คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [SF HAEEUN] BAD 1
BAD1
DONGHAE x HYUKJAE
ชีวิตของเด็กมัธยมปลายมีไม่กี่อย่างที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตอย่างมาก หนึ่งในเรื่องราวมากมายที่เข้ามามีบทบาทในชีวิตผมนั้นก็คือ อี ฮยอกแจ
อี ฮยอกแจ เด็กเนิร์ดรึเปล่าผมไม่แน่ใจเรียนอยู่ห้องหนึ่ง สายวิทย์-คณิต บ้านรวย มีอันจะกินแต่ชอบทำตัวติดไอ้คนไม่มีอันจะกินอย่างผม ทำตัวติดดินตามผม ทำทุกๆอย่างที่ผมพาทำยกเว้นกินเหล้าและสูบบุหรี่ อันนี้ผมเป็นคนห้ามมันเอง
มองภายนอกฮยอกแจเป็นคนที่ไม่ชอบสุงสิงกับใคร แต่ที่จริงมันไม่ค่อยมีเพื่อนคบเพราะฐานะทางบ้านของมันรวยจนเกินเหตุ รวยจนเพื่อนเอาไปนินทา ผมก็ไม่เข้าใจนะบ้านรวยแล้วมันไปหนักหัวพวกขี้นินทานักหรอวะ แต่ฮยอกแจก็ไม่ได้อยู่ห้องนั้นอย่างโดดเดี่ยวยังมีเจสสิก้าเพื่อนอีกคนที่อยู่กับฮยอกแจ สนิทรึเปล่าไม่แน่ใจแต่เห็นชอบไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ
อ่อ ลืมเล่าว่าทำไม อี ฮยอกแจ จึงเข้ามามีบทบาทในชีวิตอันแสนเหลวแหลกของผมได้
เรื่องมันมีอยู่ว่า…
วันนั้นผมทะเลาะกับพี่ชายเรื่องเรียนนี่แหละ พี่ชายผมเป็นหมอมันอยากให้ผมตั้งใจเรียนไม่ใช่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ ผมอยู่กับพี่ชายสองคน พ่ออยู่เมกากับเมียใหม่ แม่อยู่ที่มกโพ ผมมาอยู่ที่โซลกับพี่ชายตอนช่วงม.ต้น เพราะแม่ทนกับพฤติกรรมอันเหลวแหลกของผมไม่ได้ก็เลยส่งผมมาอยู่กับพี่ ที่จริงตอนแรกจะถูกส่งไปเมกาแต่ไม่ไหวจริงๆภาษาอังกฤษผมง่อยแดกมากๆ ขอบายนะครัช
เอ้อ หลังจากโดนพี่ด่าผมก็หนีออกจากบ้านมาทั้งตัวไม่มีเงินซักบาท โทรศัพท์ก็ไม่ได้หยิบมา ตอนนี้ก็หกโมงเย็นแล้วผมไม่รู้จะไปไหนจริงๆ ก็เลยเดินกลับไปที่โรงเรียนอย่างน้อยก็ยังมีที่ซุกหัวนอนไม่หนาวตาย
เดินเข้าไปในตึกของพวกเด็กวิทย์เพราะตึกยังไม่ได้ปิดคงจะมีพวกเด็กวิทย์กกลุ่มสองกลุ่มนั่งทำโครงงานกันอยู่ อย่างน้อยก็น่าจะมีคนที่เขารู้จักแหละ
ผมเดินตรงไปยังห้องที่เปิดไฟอยู่ผิดคาดครับเด็กวิทย์กลุ่มสองกลุ่มที่ว่า ผมเห็นเด็กผู้ชายตัวบางคนนึงกำลังนั่งตัดกระดาษเตรียมลงบอร์ดที่จัดเตรียมไว้แสดงในวันวิทยาศาสตร์อีกสองสามวันข้างหน้า เฮ้ย นั้นมันน้องฮยอกแจบ้านรวยนิเห็นพวกไอ้มินโฮเล่าให้ฟังแต่ผมไม่ได้สนใจอะไร พอวันนี้มาเห็นตัวจริงนี่ก็น่ารักไม่ใช่ย่อยนะแต่พวกไอ้มินโฮบอกว่าหยิ่งมาก
อี ฮยอกแจ หันมาเจอผมเอียงคอทำหน้าสงสัยนิดนึงแล้วก็หันไปสนใจงานในมือต่อ ทำไมมึงไม่ตกใจ ไม่กรี๊ด อะไรเลยวะอี ฮยอกแจ นี่มันพี่ทงเฮ สุดหล่อ แบดบอย จอมเกเร ของห้องวิทย์กีฬาเลยนะเว้ย
“แกอีฮยอกแจบ้านรวยใช่ป่ะ”
ผมเดินเข้าไปหามันที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำงาน มันพยักหน้าตอบแต่ไม่เงยหน้ามาสบตาผมเลยเอาแต่ตั้งใจทำงาน เฮ้ย
“ฉันทงเฮนะรู้จักฉันมั้ย”
มันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมที่ตอนนี้ผมกำลังทำหน้ากวนตีนแบบสุดๆ
“รู้จักแต่ไม่อยากคุยด้วย”
“เฮ้ย นี่หาเรื่องหรอวะ”
“เราไม่ได้หาเรื่องเรานั่งทำงานของเราอยู่ดีๆ ทงเฮนั้นแหละที่กำลังหาเรื่องเรา”
นั้นแหละครับมันเป็นเรื่องราวเรื่องแรกของผมกับฮยอกแจมันไม่ค่อยน่าประทับใจเท่าไหร่ใช่มั้ย
หลังจากวันนั้นผมก็เจอบ่อยขึ้นผมพยายามมองหน้ามันแทบทุกครั้งที่เดินผ่านแต่มันเมินผม มันมองผมเป็นแค่อากาศหรอวะ ไม่มีใครกล้ามาทำแบบนี้กับผมเลยมันคนแรกเลยที่กล้าทำแบบนี้เดี๋ยวรู้เลย เดี๋ยวได้รู้จักเลยนี่พี่ทงเฮจอมเกเรนะครับเล่นกับใครไม่เล่น
และวันนั้นก็มาถึงวันสุดท้ายของสัปดาห์วันวิทยาศาสตร์ฮยอกแจเป็นคนจัดการงานทั้งหมดแต่พอวันจริงมันกลับมานั่งหลบอยู่ที่เขื่อนหลังโรงเรียน ที่รู้ก็เพราะให้เพื่อนสืบมาให้
ผมเดินไปหาไอ้คนที่มันกำลังนั่งตั้งใจอ่านหนังสือนวนิยายภาษาอังกฤษอยู่ผมนั่งลงข้างๆมัน ขยับเข้าไปใกล้ มันนิ่ง ปิดหนังสือ เก็บหนังสือใส่กระเป๋าเตรียมจะลุกหนีแต่ผมก็ดึงแขนมันไว้
“อยู่คุยกันก่อนสิฮยอกแจบ้านรวย”
“ชื่อฮยอกแจเฉยๆ”
“อ้าว เรอะ”
ผมทำหน้ากวนประสาทแบบที่ชอบทำ ฮยอกแจมันขมวดคิ้วใส่ผมหน้ามันโคตรฮาเลยอ่ะ
“ต้องการอะไร”
“ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าต้องการอะไรถ้ารู้แล้วจะบอก”
“เราไม่มีเวลาว่างแบบทงเฮหรอกนะ”
“ลืมไปแกต้องไปเก็บซุ้มไปเป็นขี้ข้าให้พวกเด็กห้องหนึ่งรุมใช้สินะ แกนั่งทำงานคนเดียวงกๆแต่พอวันจริงพวกนั้นกลับทำยังกะเป็นคนทำงานพวกนั้นเองกลับมือ สังคมห้องหนึ่งนี่มันยังไงน้า”
ฮยอกแจมันเงียบพอผมพูดแทงใจดำก็งี้ เฮ้ยๆตามันเริ่มแดงแล้วน้ำตามันเริ่มคลอๆผมเริ่มทำตัวไม่ถูก ซักพักมันก็เริ่มร้องไห้ ร้องแบบไม่อายผมเลยอ่ะผมทนไม่ไหวก็เลยดึงมันมากอดแล้วดึงหัวมันให้ซบตรงที่อกผม
“ถ้าแกไม่อยากเก็บซุ้มคนเดียวก็บอกฉัน เดี๋ยวฉันจะจัดการพวกนั้นให้เอง”
หลังจากเรื่องราววันนั้นก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีใครกล้ารุมใช้ฮยอกแจอีก ไม่มีใครกล้ามายุ่งกับฮยอกแจเพราะวันนั้นที่ทงเฮไปจัดการพวกเด็กห้องหนึ่งมันทำให้ทุกคนมองว่า อี ฮยอกแจ กลายเป็นเด็กของ อี ทงเฮ จอมเกเร
บ่ายสามโมงครึ่งฟิสิกส์ฮยอกแจต้องเข้าเรียนฟิสิกส์ตอนนี้ แต่อีทงเฮลากตัวฮยอกแจมาอยู่ด้วยตั้งแต่เที่ยง มันเป็นการโดดเรียนแบบโดนบังคับสุดๆ ทงเฮลากตัวฮยอกแจมานั่งดูพวกเด็กห้องสิบสองทำอะไรหลายๆอย่างที่ผิดกฏของโรงเรียนแต่ก็ไม่มีครูคนไหนกล้าเข้ามาเหยียบในห้องที่เมื่อก่อนเรียกว่าห้องเก็บของแต่ตอนนี้พวกเด็กห้องสิบสองแปลงโฉมให้มันเป็นคาสิโนเล็กๆ เป็นห้องนอน ห้องกินข้าว ห้องทำการบ้าน ห้องดูหนัง แม้กระทั่งจะพาผู้หญิงมาทำอย่างว่าห้องนี้ก็เป็นมาแล้ว
และตอนนี้ฮยอกแจก็นั่งอยู่ข้างๆทงเฮที่กำลังนั่งดูดบุหรี่ แต่สายตากำลังเพ่งเล่งไปยังหนังที่ฉายตรงหน้า เป็นหนังเกี่ยวกับซอมบี้อะไรนี่แหละ ฮยอกแจไม่ชอบแต่ทงเฮชอบมาก
“ทงเฮ”
“ว่า”
ตอบฮยอกแจแต่สายตาก็ยังคงจ้องไปยังทีวีที่กำลังฉายหนังตรงหน้า
“ง่วง”
“ก็นอนดิ”
“หลับไม่ลงหรอกเหม็นบุหรี่ เหม็นเหล้า เสียงพวกข้างนอกเล่นไพ่มันดังรบกวนนอนไม่หลับหรอก เราขอไปนอนห้องพยาบาลได้มั้ย”
ทงเฮดับบุหรี่แล้วหันมาจ้องหน้าฮยอกแจ ฮยอกแจทำหน้ามุ่ยไม่ใช่ว่ามาที่นี้ทุกวันแล้วจะชินกับสภาพแวดล้อมของที่นี้ ฮยอกแจไม่เคยชินเลย
“ไม่สบายหรอ”
“มึนหัวนิดหน่อยเมื่อคืนนอนดึก”
“ทำอะไรนอนดึกอ่ะ”
“อ่านหนังสือ”
“ฉันโคตรไม่เข้าใจกิจกรรมยามดึกของฮยอกแจเลยวะ ทำไมไม่ทำอย่างที่ฉันทำวะ”
“แล้วกิจกรรมยามดึกของทงเฮคืออะไรหรอ”
ฮยอกแจทำหน้าสงสัย
“เย็นนี้ไปบ้านฉันดิแล้วจะทำให้ดู”
.ตอนที่สองเร็วๆนี้ ฝากติดตามด้วยนะคะ
ความคิดเห็น