คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ Donghae X Hyukjae
จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อดงแฮซึ่งมีมาดของความเป็นเคะตลอดกาลเกิดอยากจะเป็นเมะขึ้นมาบ้าง แล้วคนที่จะต้องมารับบทเป็นเคะให้เจ้าปลาน้อยดงแฮก็คือ … เจ้าลิงน้อยฮยอคแจนั่นเอ๊งงงงงงงง
เช้าที่สดใสและเงียบสงบของบ้านซุปเปอร์จูเนียร์ดงแฮต้องเหนื่อยกับการปลุกสมาชิกที่เหลือให้ตื่นเพราะวันนี้เป็นเวรของเค้าที่จะต้องไปปลุกเพื่อน ๆ จากการหลับไหล การปลุกสมาชิกทุกคนเป็นงานที่ยากที่สุดและเสี่ยงในการโดนลูกหลงมากที่สุดประหนึ่งการไปอาสาออกรบกู้ชาติเลยก็ว่าได้ ดงแฮปลุกสมาชิกทุกคนแล้วเหลือก็แต่ฮยอคแจคนเดียว ความจริงฮยอคแจก็นอนห้องเดียวกับเค้านั่นแหละแต่ทำไมถึงไม่ปลุกเป็นคนแรกล่ะ ???? สงสัยกันล่ะซี้ ความจริงก็คือดงแฮแอบชอบเจ้าไก้น้อยก็เลยจะทำคะแนนด้วยการให้ไก่น้อยได้นอนให้มากที่สุดไงล่ะ ฮิ ๆๆๆ
ดงแฮเข้าไปในห้องของเค้าเพื่อปลุกร่างบางที่ตอนนี้นอนหลับฝันหวานอยู่บนเตียงนุ่มอย่างสบาย ดงแฮมองหน้ายามหลับของฮยอคแจอย่างหลงไหล ผิวขาว ๆ ปากแดง ๆ ไหนจะกลิ่นกายที่หอมยวนใจนี่อีกใครจะไปอดใจไหว ดงแฮเลยก้มลงโขมยหอมแก้มคนน่ารักไป 1 ฟอดเบา ๆ และต้องรีบผละออกมาก่อนที่จะห้ามใจตัวเองไม่ไหว
“ฮยอคแจ ๆ ตื่นได้แล้ว” ดงแฮเขย่าตัวฮยอคแจเบา ๆ ฮยอคแจยังไม่มีท่าทางจะตื่นเลยเพิ่มแรงขึ้น ฮยอคแจครางจิ๊จ๊ะในลำคอด้วยความขัดใจแต่ก็ยังไม่ยอมตื่น
“ถ้านายไม่ยอมตื่นชั้นจะให้พี่ฮีซอลมาปลุกนายแทนแล้วนะ” เท่านั้นแหละเจ้าไก่น้อยตกใจตื่น
กระเด้งตัวขึ้นมาแทบไม่ทัน ใครจะอยากให้ฮีซอลมาปลุกรายนั้นยิ่งไม่เหมือนชาวบ้านเค้าอยู่ชอบสรรหาวิธีแปลก ๆ มาปลุกเพื่อน ๆ เสมอ
“อื้อ ๆ ตื่นแล้ว ๆ ฮ้าว … ง่วงชะมัดเลย” ร่างบางบิดขี้เกียจเล็กน้อยและรีบไปอาบน้ำ
“ว้าว … ข้าวเช้าวันนี้น่ากินจังฮะพี่ฮัน” ลิงน้อยยิ่มร่าเมื่อเห็นอาหารเช้าของวันนี้แล้วก็รีบวิ่งไปหอมแก้มขอบคุณฮันคยองเบา ๆ ทำเอาเจ้าซิมบ้า ฮีซอลกับดงแฮมองตาขวาง
“เจ้าลิงน้อย นายออกมาห่าง ๆ ฮันนี่ของชั้นเลยนะ” ซีวอนกับฮีซอลพูดออกมาพร้อมกัน
“นี่พวกนายทำไมพูดกับฮยอคแจอย่างงี้ล่ะ ฮยอคแจแค่ขอบคุณชั้นเฉย ๆ เองมาขอโทษน้องชั้นเลยไม่งั้นชั้นจะงอนนายสองคนจริง ๆ ด้วย” ฮันคยองอมลมแก้มป่อง ไม่ต้องแปลกใจไป ป๋าฮันเป็นเคะของซีวอนกับฮีซอล ฮีซอลเป็นเคะของซีวอนแต่เป็นเมะของฮันคยอง ส่วนซีวอนเป็นเมะของทั้งสองคน (ก๊าก ๆๆๆๆ ไม่รู้มันคิดได้ไงเน๊อะ ขำ ๆ นะค้าคุณผู้อ่าน)
“ไม่เป็นไรหรอกครับพี่ฮัน พี่เค้าไม่ได้ตั้งใจว่าผมหรอกผมขอตัวไปกินข้าวก่อนนะครับ” ว่าแล้วเจ้าลิงน้อยก็วิ่งตัวปลิวไปที่โต๊ะอาหารทิ้งให้ดงแฮเครียดกับความไร้เดียงสาของร่างบาง คังอินเห็นน้องชายคนโปรดทำหน้าเครียดก็เดินเข้ามาให้คำปรึกษาทันที
“เป็นไรไปล่ะ หน้ายุ่งเชียวเรื่องเจ้าลิงน้อยอีกล่ะสิ”
“พี่รู้ได้ไง”
“ชั้นก็เห็นนายกลุ้มเรื่องฮยอคแจเรื่องเดียวนี่แหละ”
“พี่ผมจะทำไงดีเนี่ยผมกลัวคนอื่นมาชอบฮยอคแจของผมอ่ะ ยิ่งเข้ากับคนอื่นง่ายแบบนี้ผมไม่วางใจเลยอ่ะ”
“เอาอย่างนี้นะชั้นมีวิธีสุดท้ายแล้วเอาหูมานี่” คังอินซุบซิบบอกแผนการจับไก่กับดงแฮ
“เอ้า ไปขึ้นรถกันได้แล้วเดี๋ยวก็ไปทำงานสายพอดี” ลีทึกไล่ต้องลิงทั้งหลายไปขึ้นรถ
เมื่อไปถึงห้องซ้อมเหล่าลูกลิงทุกคนก็ตั้งใจซ้อมกันอย่างเต็มที่ จนกระทั่งถึงเวลาพักเจ้าลิงน้อยก็วิ่งตัวปลิวไปซื้อน้ำซื้อขนมที่มินิมาร์ทใกล้ ๆ บริษัทตามคำสั่งของฮีซอลเจ้าแม่ของวงโดยมีดงแฮติดสอยห้อยตามไปด้วย
“ว่าไงซางมินโทรมาหาพี่มีอะไรหรอ” ลิงน้อยทักซางมินน้องเล็กแห่งดงบังชินกิอย่างอารมณ์ดี
(“พี่ครับ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนแล้วครับ”)
“ตอนนี้พี่อยู่ที่มินิมาร์ทใกล้ ๆ นี่แหละมีอะไรหรือเปล่า”
(“ฮ๊า ดีจังนึกว่าพี่เดินกลับมาถึงแล้วซะอีก พี่ครับผมฝากพี่ซื้อขนมมาให้ผมหน่อยสิครับ ตอนนี้ผมอยู่ที่ห้องซ้อมแล้วครับเดี๋ยวผมเอาเงินให้พี่ครับ”)
“อ๋อ ได้ ๆ จะเอาอะไรบ้างล่ะ” หลังจากวางสายฮยอคแจก็เดินไปหยิบขนมที่ซางมินฝากซื้อในใจก็คิดว่าดีใจที่จะได้กินขนมฟรีอีกแล้วเพราะซางมินจะชวนเค้ากินขนมด้วยเสมอ แต่คนที่เดินอยู่ข้าง ๆ นี่สิ ทำหน้ายังกะได้กินข้าวบูด
“เมื่อกี้ใครโทรมาน่ะ” ดงแฮถามร่างบาง
“ซางมินน่ะ เค้าโทรมาฝากซื้อขนม” ไก่ยังยิ้มไม่หุบ
“เหรอ ดูนายสนิทกับน้องมินจังเน๊อะ” ถึงเค้าจะรู้ว่าซางมินเป็นเคะแน่ ๆ หน้าหวานออกซะขนาดนั้น แล้วยิ่งตอนนี้เจ้าคิบอมเพื่อนสนิทของเค้าตามจีบอยู่
“ใช่แล้วน้องมินออกจะน่ารัก สุภาพและก็นิสัยดีจะตาย” ฮยอคแจน้อยอมยิ้มเมื่อพูดถึงซางมินน้องน้อยที่น่ารักแล้วก็นึกถึงขนมที่เค้าจะได้กิน
“นายชอบน้องมินคนสวยเหรอ” ดงแฮเริ่มหงุดหงิด
“ทำไมนายถึงเรียกน้องมินว่าคนสวยล่ะน้องมินเป็นผู้ชายนะ”
“ก็น้องมินสวยเหมือนผู้หญิงน่ะสิ”
“อือ จริงด้วยน้องมินสวยกว่าผู้หญิงบางคนอีก”
“นายยังไม่ได้ตอบคำถามชั้นเลยนะ”
“ใช่ ชั้นชอบซางมินมากเลยล่ะ”
“ไม่ได้นะ นายห้ามไปชอบน้องมินเด็ดขาด” ดงแฮพูดเสียงแข็งแล้วก็รีบฉุดมือไก่น้อยให้เดินตามเค้าไพร้อมกับส่งรังสีสังหารไปให้หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แถว ๆ นั้นเพราะว่าตอนนี้มีคนแอบมองไก่น้อยของเค้าอีกแล้ว
พอกลับไปถึงที่ห้องซ้อมซางมินก็วิ่งมาหาฮยอคแจด้วยความอยากกินขนม ฮยอคแจเองก็ชูถุงขนมให้ซางมินเป็นการบอกว่าเค้าซื้อมาให้แล้วเอาตังมาจ่ายซะดี ๆ ซางมินเห็นดังนั้นก็รีบจ่ายเงินทันทีด้วยความมีมารยาทดีของน้องมินก็ชวนพี่ฮยอคแจมากินขนมด้วยเหมือนทุกครั้ง ฮยอคแจกอดน้องมินซะแน่นเมื่อน้องมินชวนกินขนม
“ฮึ่ย เดี๋ยวเถอะน้องมินเดี๋ยวชั้นจะไปยุให้เจ้าคิบอมมันมากดนายตอนนี้ซะเลยดีไหมเนี่ย เอหรือว่าชั้นจะกดน้องมินเองดีล่ะน้องมินก็น่ารักสุด ๆ เลยเหมือนกัน” ดงแฮกัดฟันกรอดเมื่อเห็นร่างบางที่ตนเองหมายปองกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับน้องมิน (เอ่อ ด๊อง ชั้นได้ข่าวมาว่าไก่น้อยของนายมันเข้าไปกอดน้องมินของชั้นเองไม่ใช่เหรอ แกห้ามมายุ่งกับน้องมินของชั้นนะเว่ย : คิบอม) แล้วเวลาที่เหลือหนูด๊องของเราก็นั่งคิดวิธีแยกน้องมินกับไก่น้อยออกจากกันแต่ดูเหมือนจะทำได้ยากเพราะตอนนี้สองคนนั้นกำลังเมามันอยู่กับการกินขนม
“พี่ครับ ช่วยผมด้วย” ซางมินวิ่งมาหลบข้างหลังฮยอคแจ
“มีอะไรเหรอน้องมิน ใครทำอะไรเหรอ” ไก่น้อยเริ่มโมโหเมื่อคิดว่ามีคนมารังแกน้องชายคนโปรดของตัวเอง
“ก็พี่คิบอมน่ะสิครับเป็นอะไรก็ไม่รู้วิ่งมาไล่กอดผมแล้วพี่เค้าก็หอมแก้มผมด้วยอ่ะ” น้องมินค่อนข้างตกใจที่คิบอมวิ่งไล่กอดไล่หอมตัวเองอย่างนี้ ซางมินไม่เข้าใจว่าทำไมคิบอมชอบทำหน้าแปลก ๆ ใส่เค้าเสมอ
“ฮ๊ะ … ไอนี่นิ บังอาจมากมาทำเจ้าชู้กับน้องชั้นเหรอไม่เป็นไรหลบอยู่ข้างหลังพี่นี่แหละเจ้านั่นไม่กล้าเข้ามาทำอะไรน้องมินหรอก”
ดงแฮเห็นอย่างนั้นแล้วก็แทบควันออกหูเพราะเจ้าเพื่อนหื่นของเค้าแท้ ๆ ทำให้เค้าไม่มีโอกาสกุ๊กกิ๊กกับลิงน้อยเค้าเลยแกล้งไปเข้าหาน้องมินสุดที่รักของเจ้าคิบอมเป็นการแก้แค้นซะเลย ในใจก็คิดว่า ฮ่ะ ๆๆ วันนี้ช่างได้กำไรเลื้อเกินได้ใกล้ชิดคนสวยตั้งสองคนแน่ะ พอเจ้าคิบอมมันเห็นเข้ามันก็ตาลุกพรึบเลยครับมันรีบเดินมาลากผมออกไปเคลียร์เรื่องน้องมินทันที
“ดงแฮ นายห้ามมายุ่งกับน้องมินของชั้นเลยนะเว่ย”
“อ้าวไอ่บอม ก็แกทำให้น้องมินกลัวเองไม่ใช่เร๊อะ น้องมินเลยมากอดฮยอคแจน้อยของชั้นทำให้ชั้นไม่ได้ใกล้ชิดกับฮยอคเลยนะเว่ย”
“ชั้นไม่ได้ตั้งใจนี่หว่าน้องมินวิ่งหนีชั้นเองอ่ะจะให้ชั้นทำไงล่ะ”
“แกก็หื่นให้มันน้อย ๆ หน่อยดิน้องมินยังเด็กแบ๊วซะขนาดนั้น”
“แหม … ก็น้องมินน่ารักน่าจับกดซะขนาดนั้นใครจะไปอดใจไหวล่ะวะ” คิบอมเอานิ้วชี้จิ้ม ๆ กันสองข้างแล้วบิดตัวไปมาอย่างเขิน ๆ (อ๊าก … บอมแกจะหื่นเกินไปแล้ว : ลูกปลา)
“เออ จริงว่ะน้องมินน่ารักน่าจับกดจริง ๆ น่ะแหละ” ดงแฮพูดอย่างเพ้อ ๆ
“เฮ้ย ห้ามนะเว้ย คนเน้ชั้นจองแล้วนะเว่ย”
“แกก็หาทางกดน้องมินซะทีดิวะเอาอย่างงี้ดีกว่าอีกสองวันดงบังจะมาบ้านเราใช่ป่ะ เรามาหาทางกดคนสวยของเรากันดีกว่าเว่ย” ดงแฮพูดอย่างเจ้าเล่ห์
“ฮยอคแจ นายรู้ไหมว่าใครจะมาเป็นแขกรับเชิญในคิสคืนนี้” ทึกกี้ถามฮยอคแจ
“แบทเทิลมาครับพี่ทึกกี้”
“เหรอ นายได้สคริปมาแล้วเหรอ”
“เปล่าครับ พอดีว่าคริสโทรมาบอกน่ะครับ” ดงแฮได้ยินชื่อคริสก็หูผึ่งในใจก็คิดจะจับไก่น้อยกดให้เร็วที่สุดจะได้มีสิทธิ์ในตัวร่างบางเต็มที่
“อ๋อ อย่างนั้นเองเหรอ”
“เอ่อ พี่ทึกกี้ครับคืนนี้ผมขอไปที่คิสด้วยสิ พอดีว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำ” ดงแฮรีบขอตามไปด้วยจริง ๆ แล้วมันจะไปคุมไก่ค้าบบบบ
“เหรอ ได้สิ” ทึกกี้ยิ้มอย่างรู้ทันว่าเจ้าปลาน้อยมันจะไปคุมไก่ต่างหาก
กลับมาจากคิสแล้วดงแฮก็หน้าบูดกว่าเดิมเพราะเจ้าไก่น้อยเอาแต่คุยกับคริสไม่สนใจเค้าเลย
2 วันผ่านไปอย่างรวดเร็วก็มาถึงวันที่ดงบังจะมากินข้าวที่บ้านของพวกเค้าแล้ว วันนี้แหละที่ดงแฮจะปล้นสวาทฮยอคแจน้อยให้ได้ ปาร์ตี้วันนี้สนุกเหมือนเดิม ทุกครั้งที่ดงบังชินกิมาถ้าวันรุ่งขึ้นไม่มีงานดงบังก็จะค้างอยู่กับพวกเค้าเลย วันนี้ก็เช่นกันพอกินข้าวเสร็จแล้วก็แยกย้ายกันไปทำกิจวัตรของตัวเอง
เยซองกับเรียววุคพอล้างจานเสร็จแล้วเยซองมันก็ลากวุคกี้น้อยเข้าห้องไปเลย
คยูฮยอนกับซองมินนั่งเล่นเกมกันอยู่ที่ห้องรับแขก
ยูชอนกับจุนซูไปนั่งหวีดวี๊ดวิ้วกันที่สวนหลังบ้าน (ยุงมันไม่กัดตัวบวมเหรอจ๊ะ)
คังอินนอนหนุนตักทึกกี้อยู่ในวงไพ่
หมียุนก็เหมือนกันนอนหนุนตักมี้แจอยู่ในวงไพ่
ส่วนคู่ 3 P ซีวอน ฮีซอล ฮันคยอง ก็นั่งกกกันอยู่ในวงไพ่เหมือนกัน
ฮยอคแจ ซางมินและชินดงนั่งกินไอติมกันอยู่ที่ห้องดูทีวี
ส่วนผมกับคิบอมก็กำลังปรึกษากันเรื่องจะกดไก่น้อยกับน้องมินให้ได้ไงค้าบบบบ
หึ ๆ ๆ ๆ แล้วโอกาสทองก็มาถึงร่างบางที่ผมกับไอ่บอมหมายปองง่วงนอนแล้วกำลังจะแยกย้ายกันไปนอนผมกับไอ่บอมเลยรีบปลีกตัวไปนอนรออยู่ในห้องเลย แต่สังเกตุให้ดีตอนนี้วงไพ่ขาดไปคู่หนึ่งคือคู่ของคังอินกับทึกกี้ที่ตอนนี้อิหมีคังมันเป็นไรก็ไม่รู้อยู่ ๆ ก็ลากคนตาสวยเข้าห้องซะงั้น
“พี่แจครับผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ” น้องมินผู้น่ารักบอกกับพี่ชาย(สาว) ตาปรือเล็กน้อยพอน่ารัก
“อื้อ ไปนอนก่อนเลยน้องมินพี่จะเล่นไพ่ยันเช้าเลย” แจจุงหันมาบอกน้องมิน
“พี่ซินครับให้ผมไปนอนที่ไหนดีล่ะครับ” น้องมินถามด้วยความเกรงใจ
“ไปนอนห้องพี่คิบอมก็ได้น้องมินบอมมันนอนคนเดียว” อิเจ๊เอ๊ย … ไม่ได้รู้เลยว่ากำลังส่งน้องชายไปเสียตัว
ตัดมาทางด้านไก้น้อยของเราบ้างพอไปส่งน้องมินที่ห้องคิบอมแล้วก็เข้าห้องของเค้ากับดงแฮเพื่อไปอาบน้ำนอนทันที หลังจากอาบเสร็จแล้วไก่น้อยในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำสีขาวก็ออกมาจากห้องน้ำ พอออกมาก็เห็นดงแฮนั่งอยู่ที่ปลายเตียงแล้ว
“อ้าวดงแฮ ชั้นนึกว่านายไปเล่นไพ่กับพี่ซินซะอีก”
“ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจเล่น”
“เหรอ ชั้นอาบน้ำเสร็จพอดีนายก็ไปอาบต่อสิจะได้มานอนกัน” ฮยอคแจยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อก็ได้ยินเสียงแปลก ๆ ดังมาจากห้องนอนของคังอินที่อยู่ติดกับห้องของเค้า
“อ๊า ๆ อืม … อ่ะ อ๊าแรงกว่านี้ได้ไหมคังอิน”
ไก่น้อยตาโตรีบถามดงแฮทันทีว่าเสียงอะไร
“ดงแฮเสียงอะไรน่ะ พี่ทึกกี้เป็นอะไรเหรอทำไมร้องอย่างนั้นล่ะ” ฮยอคแจถามดงแฮตาแป๋ว ดงแฮไม่รู้จะบอกยังไงเลยพูดไปว่า
“พี่คังอินกับพี่ทึกกี้เค้าเล่นจ้ำจี้กันอยู่น่ะ”
“เล่นจ้ำจี้เหรอมันเล่นยังไงเหรอ ว้าว อยากเล่นมั่งจัง เอ … แต่เล่นจ้ำจี้แล้วต้องทำเสียงแบบนั้นด้วยเหรอดงแฮ” ฮยอคแจน้อยผู้ไร้เดียงสาถามดงแฮด้วยความที่ไม่รู้จริง ๆ
“อยากเล่นจริง ๆ เหรอ” ดงแฮถามกลับด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“อื้อ อยากเล่นสิ”
“แน่ใจนะ”
“อื้อ แน่ใจ”
“แน่ใจจริง ๆ นะดีล่ะถึงนายจะร้องขอให้หยุดชั้นก็จะไม่ยอมหยุดแล้วนะ”
“อื้อ ชั้นไม่ขอให้นายหยุดหรอกน่า”
“งั้นเริ่มเลยนะ นายไปนั่งที่เตียงก่อนนะ”
*********************************************************************************************************
ความคิดเห็น