หนุ่มเย็นชากับสาวซ่าจอมแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : ออกจากบ้าน(แก้ไข100%)

“แม่น่ะแม่ทำกับฝุ่นแบบนี้ได้ไงอ่ะเฮ้อโทรไปด่าไอ้เจมส์ดีกว่า”

“…”

“โหลมีไรฝุ่นกูโทรไปหามึงตั้งหลายวันมึงไม่รับโทรศัพท์กูเลยอ่ะ”

“กูจะรับได้ไงกูหลับไปตั้ง7วัน”

“มึงว่าไงน่ะมึงหลับไป7วันใครเป็นคนทำมึงว่ะฝุ่นเดี๋ยวกูจะตามไปด่ายั้นบ้านมันเลย”

“มึงนั้นแหละเพราะยาของมึงเลยทำให้กูเป็นแบบนี้อ่ะแล้วกูก็ไปแดกเหล้ากับมึงไม่ได้แล้วด้วย”

“ทำไมว่ะ”

“ก็แม่กูดิแม่งห้ามกูออกจากบ้านก่อนได้รับอนุญาติจากไอ้นิกอ่ะกูโคตรเซ็งเลยยย”

“ใจเย็นเว้ยเดี๋ยวกูช่วยคิดแผนใหม่”

“โอ้โหไอ้เจมส์มึงยังหาขี้มาให้กูอีกหรอเนี่ย‒‗‒”

“โถ่ ฝุ่นมึงเชื่อใจกูดิ”

“เออก็ได้มีไรว่ามา”จู่ๆก็มีมือหนาเข้ามาจับที่ไหล่ของฉันทำให้ฉันกดวางสายไปทันที

“เธอคุยกับใคร”

“ฝุ่นจะคุยกับใครมันเกี่ยวไรกับพี่อ่ะพี่นิก”

“เกี่ยวสิเพราะฉันได้สิทธิพิเศษจากแม่เธอให้เป็นคนดูแลเธอ”

“‒0‒”

“ตกลงเธอคุยกับใคร”

“ตกลงฝุ่นต้องบอกช่ะ”

“ใช่”

“งั้นฝุ่นไม่บอกดีกว่า”

“ฝุ่นเธออย่ามากวนฉันน่ะ”

“ไม่บอกเว้ยเพราะไม่ใช่พ่ออย่ามาสั่ง!”ฉันตะโกนออกไปทำให้นินิกถึงกับสะดุ้ง

ตึก ตึก ตึก

“แม่นี่มันหมายความว่าไงถึงให้ไอ้นิกมาดูแลฝุ่น”

“อะไรของแกเนี่ยยัยฝุ่นแล้วทำไมถึงเรียกพี่เขาอย่างงั้น”

“ทำไมฝุ่นจะเรียกมันไม่ได้มันไม่ใช่พ่อฝุ่นน่ะ”

“ยัยฝุ่น!!!”

“หรือว่าไม่จริงพวกมันไม่ได้เป็นอะไรกับเราเลยแต่แม่กับเอาพวกมันเข้าบ้านเราโดยที่ไม่ถามความเห็นใครเลย!!!”

“ฝุ่นทำไมพูดกับแม่อย่างงี้ล่ะ”

“เจ้เงียบไปเลยเจ้ไม่เป็นฝุ่นเจ้ไม่รู้หลอกว่ามันเป็นยังไงเวลามีคนมาคอยดูพฤติกรรมโดยที่ตัวเองไม่ได้เป็นอะไรเลยแถมมาอยู่บ้านคนอื่นอีกหึฝุ่นพูดถูกมั้ยค่ะแม่!”

“มันจะมากไปแล้วน่ะยัยฝุ่น!!!เพี้ย!”เสียงฝ่ามือของแม่กระทบกับใบหน้าของฉันทำให้ทุกคนถึงกับอึ้ง

“นี่แม่ตบหน้าฝุ่นหรอ”

“แม่  แม่ขอโทษฝุ่นแม่ไม่ได้ตั้งใจ”

“หึ  แม่ก็เป็นแบบนี้แหละสุดท้ายแม่ก็ลืมพวกเราแล้วหันไปสนใจไอ้ห่า3ตัวนี้ฝุ่นขอบอกเลยน่ะถ้ามีไอ้3ตัวนี้ฝุ่นไม่อยู่ที่นี่แน่!”พูดจบฉันก็รีบวิ่งขึ้นบันไดไปเก็บของเตรียมย้ายไปอยู่คอนโด

“แม่ค่ะทำไมแม่ตบฝุ่นล่ะค่ะฝุ่นเป็นลูกแม่น่ะแม่เห็นคนอื่นดีกว่าฝุ่นหรอค่ะ”

“แม่ไม่ได้ตั้งใจน่ะฝัน”

“ฝันผิดหวังในตัวแม่มากคะขอตัวก่อนน่ะค่ะ”

“เอ่อ คุณเฝื้องครับเดี๋ยวพวกเราพ่อลูกจะย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเพื่อไม่ให้ครอบครัวคุณเฝื้องมีปัญหาดีมั้ยครับ”

“ไม่ต้องหลอกคะคุณนิรัญยังไงเรื่องมันก็เกิดแล้ว”

“แล้วฝุ่นล่ะครับคุณน้า”

“ปล่อยเถอะตานิก”

บนห้อง

“ฝุ่น!ฝุ่นเก็บกระเป๋าจะไปไหน”

“ฝุ่นจะไปอยู่คอนโดไอ้เจมส์เจ้ไม่ต้องเป็นห่วงฝุ่นหลอกฝุ่นดูแลตัวเองได้”

“ฮือๆๆแล้วเจ้จะอยู่กับใครล่ะฝุ่น”

“เจ้ต้องอยู่ได้สิฝุ่นเชื่อเจ้ต้องอยู่ได้อยู่แล้วถ้าฝุ่นถึงคอนโดเดี๋ยวฝุ่นจะโทรหาเจ้น่ะ”

“ฮือๆๆๆ อืม”

ตึก ตึก ตึก

“นี่แกจะไปไหนเนี่ยยัยฝุ่น”

“ฝุ่นจะไปตายแม่มีไรสงสัยอีกมั้ยฝุ่นรีบ”

“เชิญแกจะไปไหนก็ไป”

“ฝุ่น อือๆๆๆ”

“ฝุ่นไปน่ะเจ้”

“ฝุ่น ฮือๆๆๆ พี่นาวปล่อยฝันน่ะฝันจะไปหาฝุ่น ฮือๆๆ”

“ฝันใจเย็นก่อนน่ะ”

“ฝุ่นต้องไปจริงๆแล้วน่ะเจ้”

“ฝุ่น ฮือๆๆๆๆ”

ตึก ตึก ตึก