คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : HBD Changmin แบ๊วนักรักซะเลย (bum+minmin) 1 แก้ใหม่
ซางมินพาร่างที่ใกล้จะหลับเต็มที่แล้วไปจนถึงห้องคิบอม พอเข้าไปก็พบว่าคิบอมนั่งรออยู่ที่ห้องแล้ว เจ้าแก้มแตกยิ้มจนตาหยีเมื่อน้องมินเคาะประตูห้องขอเข้าไปนอนอย่างมีมารยาท
“พี่คิบอมครับ พี่ฮีซอลให้ผมมานอนกับพี่ครับ” ซางมินบอกกับคิบอมด้วยตาที่ปรือใกล้จะหลับเต็มที่
“น้องมินพี่ว่าเรารีบไปอาบน้ำดีกว่านะจะได้นอนหลับสบายตัว”
“ครับ พี่คิบอมครับผมขอยืมผ้าเช็ดตัวหน่อยสิครับ”
“ได้สิ เดี๋ยวพี่หยิบให้”
“ฮะ ขอบคุณครับ”
น้องมินเข้าไปอาบน้ำประมาณ 20 นาทีก็ออกมาจากห้องน้ำ คิบอมบอกให้ซางมินเลือกเสื้อในตู้เสื้อผ้าของเค้ามาใส่นอน
“น้องมิน อยากใส่ชุดไหนก็เลือกเอาเลยนะ”
“ครับพี่ ขอบคุณครับ”
น้องมินเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของคิบอมแล้วก็หยิบเสื้อเชิ๊ตสีขาวตัวใหญ่และกางเกงขาสั้นตัวเล็กที่สุดของคิบอมออกมา คิบอมเห็นแล้วต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเพราะน้องมินตอนนี้ช่างยั่วยวนใจเค้าซะจริง ๆ ติดกระดุมแค่ 3 เม็ดเท่านั้นเพราะซางมินเป็นคนขี้ร้อน เค้าจะนอนไม่หลับถ้าอากาศร้อนอบอ้าว
“พี่คิบอมครับห้องนี้มันมีเตียงเดียวเองผมจะนอนข้างล่างนะฮะ”
“ไม่ต้องหรอกน้องมินพื้นมันแข็งจะตายเดี๋ยวตื่นมาก็ปวดหลังแย่ นอนบนเตียงกับพี่ก็ได้เบียด ๆ กันหน่อยยังดีกว่าต้องทนปวดหลังวันพรุ่งนี้นะ” คิบอมพยายามหาเหตุผลมาหว่านล้อมให้น้องมินยอมนอนร่วมเตียงกับเค้า
“ก็ได้ครับ”
แต่ก่อนที่ซางมินจะนอนนั้นคนหูดีอย่างซางมินก็ได้ยินเสียงอะไรบางอย่าง ซึ่งแน่นอนว่าเด็กขี้สงสัยอย่างซางมินต้องถามคิบอมแน่นอน
“อ๊า ๆ … อะ … อา … อื้อ ด๊องเร็วกว่านี้ได้ไหมชั้นอยากได้มากกว่านี้” เสียงครางหวานดังเล็ดลอดออกมาจากห้องข้าง ๆ
“พี่ครับเสียงอะไรอ่ะครับ”
“เสียงพี่ฮยอคแจน่ะครับ”
“เอ๋ แล้วทำไมพี่เค้าต้องร้องแบบนั้นด้วยล่ะครับ” เด็กขี้สงสัยซักต่อ
“อ๋อ พี่ดงแฮเค้ากำลังกินไอติมของพี่ฮยอคแจอยู่น่ะสิ”
“เห ไอติมที่พี่เค้ากินมันเผ็ดเหรอครับเค้าถึงร้องออกมาแบบนั้น”
“น้องมินอยากรู้เหรอครับ”
“ครับพี่บอม แล้วไอติมของพี่ฮยอคอร่อยไหมอ่ะครับผมอยากกินมั่งจัง” พอพูดถึงเรื่องกินแล้วน้องมินก็น้ำลายไหล
“ไม่ได้นะครับ น้องมินต้องกินไอติมของพี่คนเดียวนะครับ” คิบอมห้ามเสียงหลง
“ก็ได้ครับ งั้นพี่ก็เอาไอติมของพี่มาให้ผมกินสิครับ” น้องมินเข้าใจไปอีกเรื่องหนึ่งช่างตรงกันข้ามกับความคิดของคิบอมซะเหลือเกิน
“น้องมินอยากกินเหรอครับ”
“ครับพี่บอมผมอยากกินครับ”
“งั้นก็ได้” พูดจบคิบอมก็ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเหลือกางเกงชั้นในตัวเดียว
“พะ … พี่คิบอมถอดเสื้อทำไมอ่ะครับ” ซางมินถึงกับพูดไม่ออกเมื่อเห็นมัดกล้ามอันสวยงามของพี่คิบอม ทำให้หน้าหวานแดงซ่านอย่างเห็นได้ชัด
“น้องมินก็ถอดด้วยสิ”
“ไม่เอาหรอกครับ แค่กินไอติมไม่เห็นต้องถอดเสื้อเลย” ซางมินไม่ยอมทำตามง่าย ๆ
“เชื่อพี่นะครับเด็กดี ถอดเสื้อออกซะนะเดี๋ยวกินไม่อร่อยไม่รู้ด้วยนะ”
“ก็ได้ครับ” น้องมินยังงงอยู่แต่ก็ถอดตามอย่างว่าง่าย
“ทีนี้น้องมินหลับตานะครับ”
“หลับตาทำไมอ่ะครับ”
“ถ้าน้องมินจ้องพี่อยู่แบบนี้พี่ก็เขินแย่สิ เชื่อพี่นะครับหลับตาก่อนแล้วก็ห้ามลืมตานะ”
“ก็ได้ครับ” น้องมินค่อย ๆ หลับตาลงตามที่คิบอมบอก
****************************************************
ตามไปอ่านต่อที่ลิ้งค์ได้เลยค่ะ
****************************************************
“น้องมินเป็นไงบ้างรู้สึกดีไหม”
“ไม่รู้สิครับตอนแรกมับเจ็บมากเลย”
“ไอติมของน้องมินรสชาดดีจังคราวหน้าพี่ขอชิมอีกได้ไหม”
“ไม่เอาแล้ว พี่ทำผมเจ็บจะตาย คราวหน้าผมไม่ให้พี่กินแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ” คิบอมหางลู่หูตกเมื่อได้ยิน
“ก็มันเจ็บนี่ฮะ”
“พี่ขอโทษที่ทำรุนแรงพี่ทนไม่ไหวจริง ๆ คราวหน้าพี่จะอ่อนโยนกว่านี้นะ พี่สัญญา”
“แน่นะครับพี่บอม”
“แน่สิครับ น้องมินต่อไปนี้น้องมินเป็นคนของพี่แล้วนะห้ามให้ใครคนอื่นมาชิมไปติมของน้องมินนะ รู้หรือเปล่าครับ”
“พี่อย่ามาขี้ตู่ ผมไปเป็นคนของพี่เมื่อไหร่กัน”
“ก็เมื่อกี้ไง พี่เข้าไปในตัวน้องมินแสดงว่าน้องมินเป็นคนของพี่เป็นภรรยาของพี่แล้ว”
“แต่พี่ไม่ได้รักผมนี่ผมไม่เป็นภรรยาของคนที่ไม่ได้รักผมหรอก” ซางมินงอนที่ร่างสูงรังแกเค้าขนาดนี้แล้วแต่ยังไม่ยอมบอกรักซักที
“ใครว่าล่ะ พี่รักเรานะ คิมคิบอมคนนี้รักชิมซางมินที่สุดในโลกเลย” คิบอมกอดร่างบางแนบแน่นเพื่อให้ร่างบางมั่นใจ
“ผมก็รักพี่คิบอมเหมือนกันครับ”
“น้องมิน เป็นแฟนของพี่แล้วนะห้ามไปใกล้ผู้ชายคนอื่นนะพี่หึง”
“คริ ๆ ผมไม่รับปากนะฮะ”
“ไม่รู้ล่ะ ถ้าพี่เห็นนะพี่จะทำโทษเราด้วยพี่จะทำไม่ให้น้องมินได้หลับได้นอนเลยคอยดูสิ”
“บ้า คนอะไรก็ไม่รู้ลามกบ้ากามที่สุดเลย” น้องมินตีแขนล่ำเบา ๆ
“ว๊า เลอะหมดเลยเราคงต้องไปอาบน้ำกันอีกรอบแล้วล่ะ พี่อุ้มเราไปแล้วกันนะ”
“อ๊ะ ไม่ต้องหรอกฮะผมเดินได้” เมื่อน้องมินยืนขึ้นความเจ็บระบมที่ช่องทางด้านหลังก็เล่นงานทันที ทำให้ร่างบางทรุดลงไปนั่งกองกับพื้น คิบอมตกใจมากรีบลนลานไปดูอาการน้องมินทันที
“เห็นไหมล่ะเด็กดื้อ พี่บอกแล้วว่าให้พี่อุ้มก็ไม่เชื่อ” คิบอมดุร่างบางเล็ก ๆ
“ไม่ต้องเลย ใครล่ะที่ทำให้ผมเจ็บแบบนี้อ่ะ” น้องมินงอนตุ๊บป่อง
ตอนเช้าคิบอมอุ้มน้องมินลงมาทานอาหารเช้าข้างล่าง เมื่อพี่ ๆ ดงบังชินกิเห็นภาพนั้นก็ร้องออกมาเสียงลั่นบ้าน
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“แว๊ก … ไอบอมแกทำอะไรน้องมินของชั้นเนี่ยแกตายซะเถอะ” แจจุง ยุนโฮ ยูชอนและจุนซูร้องลั่นพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย เมื่อเห็นสภาพของน้องชายสุดที่รักผู้ที่เป็นแก้วตาดวงใจของพี่ ๆ
“อ๊ากกกก คิบอมแกอย่าหวังจะรอดไปได้เลย วันนี้คือวันตายของแก” เจ้าแม่ฮีซอลขู่ฆ่าคิบอมที่บังอาจมากดน้องชายสุดที่รักของเค้า
“พวกนายสมกับเป็นเพื่อนกันจริง ๆ หื่นเหมือนกันทั้งคู่เลย” ลีทึกบ่นดงแฮที่หลอกกดเจ้าไก่น้อยและคิบอมที่กดน้องมินน้องรักของเค้าอีก ลีทึกอดโมโหไม่ได้เพราะทั้งสองคนเป็นน้องชายที่เค้ารักมากทั้งคู่
“จำเอาไว้นะคิมคิบอม ถ้าวันไหนนายทำให้น้องชั้นเสียใจนายไม่ได้ตายดีแน่” หมียุนกับยูชอนค่าโทษคิบอม
“คร้าบ ผมสัญญาครับ” คิบอมรับคำหนักแน่น
“น้องมินกินเยอะ ๆ นะจานนี้พี่ทำเองเลยนะ” แจจุงตักอาหารใส่จานให้น้องรักเหมือนทุกครั้ง น้องมินก็หอมแก้มขอบคุณแจจุงเหมือนทุกครั้งทำเอาคิบอมเหวอไปเลย
“ฟอด … ขอบคุณครับพี่แจ” น้องเล็กยิ้มหน้าบาน
“นี่ ๆ ซางมินกินนี่สิอร่อยมากเลยนะ” จุนซูตักอาหารที่ตัวเองคิดว่าอร่อยให้น้องมิน น้องมินก็หอมแก้มขอบคุณจุนซู คิบอมเหวอหนักกว่าเก่าอีก
“ฟอด … ขอบคุณครับพี่จุนซู
“น้องมินหิวน้ำไหมเดี๋ยวพี่เอาน้ำเย็น ๆ ชื่นใจมาให้นะครับ”
“ฟอด … ขอบคุณครับพี่ยูชอน” คิบอมใกล้บ้าแล้วตอนนี้
“น้องมินปากเลอะหมดแล้วพี่เช็ดให้นะ” ยุนโฮเช็ดปากให้น้องชายสุดที่รัก
“ฟอด … ขอบคุณครับพี่ยุนโฮ” พี่ ๆ ดงบังทั้ง 4 และเหล่าลิงที่เหลือขำคิบอมที่ทำหน้าเหวอจนแทบตกเก้าอี้ คิบอมคงไม่รู้ว่าซางมินเป็นที่รักของพี่ ๆ ดงบังชินกิมากเรียกว่าเป็นแก้วตาดวงใจของพี่ ๆ เลยก็ว่าได้เพราะซางมินเป็นเด็กน่ารักพี่ ๆ ถึงต่างพากันเอาใจน้องน้อยคนนี้
“ก๊าก ๆ เป็นไงวะบอมงานนี้ท่าจะยากอยากเล่นของสูงเองนิ” หมีคังพูดให้กำลังใจแต่ดูเหมือนเยาะเย้ยยังไงชอบกล
“ชิ คิบอมถึงนายจะกดน้องมินได้แล้วก็ตามแต่นายอย่าหวังนะว่าจะได้กดน้องมินง่าย ๆ เหมือนคราวนี้อีก”
พี่ ๆ ของซางมินพูดให้คิบอมช้ำใจเล่นอีกก่อนที่จะขอตัวกลับบ้านแล้วทิ้งให้คิบอมนั่งเซ็งชีวิตอยู่คนเดียว
http://my.dek-d.com/prahttanah/diary/?day=2008-08-1
*********************************************************************************************************
ฮือ ๆ อยากจะร้องไห้จริง ๆ ทำไมนะคอมที่ร้านต้องมาก็องมันวันเกิดน้องมินด้วย เลยไม่ตรงวันเกิดของนู๋มินมินเลย แต่ไม่เป็นไรหรอก ขอHBD มินมินย้อนหลังแล้วกันนะ
ปีนี้และปีต่อ ๆ ไปขอให้น้องมินมีความสุขที่สุดในโลก ประสบความสำเร็จในทุก ๆ เรื่อง
ขอให้สวยวันสวยคืนแบบนี้เรื่อยไป อยู่เป็นขวัญใจของพี่ ๆ ดงบังทั้ง 4 นาน ๆ นะจ๊ะ
ความคิดเห็น