คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : มีปัญหาเหรอ!!
5
มีปัญหาเหรอ!!
ทำไมน้า ทำไมฉันต้องโดนนายลากมาด้วยเนี่ย ฉันไม่ใช่พวกผู้หญิงเที่ยวกลางคืนนะ แต่ฉันอยู่ในฐานะผู้ชายนี่ว่ะจะกลัวทำไม ฉันนั่งรถแลมโบกินีแสนแพงหรือจะเรียกอีกอย่างว่าแพงโคตรๆของนายนั่นมาที่ย่านไนซ์ฟอมูลที่เป็นแหล่งรวมคลับดังต่างๆมากมาย ฉันนั่งรถกับนายนั่นมาเรื่อยจนถึงแอสตันคลับ
24.00นาฬิกา
ฉันกับนายนั่นเดินเข้ามาในแอสตันคลับเพราะนายนั่นบอกฉันว่านัดสาวๆมาที่นี่ แต่ทำไมต้องลากฉันมาด้วย เสียงเพลงอึกทึกมันส์จนฉันอยากจะดิ้นไปดิ้นมากลางเวทีแต่ก็ทำไม่ได้เพราะคนสวยมักจะรักษาภาพพจน์เสมอ ว่าแต่นายโดเรียวหายไปไหนแล้วเนี่ยเดินเร็วอย่างกะวิ่งตามควายใครจะไปตามทัน
“เฮ้อ!!ช่างเถอะ” ฉันเดินเรื่อยมาจนถึงห้องน้ำแต่ระหว่างที่ฉันจะเข้าห้องน้ำก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินมาชน
ตึก
“ขอโทษครับ” ผู้ชายคนนั้นเป็นคนเสียงแหบฟังดูขนลุก
“ไม่เป็นไรฮะ” เขายื่นมือมาให้ฉันจับ ฉันเงยหน้าขึ้นไปแต่เป็นอันต้องตะลึงงงง OoO หล่อลากกก ผู้ชายบ้าอะไรว่ะหน้าตาน่ารักเป็นบ้าดวงตากลมโตสีน้ำตาลอ่อน จมูกโด่งสวยมากๆริมฝีปากบางเฉียบสีแดงสด ผมสีดำซอยรากไทรยาวระคอเคลียถึงบ่าแล้วรวบผมมันจุกไว้ครึ่งหัว
“เธอไม่เป็นอะไรนะ” ก็ใช่สิ แต่พอเห็นนายแล้วขอเป็นเลยได้ป่ะ
“อืม ขอบคุณที่ช่วยนะ”
“ไปนั่งที่โต๊ะฉันก่อนก็ได้นี่” นายน่ารักเดินนำฉันไปที่โต๊ะของเขา
“อืม” ฉันตามไปแบบไม่เกี่ยง
“ว่าแต่เธอชื่ออะไร” ฉันเดินตามนายน่ารักมาจนถึงโต๊ะมุมสุดของร้าน
“ฉันชื่อมาม่า” น่ารักใช่มั้ยล่ะ
“ผู้หญิงอะไรชื่อมาม่าแปลกชะมัด” ผู้หญิงเหรอ..นายน่ารักนั่นดูออกว่าฉันเป็นผู้หญิง
“คือว่าฉันเป็นผู้ชาย” แต่แท้แล้วคือผู้หญิง
“ผู้ชายเหรอ..ฉันมองผิดได้ไงเนี่ย” ฉันว่าเขาต้องเป็นพวกที่มีความสามารถด้านวิเคราะห์สูงแน่ๆถึงได้ดูออกเพราะฉันหน้าคล้ายผู้ชายมากแต่ผู้ชายหน้าหวานนะ
“ช่างเถอะ แล้วนายชื่ออะไร” ฉันรีบเปลี่ยนเรื่อง
“โบรอน” เยี่ยม!ชื่อเป็นแร่ธาตุ
“แล้วนายมาเที่ยวที่นี่ประจำเลยเหรอ” หึหึ!ฉันไม่ได้ชั่วร้ายนะก็แค่ถามเผื่อเวลานายนี่มาฉันจะได้มาเที่ยวบ้าง
“ก็เกือบทุกวัน เพราะฉันต้องมาเล่นคอนเสิร์ตที่นี่” นายน่ารักนั่นพูดแล้วยิ้มให้ฉันไปด้วย สักพักฉันเลยกวักมือเรียกพนักงานเสิร์ฟมาที่โต๊ะแล้วสั่งเครื่องดื่ม
“นายจะเอาไรมั้ย”
“ไม่อ่ะ..ขอบคุณ^^” ยิ้มน่ารักมากกกกกกผู้ชายบ้าอะไรว่ะน่ารักจริงๆ
“งั้นขอน้ำพั้นซ์ที่นึง” ฉันเลยหันกลับไปสั่งเครื่องดื่มที่พนักงาน
“งั้นฉันขอตัวก่อนนะ”
“อือ บาย^___^” แล้วฉันกับนายน่ารักก็แยกกันตรงนี้ ตลอดที่ฉันนั่งดื่มน้ำพั้นซ์ที่โต๊ะก็มีสาวๆมาทักทายไม่ขาดสาย แล้วมีผู้หญิงคนหนึ่งยกแก้วขึ้นเหมือนเป็นการทำความรู้จัก ฉันก็เลยยกตอบเพื่อมาเป็นการเสียมารยาท เธอคนนั่นเลยเดินมาที่โต๊ะที่ฉันนั่งอยู่
เอ๊ะ!!ยัยคนนั้น คนที่อยู่ในห้องนายโดเรียวเมื่อวันนั้นนี่ Oo0
“เจอกันอีกแล้วนะค่ะ” วันนี้เธอสวมชุดเกาะอกเดรสสั้นสองคืบสีแดงแป๊นและหน้าหน้าอกของเธอนั่นมันเรียกได้ว่ามหึมามากๆแถมสวมรองเท้าส้นสูงประมาณสี่นิ้วแบรมเนมสีเขียวเลมอน (กลัวสีไม่ตัดกันรึไง)
“ฮะ นั่งด้วยกันมั้ย” ฉันทักกลับอย่างเป็นมิตร เธอเดินมานั่งข้างๆฉัน
“คุณชื่อมาม่าใช่มั้ย” สงสัยยัยนี่ต้องเป็นนักสืบแน่เลย
“ฮะ คุณล่ะ^^” ฉันใช่รอยยิ้มปราบมารเข้าจู่โจม
“ลิลินค่ะ ฉันพยายามตื๊อเรียวมากเลยนะค่ะกว่าเขาจะบอกชื่อคุณ” อ๋อ!จริงนายนั่นบอกชื่อของฉันเองเหรอเนี่ย
“คุณลิลินฮะช่วยเอาหน้าอกของคุณออกไปหน่อยได้มั้ยฮะ” ยัยนั่น(เริ่มเปลี่ยนสรรพนาม) เริ่มเอาหน้าอกอันมหึมามาเบียดกับแขนของฉัน
“ก็หน้าอกของลินมันใหญ่นี่ค่ะ” ยัยนั่นไม่พูดเท่านั้นแต่หล่อนกลับจับหน้าของฉันให้หันไปหาเธอแล้วกดหัวฉันจนหน้าจะทิ่มเข้าหน้าอกอันบิ๊กสะบึมของเธอ
“คุณลิลินฮะT///T” หน้าของฉันร้องผ่าวจนเริ่มขึ้นสี
“ขอโทษค่ะ...แต่ลินคิดถึงมาม่ามากเลยนะค่ะ” ฉันรู้
ระหว่างที่ฉันจะกลายไปเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายยัยนั่น (เกือบรวมร่างกับลิลิน) ก็มีอัศวินขี่ม้าขาวแถมหัวขาวมาช่วย
“ลิลินนนนนนนนนนนนนน” ไหงวิ่งไปกอดยัยนั่นแทนล่ะ ออดอ้อนกันไม่พอจุ๊บแก้มกันต่อหน้าฉันอีก
“เรียวอย่าทำสิค่ะเดี๋ยวมาม่าก็เข้าใจผิดเหรอ” พูดอย่างกับว่าฉันกับเธอเป็นแฟนกันอย่างนั้นน่ะแหละ
“ชั่งหัวนายนั่นสิ ที่สำคัญมาเข้าเรื่องของเราดีกว่า” นายนั่นเหล่ตามามองฉันแบบเจ้าเล่ห์ สาธุขอให้นายตาเหล่ตลอดชาติด้วยเถอะฉันแช่งอย่างเคืองๆแล้วสองคนนั้นก็เริ่มประกบริมฝีปากจู่โจมกันไม่อายคนที่เดินผ่าน
หึ!นายอยากเล่นกับฉันแบบนี้ใช่มั้ย
ได้!ฉันจัดให้
“ลิลินฮะ” ฉันทำเสียงออดอ้อนทำให้ให้ยัยลิลินที่กำลังดูดดื่มกับนายหัวขาวถึงกับกระตุก จังหวะนั้นฉันเลยขว้าในหน้าเรียวไข่ของยัยนั้นแล้วค่อยๆประกบริมฝีปากบางของฉันลงริมฝีปากอวบอิ่มที่แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดงสดนั่นเธอจูบตอบแล้วความร้อนผายในร่างกายทำให้เธอลูบไล้ไปตามใบหน้าเนียนของฉัน แล้วชีพยายามที่จะปลดกระดุมเสื้อของฉัน
นี่!ยัยนี่มันชักจะเลยเถิดแล้ว
“หยุดนะลิลิน” เสียงพระเจ้ามาโปรด
“เฮอะ” ฉันหายใจไม่เป็นจังหวะ
“อะไรค่ะเรียวขัดจังหวะจริงๆ” ยัยนั่นพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ผมว่าคุณกลับก่อนดีกว่านะนี่มันตีสองแล้ว” ดีนะที่วันพรุ่งนี้มหาลัยหยุดไม่งั้นมีหวังหลับคาห้องแน่ๆ
“ก็ได้ค่ะ” แต่หล่อนยังเดินมาหาฉันแล้วแล้วพูดคำที่ทำให้ฉันถึงกลับขนลุกทั้งตัวว่า “มาม่าคุณสุดยอดจริงๆ” แม่เจ้า!!!ยัยนี้ยังเหลือความเป็นกุลสตรีอยู่มั้ย
“นายนี่มันสุดยอดจริงๆว่ะขนาดฉันยังทำให้ลิลินหลงไม่ได้ขนาดนี้เลยนะ”
นายยังจะมาชมอยู่ตูกลัวแทบตายนี่
“...!!” ยังขนลุกไม่หาย
“สงสัยต้องการให้ฉันช่วย” นายนั่นค่อยๆเอื้อมมือเรียวขาวนั่นมาจับที่กระดุมที่หลุดของฉันแล้วค่อยไล้ลงมาจนถึงหน้าอกเพื่อปลดออกอีก
“เว้ย!!หยุดเลยไอ้บ้ากาม” ไอ้ลามกจกเปรต ไอ้ลามกไม่เลือกที่
“ก็นึกว่าอยากให้ช่วย...แต่นายไม่ควรทำอย่างนี้อีก” เสียงของเขาเริ่มจริงจัง
“ทำไม นายมีปัญหาเหรอ!!” ทำมาเป็นสอน
“ระวังให้ดี” แล้วเขาก็เดินไปที่อื่น หึ!พูดอย่างกะว่ายัยนั่นเป็นตัวอันตรายอย่างนั้นแหละ
................................................................................................................................................................
ตอน5มาแว้วววววว
อย่าลืมเม้นต์ด้วยนะ
ความคิดเห็น