คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 3 attack
ตอนนี้สามแอ็คแทคนะคะ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีคู่ตัวเอง โอเค???
-Ikkiw-
ตอนนี้ผมกำลังนั่งรถแลมโบกินี่คันงามกลับบ้าน ผมพึ่งจะปาร์ตี้บุฟเฟ่ต์เสร็จ..แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่ผมคุ้มกับการไปซักเท่าไรนัก
สิ่งที่ผมได้มาแบบโคตรคุ้มนั้นก็คือ...การที่ได้รู้ว่า...คนที่กำลังขับรถคันนี้อยู่เป็นเจ้าของแชแนลบนยูทูปชื่อดัง!!!!!
ก็ว่าอยู่ทำไมหน้าตาถึงคล้ายๆกัน ไหนจะเรื่องชื่ออีก ทุกอย่างดูคล้ายกัน แต่แค่...
พี่ออยในยูทูปมีรอยสักที่ใต้ตาเป็นสามเหลี่ยมใช่มั้ยครับ..แต่คนที่ขับรถอยู่ตอนนี้กลับไม่มีอะไรที่ใต้ตาเลย...
หรือเขาไม่ใช่คนเดียวกันวะ..แต่พอไอ้กล้าถามพี่ออยก็พยักหน้านี่นา พี่เอกเองก็บอกว่าใช่...อ๊ากกก!!!
ผมคงจะไม่เครียดขนาดนี้หรอกถ้าไอ้คนที่ผมปลื้มในยูทูปที่ชื่อพี่ออยไม่ใช่ไอดอลผม ไม่ใช่คนที่ผมแอบชอบเขา!
ครับ ผมแอบชอบพี่ออยในยูทูป แต่ก็ไม่เคยมาคุยตรงๆซักครั้ง มีแต่สไกป์คุยกัน แต่นั้นก็มีความหมายสำหรับผมมากแล้ว
จนกระทั่ง...แชแนลพี่ออยถูกปิดและหายไปโดยไม่ได้บอกลาอะไรเลย...
พูดเรื่องนี้แล้วเครียดวะครับ! เอาเป็นว่า เรามาดูกันให้แน่ๆก่อนดีกว่าว่าใช่คนเดียวกันรึเปล่า
แต่จะเริ่มถามยังไงดีละ ตั้งแต่ขึ้นรถมาพี่ออยก็ไม่พูดอะไรเลย..เอาแต่ทำหน้านิ่งอยู่นั้นแหละ ไอ้ขี้เก็ก!
เออ ลองเนียนถามดูดีมั้ยนะ ประมาณว่าแบบแอบลองถามชื่อจริงๆ....เดี๋ยวนะ..เอ่อใช่!!!
“พี่ออย”
“ว่า”
“พี่เล่น Facebook ป่ะ” 5555 ไอ้อิ๊กคิวมึงช่างฉลาดนัก เฟสบุ๊คเป็นเสมือนอัตราชีวประวัติสำหรับคนก้มหน้าอย่างพวกเรา เพราะงั้นอย่างน้อยก็น่าจะมีข่าวหรืออะไรบอกไว้บ้าง! กูนี่ฉลาดจริงๆ^^
“ไม่ได้เล่นอ่ะ โดนไอ้มาร์คแฮ็กJ” บางครั้งกูก็เกลียดมึงนะ มาร์ค-_-
เอ่อ ถ้าเฟสบุ๊คไม่ได้ก็ต้อง....ไอจี!!! อย่างน้อยต้องมีรูปเหลืออยู่หน่อยแหละถ้าเป็นคนเดียวกัน!
“แล้ว..ไอจีอ่า”
“ไม่ได้เล่นอ่ะ” เอ้า! พี่ออยคนนั้นยังเล่นเลยนะ! หรือไม่ใช่คนเดียวกันวะ กูเริ่มงงแล้วนะเนี่ย
อื้อออ ทำไงดีนะเรา หรือเราจะลองโทรไปคุยกับพี่เอกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่พี่เอกก็คงไม่ยอมบอกอะไรเรามากแน่ๆ
ถ้าถามเจ้าตัวตรงๆก็คงได้อะไรกวนตีนกลับมา อืม ถ้าลองแอบลอบเข้าไปในองกรณ์พี่ออยละ..อาจจะดีก็ได้
“อิ๊กคิวววว” ผมสะดุ้งทันที เมื่อคนที่นั่งเบาะข้างๆเอามือโบกไปมาตรงหน้าผมเหมือนเตือนสติ
“ถึงบ้านแล้ว” พี่ออยพูดพลางเอามือปลดเข็มขัดนิรภัยให้ แต่พอเขาเงยหน้าขึ้นมาจากตวปลดเข็มขัดเท่านั้นแหละ
หน้าพี่เขาแม่งใกล้ผมมากเลยฮะ! จมูกนี่จะชนกันแล้วว
ผมค่อยๆผลักพี่ออยออกเบาๆแต่พี่คนตรงหน้ากลับไม่ยอมถอยออกไป แต่รุกล้ำเข้ามามากกว่าเดิม...
พี่ออยเริ่มเอามือมาคร่อมตัวผมไว้กับประตูรถ ซึ่งมันโคตรสร้างความหวาดกลัวให้กับผม ไม่รู้สิ..ผมไม่เคยใจเต้นได้มากขนาดนี้
อาจจะเลิกไปกับแฟนหลายคน แต่พวกนั้นก็ไม่เคยทำให้ผมหวั่นไหวได้ขนาดนี้
ผมพึ่งจะรู้จักพี่ออยแค่สองวัน ทำไมถึงได้ต่างกับไอ้พวกที่อยู่กับผมมาเป็นปีๆได้ฟร่ะ!
“พ..พี่ออย ถอยออกไป...” ผมออกแรงผลักพี่ออยมาขึ้นอีก แต่แน่นอนพี่เขาไม่ยอมออกไปไหน...หน้าพี่เขาเริ่มประชิดเข้าใกล้ตัวมากยิ่งขึ้น จมูกเราแตะกันเบาๆแต่สร้างความตื่นเต้นในตัวผมเป็นอย่างมาก
“ขอนะ..” พี่ออยพูดอะไรบางอย่างออกมาก่อนที่ผมจะถูกประกบริมฝีปาก
ผมไม่ได้โต้แย้งอะไรเลย..เพราะผมทำอะไรไม่ถูก..พี่ออยเป็นคนที่จูบเก่งมาก เขาค่อยๆสอดลิ้นร้อนเข้ามาในโผลงปากของผม เขาเลียไปรอบและเล่นกับลิ้นของผมหน่อย จนลิ้นผมตอนนี้เป็นใบ้ไปซะแล้ว
มือที่เอาแต่ผลักพี่ออยในตอนแรก ตอนนี้เปลี่ยนมาเป็นขย้ำไหล่ซะแล้ว..ผมมันไม่ได้ ผมมันเป็นเด็กดื้อชัดๆ
ไอ้เด็กเลี้ยงแกะเอ้ย...
.
.
.
ยอมรับเลยว่าจูบเมื่อสองนาทีที่แล้วทำผมคุมตัวเองไม่อยู่ อย่างที่เคยบอก..พี่ออยจูบเก่งมาก
จนตอนนี้ถึงเวลาที่ผมต้องลงจากรถในสภาพปากที่อิ่มไปด้วยความหวาน..
ผมเดินลงจากรถคันหรู จนเพื่อนระแหวกบ้านเริ่มพากันพูดถึงผมแม้ตอนนี้จะเย็นแล้วก็เถอะ แต่ก็ยังมีคนเดินกันให้วุ่นอ่านะ
ผมโบกมือบ๊ายบายให้พี่ออยก่อนจะเดินเข้าบ้านไป ยอมรับว่าอายครับ...อ๊ากก
ตัวเองเป็นคนผลักเขาตอนแรกแท้ๆ ทำไมตอนจบถึงไปชอบเขาได้หล้า!!!
แต่..สุดท้ายก็ยังไม่รู้อยู่ดีสินะ ว่าใช่พี่ออยคนเดียวกันรึเปล่า...โอ้ย จะคนเดียวกันหรือคนละคน แต่ตอนนี้กูเริ่มจะบ้าหวั่นไหวไปกับพี่ออยคนนี้แล้วววว!!! คิวจะบร้า!!!
.
.
.
Oil
พอผมเห็นคิวเดินเข้าบ้านไป ก็จะขับรถไปที่องกรณ์ต่อ..แต่ก่อนที่ผมจะขับออกจากบ้านคิวนั้น
ผมสะดุดตาไปที่โทรศัพท์สีดำเครื่องหนึ่งที่มันไม่ใช่ของผม และมันก็มีแค่คนเดียวเท่านั้นที่ได้นั่งเจ้ารถคันนี้..
ผมไม่คิดที่จะคืนโทรศัพท์ให้คิวหรอก เพราะถ้าผมคืนให้ตอนนี้ มันก็ไม่สนุกสิ รอให้วันพรุ่งนี้ดีกว่า เพราะวันพรุ่งนี้สัญญากับอิ๊กคิวไว้แล้วด้วยว่าจะมานอนค้างที่นี้ หึหึ ในขณะที่ผมกำลังมีความสุขกับการที่ได้คิดถึงเรื่องคิว
โทรศัพท์ไอโฟนเคสสีดำของผมก็สั่น...ไอ้เอกโทรมา
“ฮัลโหล ว่า?”
[กูอยากมาถามมึงเรื่อง ‘ข้อตกลง’] ผมได้ยินแค่นั้นก็ยิ้มออกมา
“ตอนนี้กูคิดได้แล้ว..ว่าจะเอาอะไรมาแลกหนี้ของเบส...”
-Best-
ผมกับเอกเดินกันมาจนถึงหอ โดยมันไม่พูดอะไรเลย..มีแต่ผมที่พูดโวยวายอยู่คนเดียวไง!!!
ทำไมมันไม่บอกผมว่าไอ้คุณออยเพื่อนมันเป็นเจ้านายองกรณ์ที่พ่อแม่กูเป็นหนี้อยู่วะ!!!!
ผมโวยใส่มันแต่มันก็เอาแต่ยิ้มอยู่นั้นแหละ ไอ้บ้า!
พอมาถึงห้องตัวเอง เอกก็ทิ้งตัวลงนอนไปบนเตียงสี่เหลี่ยมแล้วคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงตัวเอง
ผมเห็นแบบนั้นก็เลยยิ่งโกรธเข้าไปอีก ก็มันกวนตีนผมอ่ะ!!
“เอกก! ลุกขึ้นมาคุยกับกู!” ผมกระโดดขึ้นไปบนเตียงและกระชากผ้าห่มออก แต่คนที่นอนอยู่กลับไม่ปล่อยมือจากผ้าห่มง่ายๆ
“เอกกกกโว้ยยยยย!!!”
“ครับบบ???” มันตอบเสียงกวนตีนกลับมา
“มึงรู้จักกับไอ้คุณออยได้ไง!!!”
“ก็เพื่อนกูตั้งแต่อนุบาลอ่ะ!!”
“แล้วทำไมมึงไม่บอกกู!”
.
.
.
“บอกไปก็ไม่สนุกดิJ” พอได้ยินจนจบประโยค ผมก็เอาหมอนข้างตีใส่คนที่เอาแต่กวนตีน จนมันร้องโอ้ยออกมาพร้อมเสียงหัวเราะ “โอ้ยยย5555”
“กูหัวใจแทบวายตอนเจอกัน!” แล้วเอกก็หัวเราะลั่นออกมาจากผ้าห่ม ผมก็ซัดมันด้วยหมอนไปหลายยก
จนมันโผล่หัวออกมาจากผ้าห่มและยิ้มกวนตีนใส่ น่าหมั่นไส้!
“ไอ้ออยมันเป็นคนดี มึงไม่ต้องกลัวหรอก มันแค่กวนตีนนิดหน่อย555”
“คนดีเชี้ยไรละ เอาลูกน้องมาตามกูเกือบทุกที่อ่านะ!!!”
“เห้ย นั้นไม่ใช่ฝึมือไอ้ออยนะเว้ยยย”
“ไม่ใช่มันแล้วใคร??” ผมทำเสียงเงียบลง..และนั่งตั้งใจรอฟังเอกอธิบาย
“คือ ออยมันเป็นหัวหน้าก็จริง แต่ก็ใช่ว่ามันจะคุมลูกน้องทั้งหมดสองหมื่นกว่าคนได้เต็มที่
ไอ้กลุ่มที่มึงเจออ่ะ มันเป็นกลุ่มลูกน้องที่พยายามทำตัวให้เจ้านายอย่างออยมันรัก มันเลยเร่งจะเอาเงินจากมึงเพื่อให้ออยมันชม แต่ออยมันเป็นคนค่อยเป็ยค่อยไปและมันมีเรื่องให้ทำเยอะ ไม่ใช่แค่หนี้มึงอย่างเดียว”
“และมีวันหนึ่งออยมันคอยสังเกตการณ์ไอ้กลุ่มนี้อยู่ ไปเจอว่ามันกำลังเอาเงินจากมึงพอดีและก็นะ..มันไปเจอไอ้พวกนั้นกำลังข่มขืนไอ้อิ๊กคิวด้วย...” กูว่าเจอเรื่องกูก็ทำให้พวกมึงดูชั่วแล้วนะ..เสือกไปข่มขืนเด็กอีก!!! เลวชิบหาย!!!
“กูเดาว่ามันถูกไล่ออก555” ผมพูดตอบตลกไอ้เอกไป ไม่รู้สิ คือ ผมโคตรสะใจไอ้พวกนั้นอ่ะตอนนี้
แต่เอกกลับยิ้มมาให้ผมและพูดในสิ่งที่ผมคาดไม่ถึง... “ตัดนิ้วตั้งหากJ ”
พอได้ยินนี่ผมก็เสียวสันหลังวาบถึงกระดูกเลย ถ้าในสิบปีข้างหน้ากูยังหาหี้ใช้คืนไม่ได้ ไอ้ออยเขาจะไม่มาหั่นกูไปกินเลยหรอ!
ว่าแต่..ทำไมออยถึงไม่คิดหนี้ผมต่อละ..ไอ้เอกไปทำไรไว้นะ เพื่อนกันนี่ถึงขนาดชดใช้หนี้เป็นล้านๆได้อย่างง่ายดายเลยหรอ
“เอก” ไอ้เอกเงยหน้าขึ้นมามองผม
“มึงใช้หนี้แทนกูใช่ป่ะ”
“ก็เคยบอกไปแล้ว..”
“ไอ้ออยมันยอมได้ยังไง หนี้เป็นล้าน แถมกูผิดด้วยอ่ะ มึงมาใช้แทนให้ทำไม?”
“ก็....”
“...”
“นิดหน่อยเองเบส555 ไอ้ออยมันเพื่อนสนิทกูนี่นา” ผมได้ยินเอกหัวเราะแบบนั้นก็ดีใจ
ผมกำลังจะลุกไปอาบน้ำแต่มือไอ้เอกก็ดึงผมไว้ก่อนที่ผมจะเดินลงจากเตียง มันก้มหน้าลงจูบไปที่หลังมือของผมเบาๆ
แต่แม่งโคตรทำให้กูหน้าแดง!!!! ผมรีบกระชากมือออกอย่างเขินอายและตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ โดยผมไม่สังเกตเลยว่าเอกมันทำหน้าแดงพอๆกับผม...
.
.
.
Aek
ผมมองแผ่นหลังของร่างบางที่เดินลับเข้าไปในห้องน้ำ ผมรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรหาไปที่เพื่อนหัวเหลืองของผม
[ฮัลโหล ว่า?]
“กูอยากมาถามมึงเรื่อง ‘ข้อตกลง’ ” ผมถามออกไป แน่นอนเรื่องหนี้เบส คนอย่างไอ้ออยไม่ยอมให้จบง่ายๆ มันก็แค่ตั้งเงื่อนไขกับผมไว้ แต่มันยังคิดไม่ออกก็เท่านั้นว่าจะให้ผมทำอะไร วันนี้ผมก็แค่ลองโทรมาถามอ่านะ
[ตอนนี้กูคิดได้แล้ว..ว่าจะเอาอะไรมาแลกหนี้ของเบส...] แหม นานค่อยๆคิดออกก็ได้นะ-_-
“มึงจะเอาไร ว่ามา”
[กูอยากเอาอิ๊กคิวไปอยู่กับกู]
“มึงอยากข่มขืนน้องกู?”
[ตอนนี้ยังเว้ย! คือ น้องแม่งอยู่คนเดียวไง พ่อแม่ไปเมืองนอก กูเป็นห่วงนะเว้ย..แถมอีกอย่างกูอยากสนิทกับคิวให้มากกว่านี้J] เห้อออ กูโคตรเข้าใจมึงเลยวะ ไอ้อาการแอบชอบเขาเนี่ย...
“โอเคๆ งั้นเดี๋ยวกูลองช่วยพูดให้”
[555 แล้วมึงกับเบส...]
“ยังไม่ดีขึ้นเลย-__- ความสัมพันธ์ตอนนี้กูต้องน้อยมากแน่ๆ วันนี้กูลักจูบเขาไปสองรอบเนี่ย!”
[สัส ชนะกู!]
“ว้ายยยยย!555 เอ่อ ออย!”
[อะไร?]
“มึงโผล่มาทำความรู้จักกับเบสมั้งก็ได้นะเว้ย เบสมันกลัวมึงอ่ะ555”
[555 กูฝากขอโทษแทนลูกน้องกูด้วยละกัน]
“ครับๆ”
[เอก]
“ว่า?”
[มึงว่า..กูควรกลับไปสักที่ใต้ตาเหมือนเดิมมั้ย...]
“มึงกลัวคิวจำมึงไม่ได้??”
[อืม..ก็เมื่อก่อนสนิทกัน ตอนนี้มันเหมือนต้องทำความรู้จักใหม่หมดอ่ะ]
“แต่กูว่ามันเป็นจุดเริ่มที่ดีนะ มึงหลอกไอ้คิวแบบนี้ไปให้มันวุ่นวายใจหน่อยก็ได้ กูรู้คนอย่างคิวแม่งชอบคิดมาก”
[อ่าๆ กูกลับไปสำนักงานแล้ว บาย]
“บา..อ้าว! เหี้ย! รอกูพูดให้จบ ค่อยตัดสายก็ได้นะ!!!” ผมโวยวายด่าคนที่ชิงตัดสายผมไปในขณะที่ผมยังพูดไม่จบ
Yearn
เมื่อกี้ผมทำอะไรลงไป...เมื่อกี้กูงอนไอ้กล้าหรอออ!!!!(ตอนที่แล้วนะจ้ะ)
ทำไมอาการงี่เง่าแบบนั้นถึงได้หลุดออกมาเพียงแค่เพราะเจ้าเด็กบ้านี่มันชมคนอื่น!!!
ผมอยู่กับไอ้ล้าแค่สองวัน มันไปกระตุ้นต่อมประสาทกูได้มากขนาดนี้เลยหรอเนี่ยยยย!
และตอนนี้คนที่ผมกำลังหวาดหวั่นอยู่ก็กำลังจับมือผมเดินกลับบ้าน โดยที่กูไม่ได้ห้ามและปล่อยให้มันจับอยู่แบบนี่!
จะบ้าตายยย!
ผมกับกล้าเดินมาถึงจุดวินมอไซต์รับจ้างประจำซอยนี้ และแน่นอน ขึ้นชื่อว่าวินมอไซต์ แม่งต้องมีเกรียน!
“ไง น้องยืนนนกลับบ้านนช้าจางงง~”
“น้องยืนเดินมานานน เมื่อยมายยย เดี๋ยวเพ่ไปส่งงงง~”
เจ้าพวกนี่เอาแต่คอยแซวทุกคนที่เดินผ่าน ก็ไม่ได้อยากจะชมตัวเองหรอกนะ แต่คนที่น่ารัก มันยิ่งแซวเป็นพิเศษเลยครับ
นี้ถ้าผมเป็นคนไร้มารยาทนะ ผมจะเสียสละถอดรองเท้าปาใส่หัวแม่งทุกตัวเลย! แต่พ่อแม่สอนมาดีฮะ เราจะไม่ทำแบบนั้น
นิ่งไว้โยม ยืนนนนน... ผมคิดไว้ในใจแบบนั้น แต่คนรุ่นน้องที่ตัวสูงกว่าผมกลับดูอารมณ์รุนแรงขึ้น สามารถเดาได้จากแรงบีบมือผมเลย ผมค่อยๆเงยหน้ามองดวงตาสีฟ้าคู่ที่เคยสวย ตอนนี้มันกลับจะกลายเป็นสีแดงเลือดอยู่แล้ว
ผมไม่อยากให้มีการนองเลือดแถวนี้ เลยจูงไอ้กล้าออกมาจากจุดนั้นแบบด่วนๆ-_-
.
.
พอหลุดออกมาจากตรงนั้น ไอ้กล้าก็ยังคงทำหน้าโกรธอยู่ จะโกรธไรนักหนาวะ
ทางกลับมันก็ทางเดียวกับผม ไอ้แก็งวินมอไซต์นี่มันก็น่าจะเคยเจอมาแล้ว..(ยกเว้นเมื่อวานที่กลับกับมันแล้วไม่เจอ)
ไอ้กล้าหยุดเดินลงกะทันหัน ทำให้ผมต้องหันไปมอง
“เป็นไร?” ผมถามออกไป
“หึงวะพี่..” ไอ้กล้าขมวดคิ้วพูดออกมา ไม่ได้หน้าตายิ้มกวนตีนเหมือนเดิม...แต่มันคือสีหน้าที่งอนกูอย่างเห็นได้ชัด
“หึงไร?”
“ก็ไอ้ปากหมาพวกนั้นอ่ะ!” มันพูดจบก็หันไปยู่ปากใส่เจ้าพวกนั้น แต่มันไม่เห็นหรอกเพราะเราเดินมาไกลมากแล้ว
“มันพูดแซวของมันบ่อยอยู่แล้ว ไปสนอะไรมัน?” ผมเลิกคิ้วถาม
“ก็มัน..อ๊าก ก็ผมไม่ชอบนี่นา-3-”
“แล้วจะให้กูทำไง?? ไปตัดปากมันออกหรอ??”
“ได้ก็ดี..”
“จะบ้าหรอออ!!!!!”
ผมพูดด่ามันไปก็เดินต่อ โดยไม่สนว่าคนข้างหลังจะเดินตามผมมาหรือไม่..แต่ก็อย่างที่ผมคาดไว้ เขาเดินแซงผมไปแล้วจับมือผมอีกรอบ ให้ตายเถอะ!
สุดท้ายก็มาถึงหน้าคอนโดผม..นึกว่าจะเกิดเรื่องระหว่างทางที่ผมเดินกับมันซะแล้ว
ก็ดูมันดิ ใครเดินผ่านแล้วทักผม แม่งก็ชอบส่งสายตาอาฆาตไปหาอีกฝ่ายจนคนทักแม่งหนีผมไปแล้วT^T
“พี่ยืนนน” ไอ้กล้าดึงแขนผมมากอดไว้ก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในตัวคอนโด
“อะไร?”
“ขอไลน์หน่อยดิพี่” ผมใช้เวลาคิดคำนวณสักพักก่อนที่จะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้ไอ้กล้า
“ขอเบอร์ด้วยนะพี่ เฟสบุ๊คกับไอจีด้วยย^^”
“จะเอาอะไรก็เอาไปเหอะ-__-” ผมที่อยากรีบๆขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนก็เลยบอกซักๆไปแบบนั้น
ไอ้กล้าเอามือถือผมไปดูแอปทุกอย่างเกินเลยจากสิ่งที่มันขอ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพื่อนผมมันชอบเล่นโทรศัพท์ผมโดยไม่ได้ขอก่อนเป็นประจำ ผมก็เลยไม่ไดเก็บความลับอะไรไว้ในมือถือ ใครอยากเอาไปทำอะไรก็เรื่องของแม่งเถอะ-___-
แต่แล้วกล้าก็ต้องชะงักไปกับรูปถ่ายในมือถือของผมทั้งหมด..เพราะส่วนใหญ่มันมีแต่รูปไอ้เอ็ม..
ผมยังไม่ได้เข้าไปลบรูปพวกนั้นทิ้งเลย ก็พอเลิกกับเอ็ม กล้ามันก็โผล่มา ผมเลยลืมเรื่องเอ็มซะสนิท
ไอกล้าหันมามองผมก่อนที่จะขออนุญาต..
“ขอลบรูปพวกนี้ได้มั้ยพี่”
“...ลบไปสิ..” ผมพูดแค่นั้นแล้วก็หันหน้าหนี..กล้าหันกลับไปลบรูปทั้งหมดจนไม่เหลือคนที่ชื่อเอ็มอยู่เลยในคลังภาพ..
อาจจะมีไอ้กล้าอยู่ด้วยตอนนี้..แต่ผมก็ยังลืมเอ็มไม่ได้หรอกนะ..
ฟึ่บ! แล้วผมก็ต้องกลับมายืนหันหน้ามาที่เดิม เมือไอ้กล้ากระชากผมไปกอดคอแล้วหยิบมือถือผมมาถ่ายรูปแบบรัวๆ
เป็นรูปเดียวที่มีอยู่ซ้ำๆทั้งหมด 72 ช็อต!! มึงถ่ายเปลืองเมมโมรี่กล้องกูมาก!
แต่เมื่อกี้ผมทำต้องทำหน้าเหวอออกไปแน่ๆ น่าเกลียดดดดดแน่! เดี๋ยวค่อยไปลบที่หลังละกัน
ไอ้กล้าหันมากระซิบกับผมก่อนที่จะกดถ่ายรูปสุดท้าย..
“ขอนะพี่ยืน..” ไอ้กล้าพูดจบก็ดึงผมเข้าไปใกล้ขึ้นและหันหน้าเอาจมูกโด่งของมันมาชนกับแก้มของผม...
สติของผมหลุดหายไปตั้งแต่วินาทีนั้น..ผมไม่รู้ว่าไอ้กล้ากดถ่ายไปตอนไหน แต่รูปมันหอมแก้มผมยังคงประดับอยู่ในกล้องผม
ไอ้กล้าเอามือออกจากตัวผม เพราะกลัวผมไม่ถนัดหรือรำคาญ แต่คือตอนนี้ผมไม่รู้สึกอะไรเลย..สติกูเตลิดไปแล้ว!!!
ไอ้กล้าเอามือถือผมส่งรูปทั้งหมด 73 รูปทั้งหมดลงในไลน์มันและจัดการทำอะไรบางอย่างต่อ
สักพักมันก็หันกลับมายิ้มแล้วยื่นมือถือสองเครื่องให้ผมดู ซึ่งมีภาพหน้าจอล็อกเครื่องเป็นอีรูปที่ 73 ซึ่งโคตรน่าอายทั้งสองเครื่อง มันเปลี่ยนรูปล็อคโดเรม่อนกูเป็นรูปที่น่าอายที่สุดในชีวิตง่า! แต่น่าแปลกที่ผมไม่ได้โวยวายใส่หรือโกรธอะไรมันเลย..
ผมแค่..ร้อนที่หน้า..สัมผัสนั้นยังคงติดอยู่ที่แก้มของผม จนผมเริ่มจะบ้า!!!
“พี่ยืนห้ามเปลี่ยนนะ ใช้รูปนี่คู่กัน^^” มันจับมือผมขึ้นและยัดโทรศัพท์ของผมลงในกำมือน้อยๆที่เจ้าของมือแม่งไม่มีสติแล้ว
“ทำไม...” นั้นเป็นประโยคแรกที่ผมพอจะมีสติพูดแกมาได้
“ก็..ผมรู้ว่าพี่ยังลืมแฟนเก่าไม่ได้..ผมอาจจะไม่ดีเท่าแฟนเก่าพี่..แต่ผมจะปกป้องและอยู่ข้างๆพี่นะพี่ยืน..”
มันก้มหน้าลงจูบที่มือนิ่มๆ ก่อนจะยิ้มแล้วเดินหันหลังออกไปจากบริเวณคอนโด โดยไม่ลืมที่จะโบกมือบ๊ายบายผมก่อน
ผมร้อน..ร้อนจนขยับตัวไม่ได้แล้วเว้ยยยยย!!!!!! ไอ้เด็กบ้า!!!!!!
//จบแล้วจ้า555 เราเชื่อว่าคนอ่านทุกคนฟินตอนจบ คือ ถามว่าไรท์เตอร์ลำเอียงรักไอ้คู่ล่างสุด!
คือ ไรท์ปล่าววน้า555 แค่อีสองคู่ข้างบนอ่ะมันเชื่อมโยงกันในเรื่องเครียดๆ แต่อีคู่กล่ายืนอ่ะ มันไม่มีปัญหาอะไรตอนนี้ไง
เพราะไอ้เอ็มแฟนเก่าพี่ยืนยังไม่มา555 พอเอ็มมามหาลัยปุ๊ปมีประเด็นแน่คะ ไม่ต้องห่วง
ส่วนตอนหน้าเอาใครเรื่องนี้ไรท์ไม่ถามแล้วดีกว่า55 เพราะมีความเห็นไม่ตรงกันแล้วลำบากอ่ะ
คือไรท์งงมากเลยตอนแรก มีสามเม้นบอก ออยคิว เอกเบส กล้ายืน เอิ่ม..ควรทำเยี่ยงไรดี โหวตเท่ากัน
แล้วมีอีกเม้นหนึ่งมาต่อเอา กล้ายืน โอเค เอากล้ายืน.. แล้วตอนหลังมีอีกสองเม้นมาบอกเอา ออยคิว!!!
เอิ่ม...โอเค!!! 3 Attack ไปเลยยยย!!! ซึ่งอีสามแอ็คแท็คเนี่ย เวลาแต่งมันจะวุ่นวายและใช้เวลาเยอะมากคะ
ก็เลย...ขอตามใจไรท์แล้วกันนะคะ ว่าอยากเอาตอนหน้าเป็นของใครรรร โอเคนะคะ เข้าใจกันช่ะมะ?? อิอิ
วันไหนอยากกวนตีน ก็แต่งกล้ายืน วันไหนอยากหวานๆก็เอกเบส วันไหนอารมณ์อยากจะบังคับใครสักคนก็ออยคิว(55)
ไปแล้วจ้ะ บายยย อย่าลืมเม้น ติดตาม บลาๆๆ นะจ้า~~
ความคิดเห็น