ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Ton*James : Sunday Morning
Fic Academy Fantasia Season 8
Sunday Morning
TJ
Rate : PG 13
*เรื่องราวด้านล่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเพียงเท่านั้น*
ผมกำลังฝัน
ชั่ววินาทีหนึ่งที่ผมกลับรู้สึกว่าความหนาวเย็นที่ตามระรานผมเมื่อก่อนนอน ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกบางอย่าง ผมสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างหนักๆ แต่แสนจะคุ้นเคย ผมสัมผัสได้ถึงแขนใหญ่ที่พาดอยู่บนไหล่ รวมถึงขาโตๆที่เกี่ยวรวบขาทั้งสองของผมเข้าด้วยกัน สิ่งเดียวที่ผมคิดได้ คือผมกำลังฝัน ผมกำลังฝันไอ้อ้วนมันกลับมานอนกอดผมเหมือนที่มันเคยทำ สิ่งที่ผมคิดได้คือตอนนี้ผมเสพติดความอบอุ่นแบบนี้เข้าให้แล้ว ผมเลือกที่จะเอื้อมมือไปกอดตอบตัวละครในความฝันของผม แต่ไม่กล้าที่จะลืมหน้าขึ้นมอง เพราะกลัวว่าหากลืมตาขึ้นมา ความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะสลายไปในพริบตา ให้ตายเถอะ ขอโทษนะครับครูใหญ่ ครูรัก ผมเริ่มไม่อยากตื่นซะแล้วซิ แต่ทำไมความฝันมันเบียดเข้ามาได้มากขนาดนี้เนี่ย แถมไอ้ความรู้สึก “หนัก” เนี่ยมันชัดยังกับ “ความจริง” ผมเผลอตัวลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ในสายตาของผมตอนนี้คือใบหน้าเนียนใส พร้อมด้วยดวงตาเรียวเล็ก ที่ห่างจากผมไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ หรือเอาจริงแม้แต่ลมหายใจของมันผมก็ยังรู้สึกได้
“เจมส์” ผมลองเชิงเรียกร่างใหญ่ที่นอนอยู่ตรงหน้าเบาๆ อย่างน้อยผมก็อยากแน่ใจว่านี้ไม่ใช่ความฝัน
“อือ” เจ้าหมีตัวโตส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำเอาผมต้องเผลอยิ้มออกมา แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจแล้วจริงๆว่าคนตรงหน้าคือของจริง
“อ้วน มาไงเนี่ย” น้ำเสียงแอบงัวเงียของผมทำเอาตาตี๋ของไอ้หมียักษ์ค่อยๆลืมขึ้นอย่างช้า
“เดินมา” ผมอยากจะเขกกะโหลกไอ้หมีตัวนี้ ก็รู้แล้วว่าเดินมา แต่มันก็ไม่ได้ผิดนะมันก็เดินมาจริง ผมเงยหน้าขึ้นมองข้างๆเพราะไม่สามารถลุกได้ทั้งตัวเนื่องจากโดนขาหน้าของไอ้หมีตัวใหญ่ตะปบให้ติดอยู่กับเตียง ผมเห็นคชากำลังจะเตรียมตัวลุกไปห้องน้ำ ถัดไปเป็นเฟรมที่กำลังงัวเงียอยู่เหมือนกัน แต่ที่ไม่เห็นคือเต๋าสงสัยออกไปก่อนแล้ว ผมหันกลับมองคชาอีกรอบ เพราะพ่อหน้าเดียวไม่ได้หน้าเดียวสมชื่อ ก็เล่นยิ้มแล้วมองผมสลับกับเจ้าหมีด้วยสายตาที่บอกได้ว่ากวนที่สุดเท่าที่คนอย่างคชาจะทำได้
“รีบไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอ เต๋ารออยู่นิ” สิ้นคำพูดผมพ่อหน้าเดียวก็กลับเป็นหน้าเดียวอย่างเก่าก่อนพึมพำอะไรบางอย่างแล้วลุกจากเตียงไป ผมก็หัวเราะเบาๆในท่าทีของคชาก่อนที่ล้มตัวลงนอนช้าๆ พร้อมหันหน้าไปมองไอ้หมีตัวยักษ์ที่นอนอยู่ข้างๆให้เต็มตา ไอ้ตอนไม่พูดนี่ก็น่ารักอยู่หรอก แต่ตอนเวิ่นนี้อยากจะเทปมาปิดปากซะให้เข็ด
“อ้วน ตื่นเหอะไปอาบน้ำ” ผมเอามือยันคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงครางในลำคอ
“อีกแปปหนึ่งนะพี่” ไอ้หมีตัวยักษ์พูดงัวเงียๆ แต่กลับกระชับวงแขนที่โอบผมอยู่ให้แน่นขึ้นจนผมยังตกใจ พร้อมเอางุดๆหน้าของมันมาใกล้ผมมากขึ้น ไอ้ตอนแรกก็ใกล้จะตายอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้มันจะได้ยินเสียงใจผมเต้นไหมเนี่ย
“เมื่อคืนไม่ได้กอด ขอกอดนานๆหน่อย” เอากับคำตอบมันซิครับก็ได้ข่าวว่าแกเองนั้นแหละที่ย้ายหนีฉันไปเมื่อคืน
“แล้วเมื่อคืนย้ายไปทำไมล่ะ” ปากผมพูดออกไปตามใจคิด ทำเอาไอ้ตัวโตต้องเงยหน้าลืมตาขึ้นมามอง แล้วก็ยิ้มกวนตามนิสัยหมีๆของมัน แต่ที่มากกว่านั้นคือมันเล่นยื่นหน้าเข้ามา เล่นเอาผมสะดุ้งจนเกือบถอยหนี แต่ไอ้หมีมันก็หยุดอยู่ที่หูผมก่อนที่พูดบางอย่าง
“ก็ถ้าผมไม่ย้ายไปผมจะรู้ได้ไงว่า ถ้าไม่มีพี่ให้กอด ผมก็หลับไม่ลงหรอก” ผมแทบอยากจะมุดลงหน้าผมไปให้รู้แล้วรู้รอดกับคำพูดของมัน ไอ้เด็กบ้า เขินเว้ย
“แล้วพี่ละไม่มีผมมากอดแล้วหลับสบายหรือเปล่า” โอ้ยไอ้อ้วน ตาตี๋ๆของแกจะหวานไปไหน แล้วช่วยเอาหน้าออกไปหน่อยได้ไหม ใจเต้นจะระเบิดอยู่แล้ว
“แน่นอน หลับสนิทเลยละ” ผิดศีลข้อ 4 ซะแล้วซิเรา ใบหน้ากวนของไอ้หมียักษ์บุบลงในทันที พร้อมกับท่าทีน่าหมั่นไส้ ทำเหมือนกับจะลุกออกจากเตียงไปให้ได้ น่ารักตายละแก
“ล้อเล่น มานี่” ผมดึงไอ้หมีลงนอนที่เดิมแต่จัดหน้าให้ห่างจากผมไปพอประมาณ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือพร้อมหูฟังเสียบให้มันข้างหนึ่งและผมอีกข้างหนึ่ง ผมเลือกเพลงๆหนึ่งที่ผมว่าเหมาะกับบรรยากาศตอนนี้รวมถึงเหมาะกับสิ่งที่เป็นคำตอบในใจผมตอนนี้ด้วยเช่นกัน
“เพลงไรอ่ะพี่”
“Sunday Morning” มันทำหน้าหมา(หมี) สงสัยใส่ผมก่อนที่ผมจะยิ้มๆแล้วพึมพำให้มันฟังเพลงไป ดีใจที่บ้านหลังนี้ไม่มีนาฬิกา เพราะอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆ
“ That may be all I need
In darkness he is all I see
Come and rest your bones with me
Driving slow on Sunday morning
nd I never want to leave. ”
Sunday Morning
TJ
Rate : PG 13
*เรื่องราวด้านล่างเป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียนเพียงเท่านั้น*
ผมกำลังฝัน
ชั่ววินาทีหนึ่งที่ผมกลับรู้สึกว่าความหนาวเย็นที่ตามระรานผมเมื่อก่อนนอน ถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกบางอย่าง ผมสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างหนักๆ แต่แสนจะคุ้นเคย ผมสัมผัสได้ถึงแขนใหญ่ที่พาดอยู่บนไหล่ รวมถึงขาโตๆที่เกี่ยวรวบขาทั้งสองของผมเข้าด้วยกัน สิ่งเดียวที่ผมคิดได้ คือผมกำลังฝัน ผมกำลังฝันไอ้อ้วนมันกลับมานอนกอดผมเหมือนที่มันเคยทำ สิ่งที่ผมคิดได้คือตอนนี้ผมเสพติดความอบอุ่นแบบนี้เข้าให้แล้ว ผมเลือกที่จะเอื้อมมือไปกอดตอบตัวละครในความฝันของผม แต่ไม่กล้าที่จะลืมหน้าขึ้นมอง เพราะกลัวว่าหากลืมตาขึ้นมา ความรู้สึกทุกอย่างที่เกิดขึ้นจะสลายไปในพริบตา ให้ตายเถอะ ขอโทษนะครับครูใหญ่ ครูรัก ผมเริ่มไม่อยากตื่นซะแล้วซิ แต่ทำไมความฝันมันเบียดเข้ามาได้มากขนาดนี้เนี่ย แถมไอ้ความรู้สึก “หนัก” เนี่ยมันชัดยังกับ “ความจริง” ผมเผลอตัวลืมตาขึ้น สิ่งที่อยู่ในสายตาของผมตอนนี้คือใบหน้าเนียนใส พร้อมด้วยดวงตาเรียวเล็ก ที่ห่างจากผมไม่ถึงหนึ่งฝ่ามือ หรือเอาจริงแม้แต่ลมหายใจของมันผมก็ยังรู้สึกได้
“เจมส์” ผมลองเชิงเรียกร่างใหญ่ที่นอนอยู่ตรงหน้าเบาๆ อย่างน้อยผมก็อยากแน่ใจว่านี้ไม่ใช่ความฝัน
“อือ” เจ้าหมีตัวโตส่งเสียงครางในลำคอ เมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำเอาผมต้องเผลอยิ้มออกมา แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจแล้วจริงๆว่าคนตรงหน้าคือของจริง
“อ้วน มาไงเนี่ย” น้ำเสียงแอบงัวเงียของผมทำเอาตาตี๋ของไอ้หมียักษ์ค่อยๆลืมขึ้นอย่างช้า
“เดินมา” ผมอยากจะเขกกะโหลกไอ้หมีตัวนี้ ก็รู้แล้วว่าเดินมา แต่มันก็ไม่ได้ผิดนะมันก็เดินมาจริง ผมเงยหน้าขึ้นมองข้างๆเพราะไม่สามารถลุกได้ทั้งตัวเนื่องจากโดนขาหน้าของไอ้หมีตัวใหญ่ตะปบให้ติดอยู่กับเตียง ผมเห็นคชากำลังจะเตรียมตัวลุกไปห้องน้ำ ถัดไปเป็นเฟรมที่กำลังงัวเงียอยู่เหมือนกัน แต่ที่ไม่เห็นคือเต๋าสงสัยออกไปก่อนแล้ว ผมหันกลับมองคชาอีกรอบ เพราะพ่อหน้าเดียวไม่ได้หน้าเดียวสมชื่อ ก็เล่นยิ้มแล้วมองผมสลับกับเจ้าหมีด้วยสายตาที่บอกได้ว่ากวนที่สุดเท่าที่คนอย่างคชาจะทำได้
“รีบไปห้องน้ำไม่ใช่เหรอ เต๋ารออยู่นิ” สิ้นคำพูดผมพ่อหน้าเดียวก็กลับเป็นหน้าเดียวอย่างเก่าก่อนพึมพำอะไรบางอย่างแล้วลุกจากเตียงไป ผมก็หัวเราะเบาๆในท่าทีของคชาก่อนที่ล้มตัวลงนอนช้าๆ พร้อมหันหน้าไปมองไอ้หมีตัวยักษ์ที่นอนอยู่ข้างๆให้เต็มตา ไอ้ตอนไม่พูดนี่ก็น่ารักอยู่หรอก แต่ตอนเวิ่นนี้อยากจะเทปมาปิดปากซะให้เข็ด
“อ้วน ตื่นเหอะไปอาบน้ำ” ผมเอามือยันคนตรงหน้าเบาๆ ก่อนจะได้ยินเสียงครางในลำคอ
“อีกแปปหนึ่งนะพี่” ไอ้หมีตัวยักษ์พูดงัวเงียๆ แต่กลับกระชับวงแขนที่โอบผมอยู่ให้แน่นขึ้นจนผมยังตกใจ พร้อมเอางุดๆหน้าของมันมาใกล้ผมมากขึ้น ไอ้ตอนแรกก็ใกล้จะตายอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้มันจะได้ยินเสียงใจผมเต้นไหมเนี่ย
“เมื่อคืนไม่ได้กอด ขอกอดนานๆหน่อย” เอากับคำตอบมันซิครับก็ได้ข่าวว่าแกเองนั้นแหละที่ย้ายหนีฉันไปเมื่อคืน
“แล้วเมื่อคืนย้ายไปทำไมล่ะ” ปากผมพูดออกไปตามใจคิด ทำเอาไอ้ตัวโตต้องเงยหน้าลืมตาขึ้นมามอง แล้วก็ยิ้มกวนตามนิสัยหมีๆของมัน แต่ที่มากกว่านั้นคือมันเล่นยื่นหน้าเข้ามา เล่นเอาผมสะดุ้งจนเกือบถอยหนี แต่ไอ้หมีมันก็หยุดอยู่ที่หูผมก่อนที่พูดบางอย่าง
“ก็ถ้าผมไม่ย้ายไปผมจะรู้ได้ไงว่า ถ้าไม่มีพี่ให้กอด ผมก็หลับไม่ลงหรอก” ผมแทบอยากจะมุดลงหน้าผมไปให้รู้แล้วรู้รอดกับคำพูดของมัน ไอ้เด็กบ้า เขินเว้ย
“แล้วพี่ละไม่มีผมมากอดแล้วหลับสบายหรือเปล่า” โอ้ยไอ้อ้วน ตาตี๋ๆของแกจะหวานไปไหน แล้วช่วยเอาหน้าออกไปหน่อยได้ไหม ใจเต้นจะระเบิดอยู่แล้ว
“แน่นอน หลับสนิทเลยละ” ผิดศีลข้อ 4 ซะแล้วซิเรา ใบหน้ากวนของไอ้หมียักษ์บุบลงในทันที พร้อมกับท่าทีน่าหมั่นไส้ ทำเหมือนกับจะลุกออกจากเตียงไปให้ได้ น่ารักตายละแก
“ล้อเล่น มานี่” ผมดึงไอ้หมีลงนอนที่เดิมแต่จัดหน้าให้ห่างจากผมไปพอประมาณ ผมหยิบโทรศัพท์มือถือพร้อมหูฟังเสียบให้มันข้างหนึ่งและผมอีกข้างหนึ่ง ผมเลือกเพลงๆหนึ่งที่ผมว่าเหมาะกับบรรยากาศตอนนี้รวมถึงเหมาะกับสิ่งที่เป็นคำตอบในใจผมตอนนี้ด้วยเช่นกัน
“เพลงไรอ่ะพี่”
“Sunday Morning” มันทำหน้าหมา(หมี) สงสัยใส่ผมก่อนที่ผมจะยิ้มๆแล้วพึมพำให้มันฟังเพลงไป ดีใจที่บ้านหลังนี้ไม่มีนาฬิกา เพราะอยากจะหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้จริงๆ
“ That may be all I need
In darkness he is all I see
Come and rest your bones with me
Driving slow on Sunday morning
nd I never want to leave. ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น