คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : แรกพบสบตา
7
แรกพบสบตา
“ว่าแต่ตอนนี้งานเลิกยังอ่ะ” ฉันหันหน้าไปถามนายโดเรียวจอมลามกที่ตอนนี้ยืนนิ่งเป็นพระพุทธรูปไม่ยอมพูดไม่ยอมจา
“....” อ่าว!ไม่ยอมพูดอีก -_-
คนอะไรก็ไม่รู้ ลามกก็ลามก หล่อก็ไม่หล่อ (จริงเหรอ - 3-) แถม......เออสวยกว่าผู้หญิงอีกต่างหาก ไม่พูดแล้วดีกว่าพูดแล้วน้อยใจตัวเองที่เกิดมา หนังหน้ายังไม่ดีเท่านายนี่เลย
สาธุ!!ถ้าชาติหน้ามีจริงนะขอให้ฉันเกิดมาหน้าเด้งยิ่งกว่าฉีดฟอร์มารีนด้วยเถอะ เพี้ยง!
“นี่จะยืนไบ้กินไปถึงเมื่อไหร่” ฉันชักจะอารมณ์ขึ้นแล้วนะถามก็ไม่ตอบอีก
“หมี่ทอดใจร้าย ไม่ยอมให้เค้าจุ๊บ J” นายนั่นยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆฉันรีบผลัดหัวนายบ้านั่นทันที ฉันไม่เผลอเหรอนาย!ไม่มีทางได้แอ้มฉันแน่
“เหอะ อยากตายคาทีนล่ะสิ” โอ๊ย!จะทำยังไงทำนายนี่ดีล่ะเนี่ย
“โหดร้ายจัง เรียวกิจังก็กลัวเป็นเหมือนกันนะ T^T” สำออยย
ฉันล่ะเบื่อนายนี่จริงๆรังควานได้ทุกวี่ทุกวัน (ฉันได้ข่าวว่าเธอรังควานสุดหล่อเองไม่ใช่เหรอ) ตั้งแต่เช้ายันเย็น แต่เมื่อไหร่ยัยเคลียร์จะมานะ คอนเสิร์ตก็เลิกแล้วนี่ถ้าฉันอยู่กับนายหัวขาวในสภาพผู้หญิงนานเท่าไหร่ความปลอดภัยของฉันก็ยิ่งน้อยลง ขนาดในสภาพผู้ชายที่หน้าตาออกจะเพอร์เฟคและแฮนซัมล่ำสแมนแตนนายนั่นจะยังไม่เว้น
“จ๊ะเอ๋ ^^ ทำอะไรกันอยู่” พูดถึงก็มาเลยนะ ตายยากจริงๆยัยลูเคลียร์
“ก็เห็นอยู่นี่ว่าทำอะไร” อารมณ์เสียเฟ้ย มาช้าแล้วยังมาทำร่าเริงได้อีกนะไม่ดูสถานการณ์เลยจริงๆจะมาก็มาจะไปก็ไป
“อย่าอารมณ์เสียซิ เค้ามาง้อแล้วนะ” ยัยเคลียร์ยื่นนิ้วก้อยเรียวยาวพลางจะเอามาเกี่ยวกับนิ้วก้อยของฉัน
“ชิ - 3-” ขอเล่นตัวซะ3นาทีให้มันสมจริง
“นี่ตามฉันมาดีกว่า” ยัยเคลียร์เดินนำฉันกับนายเรียวมาที่หลังเวที และพามาที่ห้องแต่งตัวของศิลปิน
“มาทำไมที่เนี่ยอ่ะ” ฉันงงกับยัยนี่มากที่จู่ๆก็พาฉันมาที่นี่ ระ..หรือว่ายัยเคลียร์หมกเม็ดกิ๊กเอาไว้แถมกิ๊กของมันอาจจะเป็นนักร้องหนุ่มสุดหล่อที่กำลังดังพลุแตกตอนนี้อยู่ก็ได้
“หมี่จังเป็นอะไรไปค่ะ” แม่เจ้า T^T ช่างคิดเนอะ ‘หมี่จัง’
“ปะ..เปล่า” นี่ถ้ายัยเคลียร์มีกิ๊กจริงฉันจะทำยังไงดีเนี่ยถึงนายโซลจะปากหมาปากเสียพูดออกมาแต่ละมีแต่คำทุเรศๆแต่นายนั่นมันก็ดีกับยัยเคลียร์ตลอด เสมอต้นเสมอปลาย
“นี่หมี่ เรียวกิ หนุ่มๆจากวงดิโม-เนียค คนด้านซ้ายกลูโคส คนถัดมาโบรอน คนกลาง คิสมี แล้วสุดท้ายคาบอน” หรือว่ายัยเคลียร์มีกิ๊กเป็นพวกผู้ชายหน้าหล่อพวกนี้หมดเลย
“สวัสดีครับ” นายคาบอนส่งยิ้มที่สาวๆเห็นแล้วละลายมาทางพวกฉัน
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ เรียกผมว่าโคสเฉยๆก็ได้นะ” แหมพ่อหนุ่มหน้าเด็กคนนี้น่าหม่ำจริงๆ ทำไมหล่อทุกคนเลยวะ
“ไง J” บะ..โบรอนหรือว่าเขาจำฉันได้
“คะ..ค่ะ ^^;;” เหงื่อตกเลยทีเดียว เอ๊!แล้วทำไมนายเรียวจังสุดสวยถึงทำหน้าบึ้งอย่างนี้อ่ะเห็นทุกทีเป็นมิตรกับทุกคน
“ดีค่ะJ” ดูรอยยิ้มของคุณชีเริยวจังสิ มันรู้สึกเสียวๆยังไงไม่รู้นะ
“สะ....วัสดีครับ *///*” สุดท้ายนายหน้าตี๋สุดหล่อส่งยิ้มมาแบบน่ารักสุดๆแถมตอนนี้แก้มขาวน่าหยิกยังขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ค่า^^” รีบออกรับหน้าเชียวนะ นายโดเรียวรีบตัดหน้าพูดแทนฉันทันที
“ครับ^///^คุณชื่ออะไรเหรอครับ” นายหน้าตี๋ถามต่อ
“เรียวกิค่า คุณ...คิสมีใช่มั้ยค่ะ^^” ตายล่ะรอยยิ้มของนายโดเรียวทำให้ฉันถึงกับหลงเสน่ห์เลยเหรอเนี่ย นายนั่นส่งรอยยิ้มที่ใครๆเห็นแล้วไม่สามารถจะละสายตาจากนายนั่นได้
“ครับ*///*เรียวจังเป็นลูกครึ่งเหรอครับถึงได้น่ารักขนาดนี้” ฉันเริ่มจะเก็ตแล้วล่ะว่านาย คิสมีเริ่มชอบไอ้ผู้ชายผิดเพศผิดจริยธรรมอย่างนายโดเรียว
“ค่า ^^ลูกครึ่งญี่ปุ่น” ฉันเชื่อเลยว่านายนี่เสน่ห์แรงจริงๆไม่ว่าจะเพศตรงข้ามหรือเพศเดียวกัน
“เออ....นี่ไม่อยากจะถามชื่อฉันบ้างเหรอค่ะ^__^” ฉันพยายามส่งยิ้มที่หวานที่สุดเท่าที่จะทำได้ให้นายตี๋คิสมี
“อ่อ ขอโทษครับพอดีผมไม่รู้ว่าคุณมาด้วย” แน่นอนว่าฉันเป็นคนที่ถูกลืม
“หึ” นายโดเรียวหัวเราะเบาๆแล้วพลางเอามือมาปิดปากเบาๆ เหมือนว่าอดที่จะขำฉันไม่ได้
“ค่ะไม่เป็นไร ^^;” ฉันเลยเดินหนีออกมาทันที
อยู่ไปทำไมอ่ะ อยู่ไปก็ไม่มีใครสนใจฉันอยู่ดี เรามันคนนอกสายตา เห็นไอ้หน้าสวยดีกว่าฉัน ยัยเคลียร์ก็อีกคนไม่สนใจฉันเลย
“เดี๋ยวก่อน” จู่ๆนายโบรอนก็วิ่งมาจับแขนฉันอย่างถือวิสาสะ
“มีอะไรเหรอโบรอน^^” ฉันยิ้มตอบนายโบรอนมองที่ไรก็น่ารักแล้วยังพูดเพราะอีก
“ไปทานข้าวด้วยกันมั้ย” เขาถามกลับ
“รอบดึกเนี่ย^^” ฉันยิ้มกลับ ผู้ชายบ้าอะไรว่ะน่ารักจริงๆ
“อืม^^” แม่เจ้า! เขายิ้มให้ฉันด้วย
แต่ความหวังที่ฉันจะได้ไปเดตกับหนุ่มน่ารักแบบคู่ปิ๊งกันตามประสาหนุ่มสาวก็ไม่เป็นจริงเมื่อนายโดเรียวที่ชอบขัดขวางฉันทุกอย่างมาขัดจังหวะซะก่อน
“หมี่จังบอกว่าจะกลับบ้านเลยไม่ใช่เหรอ” ใส่ไข่เอาเองอีกล่ะ นายนั่นเดินมาดึงแขนฉันให้ไปกับเขาแล้วเขาก็กระซิบข้างหูฉันว่า
“เธอไม่จำเป็นต้องไปกับนายแร่ธาตุนั่น” เขาพูดเสียงชิวๆมากแต่ก็แฝงด้วยน้ำเสียงที่กดดันทำให้ฉันถึงกับทำอะไรไม่ถูก
“ทำไมฉันถึงจะไปกับโบรอนไม่ได้” ฉันถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันแล้วทำหน้าบูดใส่นายนั่น
“ฉันเตือนหมี่ทอดดีๆแล้วนะ” คราวนี้น้ำเสียงของนายโดเรียวรุนแรงผิดปกตินายนั่นเขยิบเข้ามาใกล้ฉันจนแทบจะสิงร่าง
“ทำไรอยู่ครับเรียวกิจัง” โชคช่วยที่นายตี๋คิสมีดันเดินมาทางนี้ซะก่อนไม่งั้นมีหวังฉันได้รวมร่างกับนายนั่นแน่ แต่ทำไมนายโดเรียวดูอารมณ์เสียผิดปกติจังนะ
“เปล่านี่ค่ะแค่คุยกับหมี่จังตามประสาสาวๆเฉยๆ” ยังพูดได้นะว่าตามประสาสาวๆไม่อายหนังหน้าตัวเองบ้างเหรอ นายน่ะเป็นผู้ชายนะ
“เหรอครับงั้นดีเลย....คะ คือผมอยากชวนเรียวกิจังไปดินเนอร์ด้วยกันอ่ะครับ” นายตี๋สุดหล่อเริ่มหน้าแดงเมื่อชวนนายโดเรียวไปดินเนอร์
“ขอโทษนะค่ะเรียวกิไม่วางจริงๆ” นายโดเรียวตีหน้าตายพลางทำหน้าเศร้าเสียใจที่ปฏิเสธคำชวนของนายหน้าตี๋สุดหล่อนั่น
“ไม่เป็นไรครับ” แต่นายหน้าตี๋ก็ยังคงหน้าไม่หายแดงแถมรู้สึกว่าหน้าจะขึ้นสีเรื่อยๆด้วยซ้ำ แต่เพื่อไม่เป็นการเสียน้ำใจนายโดเรียวผู้ที่แสนจะเกรงอกเกรงใจคนอื่นก็เดินเข้าไปหานายหน้าตี๋ แล้ว โอ้แม่เจ้า!! นายโดเรียวกะ....กอดนายหน้าตี๋นั่น แล้วนายโดเรียวก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ทำให้ฉันถึงกับเสียวหลังวาบ
“ไม่เป็นไรค่ะ.....คราวหน้าไม่พลาดแน่J” นายโดเรียวส่งยิ้มหวานที่ทำให้ฉันแทบละลายกลายเป็นไอศกรีมเละให้นายหน้าตี๋ แล้วน้ำเสียงของนายนั่น...ไม่อยากจะบอก....เสียวไปถึงลำไส้เล็กเลยล่ะ
“คะ..ครับเรียวกิจัง >/////////////<” ฉันอยากบอกไอ้หน้าตี๋ที่อยู่ข้างฉันจริงๆว่า ฉันอนาจกับนายจริงๆไม่น่าเชื่อว่าจะหลงรัก ‘ผู้ชาย’!!
“ฉันว่าถ้าอยากจะล่ำลาอาลัยก็เชิญตามสบายนะฉันไปล่ะ” ฉันไม่อยากจะเป็นมารขัดความสุขของนายเพราะฉันเป็นเพื่อนที่ดีมีคุณธรรม จริยธรรมยึดถือหลักอริยสัจสี่ แถมยังกิน พืชผักผลไม้ด้วย (แล้วมันเกี่ยวไรด้วย)
“เดี๋ยวสิหมี่จัง” นายโดเรียวรีบวิ่งมาเกาะหลังฉันแถมมือไม้เลื้อยนั่นยังมาเกาะแกะแถวแขนฉันด้วย
กรี๊ด!!ทำอะไรเนี่ยนายโดเรียวมาแกะฉันอยู่ได้ เป็นปลิงหรือไง
“มีอะไรเหรอค่ะ” ฉันถามกลับ
“คือว่าพวกเรากลับกันดีกว่านะคะมันดึกมากๆแล้ว” นี่นายพึ่งรู้เหรอว่ามันดึก
“งั้นฉันไปก่อนนะ” ยัยเคลียร์เลยลาพวกนายหน้าหล่อแล้วเดินมาจูงมือฉันให้ไปขึ้นรถ
“ดะ....เดี๋ยวก่อนครับ >////<...” ทั้งฉัน ยัยเคลียร์และนายโดเรียวต่างหันไปมองปลายเสียง นายตี๋คิสมีตะโกนเสียงดังขึ้นพูดว่า “เรียวกิจังแล้วพบกันนะครับ” ที่ฉันไม่มีการล่ำลาอาลัยเลยนะนายตี๋
“ค่า^^คิสมี” นายโดเรียวยิ้มตอบนายตี๋คิสมี
“แล้วเจอกันนะหมี่ทอดJ” เอ๋!!นี่ไม่ใช่เสียงนายตี๋คิสมีนี่แต่เป็นเสียงของนายโบรอนสุดน่ารักต่างหาก
“^____^” ฉันยิ้มกว้าง
มีความสุขจริงๆเลยมีหนุ่มหน้าตาดีมาทัก ฮิฮิ แถมยังมีดีกรีเป็นนักดนตรีดังอีกด้วยอะไรจะโชคดีปานนั้น แต่จู่ๆนายโดเรียวก็แย้งขึ้นมาว่า
“รีบกลับเถอะค่า...มันเสียเวลา!!” กรี๊ดดดดดดดดดดด!!!ฉันเกลียดแก
.......................................................................................................................................................
สดๆร้อนๆรีบแต่งมากไม่ค่อยมีเวลาแต่งเลยงายเยอะมาก
เม้นกันด้วยนะจ้าาาาาาาาาาาา^_______^
ความคิดเห็น