คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Step 2 : เอาไปซะทุกอย่าง แม้กระทั่ง...! (100%)
ไอ่ควาย!
ไอ่เหี้ย!
ไอ่สัตว์!
ไอ่นรก
ไอ่บรรลัย
ไอ่หนอน
ไอ่ห่วย
ไอ่นู่นไอ่นั่นไอ่นี้ ฉอดๆๆๆ
“โธ่เว้ยยย! เป็ด กูรับไม่ได้TOT”
“รับไม่ได้อะไรของมึงว่ะ”
“ก็เชี่ยเคมันจู...” กำลังจะพูดให้จบประโยชน์ แต่เผอิญวินาทีนั้นสมองคิดเลย ผมรีบหุบปากฉันTOT เรื่องนี้จะปล่อยให้คนอื่นรู้ไม่ได้ กูอาย ยิ่งกับไอ้เป็ดแล้ว มันต้องล้อกูไปสามสี่ชาติแน่ เรื่องนี้เป็นความผิดพลาดครั้งแรกในชีวิตของผม ทั้งๆที่มันไม่ควรเกิดเรื่องผิดพลาดขึ้นT^T
“อะไรนะ ? เคทำอะไรมึงอีกล่ะคุ้ง”
“อยากรู้ไปทำไม เสือก”
“อ้าวเชี่ย! มึงเป็นคนจะเล่าให้กูฟังเองนะ ทำไมจู่ๆมาด่ากูซะได้” แถมจู่ๆแก้มมันก็แดงขึ้น มันยิ่งทำให้ผมอยากรู้ว่าไอ้เค แฝดน้องไอ้คุ้งทำอะไรมัน ตั้งแต่ผมรู้จักกับคุ้งมา มันบอกว่ามันไม่เคยเกลียดใครเท่าเคมาก่อน มันบอกว่าเกลียดไอ้เคมาก งานโรงเรียนที่น่าสนุกมันก็ไม่อยากจะมา เพราะไม่อยากเห็นหน้าไอ้เคที่ยืนเล่นกีตาร์บนเวที เวลาผมกำลังฟังเพลง ไอ้คุ้งจะเดินมาจากด้านไหนก็ไม่รู้ ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด ปากเบ้ น้ำเสียงบ่จอยถามผมประมาณมึงมาดูอะไร แล้วลากผมออกจากบริเวณนั้นทันที
ไม่รู้มันทนได้ไงที่ต้องอยู่เตียงเดียว ห้องเดียวกับคนที่เกลียด หรือจริงๆ คือมันไม่เกลียดกันแน่ ?
“เออๆ กูผิดเองแหละที่จู่ๆไปด่ามึง ว่าแต่ฟิสิกส์มึงเสร็จยัง ?” เปลี่ยนเรื่องช่างไวเหลือเกิน-*-
“ยังเลย เนี่ยเหลืออีกสองสามข้อ ว่าจะให้แทนสอน พูดถึงแม่งก็มาพอดี เฮ้! แทนสอนการบ้านกูหน่อย!” เชี่ยเป็ดเด้งตัวออกจากเก้าอี้ มันวิ่งด๊อกแด๊กไปหาไอ้แทน เพื่อนหน้าเหียกแต่สมองฟิสิกส์เลิศ -*- อันที่จริงผมก็ถามไอ้เป็ดไปงั้นๆแหละ กูไม่ขอลอกจากมึงหรอกวุ้ย^O^ เพราะวันนี้กูแอบเอาสมุดเชี่ยเคมาลอก พอดีมันวางไว้ที่โต๊ะ หยิบง่ายหยิบคล่อง^O^
แบบฝึกหัดเดียวกันเด๊ะๆ แถมถูกตรวจไปเรียบร้อย
“อุ้ย คุ้งสมุดใครอ่ะ ตัวหนังสือสวยจัง สะอาดด้วย” นุ่ม เพื่อนร่วมห้องใส่แว่น ผิวค่อนข้างคล้ำชะโงกหน้ามองสมุดไอ้เชี่ยเค ถ้ายังนึกอิมเมจไม่ออก ลองดูหนังเรื่อง Suckseed แล้วจ้องดูผู้หญิงที่ลุกขึ้น ทุบโต๊ะ แล้วตะโกนดังๆว่า
‘มึงสิเหี้ย’ -*-
อืม...กูยอมรับก็ได้ว่าลายมือเชี่ยเคแม่งสวย สมุดก็สะอาดเกินผู้ชาย แม่งอะไรๆก็ดีหมด มึงคงเป็นผู้ชายสมบูรณ์แบบที่โลกต้องการ ไม่มีช่องโหว่หาหอกอะไร คนที่หาจุดด้อยมึงต้องล้มเลิก
“เดี๋ยวกูไปบอกมันให้ว่ามีคนชมมัน”
“เรากำลังหาคนไปประกวดคัดลายมือประจำห้องเราพอดี คุ้งลอกการบ้านใครเหรอ ตัวหนังสือไม่คุ้นเลย”
“มันไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเราหรอก นี่ช่วยไปไกลๆได้ไหมวะ กูต้องการสมาธิ-*-”
“มึงนี่ใช้สมาธิกับเรื่องไร้สาระจริงๆ ทั้งการ์ดทั้งลอกการบ้าน เออ ไม่กวนก็ได้” นุ่นหมุนตัวกลับไปนั่งที่ตามเดิม
แหม...ไม่วายด่ากูก่อนไป
ขนาดต้องเอาไปประกวดเลยเหรอ ชิ! นิสัยมึงไม่เห็นดีแบบพวกนี้เลยนี่ ไอ้หื่น ไอ้ทุเรศ มึงซ่อนหนังสือนั่นไว้กูจะฟ้องม๊าคอยดู!
“วู้ว์ เสร็จแล้วโว้ย^O^” อีเป็ดเดินมานั่งโต๊ะตัวเองข้างๆผม จังหวะเดียวกับที่เรื่องเมื่อวานผุดขึ้นมาพอดี
“เป็ดดดดดด กูเกลียดเชี่ยเคT[]T!!” ไม่ว่าเปล่า ผมจับไหล่มันไว้ เขย่าๆๆๆๆจนเป็ดเริ่มคลื่นไส้
“มันทำอะไรมึงอีกล่ะ อุ๊บ หยุด! ” ผมปล่อยมือตามที่มันขอ “เมื่อวาน...อึกT[]T! เมื่อวานเชี่ยเคมันจูบกู!!”
“ฮะ!! กูสงสารเคเป็นที่สุด”
“ควาย! ซีเรียส!”
“เออๆ เดี๋ยวนะ...ก๊ากๆ หุๆ ฮิๆ ฮ่าๆๆๆ มะ...มึงโดนผู้ชายด้วยกันจูบ! ไม่ใช่ผู้หญิง แถมคนนั้นก็เค วายย...คุ้งเสียท่าให้เคซะแล้ว ! มึงรู้ไหมว่าถ้าโดนผู้ชายด้วยกันจูบ ฝ่ายรุกคือยอดชาย แต่ฝ่ายรับน่ะแม่งเสียศักดิ์ศรีเกือบทั้งชีวิตแล้วนะเว้ย!! ก๊ากๆๆๆ มึงหมดท่าก็คราวนี้แหละคุ้ง!”
“T_____T ทำไมมันจูบกูอ่ะ! หรือไอ้เคมันเป็นเกย์ กะ...กูนอนกับมันนะเว้ยT[]T”
“คงพิศวาสใบหน้าตัวเองเฉยๆมั้ง ทำครั้งเดียวไม่ตายหรอก แต่กูพยายามไม่ประกาศล่ะกัน มึงก็น่าจะรู้ว่าแฟนคลับเคมีกี่คน กะเทยถึกๆกระทืบนายก็มีเยอะแยะ ถึงจะเป็นครอบครัวก็เถอะ...อีกอย่างยังไงมันก็ไม่ได้คิดมิดีกับนายหรอก ยังไงก็พี่”
“ก็ทำไมมึงไม่ลองให้กูจูบบ้างล่ะ! ถึงยังไง มันก็คิดมาก”
“มันจูบเก่งป่ะ”
“มากกกก เชี่ย! ถามเหี้ยไรของมึงเป็ด!” ผมหลุดครั้งเดียว เป็ดมันก็หัวเราะอีกครั้ง ระเบิดเสียงหัวเราะจนเพื่อนทั่วห้องหันมามอง โดยเฉพาะไอ้ตวง ผมก็เลยต้องจบบทสนทนาเพียงเท่านี้ ทั้งๆที่ไม่อยากให้จบ มันยังมีอีกเยอะT[]T
สี่วันต่อมา (วันพุธ) ที่บ้าน เลิกเรียน
วันนี้ผมไปดูกีตาร์ที่ผมจับจองไว้เรียบร้อย แต่ปรากฏว่าเจ้าของร้านขายให้ใครสักคนไปแล้ว!! มันทำให้ผมปรี๊ดแตก อาละวาดลั่นร้าน ไอ้เจ้าของร้านหมูตอนก็บอกว่าผมเป็นคนไปซื้อเอง บอกว่าผมนั่นแหละซื้อไป จะเป็นหมาที่ไหนได้! เหี้ยย เถียงอะไรไร้สมอง ถ้ากูซื้อจะมาอาละวาดร้านมึงทำเชี่ยไร ดีที่มีไอ้เป็ดกับเอ๊กซ์ผ่านมา เลยช่วยทำให้เหตุการณ์ดีขึ้น ถึงจะกลับบ้านมา 1 ชม.แล้ว ผมก็ยังไม่หายโมโห โกรธ...กีตาร์กู กีตาร์นั่น กูอยากได้
แต่ทำไม...ใครมันแย่งกูได้ กูจองไว้แล้ว มันเป็นลูกใคร โธ่โว้ยยยย!!!
แอ๊ดด...
O_____________________O!!
คนที่หน้าตาเหมือนผมอีกคนเปิดประตูห้องที่ถ้าผมอยู่ในห้องจะรู้ได้เลยเพราะไม่ชอบล็อก เคมันมองผมหน้าตายตามประสา ก่อนที่จะวางกีตาร์สวยๆ สีแดงเพลิงเท่เชี่ยๆลงอย่างถนอม ผมได้แต่มองกีตาร์มันอยู่อย่างนั้น ไอ้เชี่ยเคก็ไม่สนใจอะไรกับผมนัก มันเดินไปห้องน้ำ(ที่มีอยู่ในห้องน้ำ) ผ่านไปครู่หนึ่ง เสียงน้ำก็หยุดลง พร้อมกับร่างเหี้ยๆของไอ้ทุเรศเคเดินออกมา
“มึง...เอาเงินมาจากไหน ?”
“ป๊าออกให้ แล้วก็เงินเก็บของกูเอง”
“ซื้อให้เนื่องในโอกาส ?”
“กูสอบคณิตโอลิมปิกได้ที่ 4 ไง-_-” นั่นทำให้ผมอึ้ง มะ...มันเก่งระดับประเทศเลยเหรอว่ะ=[]=! แล้วมันเอาเวลาไหนดูหนังสือ เรียนพิเศษ ? กะ...กูเห็นแต่มึงจับกีตาร์!
“แล้วทำไมต้องกีตาร์ตัวนี้ มึงชอบอะไรซิ่งๆแรงๆแบบนี้เหรอว่ะเชี่ยเค ปกติกูเห็นแต่มึงซื้ออะไรเรียบๆง่ายๆ ขายตามร้านทั่วไป”
“กูชอบ”
“ไอ้คุณหนูเอาแต่ใจ! แม่ง มึงซื้อมาแล้วทำให้มึงเล่นเก่งกว่าเดิมหรือไง มันทำให้มึงชนะฮอตเวฟหรือว่ะ เล่นไปแล้วบินได้หรือไง ถุย สิ้นเปลือง” ก็ไม่ใช่อะไรหรอก ทำไมต้องซื้อกีตาร์ที่กูเล็ง กูโมโห!!!!! ถ้ามีเงินเยอะนัก แพงกว่าตัวนี้ก็มี สวยกว่าด้วย เสียงเพราะกว่า ทำไมมึงไม่ซื้อ เชี้ย! เสือกหน้าตาคล้ายกูอีก-*- (แต่ผมว่าไม่คล้ายนะ ดูทรงผมก็ได้แล้ว หรือว่าพวกคุณแยกผมกับเคไม่ออกจริงๆ หา?)
“กูใช้ของอย่างเห็นค่าทั้งนั้น”
“เออ!! กูเข้าใจแล้ว!!!” ผมกระแทกเสียงใส่
“เป็นอะไรของมึง”
“อย่ามายุ่งกับกู ไม่เกี่ยวกับมึง”
“พูดกับกูดีๆไม่ได้เหรอไง” เคเริ่มใส่อารมณ์ ซึ่งผมก็ไม่ยอมแพ้ ยิ่งเรื่องเมื่อวานปะเดปะดังเข้ามาในหัว มันทำให้ผมฉุน! ผมอายแทบแทรกแผ่นดินหนี แต่ไอ้เคกลับมีความสุขทั้งวัน!! (ผมเห็นมันหลุดยิ้มหลายรอบ)
“ไม่จำเป็น เหี้ย!” พูดพร้อมสะบัดตูดหนี
{อีก 10%คงจะดราม่ามากเลยสิเนี่ย=[]=!}
ต่อค่ะ (10%)
อย่าเพิ่งเข้าใจผิด...คำว่าเหี้ยท้ายประโยคไม่มีจุดประสงค์จะด่าเคแต่อย่างใด...
พรืดด
“แม่เจ้าโว้ย=[]=!!”
ทันทีที่ผมหมุนตัวกลับ หวังจะไปที่ประตู เท้าเจ้ากรรมดั๊นลื่นอะไรไม่รู้บนพื้นใต้ตีนเข้า เป็นผลให้วินาทีหลังจากที่ผมหมุนตัวกลับ ผมลื่นหงายหลัง พรวดด=[]=!
“คุ้ง!!!!” ไอ้เคตะโกน โอ๊ย ไอ้เชี่ย นอกจากกูจะล้มหัวฟาดพื้นแล้ว ยังจะต้องมาพิการเพราะแก้วหูแตกอีกใช่มั้ย=_=!
วินาทีนี้ ผมกำลังเอนไปข้างหลัง อยากจะบอกว่าถ้ามีกระจกส่องจะร้องไห้ข้ามปีT_T หน้านี่โคตรเหวอ ตาเหลือกมองไปทางเพดาน ปากนี้ง้างออกเต็มที่ แบบปากเหวอๆอ่ะ และหากเอาไปทำภาพยนตร์ได้ ณ ฉากนี้ มันคงเป็นภาพสโลว ให้เห็นความอุบาทว์แบบเต็มภาคภูมิTOT
พรึ่บ!
ตุบ!
ปึ้ก
หัวกูๆๆๆ/>_<\
.
.
.
เอ๊ะ? ไม่เจ็บไม่คันอะไรเลย ทะ...แถมยังรู้สึกว่าสัมผัสอะไรนิ่มๆแข็งๆ...?
“โอย...” เสียงโอดครวญแผ่วมาจากด้านล่าง ผมก้มลงไปมอง แล้วพบว่า...
O_O
หนังไทยได้อีก!
เชี่ยเคกำลังใช้มือซ้ายของตัวเองลูบป้อยๆบริเวณศีรษะของมันO_O และตัวทั้งตัวของไอ้เคติดอยู่กับพื้น โดยมีผม...คุ้งนอนทับมันอยู่!!
...เปิดตำรา
หน้าของพวกเราห่างกันเพียงลมหายใจกั้นอยู่(เบาบาง)!
จมูกของทั้งผมและไอ้เคแตะกัน
ปาก...จริงๆก็ห่างกันสักสามเซ็นต์สี่เซ็นต์นะ แต่ทำไม! ความห้อยถึงได้ทำร้ายผมเอาตอนนี้ ริมฝีปากบนผมสัมผัสไปที่ริมฝีปากอุ่นๆของไอ้เคจนได้T//T (กลัวกระเทยตบ)
เนื้อผ้าแนบเนื้อผ้า มือของผมทาบไว้ข้างหูไอ้เคคนละข้าง
ที่สำคัญ! ขาอ่อนของผมตอนนี้ มันอยู่ตรงกลางหว่างขาไอ้เคพอดีเป๊ะ!
คือ...ตอนแรกมันคงก่ะจะรับตัวผมเฉยๆให้ยืนทรงตัวได้ ประมาณไอ้เคอยู่ด้านหลัง แล้วผมหงายไปหามัน แต่เสี้ยววินาทีผมโง่หันหน้ากลับไป(ถ้าไอ้เคไม่รับ จมูกผมคงหักเพราะแรงกระแทก) ก็คนมันตกใจอ่า! แล้วทีนี้ ไอ้เคมันช่างบอบบางเหลือเกิน รับน้ำหนักผมไม่ได้ พาไถลลื่นอย่างที่เห็น=_=
“...เค” ผมเรียกชื่อมันด้วยโทนเสียงนุ่มๆเบาๆ และมันอาจจะดูหวานที่สุดในทุกๆเวลาที่ผมเรียกชื่อไอ้เค
“!!!” ไอ้เคได้สติ ผลักผมออกทันที ด้วยความที่ผมอึ้งว่าจู่ๆผลักกันแบบนี้เลยหรือวะ=_= ก็เลยหันไปสบตามัน ...เคก็คงแววตานิ่งๆไม่ส่ออะไรไว้ แก้มมันก็ไม่แดงอะไรยังไงสักนิด!
แต่ก็นะ...พอไอ้เชี่ยเคมันยกมือจะลูบหัวตัวเองอีกที ผมก็แย่งหน้าที่มือมัน โดยเอามือผมนี่แหละลูบป้อยๆบริเวณที่มันก่ะจะลูบบรรเทาความเจ็บ
“ไอ้เค!...เจ็บมากไหมมึง? มาให้กูดูหน่อย”
“...”
“โหย บวมเลยอะเชี่ย! เดี๋ยวรอกูอยู่นี่นะ กูจะประคบร้อนให้”
“...”
ผมรีบวิ่งไปที่ประตู แต่กลับมีมือของคนเจ็บจับข้อมือผมไว้แน่น
“...ไม่เป็นไร”
“ ตอ แหล ” ผมหันไปด่า
เหอะ ถ้าเป็นกูนะ...จะเสยหมัดเข้าให้ บังอาจทำกูเจ็บ-*-
“กูถึก...” ไอ้เคพูดพร้อมแค่นยิ้มมุมปาก
“ปล่อยกูนะ!” (เหมือนบทหนึ่งจัง//ไรเตอร์) พยายามใช้แรงที่มีอยู่สะบัดออก แต่ไอ้เคมันก็คงพยายามไม่ปล่อยผมไปเหมือนกัน-*-
“...ไม่ต้องหรอก กูไม่เป็นไรจริงๆ”
“ตะ...แต่ที่หัวมึงอะ หัวมึงบวมนะเค แดงมากด้วย”
“กูไม่เจ็บหรอก...ก็มึงรักษาอาการบวมของกูแล้วนี่”
“อะไร!!! มึงพูดอะไรของมึง ! กูรักษาตอนไหน แต่หลังจากนี้ต่างหากถึงเรียกว่ารักษา ให้กูไปเอาที่ประคบร้อนก่อน!”
“มึงรักษาแล้วจริงๆ”
“กูรักษาด้วย...?”
“ความห่วงใย”
TBC.
{ ๑๒๓๔๕๖๗๘๙ ๙๘๗๖๕๔๓๒๑
(ลบ Talk คราวก่อนนะคะ)
มาแล้วโว้ย!! ในที่สุดT^T เป็นอีก 10% ที่ยาวจนใจจะขาดดิ้น อย่าถามเล้ยว่าคิดนานไหม ตอนส่งท้ายบทนี้(ความห่วงใย=.,=) เอาเป็นว่าเฮียเคแกรุกแรง รุกไว และแอบหื่น ที่สำคัญห้ามให้หนูคุ้งตั้งตัวได้=.,=!
ขณะนี้ไรเตอร์ป่วย+มีสอบ แต่ก็มาอัพให้กับหลายๆคน (ไม่กล้านับอะT,T หลายคน ? แต่เพราะลักกี้สตาร์และเจ้ปุ้นมาส่องมาอ่าน แล้วก็จ๊ะ(และบางคนที่ไม่ได้เอ่ยนาม ขอบคุณที่ติดตามค่ะ)เลยอัพให้) อัพตีสามเด๊ะ! น้ำมูกไหลมาเชียว=.,=
เพื่อเป็นการตอบแทนไรเตอร์ จงเม้นยาวๆ เยอะๆ(?) อย่าลืมโหวตเน้อ % น้อยมีงอนๆ-3-
อะฮ้า ขอให้ทุกคนลองอ่านชื่อฟิคดีๆอีกครั้งนะคะ=.,= 'พี่เลี้ยงเด็ก' ชื่อนี้ได้แต่ใดมา เฉลยตอน 3 ค่า!
ปล.คิดไปเองหรือเปล่า รู้สึกเหมือนเคชอบคุ้งนะ แอบแสดงออกโจ่งแจ้งด้วย เหมือนเขียนบุคลิกเคผิด ? เอาจริงๆคือไรเตอร์จะเอาฟิคให้จบเร็วๆน่ะค่ะ แหะๆ มาติดตามไปด้วยกันนะ^_^
๙๘๗๖๕๔๓๒๑ ๑๒๓๔๕๖๗๘๙}
ความคิดเห็น