คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : I'm sorry but I love you (yun+changmin+han) 2
หลังจากที่ไล่ชางมินกลับห้องไปแล้วยุนโฮก็โทรหาฮันคยองทันที ตอนนี้ปีศาจร้ายในตัวยุนโฮตื่นมาอีกครั้ง อารมณ์โกรธอยู่เหนือทุกสิ่งยุนโฮคิดจะทรมานชางมินอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อน ๆ คราวนี้ยุนโฮทำลายหัวใจของชางมินจนไม่เหลือชิ้นดีโดยการยกชางมินให้ฮันคยอง ยุนโฮเรียกฮันคยองให้มาที่บ้านแล้วหลอกให้ฮันคยองดื่มเหล้าผสมยาปลุกอารมณ์เข้าไป เพื่อที่จะให้ฮันคยองทำลายความบริสุทธิ์ของชางมิน การที่ยุนโฮต้องหลอกให้ฮันคยองกินยานั้นก็เป็นเพราะว่าฮันคยองทำร้ายชางมินไม่ลง
“มาแล้วเหรอ” ยุนโฮทักเพื่อนสนิท ถ้าที่เกาหลียุนโฮยิ่งใหญ่ที่สุดในวงการมาเฟียในเมืองจีนฮันคยองก็เป็นเจ้าพ่อที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในจีนเหมือนกัน
“เออ มาแล้วนายจะให้อะไรชั้นวะ” ฮันคยองแปลกใจที่อยู่ ๆ ไอ้เพื่อนคนนี้ก็เรียกเค้ามา
“ใจเย็นเพื่อน มาเหนื่อย ๆ ดื่มซะหน่อยสินี่เหล้าอย่างดีเลยนะเว่ย” ยุนโฮอื่นแก้วเหล้าให้ฮันคยอง
“เออ ก็ได้เป็นไรมากรึเปล่าวะคราวนี้มาแปลกจะเนี่ยแก” ฮันคยองดื่มรวดเดียวหมดยุนโฮเห็นดังนั้นก็แอบยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย
“ของขวัญนายอยู่ในห้องนอนของชางมินที่อยู่ติดกับห้องชั้นน่ะ ไปเอาสิขอให้แกสนุกกับของเล่นชิ้นนี้นะเว่ย ชั้นไปหล่ะจะไปหาแจจุง”
“อะไรของมันวะ วันนี้มันมาแปลกจริง” ฮันคยองบ่นขณะที่เดินไปที่ห้องที่ยุนโฮบอก
เมื่อฮันคยองเปิดประตูเข้าไปในห้องนั้นแล้วก็เห็นร่างบอบบางของชางมินนอนหลับอยู่ ยาที่ยุนโฮใส่ในเหล้าแรงมากกว่าฮันคยองจะไปถึงยาก็เริ่มออกฤทธิ์แล้ว เมื่อฮันคยองเห็นชางมินนอนอยู่ในห้องแบบนั้นเค้าก็เข้าใจในทันทีว่าของที่ยุนโฮจะให้เค้าคือชางมินนั่นเอง ชางมินยังนอนไม่หลับเค้าเพียงแค่หลับตาอยู่เฉย ๆ เมื่อรู้สึกว่ามีคนเข้ามาในห้องของเค้าชางมินก็ลืมตาขึ้นมาดูทันที
“อ้าว พี่ฮันคยอง”
“ชางมิน เราไปขัดใจอะไรไอ้ยุนมันหรือเปล่าหือ”
“ผมไม่ได้ทำอะไรผิดนะครับ ผมแค่บอกความจริงในสิ่งที่ผมได้ยินมาเท่านั้นเอง”
“ … ไอ้ยุนมันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ ชางมินพี่ไม่ไหวแล้ว นายช่วยหายานอนหลับแรง ๆ มาให้พี่ที เอายาสลบมาเลยก็ได้ เร็ว ๆ นะ” ฮันคยองรู้ตัวว่าโดนยุนโฮวางยาแล้วรีบจัดการกับตัวเองทันทีเพราะไม่อยากทำลายความบริสุทธิ์ของชางมิน (กรี๊ด … ป๋าแมนโคตร ๆ อะไรจะเป็นคนดีขนาดนี้)
“ครับ” ชางมินยังไม่เข้าใจแต่ก็ทำตามที่ร่างสูงขอร้องแต่โดยดี
5 นาทีต่อมาชางมินก็เอายามาให้ร่างสูง ฮันคยองรีบกินยานอนหลับทันทีแล้วพยายามไม่มองใบหน้าหวานของชางมินเพราะกลัวว่าจะห้ามใจตัวเองไม่อยู่ ชางมินก็มองร่างสูงด้วยความเป็นห่วงจนกระทั่งผล็อยหลับตามฮันคยองไปบนเตียงนุ่มนั่น
เช้ามืดของวันต่อมาฮันคยองตื่นขึ้นมาหลังจากยานอนหลับหมดฤทธิ์แล้ว เห็นชางมินนอนซุกอกอุ่นของเค้าอยู่ก็เผลอมองหน้าหวาน ๆ ของชางมินอย่างเผลอไผล ฮันคยองก้มลงจุมพิตที่ปากบางของชางมินเบา ๆ แต่ต้องรีบถอนจูบออกมาก่อนที่จะควบคุมตัวเองไม่ไหว
“อื้อ … พี่ฮันคยองตื่นแล้วเหรอครับ เมื่อคืนพี่เป็นอะไรไปเหรอครับพี่ไม่สบายหรือเปล่า” เมื่อเทวดาน้อยชางมินตื่นแล้วก็ถามอาการของฮันคยองทันที
“พี่ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ชางมินพี่ขอถามอะไรเราหน่อยสิ”
“ได้สิครับ”
“ชางมินทำอะไรให้ไอ้ยุนมันไม่พอใจหรือเปล่า”
“พี่ฮันคยองครับคือว่าเมื่อหลายวันก่อนผมบังเอิญได้ยินพี่แจจุงคุยโทรศัพท์ พี่เค้าบอกว่าจะแก้แค้นนายท่านแทนน้องสาว ผมกลัวว่าพี่แจจุงจะทำอะไรนายท่านผมเลยตัดสินใจบอกกับนายท่าน แต่ว่า … ฮึก” ชางมินยังไม่ทันเล่าจบก็ร้องไห้จนไม่สามารถเล่าต่อได้ ฮันคยองจึงปล่อยให้ชางมินร้องไห้แล้วตัวเองก็เข้าไปกอดปลอบชางมินเอาไว้
“ไอ้ยุนมันทำไมเหรอชางมิน”
“นายท่านไม่เชื่อผม นายท่านจะไล่ผมออกไป ฮือ ๆ นายท่านจะไม่ให้ชางมินอยู่ด้วย”
“มิน่าล่ะ ชางมินรู้ไหมว่าทำไมเมื่อคืนพี่ถึงมาที่นี่”
“ไม่รู้ครับ แล้วพี่ฮันมาทำไมเหรอครับ” ชางมินมิงฮันคยองตาแป๋ว
“ไอ้ยุนมันโทรมาบอกว่ามีอะไรจะให้พี่ แล้วมันก็บอกว่าของที่มันจะให้พี่อยู่ในห้องนอนของนาย พี่พูดอย่างนี้ชางมินเข้าใจใช่ไหมว่าไอ้ยุนมันจะให้อะไรกับพี่”
“นายท่าน … ฮึก … นายท่านยกผมให้พี่ฮันใช่ไหมครับ” ชางมินร้องไห้อย่างหนัก
“ใช่ ชางมินมาอยู่กับพี่แล้วกันนะอย่าไปทนอยู่กับคนบ้าอย่างไอ้ยุนเลย”
“แล้วชางมินรู้ไหมว่าทำไมเมื่อคืนพี่ต้องให้ชางมินเอายามาให้พี่กิน”
“ไม่รู้ครับ”
“ไอ้ยุนมันบ้า มันแอบใส่ยาปลุกอารมณ์ในเหล้าให้พี่กิน พี่ไม่อยากขืนใจเราพี่ก็เลยต้องทำแบบนั้น”
“ฮือ ๆ นายท่านเกลียดชางมินมากขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“มันไม่ได้เกลียนชางมินหรอกมันแค่โกรธมากเท่านั้นเอง ชางมิน ไม่เป็นไรนะเข้มแข็งเข้าไว้นะชางมิน”
“……….” ชางมินพูดอะไรไม่ออก
“ชางมินลำบากใจหรือเปล่าที่ต้องไปอยู่กับพี่ ถ้าไม่อยากไปพี่คุยกับไอ้ยุนให้ได้นะ”
“ไม่ต้องหรอกครับ ในเมื่อเป็นความต้องการของนายท่านที่ไม่ต้องการจะเห็นหน้าผมอีก ผมก็จะทำตามที่นายท่านต้องการ”
“พี่ว่าชางมินไปเก็บของใช้ที่จะเอาไปด้วยดีกว่านะ พี่จะพาเราไปกับพี่วันนี้เลย”
“ครับ แต่ก่อนไปผมขอไปลาทุก ๆ คนได้ไหมครับ” ชางมินเป็นคนมารยาทดี ทุก ๆ คนที่อยู่ใกล้ต่างก็รักชางมิน เมื่อเวลาที่ชางมินจะจากไปก็ไม่ลืมที่จะร่ำลาคนในบ้านด้วย
“ได้สิ ไม่มีปัญหา”
20 นาทีต่อมาชางมินเก็บของเสร็จแล้วก็ลงมาลาเหล่าคนในบ้านทันที บรรดาสาวใช้ แม่บ้าน แม่นม พ่อบ้านและคนงานต่าง ๆ ต่างเสียใจที่ชางมินต้องจากไป
“ทุก ๆ คนครับผมต้องไปแล้ว ฝากทุกคนดูแลนายท่านด้วยนะครับ ไปก่อนนะครับต่อไปผมคงไม่มีโอกาสได้มาที่นี่อีกแล้ว ลาก่อนครับรักษาสุขภาพนะครับทุกคน” ชางมินลาทุกคนด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
“ไปกันเถอะชางมิน” ฮันคยองหันมาพูดกับชางมิน
ตอนนี้ทุกคนในบ้านต่างพากันเศร้าเนื่องจากชางมินไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วทำให้พวกเค้าใจหาย ยุนโฮกลับมาถึงบ้านหลังจากที่ชางมินไปครึ่งชม. พอมาถึงบ้านก็ไปที่ห้องนอนของชางมินทันทีแต่ก็พบกับความว่างเปล่า ยุนโฮใจหายวาบตะโกนเรียกสาวใช้มาถามให้รู้เรื่องทันที
“ชางมินไปไหน” ยุนโฮตะคอกถามสาวใช้ด้วยความหงุดหงิด
“คุณชางมินเธอไปกับคุณฮันคยองเมื่อเช้าแล้วค่ะ”
“งั้นเหรอ ออกไปได้แล้ว” ยุนโฮเข้าห้องนอนของตัวเองไปด้วยอารมณ์ขุ่นมัว
“ดีเหมือนกัน ต่อไปนี้ชั้นก็ไม่ต้องรำคาญนายอีกแล้ว เมื่อคืนนี้คงจะนี้สนุกกับไอ้ฮันเต็มเหนี่ยวเลยล่ะสิ” ยุนโฮพูดออกมาไม่ตรงกับใจเอาซะเลย
ชางมินไปอยู่กับฮันคยองได้ราวสองอาทิตย์แล้ว สภาพจิตใจของชางมินก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ไม่ซึมเศร้าเหมือนตอนแรก ๆ ที่มาแล้วทำให้ฮันคยองสบายใจขึ้นมาก ทางด้านยุนโฮเมื่อไม่มีชางมินอยู่ข้างกายแล้วยิ่งหงุดหงิดโมโหง่ายกว่าเดิมอีก ซ้ำหลายวันมานี้เค้าก็แทบจะไม่ได้เจอหน้าแจจุงเลยนอกจากคุยกันทางโทรศัพท์เท่านั้น ในที่สุดวันนี้แจจุงก็นัดเค้าออกมาเจอกันข้างนอก แจจุงดูแปลกใจที่ยุนโฮดูอารมณ์ไม่ดี
“ทำไมดูอารมณ์เสียจังเลยล่ะยุน”
“ไม่มีอะไรหรอก แค่ชางมินพูดอะไรไม่เข้าหูน่ะ ไม่เป็นไรหรอกชั้นจัดการยกชางมินไปอยู่กับเพื่อนชั้นแล้ว”
“แล้วชางมินพูดอะไรเหรอ”
“เจ้านั่นพูดว่านายไม่ได้รักชั้น นายแค่ต้องการมาแก้แค้นชั้น ชั้นไม่เชื่อหรอกชางมินอิจฉานายที่ชั้นรักนาย”
“ทำไมยุนถึงไม่เชื่อล่ะ”
“ก็เพราะชั้นรักนายไง นายไม่มีทางทำร้ายชั้นแน่ ๆ ชั้นมั่นใจ แจจุงชั้นว่าเราแต่งงานกันดีไหม”
“แต่งงาน … ชั้นกับนายเนี่ยนะ ไม่มีทาง” แจจุงพูดเสียงเย็น
“ทะ … ทำไมล่ะแจ”
“ไม่ทำไมหรอก ที่ชางมินพูดน่ะถูกทุกอย่าง ชั้น – ไม่ – เคย – รัก – นาย” แจจุงเน้นประโยคท้ายทีละคำ
“ไม่จริงอ่ะ แจจุงนายล้อชั้นเล่นใช่ไหม มันไม่สนุกเลยนะ”
“ชั้นไม่ได้โกหก ชั้นไม่เคยรักนายเลย ชั้นมาคบกับนายเพื่อแก้แค้นให้กับน้องสาวของชั้น นายยังจำได้ไหม คิมแจฮี คนที่นายฟันแล้วทิ้งไงล่ะ น้องสาวชั้นรักนายมากพอนายได้น้องสาวชั้นแล้วไม่รับผิดชอบ น้องสาวชั้นท้องนายก็ไล่ให้ไปทำแท้ง น้องสาวชั้นเสียใจมากจนฆ่าตัวตายเพราะไอ้คนเลว ๆ อย่างแกไงล่ะ” แจจุงตะคอกใส่หน้ายุนโฮ
“รู้เอาไว้ซะด้วยว่าตลอดเวลาที่ชั้นต้องทนอยู่กับนายชั้นสะอิดสะเอียน ขยะแขยงนายที่สุด ชั้นรังเกียจที่จะหายใจในที่เดียวกับนาย แล้วชั้นจะบอกอะไรนายอีกอย่างนะชั้นมีคนที่ชั้นรักแล้ว น่าสงสารชางมินที่โง่ไปรักคนชั่ว ๆ อย่างนายเมื่อกี้นายบอกว่าชางมินไปอยู่กับคนอื่นแล้วชั้นก็ดีใจกับชางมินมาก ดีใจที่ชางมินไม่ต้องทนอยู่กับคนชั่ว ๆ แบบแก”
“ที่ชั้นทนคบกับนายเพียงแค่ต้องการหลอกให้นายมารักชั้นแล้วพอนายรักชั้นจริง ๆ ชั้นก็จะทิ้งนายไป เพื่อให้นายได้รับรู้ว่าการถูกคนที่รักทิ้งมันรู้สึกยังไง มันเจ็บปวดแค่ไหน นายน่ะมันโง่เง่าสิ้นดี โง่ที่ไม่เคยเห็นค่าของคนที่รักนาย”
แจจุงด่ายุนโฮจนสาแก่ใจตัวเองแล้วก็เดินจากไปหายูชอน ทิ้งให้ยุนโฮยืนค้างอยู่ตรงนั้นคนเดียว ยุนโฮช็อคมากไม่คิดว่าจะถูกแจจุงหักหลัง แต่ที่ช็อคมากกว่าคือทำไมเค้าถึงโง่ไม่ยอมเชื่อชางมินทั้ง ๆ ที่เค้าก็รู้อยู่แก่ใจว่าชางมินไม่มีทางโกหกเค้า ตอนนี้เค้าไม่มีทางได้ชางมินกลับมาเป็นของเค้าอีกแล้ว เพราะความงี่เง่าของเค้าที่ปล่อยให้เพชรงามอย่างชางมินไปให้ฮันคยอง
ยุนโฮกลับมาบ้านตัวเองเค้าตรงดิ่งไปที่ห้องนอนของชางมิน เพียงแค่ก้าวไปเข้าในห้อง น้ำตาลูกผู้ชายของยุนโฮก็ไหลรินออกมาไม่ขาดสาย กลิ่นหอมกรุ่นของชางมินยังไม่จางหายไป ยุนโฮซบหน้าลงกับหมอนปล่อยให้น้ำตาไหลรินโดยไม่คิดที่จะเช็ด เพราะเจ็บใจตัวเองที่ไม่เห็นค่าของสิ่งสำคัญ เจ็บใจที่คิดทำลายคนที่รักเค้าอย่างจริงใจ เจ็บใจที่ตัวเองเป็นคนทำลายชางมินเองกับมือ ตอนนี้ชางมินเป็นคนของฮันคยองไปแล้ว ฮันคยองเป็นคนดีมากต่างจากเค้าราวฟ้ากับเหว ดูเหมือนฮันคยองจะชอบชางมินมากด้วยเช่นกัน ฮันคยองคงไม่ยอมปล่อยให้ชางมินหลุดมือมาเป็นแน่
“ทำไมชั้นโง่แบบนี้ ชั้นมันโง่มากใช่ไหมที่ไม่เห็นค่าของนาย”
“ชั้นต้องแย่งนายคืนมาให้ได้ ไม่ว่าด้วยวิธีใดก็ตาม” ยุนโฮพร่ำเพ้อเหมือนคนบ้า เจ็บใจตัวเองที่ทำให้ทุกอย่างแย่ เจ็บใจในความโง่เง่าของตัวเอง
ยุนโฮพยายามตามหาชางมิน แต่ก็ไม่ได้เห็นหน้าชางมินอีกเลย พอไปถามที่บ้านของฮันคยองสาวใช้ก็บอกเพียงแค่ว่าไปเที่ยวแต่ไม่รู้ว่าไปที่ไหน
สองวันต่อมายุนโฮเจอชางมินโดยบังเอิญในใจก็คิดว่าจะต้องแย่งชางมินกลับมาเป็นของเค้าให้ได้ ภาพที่ฮันคยองเอาใจใส่แสดงความรักต่อชางมินทำให้ยุนโฮโกรธมากขึ้น เค้าสะกดรอยตามชางมิน 2 วันเต็ม ๆ ทำให้เค้ารู้ว่าในแต่ละวันชางมินจะไปที่ไหนบ้าง ทำอะไรบ้าง จะออกจากบ้านตอนไหน ยุนโฮฉวยโอกาสทองตอนที่ฮันคยองไม่อยู่แอบจับตัวชางมินไป
“นะ … นายท่าน เอ่อ … คุณยุนโฮจับผมมาทำไมครับ” ตอนแรกชางมินเรียกยุนโฮว่านายท่านแต่เค้านึกได้ว่าตอนนี้เค้าไม่ได้เป็นคนของยุนโฮแล้วจึงเปลี่ยนเป็นเรียกชื่อแทน ทำให้ยุนโฮโกรธมาก
“ทำไม … เดี๋ยวนี้ไม่เรียกชั้นว่านายท่านแล้วเหรอ”
“ผมเรียกคุณว่านายท่านไม่ได้แล้วครับ ตอนนี้ผมมีพี่ฮันคยองเป็นนายใหม่ของผมแล้ว”
“เรียกนายใหม่ว่าพี่เลยเหรอ … ท่าทางจะสนิทกันน่าดูเป็นไงล่ะไอ้ฮันมันทำเก่งไหมล่ะ”
“ทำเก่ง ??? พี่ฮันทำอะไรเก่งเหรอครับ” ชางมินไม่เข้าใจที่ยุนโฮพูดประชดตัวเองเลยถามออกไปด้วยความซื่อใสไร้เดียงสา
“ก็ทำแบบที่ชั้นเคยบังคับให้นายดูไงล่ะ ทำกันทุกวันเลยสิท่าสงสัยว่าคืนนั้นคงเต็มเหนี่ยวกันเลยล่ะซิ” ยุนโฮพูดอย่างดูถูก
“ใช่ครับ … พี่ฮันน่ะเก่งที่สุดเราน่ะทำแบบนั้นกันทุกคืนเลยล่ะ” ชางมินโกรธจนหน้าแดงเมื่อยุนโฮพูดจาดูถูกเค้า จึงตอบโต้ยุนโฮออกไปเป็นครั้งแรก อย่างไม่มีความหวาดกลัว
“ฮึ … งั้นนายก็มาลองกับชั้นหน่อยเป็นไง ชั้นก็อยากรู้เหมือนกันว่านายจะเก่งแค่ไหน” ยุนโฮย่างสามขุมเข้ามาหาชางมิน เมื่อเห็นดังนั้นชางมินก็รู้ถึงอันตรายที่กำลังจะเกิดขึ้น เค้ารีบหาทางหนีออกไปจากที่นี่
“อย่านะครับ … คุณยุนโฮทำแบบนี้ไม่ได้นะครับ ผมเป็นของพี่ฮันแล้วคุณทำแบบนี้กับผมไม่ได้นะครับ” ชางมินพยายามพูดเรียกสติยุนโฮว่าเค้าเป็นของฮันคยองแล้วเพื่อหวังว่ายุนโฮจะยอมปล่อยตัว แต่ชางมินไม่รู้เลยว่าคำพูดเหล่านั้นยิ่งทำให้อารมณ์โกรธของยุนโฮพุ่งสูงขึ้นอีก
“ชั้นไม่สนใจหรอกว่านายจะเป็นของไอ้ฮันมันแล้ว ชั้นเลี้ยงดูนายมาตั้งนานคราวนี้ถือว่าเป็นการทดแทนบุญคุณชั้นก็แล้วกันนะ” ยุนโฮพูดแบบนี้เพราะรู้ว่าชางมินเป็นคนยังไง
“ได้ … ถ้าคุณต้องการแบบนี้ผมจะไม่ขัดขืนคุณ แต่หลังจากนี้ถือว่าผมชดใช้บุญคุณให้กับคุณไปหมดแล้ว ผมกับคุณจะไม่มีอะไรติดค้างกันอีก ผมกับคุณจะเป็นแค่คนที่เคยรู้จักกัน และคุณจะไม่มีวันได้เห็นหน้าผมอีก” ชางมินพูดอย่างเด็ดเดี่ยว
“ดี … งั้นเรามาเริ่มกันเลยแล้วกัน” ยุนโฮไม่ทันได้คิดเลยทำตามความต้องการของตัวเองโดยไม่รู้ว่าผลของการกระทำของตัวเองจะส่งผลร้ายย้อนกลับมาทำให้เค้าเจ็บปวดเจียนตายอีกในไม่ช้านี้
To be con ...
*********************************************************************************************************
ตอนหน้ามี nc ค่ะ ช่วยเม้นท์ให้ด้วยนะคะอยากได้กำลังใจค่ะ
ความคิดเห็น