คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ไอ้หน้าแก่ !!!!~
1
ไอ้หน้าแก่
แสงแดดอ่อนๆ ในตอนเย็นๆ ของเมือง Infinity ชั่งร้อนแรง และ มีพลังที่น่าพิศวงอย่างประหลาด แสงสีบรอนซ์ทองนั้นสาดส่องกระทบกับผิวของต้นพีลีนอล* จนทำให้เกิดแสงสีทองประกายวิบวับ อย่างงดงาม และ บรรยากาศในยามพลบค่ำนั้นชั่งวิเศษเหลือจะบรรยาย และ เมื่อลองมองตามแสงสีบรอนซ์ทองนั่นไป อาจจะทำให้คุณคิดว่า เมืองนี้มีอะไรที่น่าสนใจมากกว่าที่เห็น เมื่อแสงสีบรอนซ์ทองจางหาย ทุกอย่างก็เข้าสู่ห้วงของความมืดมิด มีเพียงแสงของจันทราที่ยังคงสาดส่องท่ามกลางความมืดมิดอันนิจนิรันดร์อย่างงดงาม
*ต้นพีลีนอล ไม่มีอยู่จริง เป็นต้นไม้สีทองที่ส่องประกาย เมื่อกระทบกับแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์
เสียงสาวน้อยร่างบางคนหนึ่ง ทำให้ฉันถึงกับสะดุ้งจากการนั่งดูแสงสุดท้ายของดวงอาทิตย์ สาวน้อยร่างบางคนนั้นส่งเสียงร้องดังเจื้อยแจ้วแสบแก้วหู มาทางฉัน เสียงที่เป็นเอกลักษณ์นี้ ฉันรู้ได้เลยว่านี้คือ ยัยเรมีเน่ เพื่อนสนิทของฉัน
“ ว้าว!! เรมีเน่ วันนี้เธอสวยจัง ” ฉัน ชมยัยเรมีเน่อย่างจริงใจ แต่ก็จริงตามที่พูดนะล่ะเพราะ เรมีเน่ มาในชุดเดรสสั้นสีฟ้า แขนตุ๊กตา ลาย สก็อต ตัดกับผิวขาวที่กระจ่างใส และผมลอนงอนยาวของเธอแล้วยิ่งดวงตาที่กลมโต ยิ่งทำให้ดูโดดเด่นน่ารักตามวัย
“ ก็...นะ เขามีงานเทศกาลประจำปีทั้งทีก็ขอให้สวยๆหน่อย แต่คงสู้เธอไม่ได้หรอก ดูซิ ใส่กระโปรงชีฟองลายลูกไม้สีม่วง กับ เสื้อกล้าม แล้วรวบผมลอนมาไว้ข้างๆ มันดูน่ารักมากเลย ” ยัยเรมีเน่ชมสไตล์การแต่งตัวของฉันและใบหน้าหวานๆยังยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
เออ!!ไม่ต้องฉันหรอกนะ ฉันก็รู้ว่า ฉันมันทั้งสวย รวยและเพอร์เฟค (ซะไม่มี)
“ คือ..ว่า ฉันแต่งตัวมาลวกๆน่ะ เลยรวบผมเอาน่ะ ” (จะบอกให้ทีจริงยัยนี่ไม่ยอมหวีผมด้วยแหละ แฉ!!) พอดีคนสวยดันลืมดูนาฬิกา ก็เลยแต่งตัวมาแบบลวกๆ และที่สำคัญฉันก็รู้ว่าฉันมันสวยเป็นธรรมชาติอยู่แล้ว ไม่ต้องแต่งอะไรให้มากมาย
“ อืม ฉันว่าเราเข้าไปในงานดีกว่า ” เรมีเน่พูดพร้อมเดินมาจับมือฉันให้เดินไปในงาน
“ อึ้ม ไปกัน^^ ” ฉันพูด
“ เฮ้ !! ไปกับพี่มั้ยน้องสาวสุดสวยคนนั้นน่ะ ” จู่ๆเสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยก็ปากชม
“ ฉันเหรอน้องสาวสุดสวยน่ะ ” ฉันพูดพลางชี้นิ้วมาที่ตัวเอง >///< แล้วใบหน้าสวยๆของฉันนั้นก็แดงระเรื่อขึ้นเรื่อยๆ เพราะไม่เคยมีใครมาชมฉันว่าสวยแบบซึ๊งๆหน้า
“ เฮ้ย!!ไม่ใช่เธอ น้องสาวชุดสีฟ้าต่างหาก ” อะ...ไอ้เบื้อก ฉันเกลียดแก ไอ้หน้าแก่ ห้วย!!คนสวยหงุดหงิด
“ ไปด้วยกันมั้ยหล่ะน้องสาวสุดสวย ” จากนั้นไอ้หน้าแก่อีกคน พูดขึ้นพร้อมเดินสาวเท้าและทอดน่องอันงดงามราวกับน่องไก่ตราโลตัสไปทาง ยัยเรมีเน่
“ หยุดเลยนะ!! ไอ้หน้าแก่ อย่ามาแตะต้องเพื่อนของฉัน!! ” ฉันรีบวิ่งไปขวาง ไอ้หน้าแก่อีกคนที่จะเดินไปทาง ยัยเรมีเน่
“ นังนี่ !! เดี๋ยวแม่งเสกให้กลายเป็นแมลงสาบ ” กรี๊ด!! ไอ้หน้าแก่ มันว่าฉัน ไม่ยอม ไม่ยอม นู๋ไม่ยอมT^T
“ ใช่ๆยัยนี่น่าเสกให้กลายเป็นแมงสาบ จริ้งงง!! ” ไอ้หน้าแก่คนแรกพูด กรี๊ด!!มีการขึ้นเสียง
“ แก แก ตายไม่สวยแน่ ‘ เอพริล เมนี่ สพาย เฟเวอร์ ’ ” ฉันท่องคาถาอย่างหูหลับตับไหม้โดยไม่สนใจใครทั้งสิ้น เพราะแค้นไอ้หน้าแก่อย่างหนัก
“ เฮ้ย !! ”
“ กลัวแล้วสิท่า ฮ่าๆๆ ” ไอ้หน้าแก่สองคนนั่น ชี้ปลายนิ้วมาทางมือของฉัน
“ นี่!อาวุธของเจ้าเหรอ แปลกดีวะ ” ไอ้หน้าแก่หัวเราะอาวุธของฉัน พลางลงไปนอนกลิ้งกับพื้นแล้วเอาแม่กุมท้องหัวเราะอย่างสะใจ
นี่!!!หยุดนะเจ้าบ้าอาวุธฉันมันน่าหัวเราะตรงไหนไม่ทราบย่ะ
“ แปลกเหรอ นี่มันดาบนะ ” ฉันเลื่อนสายตามองไปยังมือของตัวเอง แต่สิ่งที่ฉันเห็น กลับทำให้ฉันหงายหลังเลยทีเดียว
“ ฮ่าๆ อาวุธของเจ้า คือไม้สอยมะม่วงเนี้ยนะ ” เมื่ออาวุธของฉัน ปรากฎขึ้นมาสู่สายตาประชาชีทั้งหลายทั้งมวล อาวุธที่ฉันร่ายคาถาอยู่นานสองนาน ที่นึกว่าจะเป็นดาบสุดเท่ ไหงกลายเป็นไม้สอยมะม่วงล่ะนี้วะ
“ ทำไงดีล่ะทีนี้ ฟาเรนไฮน์ ” ฉันพึมพำกับตัวเองเบาๆ แล้วคิดว่าจะทำยังไงกับไอ้หน้าแก่สองคนเนี้ย
“ งั้น เรามาลุยต่อดีกว่านะ ” ไอ้หน้าแก่สองคนพูด แล้วพึมพำเบาๆก่อนจะมีไม้หน้าสาม โผล่มาจากมือ
“ ถึงจะเป็นไม้สอยมะม่วงก็ขอสู้ตายล่ะวะ!! ” ฉันวิ่งไปสุดแรงเกิด ไม่ห่วงเสื้อผ้าหน้าผมชุดสวยๆที่ใส่มา และเมคอัพที่แต่งมาหน่อย แต่ก็ดีที่ยังไม่ได้หวีผม ก็เลยไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ เมื่อฉันเข้าใกล้ไอ้หน้าแก่คนที่หนึ่ง ฉันก็เงื้อมือที่จะตีไอ้หน้าแก่จนสุดแรง
“ ได้เลยน้องสาว ” ไอ้หน้าแก่คนที่หนึ่งหายตัวไปก่อนที่ฉันจะตีอีกรอบ ฉันพลางหันซ้ายหันขวาว่าไอ้หน้าแก่มันอยู่ที่ไหน แต่คราวนี้มันกลับโผล่มาทางด้านหลังของฉัน
“ หึ แกนี่เร็วดีนี่ ” ฉันวาดวงแขนเป็นวงกลม แล้วฟาดเข้าที่หน้าไอ้แก่อย่างเต็มแรง พร้อมกลับเตะเข้าที่จุดยุทธศาสตร์ จนหน้ามู่เป็นหมูตกมัน แล้วใช้ไม้สอยไม้ม่วงตีหัวไอ้หน้าแก่ไม่ยั้งมือ
“ โอ้!! ไม่ต้องกลัวไปน้องสาวสุดสวย พวกพี่ใจดีจะตาย ” ไอ้หน้าแก่คนที่สองเดินตรงเข้าไปจับแขนของเรมีเน่
“ หยุดนะ แกจะทำอะไรเพื่อนฉัน!! ” ฉันที่พยายามวิ่งไปช่วย ยัยเรมีเน่ ก็กลับถูกไอ้หน้าแก่คนแรก ดึงขาแล้วชักฉันจนร่วงไปกองกันพื้น และมันยังพยามถลกกระโปรงชีฟองลูกไม้สีม่วงของฉันขึ้น
“ ห่วงตัวเองก่อนเถอะยัยหน้าขาว โฮ่!! ขาขาวดีวะเนี้ย นึกว่าไม่มีดีซะแล้วแม่นี่ ” ไอ้หน้าก็ยังพยามถลกกระโปรงของฉันขึ้นเรื่อยๆ
“ ปล่อยนะ ไอ้หน้าแก่ ขืนแกกล้าถลกกระโปรงฉันอีก ศพแกไม่สวยแน่ ” ฉันตะโกนด่ามันสุดเสียง แล้วดิ้นสุดแรง
“ ถึง..ตกนรกก็ยอมโว้ย นึกว่าไม่สวย แต่ที่จริงสวยใช่เล่นเลยนะ ตาสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่ง ปากเรียวบางสีอมชมพู แถมผิวยังขาวอย่างกับสำลี โดนใจพี่จริงโว้ยยย ฮ่าๆๆๆ ” ยิ่งกว่านั้นยังเอามือใหญ่ๆนั่น มาลูบไล้ใบหน้าของฉัน
“ กรี๊ดๆ ปล่อยนะ ” ฉันดิ้นสุดชีวิต เมื่อไอ้หน้าแก่ใช้มือลูบไล้แผ่นหลังของฉันและมือของมันก็เลื่อนจะไปจับตรงที่!
~ช่วยเม้นต์หน่อยนะค่ะ~ "_"
ความคิดเห็น