คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : She is a woman
6
She is a woman
“ไอ้มาม่า ฉันมีเรื่องจะขอร้องแก” ยัยเคลียร์วิ่งแจ๊นมาหาฉันด้วยความเร็วแสง
“เรื่องไรล่ะ” ทำให้ฉันเสียเวลาจริงๆยัยบ้าเนี่ย
“คือว่าไปดูคอนเสิร์ตกับฉันได้ป่ะ” มาอารมณ์ไหนว่ะ
“ดูคอนเสิร์ตเนี่ยนะ”
“อืม แล้วก็เป็นคอนเสิร์ตที่ไปได้เฉพาะผู้หญิงด้วย” ยัยเคลียร์รีบยรรยายสรรพคุณอย่างกับตัวเองเป็นโฆษกของวงนี่
“แล้วคอนเสิร์ตบ้าอะไรไปได้เฉพาะผู้หญิง” ทำไมเดี๋ยวนี้ประเทศไทยมันวิปริตผิดจริยธรรมไปหมดว่ะ (แล้วมันเกี่ยวกับจริยธรรมด้วยเหรอเนี่ย)
“แต่ว่า.....T^T” ทำหน้าเศร้า
“แต่ว่าอะไร” เธอเนี่ยนะชอบทำให้ฉันปวดตับปวดม้ามจริงๆ
“แต่ว่าเจ้าบ้าโซลมันไม่ให้ไปอ่า ฮื่อๆๆ” ร้องไห้อีก
“แต่ถ้าฉันเป็นโซลฉันก็ไม่ให้ไปว่ะ” เห็นใจไอ้บ้าโซลจริงโว้ย ไปรักกับยัยเคลียร์ทั้งที่รู้ว่าฤทธิ์เดชยัยบ้านี่สุดยอดแถมโคตรเอาแต่ใจจะตาย
“แต่เจ้าบ้านั่นบอกว่าถ้าให้เพื่อนมันไปด้วยมันจะยอม”
“แล้วเพื่อนโซลที่จะไปด้วยใครล่ะ” ฉันตาตั้งทันทีที่ได้ยินยัยเคลียร์พูด ใครจะเป็นคนไปนะ อาฟเตอร์เหรอไม่มั้งนายนี่สาวเยอะ หรือโรเดียมไม่มีทางแน่ๆ หรือว่านาย.....!!!
“โดเรียว” ว่าแล้วฉันนี่มันดวงซวยจริงๆ
“แล้วนายนั่นจะยอมเหรอเคลียร์” ฉันพูดแบบอ่อนใจ
“แน่นอน!ฉันคุยกับนายนั่นแล้ว”
“แล้วฉันล่ะเคลียร์จะทำยังไง นายนั่นก็ต้องรู้น่ะสิว่าฉันเป็นผู้หญิง” ตายห่าแล้ว
“ไม่ต้องห่วงเธอต้องปลอมตัวและนายเรียวก็ต้องปลอมตัวเหมือนกัน” นี่แกคิดจะปลอมตัวให้ทุกคนเลยเหรอว่ะงบประมาณเยอะนะในการปลอมตัวเนี่ย เปลืองชิบ!!
“รวยนะแก -_-” เปลืองทรัพยากรธรรมชาติจริงๆ
“แน่นอนระดับนี้แล้ว” นี่ตูประชดนะ
“แล้วคอนเสิร์ตวันไหนล่ะ” สาธุอาทิตย์หน้าเถ้อะเพราะฉันทำใจไม่ได้ที่นายเรียวจะต้องปลอมตัวเป็นผู้หญิง ลองคิดดูซิถ้านายนั่นเป็นผู้หญิงล่ะก็ ผู้ชายทั้งโลกต้องสยบคาเท้านายนั่นแน่เพราะอะไรนะเหรอ
เพราะนายนั่นมันสวยมากๆ!!
“วันนี้ตอนเย็น” ขออาทิตย์หน้าแต่ดันได้วันนี้
4โมงเย็น
ฉันนั่งรถเมล์มาจนถึงบ้านยัยเคลียร์ พอมาถึงยัยเคลียร์ก็รีบมาดึงฉันให้ขึ้นไปแต่งตัวแล้วแต่งหน้าแต่งตาให้ฉันซะสวยเมื่อตอนที่ฉันอยู่อเมริกาฉันไม่ค่อยแต่งเนื้อแต่งตัวเหรอเพราะขี้เกียจ ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนละคนกับตอนเมื่อกี้เลยล่ะผมยาวสลวยสีน้ำตาลยาวถึงกลางหลัง(ที่จริงเป็นวิก) ดวงตาถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์จนดูสวยเชี่ยว ริมฝีปากบางของฉันแต่งแต้มด้วย ลิปกอสสีพีช
“กรี๊ด!สวยอ่ะ ฉันไม่เห็นแกในโหมดแต่งสวย” ฉันรู้สึกว่าสติสตังของยัยเคลียร์หายไปนะ
“นานๆทีจะแต่ง” ไม่น้าเลยอุตส่าห์แต่งตัวเป็นชายซะหล่อแต่ก็ต้องมาแต่งเป็นหญิงอีก ดูชุดสิวันพีชสีเขียวอ่อนแขนกุดกับรองเท้าหุ้มส้นลายลูกไม้สีขาว
เฮ้อ!!จะบ้าตาย
“น่ารักกกก^^” เคลิ้มได้อีกนะแก
“ว่าแต่นายนั่นล่ะ”
“อยู่อีกห้องน่ะฉันขอบอกแกคำเดียวนายนั่นเหมือนผู้หญิงมากก” ดูทำหน้า
ฉันเดินมาอยู่ตรงหน้าห้องของนายนั่น
กรึก
มีผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องนั้น มะ...ไม่ใช่ นั่นมันผู้หญิงชัดๆผู้หญิงผมสีดำยาวกลางหลังถูกดัดเป็นลอน ใบหน้าถูกตกแต่งด้วยแป้งฝุ่นนิดหน่อย ดวงตากลมถูกกรีดด้วยอายไลเนอร์จนดูมีเสน่ห์ ริมฝีปากบางเฉียบนั่นถูกทาด้วยลิปสติกสีส้มและชุดแม่เจ้า!!!เสื้อยืดสีชมพูอ่อนกับกระโปรงชีฟองสีขาวยาวคร่อมเท้า ทำไมรูปร่างมันหนาจังว่ะ แต่ผู้หญิงบ้าถึงสูงอย่างกะเปรต
“โดเรียว นี่หมี่ทอดจำได้มั้ยคนที่นายไปรับที่สนามบิน” ยัยเคลียร์ผายมือมาทางฉันเหมือนเป็นการแนะนำ
ไม่ต้องแนะนำก็ได้เจอกันทุกวัน
“สวัสดีครับJ” พูดจริงๆนะนี่คือนายโดเรียวจริงเหรอ
“ดีค่ะ^^” ทำหน้าไม่ถูกวะ
“น่ารักจังเลยนะครับ” ไม่เคยสิ้นลายจริงๆ นายโดเรียวเดินมาใกล้ฉันแล้ว เอาแขนมากอดคอฉันแถมมือเรียวขาวนั่นก็ค่อยๆลูบแขนเรียวเล็กของฉันลงจนไปถึงมือแล้วก็จับไว้แน่น
“ขอบคุณค่ะที่ชม!” ฉันก็กระแทกเสียงดัง
“ฉันว่าไปกันดีกว่าคอนเสิร์ตใกล้เริ่มแล้ว” ฉันเคลียร์เห็นท่าไม่ดี เลยรีบตัดบทเปลี่ยนเรื่องทันที
พอมาถึงที่จัดคอนเสิร์ตยัยเคลียร์ก็ลากฉันกับนายโดเรียวเข้าไปข้างใน ในงานเสียงดังมากๆแสงสีเสียงสุดยอดและที่เห็นก็คือมีแต่ผู้หญิงมาร่วมงานเท่านั้น แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นในเมื่อนายโดเรียวเสียวตูดเกาะแขนฉันอย่างกับเป็นเจ้าของ ฉันมองดูที่บัตรคอนเสิร์ต เอ๊ะ!!ทำไมเลขบัตรคอนเสิร์ตสมัยนี้มันจัดเรียงเป็นคนด้วยเหรอ ฉันพลางยื่นคอไปดูเลขบัตรของยัยเคลียร์ อ้าว!ทำไมไม่ได้เลขบัตรใกล้กันล่ะ และความสงสัยของฉันยังไม่จบสิ้นยื่นคอไปดูเลขบัตรของนายโดเรียว เฮ้อ!!ไหงได้เลขบัตรข้างกันวะเนี่ย ดวงซวยจริงๆตู!! แถมที่ๆฉันได้ดูนั่นก็อยู่มุมอับของงานอีก
งานนี้มีหวังเซ็กซี่แน่ตู T^T
“นี่ลูเคลียร์หายไปไหนแล้วอ่า” ฉันหันหน้ากลับไปถามนายนั่น
“ไม่รู้สิค่ะ” อ่อ!ตอนนี้เข้าโหมดหญิงแล้วว่างั้น “งั้นเราก็ไปกันเถอะค่ะ”
“ไปไหนอ่ะ” แล้วฉันก็โดนนายหัวขาวแต่งหญิงลากไปอยู่ตามเลขของบัตรคอนเสิร์ต
“วงดิโม-เนียคหน้าสนุกจังเลยJ” จริตได้อีก ถ้าจบงานนี้ฉันจะพานายไปรับรางวัลไห๋
ทองคำในสาขาจริตได้โล่
“เห็นว่าเป็นนักดนตรีของวงนี้เป็นนักศึกษาของมหาลัยตรงข้ามโพไซดอนนี่”
ตอนนี้เสียงดนตรีในนี้ดังมากๆและก็มันส์มากๆเหมือนกัน และนักดนตรีก็หล่อลากกกทุกคน แต่นั่นนายโบรอนนี่นายนั่นเป็นมือกลองเหรอเนี่ย
“หมี่ทอดครับตอนนี้ไม่มีใครสนใจพวกเรา เรามามีความสุขด้วยกันเถอะครับJ”
“นะ...นายพูดเรื่องอะไร... OxO” ฉันไม่ทันพูดจบนายนั่นก็ประกบริมฝีปากบางลงมาที่ริมฝีปากของฉันนายนั่นจูบฉันจนแทบขาดอากาศหายใจจากจุมพิตที่แสนร้อนแรงก็ค่อยๆกลับกลายเป็นจุมพิตที่แสนหวาน และมาตอนนี้ฉันกับเขาอยู่ที่หลังผ้าม่านอันใหญ่ที่ไม่มีใครเห็น(ไม่รู้ว่ามาได้ยังไง) เขาค่อยๆแกะเข็ดขัดที่รัดเอวของฉันอย่างชำนาน และปลดกระดุมชุดของฉันอย่างคล่องแคล่ว (ที่งี้ล่ะไวเชียวนายนี้) จากริมฝีปากก็เรื่อยมาที่ซอกคอขาวของฉัน ฉันพยายามดิ้นขัดขืนแต่ก็สู้แรงของเขาไม่ไหว
“ไอ้บ้าเรียวหยุดนะ! ” ไอ้บ้า ไอ้ลามก!!!
“ฮึ” แต่ก็ยังไม่สนใจ
“บอกให้หยุดไงไอ้ลามก” ฉันก้มหน้าลงไปพูดที่หูนายดังๆแต่ข้างนอกไม่ได้ยินหรอก(พูดดังไม่ได้เดี๋ยวคอนเสิร์ตล่ม)
“ก็ได้ๆแต่ผมว่าคุณเนี่ยรสจูบคล้ายๆคนใกล้ตัวผมจัง” ฉันถึงกลับหน้าซีด
“เหรอ” ฉันหลบสายตาของเขา
“แต่ว่าไปแล้วคุณน่ารักจริงๆถึงจะหน้าอกเล็กไปหน่อย” ฉันรีบเอามือปิดหน้าอกทันที
กรี๊ด!!ฉันเกลียดแกไอ้คนลามกกกกกก
.......................................................................................................................................................................
เย้^^ในที่สุดก็ได้ลงซะที
งานยุ่งมากเลยช่วงนี้แล้วอย่าลืมเม้นต์กันด้วยนะจ้าาาาา
ความคิดเห็น