[Bleach] OS ❄ All for Hitsugaya Toshiro

ลำดับตอนที่ #13 : HitsuKarin || พ่อสื่อดีเด่น 1

พ่อสื่อดีเด่น 1

"ฮิตสึกายะคุงไม่อยากรู้เหรอครับว่าคารินจังชอบอะไรน่ะ:)"

PG-15 | SF (2-3ตอน)

Hitsigaya Toshiro x Kurosaki Karin

**warning ตัวเอกที่แท้จริงคือคุณอุราฮาร่า(?)

_____________________________________

ฮิตสึกายะ โทชิโร่ เหลือเวลาเพียงหนึ่งอาทิตย์สำหรับเวรบนโลกมนุษย์ ทั้งปีเขาถึงจะมีเวรมาตรวจสักครั้งเพราะแต่ละหน่วยพิทักษ์จะสลับเวรกันคนละเดือนยกเว้นหน่วยพิทักษ์ที่ 1 รวมเป็น 12 หน่วยพอดี

ผ่านมาหลายปีแล้วแต่ก็ไม่มีสักครั้งที่เขาไม่ได้เจอเด็กผู้หญิงที่เป็นน้องสาวของคุโรซากิ อิจิโกะ ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่ชัดของพวกเขาดำเนินมาหลายปี

ยกเว้นรอบนี้ที่แปลกออกไป..

"แหมๆ มาลาดตระเวนโลกมนุษย์รอบนี้ไม่ค่อยมีความสุขเลยนะคร้าบ ไม่ได้เจอคารินจังแน่เลย"

"ใช่"

"โอ้โห ยอมรับขนาดนี้ ผมไม่อยากจะเชื่อว่าคนยมทูตหน้าบางอย่างคุณจะทำได้"

"หุบปากน่า"

ทุกครั้งที่เขามาลาดตระเวนก็มักจะอาศัยร้านของ อุราฮาร่า คิสึเกะ เป็นที่พักพิง แต่ติดอยู่ที่นิสัยของเจ้าของสถานที่นี่สิ...เขาชักจะไม่อยากใช้สถานที่นี่ซะแล้วสิ

"อย่าเพิ่มรำคาญผมสิครับ โอ๊ะ งี้ผมช่วยทำให้ฮิตสึกายะคุงไปเจอกับคารินจังได้ง่ายขึ้นดีไหมครับ"

"ข้าไม่ได้อยากเจอเธอขนาดนั้น" 

"แต่ถ้าเป็นอย่างนี้ฮิตสึกายะคุงอาจจะไม่ได้เจอเธอเรื่อยๆ เลยน้าาา คารินจังเพิ่งเข้ามัธยมปลายยุ่งมากๆเลยล่ะ"

"ดีแล้ว ข้าไม่อยากไปรบกวน" 

ปกติแล้วโทชิโร่เป็นคนใจแข็งมาแต่ไหนแต่ไร เรื่องแค่นี้จึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ ยกเว้นเสียแต่ว่าอุราฮาร่าเก่งกับการพูดยั่วยุมากเกินไปหน่อยเท่านั้น ยิ่งกับคนหน้าบาง เจ้าของร้านขายโชห่วยก็ยิ้มร่าใต้ปีกหมวกเล่าเรื่องต่ออย่างแนบเนียน

"ยิ่งยุ่งก็ยิ่งลืมกันไปนะครับ ฮิตสึกายะคุงอาจจะไม่ลืมแต่ความจำมนุษย์น่ะสั้นจะตาย แถมตอนนี้คารินจังก็เริ่มไว้ผมยาวรายล้อมไปด้วยเด็กวัยเดียวกันมากมาย ผมเห็นเธอล่าสุดแล้วก็รู้เลยล่ะว่าต้องป๊อบมากแน่ๆ ขนาดอิจิโกะยังชอบแอบมาถามผมเรื่องของน้องสาวตัวเองตลอดเลย เห็นว่าเธอไม่ค่อยเปิดเผยเรื่องชีวิตตัวเองให้พี่ชายฟังเหมือนเมื่อก่อนแล้ว"

"หา? แล้วเจ้าไปรู้เรื่องของคารินได้ยังไง"

"จะมีอะไรที่ อุราฮาร่า คิสึเกะ ไม่รู้ล่ะคร้าบบบ ว่าแต่ฮิตสึกายะคุงพูดแบบนี้ก็เพราะอยากรู้ด้วยรึเปล่าน้า" 

เอาเข้าจริงอุราฮาร่าก็ไม่รู้ขนาดนั้นหรอก แค่ได้รับคำขอร้องจากอิจิโกะให้ช่วยเฝ้ามองดูแลคารินให้ระหว่างที่ตนเองออกไปทำภารกิจในฐานะยมทูตเท่านั้นเองเพราะรายนั้นค่อนข้างจะมีปัญหาเกี่ยวกับวิญญาณที่มองเห็นไม่หยุด

"เปล่า! ต แต่เจ้ารู้อะไรบ้าง..."

แต่ดูเหมือนว่ามีคนหลงกลเข้าแล้วสิ เจ้าของร้านโชห่วยยิ้มเจ้าเล่ห์ใต้ปีกหมวกแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงเห็นใจ

"โถถถ ไม่ได้อยากรู้แต่เป็นห่วงสินะครับ น่าเห็นใจจริงๆ แต่ว่าต่อให้พูดไปก็ไม่เท่ากับตาเห็นเอาเป็นว่าฮิตสึกายะคุงลองไปหาเธอที่โรงเรียนสิครับ"

โทชิโร่มีสีหน้าลังเล แต่ก็ไม่ปฎิเสธ

"จะไปในฐานะยมทูตก็ยังไงอยู่-"

"มีผมทั้งคนจะกังวลอะไร เอางี้ พรุ่งนี้คุณไปในฐานะนักเรียนในโรงเรียนเลยนะครับชุดทางร้านผมจัดการให้เรียบร้อยแล้ว" อุราฮาร่าพูดย้ำประโยคสุดท้ายอีกด้วยว่า "ลงทุนขนาดนี้แล้วอย่าลืมตอบแทนพ่อสื่อในภายหลังด้วยนะครับฮิตสึกายะคุง"

ฮิตสึกายะ โทชิโร่ รู้สึกเหมือนเส้นเลือดในสมองจะแตกเข้าจากบทสนทนาของชายตรงหน้าแต่ก็ได้แต่อดทนไว้เพราะยังพึ่งเขาอยู่

.

วันที่ 1 ในโรงเรียนมัธยมคาราคุระ

"วันนี้มีเด็กใหม่มาแลกเปลี่ยน ทุกคนช่วยเป็นเพื่อนกับเขาด้วยนะจ๊ะ"

"ครับ/ค่ะ"

ฮิตสึกายะ โทชิโร่ ถูกรายล้อมไปด้วยเด็กใหม่ทว่าหาคารินไม่เจอ โรงเรียนใหญ่มากแล้วเขาจะหาเธอเจอได้อย่างไรล่ะ?

"โทชิโร่นายเลือกชมรมหรือยัง นายเล่นกีฬาอะไรเป็นบ้าง" เด็กคนหนึ่งในชั้นเรียนเข้ามาถาม

เหมือนเขาจะจำได้ลางๆ..

"ฟุตบอล"

"โหห เจ๋ง! งั้นตอนเย็นนายมาซ้อมด้วยกันเลย ทีมยังขาดคนอยู่"

"อืม"

ฮิตสึกายะ โทชิโร่ คิดว่าแค่นี้ก็จบแล้ว เด็กบ้าเล่นฟุตบอลอย่างยัยนั่นต้องอยู่ที่ชมรมฟุตบอลแน่ๆ

ทว่าตอนเย็นที่ไปซ้อม เขากลับไม่เห็นหัวของยัยเด็กคุโรซากิคนนั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว

"โทชิโร่นายเจ๋งสุดยอดไปเลย! ต่อไปนี้นายคงได้ตำแหน่งสไตรกเกอร์แน่"

"ชมรมนี้มีแต่ผู้ชายเหรอ"

"แน่นอนสิ เราชมรมฟุตบอลนะโทชิโร่นายคิดว่าจะมีผู้หญิงที่ไหนอยากเข้ากันล่ะฮ่าๆ"

จากที่คิดว่าต้องได้เจอแน่ แล้วตอนนี้คุโรซากิ คาริน หายไปไหนกัน!

.

วันที่ 2 ในโรงเรียนมัธยมคาราคุระ

"นายรู้จักคุโรซากิ คารินไหม" 

"ใครน่ะ คนรู้จักนายเหรอโทชิโร่"

"ในโรงเรียนนี้มีคนเป็นพันฉันจำไม่ได้หมดหรอก"

ต่อให้ฮิตสึกายะพยายามหาคารินอย่างไรก็ไม่เจอ ในวันต่อมาเขาจึงถามคนอื่นๆ น่าแปลกที่ไม่มีใครรู้จักเธอ

"ให้ตายเถอะ" 

สถานการณ์ที่ทำให้ ฮิตสึกายะ โทชิโร่ รู้สึกหงุดหงิดเป็นอย่างมากไม่ใช่เรื่องยากหรือความพ่ายแพ้ หากแต่เป็นเรื่องที่ทำอะไรไม่ได้ต่างหาก! พอสถานการณ์กลายเป็นแบบนี้แล้วเขาก็เผลอสบถออกมาและเดินออกไปอย่างไม่รู้ตัว

"ทำไมเด็กใหม่ถึงหงุดหงิดขนาดนั้นน่ะ"

"คารินอะไรนั่นแฟนเก่าของเขาที่หนีเขามาหรือยังไงนะ ทำไมถึงหงุดหงิดขนาดนั้น"

"บ้าสิ พวกเราเพิ่งเด็กม.1เองนะเว้ยย จะไปมีเรื่องราวขนาดนั้นได้ยังไง"

หากอ่านมาถึงตรงนี้แล้วก็อาจจะเดาได้ว่าทำไมเพื่อนๆ ในชั้นต่างก็ไม่มีใครรู้จัก คุโรซากิ คาริน เลย 

ตึง!

"เจ้ากวนประสาทข้าเล่นใช่ไหม บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคารินอยู่ที่ไหน"

"ฮิตสึกายะคุงอย่าใจร้อนสิเดี๋ยวโต๊ะก็หักพอดี ตังค์บนโลกมนุษย์ไม่ได้หาง่ายนะครับ"

"อุราฮาร่า คิสึเกะ"

แม้จะยังอยู่ในกายหยาบแต่บรรยากาศเย็นเยียบก็แผ่กระจายออกไปตัดกับอากาศร้อนในหน้าร้อนจนเสียดผิว เจ้าของร้านโชห่วยที่ยังสนุกอยู่แต่ไม่อยากจะสร้างความเสียหายในร้านโดยใช่เหตุเลยยอมอ่อนข้อให้

"ก็ได้ ก็ได้ คารินจังเขาอยู่ม.4 ส่วนผมก็ลงทะเบียนให้ฮิตสึกายะคุงเข้าม.1 เพราะถ้าเข้าม.4ด้วยส่วนสูงแบบนี้ก็คงจะโดนหัวเราะเย--แค่กๆ อะ อย่า บีบคอ แค่ก" 

"แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก"

"แหม ผมก็นึกว่าฮึตสึกายะคุงจะหาเจอแหะๆ" 

อุราฮาร่า คิสึเกะ ไม่กลัวตายหรอก แต่กลัวแค่ว่าร้านโชห่วยนี่จะกลายเป็นปราสาทน้ำแข็งจนสมาชิกคนทำงานในร้านของเขาจะแข็งตายกันหมดเสียก่อนจึงได้แต่ขำแห้ง

"เอางี้ไหมล่ะ ผมจะบอกอะไรให้"

"อย่าเป็นเรื่องเหลวไหลอีกล่ะ"

"เช่นของที่คารินชอบ...แบบนี้เป็นเรื่องที่เหลวไหลไหมครับฮิตสึกายคุง"

"ชอบ? ที่ไม่ใช่ฟุตบอลน่ะเหรอ?"

"โถถ ความชอบของหญิงสาววัยรุ่นน่ะเปลี่ยนความคลั่งไคล้ไปได้อย่างรวดเร็วแหละครับ" 

อุราฮาร่าหัวเราะคิกอีกครั้ง แม้แต่พัดในมือก็ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นได้ในขณะที่เอ่ยประโยคต่อไปออกจากปาก

"ฮิตสึกายะคุงไม่อยากรู้เหรอครับว่าคารินจังชอบอะไรน่ะ"

"..."

"อยาก หรือ ไม่อยาก กันน้าา"

"อืม บอกข้ามาสิ"

ฮิตสึกายะได้แต่ข่มอารมณ์ทำเป็นเมินสีหน้าล้อเลียนจัดของคุณลุงเครารุงรังตรงหน้าที่ไม่ยอมดูแลตัวเองให้ดีแต่ดันชอบเอาเวลามาล้อเล่นกับหัวหน้าหน่วยยมทูตซะอย่างนั้น

"เด็กสาวสมัยนี้ชอบแต่งตัวสวยกับของน่ารักๆ ถ้ากล้าพอไปซื้อดอกไม้ให้คารินจังสักช่อนึงเธอก็อาจจะกรี้ดดีใจกระโดดกอดฮิตสึกายะคุงเลยน้าา"

ฮิตสึกายะ โทชิโร่ เริ่มหัวปวดตุบอีกครั้ง จากประสบการณ์ส่วนตัวหลายปีที่รู้จักคารินมา เขานึกไม่ออกเลยจริงๆ กับภาพที่คารินจะกรี้ดหรือกระโดดกอดแบบผู้หญิงทั่วไปขึ้นมาได้

"เฮ้อ ข้าล่ะจนใจ"

แต่ในสมองก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่งเพราะต้องยอมรับความรู้สึกส่วนตัวว่า ส่วนลึกแล้วคิดว่าถ้าหากคารินกระโดดกอดขึ้นมาเขาก็จะรู้สึกดีไม่น้อยเลยทีเดียว..

08.04.21

กลับมาแล้วค่ะ ชิปเปอร์ปรากฎตัวอีกครั้งกับคู่โปรดที่แท้จริง

ไม่ทราบว่าเรือลำนี้ยังเหลืออยู่ไหมคะ? แค่เพื่อนร่วมด้อมก็หายากเหลือเกินฮือออ

เอนจอยอ่านกันก็คอมเม้นให้กลจ.เราหน่อยน้าา ตอนต่อไปจะตามมาแน่นอนค่ะ!

TB