คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : I'm sorry but I love you (yun+changmin+han) 4
หลังจากนั้นยุนโฮไปหาชางมินที่บ้านฮันคยอง แต่คำตอบที่ได้รับกลับมาจากสาวใช้ในบ้าน
ของฮันคยองคือ
'ขอโทษค่ะ คุณชางมินเธอให้ดิฉันมาเรียนคุณยุนโฮว่าไม่สะดวกมาพบคุณตอนนี้ค่ะ'
ยุนโฮก็ตอบกลับไปว่าไม่เป็นไรวันพรุ่งนี้เค้าจะมาใหม่ วันต่อมายุนโฮมาที่บ้านฮันคยองอีก
แต่สาวใช้มาบอกว่า ฮันคยองพาชางมินไปเที่ยวที่จีนไม่มีกำหนดว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ยุนโฮจึงยอม
กลับบ้านไปแต่โดยดี ตอนนี้ยุนโฮอารมณ์เสียมากใครหน้าไหนก็เข้าหน้าเค้าไม่ติดทั้งนั้น
ตัดไปทางด้านฮันคยองกับชางมินบ้างเค้าทั้งคู่มาเที่ยวกันที่ประเทศจีนประเทศบ้านเกิดของ
ฮันคยอง ร่างสูงพาชางมินไปที่บ้านพักของเค้าและพาชางมินไปแนะนำให้คุณพ่อคุณแม่และลูกน้องของ
เค้ารู้จัก คุณพ่อคุณแม่ของฮันคยองเอ็นดูชางมินมากถึงขนาดให้ชางมินเรียกตัวเองว่าพ่อแม่ได้อย่าง
ไม่ถือตัว ฮันคยองดูเหมือนว่าจะไม่สนใจจะพูดถึงเรื่องคืนนั้นเลย การที่ฮันคยองพาชางมินมาเที่ยว
ในสถานที่ ๆ มีบรรยากาศดี ๆ แบบนี้ทำให้ชางมินรู้สึกดีขึ้นมาก
ฮันคยองพาชางมินไปตระเวนกินอาหารขึ้นชื่อต่าง ๆ เพราะฮันคยองรู้ดีว่าชางมินรักการกินมาก
ดังนั้นเค้าจึงพยายามสรรหาอาหารชั้นเลิศมาให้กับร่างบางได้ลิ้มรส โดยหวังเพียงแค่ชางมินจะลืม
เหตุการณ์ร้าย ๆ ไปได้เร็วขึ้น
"อุ๊ย … น่ารักจังเลย … พี่ฮันครับ พี่เลี้ยงหมาด้วยเหรอครับ" ชางมินยิ้มแก้มปริเมื่อเห็นหรงหรงสุนัขที่
ฮันคยองเลี้ยงไว้
"อื้อ น่ารักใช่ไหมล่ะ ชางมิน … เจ้านี่มันชื่อหรงหรงนะ" ฮันคยองยิ้มออกมาอย่างชื่นใจที่ความพยายาม
ของเค้าไม่สูญเปล่า ชางมินดูมีความสุขมากตั้งแต่ที่เค้าพามาเที่ยว
"หวัดดีจ๊ะหรงหรง ชั้นชื่อชางมินนะจ๊ะไปเดินเล่นกันดีกว่าเน๊อะ พี่ฮันไปด้วยกันไหมฮะ" ชางมินชวน
ฮันคยองพาหรงหรงไปเดินเล่นด้วยกัน
"ไปสิ พี่ว่าง ๆ อยู่พอดี" ฮันคยองกุมมือชางมินเดินออกไปสร้างความอบอุ่นใจให้กับชางมินได้อย่าง
น่าประหลาดชางมินเกิดอาการหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาทันทีที่ฮันคยองสัมผัสมือของเค้า
"ชางมิน … อยากไปเที่ยวที่ไหนอีกไหมพี่จะพานายไปเอง"
"อยากไปไหนอีกเหรอฮะ อืม … ขอคิดก่อนแป็บนึงนะครับ"
"อ๊า … นึกออกแล้วอยากไปเที่ยวญี่ปุ่นครับ ผมอยากไปกินราเม็งสูตรต้นตำหรับผมเคยดูในทีวีเค้ากินกัน
ดูน่าอร่อยมากเลยครับ" ชางมินยิ้มร่าเมื่อนึกถึงราเม็ง
"อืม … ญี่ปุ่นเหรอ พาไปดีไหมน้า …"
"พี่ฮันสุดหล่อพาชางมินไปเที่ยวญี่ปุ่นเถอะน้า …" ชางมินอ้อนฮันคยองโดยการเอาหน้าไปถู ๆ ตรงไหล่
ของฮันคยอง ปกติแล้วชางมินเป็นคนขี้อ้อนใครที่เจอลูกอ้อนของชางมินเข้าก็ไม่รอดทุกราย แต่ตอนที่
ชางมินอยู่กับยุนโฮชางมินไม่เคยอ้อนยุนโฮแบบนี้เลย ยุนโฮชอบดุชางมินทำให้ชางมินกลัวไม่กล้าอ้อน
เพราะกลัวว่ายุนโฮจะรำคาญ
"ฮะ ๆ ก็ได้ เฮ้อ … พี่ไม่เคยชนะเราได้เลยเจอลูกอ้อนแบบนี้แพ้ทุกที"
"เย้ … พี่ฮันใจดีจังเลยครับ" ชางมินดีใจมากที่จะได้ไปเที่ยว
"เราไปกันพรุ่งนี้เลยดีไหมชางมิน"
"ตามใจพี่ฮันเลยครับ ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว" ชางมินส่งยิ้มน่ารักไปให้ฮันคยอง ป๋าของเราก็แทบละลาย
ไปกับรอยยิ้มของเทวดาน้อยชางมิน
"คุณพ่อคุณแม่ครับพรุ่งนี้ผมจะพาชางมินไปเที่ยวญี่ปุ่นนะฮะ"
"เหรอจ๊ะลูก ดีเลยที่ญี่ปุ่นมีที่เที่ยวตั้งหลายที่ ฮันคยองต้องดูแลน้องด้วยนะลูก" คุณแม่ของฮันคยองสั่ง
ให้ฮันคยองดูแลลูกสาวคนใหม่
ที่เกาหลีหลังจากที่ยุนโฮรู้ว่าชางมินไปเที่ยวกับฮันคยองแล้วเค้าก็ทำตัวเละเทะ สำมะเลเทเมา
ทุกวัน ไปนอนกับคนขายบริการทั้งหญิงและชายทุกวันเพื่อประชดชางมินที่หนีเค้าไปเที่ยวกับฮันคยอง
โดยไม่คิดเลยว่าตัวเองเป็นสาเหตุที่ทำให้ชางมินต้องหนีไป มัวแต่คิดว่าชางมินเป็นของเค้าแล้วยังกล้า
หนีไปกับผู้ชายคนอื่นอีก แล้วตอนนี้ดูเหมือนว่ายุนโฮจะติดใจผู้หญิงที่ชื่อสเตฟานี่ซะแล้วด้วย
(อิหมีเอ๊ยช่างไม่ได้รู้สำนึกเล๊ย)
ทางด้านชางมินกับฮันคยองตอนนี้ทั้งคู่บินมาเที่ยวที่ญี่ปุ่นแล้ว ฮันคยองพาชางมินไปชิมราเม็ง
ในร้านดัง ๆ แทบทุกร้าน พาไปกินซูชิและซาชิมิที่ร้านดัง พาไปกินปูที่ฮอกไกโด พาไปกินหม้อไฟ
สุกี้ ทาโกะยากิ และของอร่อย ๆ อีกหลายอย่าง
ถึงแม้ชางมินจะได้กินของอร่อย ๆ มากมายแต่เค้าก็ไม่ลืมเอาใจฮันคยองด้วยอ้อนให้ฮันคยอง
ทำข้าวผัดให้กิน ทำให้ฮันคยองยิ้มแก้มปริรีบทำให้ชางมินกินทันทีที่ชางมินร้องขอ ฮันคยองพาชางมิน
ไปแช่น้ำพุร้อน พาไปโตเกียวดีสนีส์แลนด์ ฯลฯ
"ชางมินอยากไปเที่ยวที่ไหนอีกไหมพี่จะได้พาไป" ฮันคยองลูบหัวชางมินด้วยความเอ็นดู
"มีที่หนึ่งผมอยากไปมากเลยครับ"
"ที่ไหนล่ะ"
"อยากไปเกาหลีครับ"
"อ้าว แสดงว่าอยากกลับบ้านแล้วล่ะซิ ไม่อยากเที่ยวต่อแล้วเหรอ"
"ผมอยากไปอีกตั้งหลายที่แต่ว่าคงไปไม่ได้หรอกฮะ" ชางมินทำหน้าหงอย ๆ
"ทำไมล่ะ"
"ก็มันจะใกล้เปิดเทอมแล้วน่ะซิฮะ ชางมินไม่อยากขาดเรียนฮะเดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง"
"ฮ่า ๆ เรื่องนี้เองเหรอ จริงสินะใกล้เปิดเทอมแล้วนี่ พรุ่งนี้เรากลับเกาหลีกันเลยดีไหม ชางมินเนี่ยยัง
ถ่อมตัวเหมือนเดิมเลยนะเราน่ะเรียนเก่งจะตายพี่เห็นเราสอบได้ที่ 1 ทุกทีเลยไม่ใช่เหรอ"
"พี่ฮันใจดีจังเลยครับ อย่างงี้ต้องให้รางวัลหน่อยแล้ว"
"เอ๋ รางวัลอะไรเหรอชางมิน"
ฟอด ……… ชางมินหอมแก้มฮันคยองเบา ๆ 1 ทีเล่นเอาป๋าฮันเอ๋อกินไปเลย
"นี่ไงฮะรางวัล" ชางมินเขินหน้าแดงแปร๊ดแล้ววิ่งหนีฮันคยองไปที่ระเบียงห้องทันที
ฮันคยองนั่งเอ๋ออยู่พักนึงแล้วก็เดินตามชางมินไปที่ระเบียง ชางมินนั่งมองวิวตรงระเบียง
อย่างเพลิดเพลิน โรงแรมที่ฮันคยองมาพักอยู่ในหุบเขาบรรยากาศรอบ ๆ นั้นรายล้อมไปด้วยแมกไม้
นานาพันธุ์ ตอนนี้เป็นเวลาเช้ามืดอากาศจึงค่อนข้างเย็น หมอกลงทั่วบริเวณเป็นภาพที่สวยงามที่
หาดูไม่ได้ง่าย ๆ ในแถบเมืองหลวง
ชางมินกระชับกอดตัวเองเอาไว้เพื่อสร้างความอบอุ่นให้แก่ตัวเองแต่มันก็ไม่อุ่นพอ ฮันคยอง
เดินมากอดชางมินจากทางด้านหลังเพื่อสร้างความอบอุ่นให้ร่างบางตรงหน้า ชางมินไม่ปฏิเสธอ้อมกอด
ของฮันคยองเพราะ ณ เวลานี้ชางมินต้องการอ้อมกอดของร่างสูงเหลือเกิน ความอบอุ่นอ่อนโยนของ
ฮันคยองทำให้ชางมินรู้สึกได้ว่าฮันคยองรักเค้ามากเพียงไหน
ฮันคยองเคยขอให้ชางมินเป็นแฟนของเค้าหลังจากที่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายนั้น แต่ชางมินยัง
ไม่สามารถทำตามที่ฮันคยองร้องขอได้ เนื่องจากเหตุการณ์ในวันนั้นทำให้ชางมินคิดว่าตัวเองสกปรก
ไม่มีค่าพอจะคู่ควรกับฮันคยองได้เลย ฮันคยองขอให้ชางมินลองกลับไปคิดทบทวนเรื่องนี้ดูใหม่อีกครั้ง
เค้าไม่เคยคิดว่าชางมินสกปรกเลย ชางมินสะอาดบริสุทธิ์เสมอสำหรับเค้า ฮันคยองบอกกับชางมินเพียง
แค่ว่าไม่เป็นไรเค้ารอชางมินได้เสมอ เค้าจะรอวันที่ชางมินพร้อมและยอมเป็นคนของเค้าอย่างเต็มตัว
"ยังหนาวอยู่ไหม" ฮันคยองถามชางมินด้วยกลัวว่าร่างบางจะหนาว
"ไม่หนาวแล้วครับ ตอนนี้ชางมินไม่หนาวอีกแล้ว" ใบหน้าหวานซบลงกับอกอุ่นของร่างสูง
"ร่างกายไม่หนาวแล้วมันก็ดีนะชางมิน แต่หัวใจของชางมินน่ะหายหนาวแล้วหรือยัง" ฮันคยองมองหน้า
หวาน ๆ ของชางมินอย่างมีความหมาย
"อีกไม่นานหรอกฮะพี่ฮัน ช่วยรอชางมินอีกหน่อยนะครับ หัวใจของชางมินใกล้จะหายเหน็บหนาวแล้ว
เพราะความอบอุ่นจากใจพี่ฮันแท้ ๆ เลยนะครับที่ทำให้หัวใจของชางมินดีขึ้นมาก" ชางมินมองหน้า
ร่างสูงแล้วส่งยิ้มหวานให้
"ไม่ต้องรีบหรอก พี่บอกแล้วไงว่ารอชางมินได้เสมอ" ถ้อยคำที่แสนอบอุ่นของฮันคยองทำให้กำแพง
น้ำแข็งในใจของชางมินค่อย ๆ ละลายทีละนิด ๆ ในอีกไม่ช้ากำแพงน้ำแข็งนี้คงพังทลายลงไปแน่ ๆ
ชางมินกับฮันคยองเดินทางกลับมาถึงเกาหลีเป็นที่เรียบร้อยแล้ว สภาพจิตใจของชางมินใน
ตอนนี้ถือว่ากลับมาเป็นเหมือนเดิม 100 % แล้วเรื่องนี้ทำให้ฮันคยองดีใจมากที่ชางมินคนเดิมแบบที่เค้า
รู้จักกลับมาแล้ว
"ชางมินอีกกี่วันถึงจะเปิดเทอมน่ะ"
"อีก 2 วันก็เปิดเทอมแล้วฮะ พีฮันครับตอนนี้ชางมินคิดถึงพี่ชายคนหนึ่งมาก ๆ เลยครับ"
"ใครเหรอ ถ้าเดาไม่ผิดต้องเป็นจุนซูแน่ ๆ เลยใช่ไหมล่ะ"
"แหม พี่ฮันจำแม่นจังเลยนะฮะ" ไม่เหมือนบางคนเค้าไม่เคยจำอะไรเกี่ยวกับตัวผมได้เลยสักนิด ร่างบาง
คิดอยู่ในใจ
"วันนี้ไปหาจุนซูกันดีไหม จะได้เอาของฝากไปให้เลย"
"ดีครับ ผมกำลังจะขอพี่ฮันไปหาพี่จุนซูพอดีเลยฮะ" ชางมินส่งยิ้มน่ารักไปให้ฮันคยอง
"ที่นี่น่ะชางมินเป็นอิสระทุกอย่างอยากจะไปไหนก็ได้เสมอ แต่พี่ขออย่างเดียวถ้าเวลาจะไปไหนก็บอกพี่
บ้างพี่จะได้รู้ว่าเราอยู่ที่ไหน พี่อยากให้ชางมินรู้นะว่าพี่น่ะเป็นห่วงเรามาก" ฮันคยองลูบหัวชางมินอย่าง
รักใคร่
"ครับ ฮึก … ขอบคุณมากเลยนะครับพี่ฮันคยอง" ชางมินซาบซึ้งใจจนร้องไห้ออกมา
"โถ เจ้าชายขี้แงของพี่ อย่าร้องไห้เลยนะครับ" ฮันคยองดึงชางมินมากอดเมื่อเห็นว่าร่างบางร้องไห้
ชางมินกอดฮันคยองตอบเหมือนอยากจะส่งต่อความรู้สึกขอบคุณไปให้ร่างสูงได้รับรู้
***************************************************************************
ความคิดเห็น