคิดถึงมันจัง
คิดถึงมันมากขนาดนี้ ผลตอบแทนที่เราได้คือ
คือ
อะไรวะ
Eun Hyuk
เหมือนความคิดถึงมันมีผลตอบแทน แต่ที่จริงมันไม่ใช่ มันคือเราคิดไปเอง
Sora Soraถูกใจสิ่งนี้
Sora Sora จะไปนอนได้ยังจ้ะ น้องรัก
โอเค อย่างน้อยก็ยังมีคนที่รักเรา
ราตรีสวัสดิ์ พี่น้องชาวไทย
สองอาทิตย์แล้วที่ผู้ชายที่ชื่อ อี ทงเฮ หายไปจากชีวิต
ปกติมันจะโกรธง่ายหายเร็วนะแปลว่าเรื่องที่มันถามวันนั้นมันจริงจังอ่ะดิ ปวดหัวกับเรื่องหัวใจวะ
ไปหาหมอได้มั้ยเนี่ย เอ้อ
“นิเทศศิลป์ที่มึงไปสอบประกาศผลวันนี้ใช่ป่ะ”
คยูฮยอนถาม วันนี้มาเที่ยวสยามกับคยูฮยอนมันบอกจะพามาหาอะไรอร่อยๆกิน
“อือ”
“ดูผลยัง”
“ยังอ่ะ คงไม่ได้หรอก”
“เอ้าอีนี่”
“พูดไม่เพราะเลยวะ”
“เป็นไรวะปกติประกาศผลสอบอะไรพวกนี้มึงจะตื่นเต้นนิ”
มองคยูฮยอนที่กำลังตักไอติมเข้าปาก ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ
ดูคยูฮยอนมันจะตกใจมากด้วย
“เป็นไรเนี่ย”
คยูฮยอนเอามือมาวางบนหัว
“วันนี้เหมือนฝนจะตกทั้งๆที่แดดจ้า หนาวจัง”
“พูดจาไม่รุ้เรื่องแบบนี้นี่มึงกำลังเฮิทหรอ”
“ไม่รู้สิ เมื่อคืนก็นอนคิดทั้งคืนเลยนะว่าอาการแบบนี้เรียกว่าอะไร”
“คิดถึงทงเฮหรอ”
เงยหน้าแล้วใช้คางเกยโต๊ะ จ้องหน้าคยูฮยอนแบบไม่กระพริบตาเลยมั่ง
“คิดถึง แต่กูไม่ได้ชอบเขาขนาดนั้น”
“แต่มึงขอไอดีไลน์เขาและเป็นคนเริ่มความสัมพันธ์”
“งั้นก็แปลว่ากูก็ชอบมึงด้วยอ่ะดิคยูฮยอน”
คยูฮยอนมันทำหน้างง
“วันนั้นปฐมนิเทศม.4กูขออีเมล์มึงก่อน มึงไม่สบายไม่มาโรงเรียนสองอาทิตย์กูโคตรคิดถึงมึงเลย”
“พูดเชี่ยไรเนี่ย”
“หรือว่ากูก็ชอบมึงแต่กูไม่รู้ตัวนะ แล้วมึงรู้ตัวมั้ยว่ากูชอบ”
“เมาป่ะเนี่ย ถ้าแบบนั้นเรียกว่าชอบคนทั้งโลกคงไม่มีคนเกลียดกัน”
“พูดไรเนี่ยงงนะ กูกลับบ้านล่ะป่านนี่กุชชี่กูคงเหงาแย่”
“ใครวะกุชชี่”
“ปลาทองที่พี่โซราซื้อให้”
Eun Hyuk
งเหา
เอาจริงๆคือไม่มีทงเฮมันเหงา
เหงามากด้วย
แต่มันไม่มาง้อ
แล้วทำไมเราต้องง้อมันก่อนด้วย
ใช่มะ
เดี๋ยวๆมาอีก50% ไปวาดรูปแปป
ความคิดเห็น