คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : I'm sorry but I love you (yun+changmin+han) 3 แก้ใหม่ค่ะ
ฮือ ๆ คอมมันก๊องมาก ๆ เลยอ่ะลงฟิคไม่ได้ดีซะที เรื่องนี้ไม่ใช่ 3P นะคะบอกก่อน มาติดตามตอนต่อไป
นะคะว่าน้องมินจะคู่กับใคร ใครอยากรีเควสก็ได้นะคะแต่มีข้อแม้ว่าเคะต้องเป็นน้องมินกับลิงน้อยเท่านั้น
***************************************************************************
ยุนโฮผลักชางมินไปที่เตียงอย่างแรง ฉีกทึ้งกระชากเสื้อของชางมินจนขาดอย่างไม่สนใจ
เลยว่าชางมินจะเจ็บไหม ทันทีที่เห็นผิวเนียนสวยของชางมินยุนโฮก็แทบบ้า ตอนนี้ยุนโฮกลายร่าง
เป็นปีศาจร้ายอีกครั้งแล้ว
*********************************************************************
ตามไปอ่านต่อทีลิ้งค์ได้เลยค่ะ
*********************************************************************
ชางมินตื่นขึ้นมาแล้วแอบร้องไห้เงียบ ๆ ไม่ต้องการให้ร่างสูงได้ยิน เค้ารีบจัดการแต่งตัวและ
พาร่างกายที่บอบช้ำจนแทบจะยืนไม่ไหวออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ถึงแม้ว่าร่างบางจะเจ็บจนเจียนตาย
จากการกระทำของร่างสูงมากแค่ไหนแต่ก็กัดฟันทนความเจ็บ เพื่อที่จะออกจากที่นี่ไปให้ได้เร็วที่สุด
เมื่อออกมาจากห้องที่เคยเป็นห้องนอนของเค้าได้แล้วชางมินรีบโทรหาฮันคยองทันที
"พี่ฮันครับ … ฮึก … พี่ช่วยมารับผมที … ฮือ ๆ … ช่วยมารับผมไปที"
"ชางมิน … เป็นอะไรไปน่ะ ใจเย็น ๆ นะตอนนี้เราอยู่ที่ไหนบอกพี่มาเดี๋ยวพี่จะไปรับเราทันทีเลย"
"ผมอยู่ที่ซอยบ้านของคุณยุนโฮครับ ฮึก … พี่ฮันรีบมารับผมนะครับ ผมขอร้อง"
"รอพี่อยู่ที่นั่นนะ อย่าไปไหนพี่จะออกไปเดี๋ยวนี้"
ทางด้านฮันคยองพอได้รับสายของชางมินก็เป็นห่วงร่างบางเป็นอย่างมาก เมื่อคืนพอเค้ารู้ว่า
ชางมินหายตัวไปเค้าก็ห่วงจนแทบบ้าแล้ว แต่พอได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของร่างบางแบบนี้เค้า
ก็ยิ่งห่วงร่างบางมากขึ้นอีกหลายเท่าทวีคูณ
ไม่ถึง 10 นาทีฮันคยองก็มาถึงเมื่อชางมินเห็นหน้าฮันคยองก็โผเข้าไปกอดฮันคยอง
และหมดสติลงทันที ฮันคยองรีบพาร่างบางไปรักษาตัวที่บ้านของเค้าทันที เพียงแค่มองแวบแรกฮันคยอง
ก็รู้ทันทีว่าร่างบางไปโดนยุนโฮทำอะไรมา
ฮันคยองโกรธยุนโฮมากที่ยุนโฮทำอะไรไม่คิดทำร้ายชางมินได้ลงคอ เจ็บใจตัวเองที่ไม่สามารถ
ช่วยชางมินที่แสนบริสุทธิ์ บอบบาง จากการกระทำอันโหดร้ายราวสัตว์ป่าของยุนโฮได้เลย
ยุนโฮก็ช่างใจร้ายกับชางมินนักทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่าชางมินรักตัวเองมากขนาดไหน ยุนโฮก็ยังทำร้าย
ร่างบางนี่ได้ลงคอ ฮันคยองสาบานกับตัวเองเลยว่าต่อไปจากนี้จะไม่ให้ใครหน้าไหนมาทำร้ายร่างบางได้
อีกเด็ดขาด
"ไม่ … อย่านะ … คุณยุนโฮปล่อยผม … อย่าทำผมเลย ฮือ ๆ พี่ฮันช่วยผมด้วย" ชางมินละเมอออกมา
น้ำตาใสไหลรินออกมาจากตาคู่สวย ชางมินสะดุ้งตื่นมาก็พบฮันคยองที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
"ใจเย็น ๆ นะชางมิน ไม่มีใครทำอะไรชางมินแล้ว ชางมินคนดีพี่สัญญานะว่าต่อไปนี้พี่จะปกป้องเราเอง
พักผ่อนซะนะคนดีของพี่" ฮันคยองปลอบโยนชางมินอย่างอ่อนโยนเค้าไม่คิดจะถามชางมินเลยว่าไปโดน
อะไรมา เพราะเค้าไม่อยากให้ชางมินต้องนึกถึงเรื่องเลวร้ายนั้นอีก
ฮันคยองโมโหตัวเองมากที่ตัวเองสับพร่ำปล่อยให้ร่างบางคลาดสายตาไป จนทำให้ร่างบางต้อง
ถูกทำร้ายทั้งร่างกายและจิตใจแบบนี้ แต่ต่อไปจากนี้จะไม่มีอีกแล้วที่ชางมินจะโดนทำร้ายง่าย ๆ แบบนี้
ทางด้านยุนโฮเมื่อตื่นมาแล้วก็ควานหาร่างบางที่ตัวเองกอดเมื่อคืนไปซะทั่ว แต่ก็ไม่พบร่างบาง
เลยแม้แต่เงา ยุนโฮฉุกคิดคำพูดของร่างบางก็ทำให้น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาอีกครั้ง
"ได้ … ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะไม่ขัดขืนคุณ แต่หลังจากนี้ถือว่าผมชดใช้บุญคุณให้กับคุณไปหมดแล้ว
ผมกับคุณจะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ผมกับคุณจะเป็นแค่คนที่เคยรู้จักกัน และคุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าผมอีก"
"ฮึก … ชางมิน ชั้นคงเสียนายไปแล้วจริง ๆ สินะ ชั้นขอโทษ แต่ชั้นรักนายจริง ๆ นะ ชั้นขอโทษที่เพิ่งมา
รู้ว่าที่จริงแล้วชั้นรักนายมาตลอด" ยุนโฮร้องไห้จนน้ำตาแทบจะเป็นสายเลือด เมื่อรู้ตัวว่าเค้าต้องเสีย
ชางมินไปแน่ ๆ เมื่อคิดว่าต่อไปนี้เค้าจะไม่ได้เห็นหน้าหวาน ๆ ของชางมินอีกแล้ว เค้าก็เจ็บจนแทบอยากตาย
http://my.dek-d.com/prahttanah/diary/?day=2008-08-2
****************************** To be con.******************************
ความคิดเห็น