คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 ความลับของอาจารย์ 3_5
หลัาเลิเรียนผมแวะไปอ่านหนัสือในห้อสมุเพื่อรอให้ถึหโมรึ่ ในยุพามาศมีนอาศัยอยู่หนึ่ล้านน หลายนนิยมใ้รถราไปไหนมาไหนรวมถึผม้วยเพราะั๋วรถมีราาถูและสะวในารเินทาเนื่อาสถานีใล้ับอพาร์ทเมนท์ ผมมัใ้รถราไปมาระหว่าบ้านับโรเรียนสำหรับวันนี้อาูแปลไปเพราะุรูประำั้นยืนรอพร้อมับผม
"สถานีที่ไรวิ์ล มันเรียว่าอะไระ"หิสาวเอ่ยปาถามผม ่อนหน้านั้นผมยืนรอรถราและเธอเินมาทัผม เพิ่รู้ว่าเธออบนั่รถราเวลานี้ ในยุพามาศหาใรลับบ้านอนสี่โมเย็นหรือออาบ้านอนเ็โมเ้า้วยรถราุ้อยืนับนำนวนมาอัแน่นเป็นปลาระป๋อ
"สวนพันปีรับ"สถานีรถราอผมที่ผม้อลือสถานีสวนสหัสวรรษหรือสวนพันปีมันเป็นสวนเปิสำหรับเลิมลอาร่อั้เมือยุพามาศรบหนึ่พันปีในปี 1954
"ไม่ไลาบ้านรู รูพัอยู่อพาร์ทเมนท์ใล้หอนาฬิายุพามาศ"นั้นหมายถึว่าอาารย์้าวะ้อล่อนเมื่อรถรามาอหน้าหอนาฬิาานั้นผมะลารถราเมื่อมันมาถึสวน
"อาารย์ไ้ฝึสอนที่ยุพามาศเปล่ารับ"ผมวนเธอพูุยระหว่ารอรถรา สสัยมันไปิสัาไฟแแถวแยไหนสัแห่
"ไม่หรอ่ะ รูฝึสอนที่สรีมิเนอร์วา"ถึว่าเธอูไม่่อยุ้นเยับยุพามาศ เวลาไปไหนมาไหนมัไปับพี่าวและรูมพู่เสมอ
"เป็นโรเรียนหิล้วนในเมือปรา์เพร"หิสาวอธิบายเสริมให้ผมเห็นภาพ พูถึโรเรียนนั้น มันเป็นโรเรียนอเ็หัวะทิหลายนและรู้าวเป็นเ็เรียนเ่มานสอบเ้าเป็นรูไ้
"รูเยเรียนมัธยมปลายที่นั่น"หิสาวยิ้มให้ผม่าาอนสอนเธอหน้านิ่มา ผมิว่าเธอเป็นรูใีแม้อา้อเ้มวหรือวันในบารั้เพราะมันเป็นวิธีารสอนอเธอ นึไม่ออริๆ ว่าโรเรียนเามีอะไรทำไมผู้ปรอหลายนถึส่เ้าเรียนนาน้อาิฝั่แม่อผมสอบเ้าสรีมิเนอร์วาไ้ าิฝั่แม่เอาไปอวน้าบ้านว่าเธอสอบเ้าโรเรียนั้นนำอประเทศไ้
"เราทำอะไรถึไ้มารอรถราเวลานี้"บาทีผมอาะิมาเินไป พี่าวบอว่าเธออยู่ใน่วปรับัวเนื่อาอาารย์้าวเยินับวิธีารสอนในโรเรียนปรา์เพรึ่มีนัเรียนระับหัวะทิมาเรียน
"อ่านหนัสือสอบที่ห้อสมุรับ"ปิห้อสมุอโรเรียนเปิแปโมถึหโมเย็นเพื่อให้นัเรียนเ้ามาใ้อ่านหนัสือระหว่ารอผู้ปรอมารับเินทาลับบ้าน
"ยันมาเลย ทำไมถึอยาเ้าปรา์เพร"
"มันใล้บ้านรับ"
"รูว่ามหาวิทยาลัยยุพามาศมีมารานารสอนีแถมใล้บ้าน้วย"
"หาไม่นับรอบรัวผมับรอบรัวพี่าว นในรอบรัวอผมส่วนมาอาศัยอยู่ปรา์เพรรับ"
"ทำไมเราถึมาอยู่ยุพามาศแทนที่ะเป็นปรา์เพร"
"แม่ผมเป็นผู้แทนสมัาในพื้นที่ยุพามาศรับ ผมเอไม่รู้เหมือนันว่าทำไม"
"เอาริสอเมือนี้มันมีอะไรให้้อแบ่แยทุวันนี้แทบะเป็นเมือเียวัน"
"นปรา์เพรนั่รถไฟมาทำานยุพามาศ"
"นยุพามาศนั่รถไฟมาทำานปรา์เพร"
"ถ้าเป็นสมัย่อนสอเมือไม่ไ้ให่มายัว่าไปอย่า"
"ผมไม่เ้าใว่าทำไมราาถึั้เมือใหม่แทนที่ะยายเมือ"
"ถ้าำไม่ผิ หลายร้อยปี่อนยุพามาศมีูเมือับำแพล้อมรอบทำให้ยายเมือออไปไม่ไ้"
"แถมอนนั้นเราประิษ์ินปืนใ้สำหรับอาวุธปืน ในยุพามาศมีลัเ็บินปืนอยู่แถวพระราวัเ่าอแ่ใรสันุไฟ้าในลัประอบับบ้านเรือนสร้าาไม้ ล้าิว่ามันะเป็นยัไ"
"ถึแม้ไม่เยเหุระเบิในลัเ็บินปืน ในพศาวารบอว่าเพลิไหม้เิบ่อยมาามบ้านเรือนหลายแห่นระทั่มีวันหนึ่เิเพลิไหม้เยเือบลามมาถึพระราวัโีว่าเิฝนับไฟล เพื่อวามปลอภัยึมีารสั่ย้ายลัเ็ินปืนออไปอีฝั่อแม่น้ำและสั่ให้สร้าโรหล่อปืนให่ โรผลิปืนาบศิลา และ ลัอาวุธไปอยู่ในบริเวที่เรียว่าปรา์เพร"
"อาารย์ไปรู้มาาไหนไม่เห็นเยไ้ยินเลย"ำไ้ว่าในำราเรียนไม่เยพูถึเรื่อนี้แสว่ามันอาเป็นบทเรียนสำหรับศึษาในั้นเรียนระับสูเปล่า
"รูเ่่ะ"
"ล้อเล่น่ะล้า"
"วามริในมหาวิทยาลัยเาสอนอย่าละเอียนิว่าเอาอาารย์้านประวัิศาสร์าะศิลปศาสร์มาสอน"
"ถ้าล้าไม่เ้าใรไหนล้าถามรูไ้เสมอ่ะ"
"รถรามาแล้วรับ"รถราส่อไฟ้านหน้าใล้เ้ามา พอมาถึพวเราและนอื่นๆ ไ้ึ้นรถราและ่ายเินให้นเ็บั์ รถรามาถึหอนาฬิาอาารย์้าวลาผม่อนะลารถานั้นรถราพาผมมาถึสวนพันปีผมึลารถและเินเ้าไปในึ
วันนี้แม่ผมไม่อยู่ พี่าวเลยมาอยู่เป็นเพื่อนแทนเธอพัอยู่ึเียวับผม หลายนอาะสสัยว่าทำไมผมไม่ลับบ้านพร้อมเธอเรื่อมันมีอยู่ว่าเธอับรถไปรับลูอรอบรัวพี่ายเธออนสี่โมเย็นเพราะพี่ายอรูาวลับอนสอทุ่มส่วนภรรยาอพี่ายรูาวลับอนหนึ่ทุ่ม
"เ้ามา่อน"ผมเาะประู นเปิประูเป็นพี่าวเธอหลีทาให้ผมเินเ้ามาในบ้าน่อนปิประูทันที
"พี่ทำอาหารเย็นไว้แล้ว"บนโ๊ะมีานหลายใบใส่อาหารสำหรับมื้อเย็นห้าใบ
"มีอะไรินรับ"
"ปลาทอ ุปผั ไ่เียว"พี่าวใส่ผ้าันเปื้อนทับุทำานอเธอ ผมเินไปวาระเป๋าไว้้าโฟาและเินมาทาน้าวับพี่สาว
"สอนเ็เป็นไ"ผมถามไถ่พี่สาวเี่ยวับารสอน
"ไปไ้เรื่อย ๆ " พี่สาวผมเป็นรูสอนภาษา่าประเทศให้นัเรียนั้นมัธยมศึษาปีที่ 4 หลายนบอว่าเธอเป็นอาารย์ใีและี้เล่นมา
"ส่วนผมโนอาารย์้าวพบเรื่อให้เพื่อนลอารบ้าน"ผมพูเรื่อวัน่อนให้เพื่อนออาารย์้าวฟั
"อย่าไปโรธเธอเลย มันเป็นานอเธอในารอบรมสั่สอนลูศิษย์ให้เป็นเ็ีมีวามรู้"
"้าวมว่าล้าอบำถามเธอไ้"
"วิาสัมศึษามันือานถนัอผม"แน่นอนสิ ผมำไ้หลายอย่าในวิานั้น ในยามว่าผมอบนั่อ่านหนัสือประวัิศาสร์พร้อมับินนมไป้วย
"ีแล้วละ"
"ให้พี่่วยเรื่อารบ้านไหม"
"มีรับ อาารย์เพิ่สั่ารบ้านภาษา่าประเทศ"วันนี้อาารย์วิาภาษา่าประเทศสั่ารบ้าน ยัไม่นับว่ามีารบ้านหลายวิาที่ผม้อทำให้เสร็และส่ภายในวันันทร์ สสัยวันเสาร์อาทิย์ผมะนั่ทำารบ้านแทนารอ่านหนัสือสอบ
"เาให้ทำอะไร"เธอถามผม
"แปลศัพท์า้อสอบที่ไม่เ้าใำนวนสามสิบำ"้อสอบนั้นเป็น้อสอบเ้ามหาวิทยาลัยเมื่อหลายปี่อน
"พี่ว่าารบ้านเ็มัธยมศึษาปีที่หสบายมา"ำว่าสบายนั้นหมายถึพวเาเรียนสบายๆ ไม่้อิอะไรมาเียวในปีหน้าพวเามีโทย์ยา้อทำให้สำเร็
"เาปล่อย้วยรับือเ็มัธยมปีที่ห เาให้แ่มาเรียนเพื่อทำานส่ะไ้มีะแนนไปัเรถ้าเป็นปี่อนหน้าผมเรียนหนัพอสมวร"ปี่อนหน้าผมเรียนหนัมานมีบาวัน้อนั่เียนารบ้านหลายวิาส่ ส่วนารเรียนปีนี้เหมือนารเรียนปี่อนหน้าไม่มีผิเพียแ่เ็บะแนนสอบน้อยล
"พี่าว"
"เล่าเรื่ออาารย์้าวให้ฟัไ้เปล่า"ผมถามเธอ
"ะเอาไปนินทาับเพื่อนสินะ"เธอัอ
"พี่าว อาารย์้าวเป็นรูประำั้นห้อผม"
"ผมอยารู้ว่าเธอเป็นนยัไะไ้ทำัวไม่มีปัหา"ผมอธิบายยายวามให้เธอทราบ เอาริๆ ผมอยาเอาไปนินทาับเพื่อนแหละและผมเออยารู้ว่าอาารย์้าวเป็นนแบบไหน
"ทำามอเธอีวิอเราราบรื่นนบารศึษา"หิสาวอธิบายมาแ่นั้น่อนะพูับทไป
"ิน้าวันเถอะเียวเย็นหม"
ความคิดเห็น