คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : 3 Attack
3 Attack
-ในห้องสี่เหลี่ยมของชายผมสีน้ำตาล-
มีเสียงโวยวายมากมายดังขึ้นในห้องนั้น โดยไม่มีใครสนใจเลยว่าข้างห้องจะเอาปืนมายิงอยู่แล้ว
“ไอ้กล้า!!! ทางซ้าย มึงอ่ะ! อ๊ากก!! โดนกูแล้วววว เบสกูขอยาๆๆๆ!” >>เอก
“ยากูหมดวะ! เฮ้ย! คิวววตรงนู้นนน สิบสองนาฬิกา!!”>>เบส
“พี่เอกๆๆผมมียาๆๆ มาเอาดิ! เฮ้ยย อย่าเปิดประตูดิพี่! ซอมบี้เข้ามาแล้วเนี่ยยย!!”>>ยืน
“เดี๋ยวกูไปปิดประตูให้!! อ๊ากกก! หนูไม่สู้คนน!! สัสนิ! บอกว่าไม่สู้คนไง!!”>>ออย
“พี่ออยย มันกัดผมมม!! เลือดเหลือน้อยแล้วอ่ะ!”>>อิ๊กคิว
“คิว! มึงมานี่ เดี๋ยวกูพันแผลให้!! เห้ยยย เข้ามาแล้วอย่าลืมปิดประตูกันนน!!!” >>กล้า
เมื่อประตูบานสุดท้ายในเกมถูกปิดลง ก็ขึ้นมาว่ามิชชั่นนี่ผ่านแล้ว โดยใช้เวลาถึงห้านาทีกันเลยทีเดียว
ซึ่งเวลานี่ก็คงพอสำหรับแฟนคลับแล้ว ทีนีก็บอกลาคลิป
“เราก็จบก็ไปแล้วนะครับ กับเกม%@(!@*_# นะครับ เจอกันพาร์ทหน้าครับบบ เจอปืนนน” >>เอก
“ไปแล้ว บายย” >>เบส
“บายยยย” >>ยืน
“บายยย รักนะจุ๊บๆ” >>กล้า
“สวัสดีครับผมมม” >>อิ๊กคิว
“บัยส์!” >>ออย
หลังจากที่ปิดการอัดคลิปเรียบร้อย เสียงถอนหายใจอย่างสุดเหนื่อยของทุกคนก็ดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน
พี่ใหญ่สุดในวงลุกขึ้นและกดตัดต่อคลิปอย่างรวดเร็ว เพียงไม่กี่นาทีก็อัพลงยูทูปเรียบร้อย
ยอดคนดูตอนนี่ขึ้นเป็น 301+ ทันทีเมื่ออัพลง มันแสดงให้เห็นถึงความเป็นที่นิยมของคนที่นั่งอยู่ที่นี่มาก
โดยเฉพาะ...คนที่ไม่ได้เข้าวงการอย่างออยกลับเข้ามาเล่นด้วย..ออยจะเป็นแคสเตอร์ต่อหรือครั้งนี่เป็นครั้งสุดท้าย
ก็คงต้องขึ้นอยู่กับตัวเขาเอง..และแฟนของเขาด้วย:)
“เอ่อ พี่เอกครับ หาเกมมาเล่นต่อดีมั้ยครับ ยังไม่อยากกลับบ้านน” กล้าพูดแล้วเอาหัวไปพิงไหล่ของคนผมม่วง
“แต่มองหน้าจอบ่อยๆมันก็ไม่ดีนะ” เอกพูดแล้วก็ยิ้ม
“พี่พูดเหมือนพวกเราไม่เคยนั่งหน้าอมเกินสองชม.อย่างงั้นแหละ-3-” กล้าพูดต่อ
“นั้นแหละ เด็กเลว!” ยืนดีดมะกอกคนที่นั่งพิงไหล่ตัวเองไปหนึ่งทีด้วยความหมั่นไส้
“อ๊ากกก เจ็บนะพี่ยืนอ่า!” กล้าโวยวาย แต่ก็ยังนั่งพิงแบบนั้นต่อไป
แล้วห้องก็ตกสู่ความเงียบ...
.
.
.
.
“เล่นเกมพระราชาดีมั้ย?” พี่ใหญ่สุดในวงเสนอขึ้นมา
และทุกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยกับเกมนี้...เพราะเกมนี่เป็นเกมที่แลดูโฉด5555 สั่งใครทำอะไรก็ได้
โดยในเกมพระราชาที่พวกเขาเล่นกันบ่อยๆมีกติกาคือ
ให้คนเล่นทั้งหกคนเนี่ย จับฉลากว่าได้ฉลากธรรมดาหรือสเปเชี่ยล คนที่จับได้ฉลากพิเศษจะได้เป็นพระราชา
แล้วสามารถสั่งคนนู่นคนนี่ทำอะไรก็ได้ ง่ายใช่มั้ยละ อิอิ
เอกลุกขึ้นเดินไปหยิบตะเกียบในตู้มาหกแท่ง โดยมีแท่งหนึ่งที่มีสก็อตเทปสีแดงแปะไว้
ทุกคนที่เห็นก็พอกันเดาได้เลยว่า เอกต้องเล่นเกมนี่บ่อยแน่ มีเตรียมไว้ซะขนาดนี่-_-
เอกเอาตะเกียบใส่ลงในกระป๋องอะไรสักอย่างแล้วเขย่า เหมือนเสี่ยงเซียมซีในวัดอะไรยังงั้น
แต่ละคนหยิบไปและคนที่ได้ก็คือ........ออย!
ออยชูตะเกียบที่มีสีแดงขึ้นให้ทุกคนเห็น ทุกคนนั่งนิ่งและรอคำสั่งของคนผมสีทอง
“งั้น..ไอ้เอก!” คนผมน้ำตาลที่กำลังนั่งกอดคนผมสีชมพูอยู่สะดุ้งจนเบสตกใจไปด้วย
“กู?”
“เอ่อ มึงต้องง...บอกรักเบส”
“หา!!” อันนี่ไม่ใช่เสียงเอก แต่เป็นเสียงของคนที่ยังถูกกอดอยู่
“กูกลัวเบสเขินอ่ะ555” เอกพูดเบาๆ แต่ทำให้คนผมสีชมพูหน้าแดงขึ้นมาก
“โห ถ้าเบสมันไม่ได้คิดไรกับมึง มันก็ไม่หน้าแดงหรอกม้างงง~” ออยพูดล้อเลียนคนผมชมพูที่ตอนนี่หน้าแดงจนใครๆในห้องก็รู้สึกได้
“เอกรักเบสนะ...” เอกก้มหน้าลงกระซิบข้างหูของคนที่อยู่ภายในอ้อมกอด คนผมสีชมพูพยายามเอียงคอหลบ
แต่เสียงของคนที่กอดเขาอยู่ก็ยังคงก้องอยู่ในหู
.
.
.
“ก็แค่นั้นแหละ จับต่ออออ” ออยพูดตัดพ้อไปเพื่อไม่ให้นี่เงียบอีกครั้ง
การเขย่าในครั้งนี้ คนที่จับได้ก็คือ......ยืน
ยืนมองดูไม้ที่จำได้อย่างดีใจ แล้วหันไปมองคนรอบๆในวง เขาจะสั่งใครดีน้า~
“พี่ออยๆๆ” ยืนเรียกคนที่ได้เป็นพระราชาเมื่อตะกี้ ที่กำลังจะโดนคำสั่งจากยืน
“ว่า”
“จูบไอ้คิวให้ผมดูหน่อยดิ”
“สัส!! ไอ้ยืน ไอ้โรคจิต ไอ้..อุฟ!!” ยังไม่ทันที่คนตัวเล็กจะโวยวายจนจบ คนผมสีทองก็ดึงหน้าเด็กผมน้ำเงินมาจูบปิดปาก
จูบเพียงแค่ไม่กี่นาที ออยก็ผละออก เพราะไม่อยากจะทำอะไรเกินเลยไปมากกว่าที่ยืนสั่งให้ทำ คนเยอะแยะอ่าเนอะ
เดี๋ยวพี่ออยนางไปต่อที่บ้าน555 ออยมองไปยังเด็กผมสีน้ำเงินที่หน้าแดงไม่ต่างจากเบส
เด็กน้อยดันหัวคนตรงหน้าให้ห่างจากตัวเองหน่อย เพราะตอนนี่เขากลัวเหลือเกินว่าจะโดนอะไรอีกTT
ส่วนคนที่ออกคำสั่งทำหน้าอึ้งตะลึงไป เพราะไม่คิดว่าไอ้พี่บ้านี่จะกล้าจูบกับคิวต่อหน้าทุกคนจริงๆ
ก็นะ พี่เขาขอมา พี่เขาก็คงกล้าทำแหละ...ยืนคิดแบบนั้นก่อนจะนั่งนิ่งๆตามเดิม
“เอิ่ม...มาๆเล่นต่อๆๆๆ” เอกมองนิ่งๆแล้วก็เขย่ากระป๋องต่อ
และคนที่จับได้ในครั้งนี่ก็คือ.......เอก..
“เฮียเอีกแก้แค้นให้ผมที~” อิ๊กคิวพูดอ้อนวอนให้คนที่ได้เป็นพระราชาสงสารเขาบ้างที่โดนแกล้งเมื่อกี้
แต่จริงๆถึงคิวไม่ขอ เขาก็จะสั่งแกล้งไอ้ยืนมันอยู่ เพราะความมั่นไส้ พี่เอกรักน้อง:)
“ไอ้กล้า” คนผมสีเขียวอ่อนที่นั่งพิงไหล่มิสเตอร์ยืน ลุกขึ้นมานั่งฟังคุณพี่เอกดีๆ
“ครับ?”
“หอมแก้มไอ้ยืนมัน”
“พี่เอก!!!” คนผมสีม่วงโวยวายและมองไปที่คนผมสีน้ำตาลที่กำลังยิ้มให้น้องอย่างพี่ที่แสนดี?
แต่ถ้าให้เอกเลือกด้วยสัตย์จริงเขาคงไม่เลือกแบบนั้นหรอก เพราะเขาจะอิจฉาไอ้คู่นี้ซะมากกว่า
แต่ช่วยไม่ได้ น้องมันขอมา..พี่เอกก็จัดให้:)
กล้ากอดคอแล้วดึงยืนเข้ามาใกล้มาคืนเรื่อยๆก่อนที่จะเอาริมฝีปากแตะกับแก้มนุ่มๆคนในอ้อมแขน
สักพักกล้าก็ผละออกและหันมายิ้มให้พวกพี่ๆ
ออยหันไปมองที่นาฬิกาก่อนจะลุกขึ้นและดึงคนตัวเล็กให้ลุกขึ้นตามอย่างงงๆ
“เอ่อ กูกับคิวกลับก่อนนะ”
“พี่ออยอ่า คิวอยากเล่นต่ออ ยังไม่ได้เป็นพระราชาเลยยย”
“นี่เที่ยงคืนแล้ว วันอื่นนะ:)”
พอออยพูดเวลาในตอนนี่ กล้าก็มองตามไปที่นาฬิกาทันทีแล้วหันมามองหน้าพี่ยืนที่ดูง่วงๆ
“พี่ยืน งั้นเรากลับเลยเนอะ”
“อื้อ..ฮ้าววว”
.
.
.
.
.
.
Oil:
อิ๊กคิวเดินขึ้นมาบนรถคันเดิมที่ผมขับมา อ่า ไม่คิดเลยนะว่าวันนี่จะต้องกลับมาแคสเกมตามเดิม
อารมณ์ในการเล่นก็ยังเหมือนเดิมอ่านะ แต่..ตัดสินใจไปแล้วนี่ว่าจะไม่ทำต่อ..
ผมเอียงตัวไปรัดเข็มขัดให้เด็กคนที่กำลังนั่งกึ่งหลับอยู่ที่เบาะข้างๆผม
ผมรัดเข็มขัดให้คนตัวเล็กเสร็จก็เงยหน้าขึ้น...เด็กน้อยกำลังหลับ..
อ่า ตอนนอนนี่โคตรน่ารักเลยครับ ยังกับเทวดาลงมาเกิด เอ๊ะ..หรือนางฟ้า?
ผมค่อยๆขยับหน้าให้เคลื่อนที่เข้าไปใกล้ริมฝีปากของเด็กน้อย แต่..
ตือดึ้ง!
เพล้ง!
ไม่ต้องตกใจครับ..ไม่ได้เสียงอะไรบนรถผมแตก เสียงเส้นประสาทผมนี่แหละแตก!!
ไอ้พวกนี่ชอบขัดจังหวะเวลาเข้าด้ายเข้าเข็ม ผมเขยิบมานั่งที่นั่งคนขับดีๆก่อนจะเปิดดูข้อความในแอปไลน์
Mr.Yearn :จูบมันพอใจมั้ยพี่?
Oil:สุดยอด:) เดี๋ยวให้ตังค์ไปกินหนม555
Mr.yearn:ขอบคุณก๊าบบบ5555
ครับ คือ ผมจะมาบอกว่าไอ้เรื่องพระราชาวันนี่เนี่ยมัน..
ตือดึ้ง!
ให้กูอธิบายให้จบก่อนได้มั้ย!!!
HRK:เบสหน้าแดงมากๆเลยมึง กูขรรม555
Oil:เพราะกูนะเนี่ยยยยย
HRK:คร้าบบ พ่อคนเก่งงง ขอบคุณมากกก
โอเค มาพูดเรื่องเกมที่ผมกับคนอื่นๆเล่นไปเมื่อกี้นะครับ
คุณสงสัยกันมั้ยว่าทำไมพวกเราถึงจับได้พระราชากัน:)
ง่ายๆเลยครับ...มีโพยบอกไว้ที่ตะเกียบ555 คือ ที่หัวของตะเกียบเนี่ยทุกอันจะโล่งๆใช่ป่ะ
แต่ไม้ที่มันจะมีสกอตเทปสีแดงอ่ะ มันจะมีรอยข่วนเล็กๆไว้ เพราะงั้นคนที่ถูกลิขิตมาให้เป็นพระราชาในคืนนี่ก็รู้ๆกันอยู่
และเราติดสินบนกันนิดหน่อยก่อนเล่นเกมนี่ครับ มีช่วงหนึ่งที่ผม ไอ้เอก ไอ้ยืน นั่งซุมหัวกันเพื่อทำอะไรบางอย่างครับ
คือ ผมเนี่ยให้เงินไอ้ยืนไป..ยี่สิบบาทเพื่อให้มันอวยผมกับคิว55 ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะให้ผมจูบกับคิว
ส่วนไอ้เอก..มันให้ภาพหลุดอิ๊กคิวตอน....(ไรท์ไม่อยากจะพูดเลยคะว่ามันเป็นรูปพี่คิวตอนกำลังจะอาบน้ำ..ไม่อยากบอกจริงๆ!!)ให้ผม55 แหม รูปหลุดคิวเลยนะเว้ยยย!! ใครก็ยอมแลกทั้งนั้น5555
ผมก็เลยอวยคู่มันกับเบสไป ซึ่งได้ผลตอบรับออกมาดี
ส่วนไอ้ยืน...ผมบอกเลยว่ามันน่ารักมากๆ! ผมพอจะเข้าใจเลยว่าไอ้กล้ามันหลงอะไรไอ้เด็กผมม่วงนี่นักหนา
คือ มันพูดเขินๆเลยครับว่า..มันอยากให้เอกอวยคู่มันกับกล้า...คือ อึ้งดิ เป็นเคะที่กูไม่เคยพบเคยเจอ55
และไอ้เอกก็ไม่เก็บค่าอะไรจากมันด้วยนะ เพราะเอกมันได้ความน่ารักของไอ้ยืนไปเต็มๆ
ส่วนตอนที่มันโวยวายนั้น..แอคติ้งครับ
เอาละ ผมควรจะออกรถไปได้แล้ว.....แต่ก่อนอื่น..
ฟอด
“งื้ออ~”
ผมหอมคนตัวเล็ดไปฟอดใหญ่ ทำเอาเด็กน้อยส่งเสียงรำคาญนิดหน่อย
555 แกล้งเด็กแม่งสนุก:)
.
.
.
.
พอถึงสถานที่เดิม ผมก็อุ้มอิ๊กคิวลงจากรถ(ผมรู้ว่าคิวต้องให้ผมอุ้ม)
และพาขึ้นไปบนห้องของตัวเอง
“พี่ออย...” ผมอุ้มคิวอยู่บนลิฟท์ดีๆ จู่ๆคนตัวเล็กก็เริ่มดิ้นและเรียกผมเบาๆอย่างงัวเงีย
“ไม่หลับต่อหรอครับ:)” ผมค่อยๆก้มลงไปจูบเบาๆที่หน้าผากของคนตัวเล็ก
“งื้อ..” อิ๊กคิวเริ่มดิ้นแรงขึ้น จนผมต้องวางเขาลง
“นี่..พี่ออย” อิ๊กคิวที่ยืนอยู่ข้างๆผม สะกิดผมอีกรอบ
“ครับ?”
“ข..ขอ..” คนตัวเล็กก้มหน้าและกำเสื้อตัวเองแน่น เห็นได้ชัดเลยว่ากำลังเขินอยู่
“หืม?”
“จ..จูบ ขอจูบ...” คนตัวเล็กพูดอำอึ้งอยู่แบบนั้นจนสุดท้ายก็หันหน้าไปอีกฝั่งหนึ่ง
ไม่รู้จะเขินอะไรหนักนา กะอีแค่จูบเนี่ย-_- แต่ผมชอบ น่ารักดี:)
ผมดึงคางน้องให้หันกลับมาและรีบเอาริมฝีปากไปประกบกับปากของคนตัวเล็กทันที
อิ๊กคิวดิ้นอีกตามเคย แต่สุดท้ายก็ยอมจูบต่อ ผมผลักตัวน้องให้หลังน้องติดกำแพงลิฟท์แล้วเอาลิ้นสอดเข้าไปในปากเล็กๆของคนตรงหน้า อิ๊กคิวเริ่มเอามือมาคล้องคอผมและปล่อยอารมณ์ไปตามสัญชาตญาณ
ผมเอาลิ้นไปเลียที่ริมฝีปากบนและล่างของคนตัวเล็กก่อนจะเอาไปนัวเนียกับลิ้นของอีกฝ่าย
แต่...ไม่ทันไรลิฟท์ก็เปิดออก ผมจึงต้องผละออกจากปากหวานๆนั้นแล้วดึงมือคนตัวเล็กออกจากลิฟท์
คนตัวเล็กยังคงหน้าแดงและมีอารมณ์ที่ค้างคาไม่ต่างจากผม....ผมว่าคืนนี่แม่งไม่น่าจะได้นอนวะ
.
.
.
อย่าหวังNcนะคะ เพราะมันไม่มีจ้า555 แต่งไม่เป็นอ่ะ จริงๆนะ จริงๆ! //เดี๋ยวว่างๆอาจจะเมาแต่ง
.
.
.
Mike:
ผมไมค์นะครับบ เป็นยามเวรดึกให้คุณออยไงครับ
ตอนนี่ผมกำลังนั่งอยาในห้องสี่เหลี่ยม ที่มีพัดลงหนึ่งตัว จอภาพฉายกล้องวงจรปิด และประตูสองบานใหญ่
ถามว่า..ผมอยู่คนเดียว...สองคนครับ อยู่กับไอ้บ้าแต่งคอสเพลย์เนี่ย!!!
ผมหมายถึงไอ้เฟรดดี้อ่ะนะ ก็คุณดูดิ ไอ้หมอนี่เอาแต่ใส่ชุดหมีทุกครั้งที่มาเจอผม ไม่มีอะไรจะใส่รึไง
แต่...พอผมลองที่จะถอดหูหรือเครื่องแบบมันออก...เหมือนมันมีอะไรยึดติดไว้..ยังกับตุ๊กตาแนะ..
ที่จริงวันแรกๆผก็สงสัยอ่านะ ว่ามันเข้ามาที่นี่ได้ไง เพราะผมมั่นใจว่าทุกครั้งผมล็อกประตูไว้
แต่ก็เหมือนชินไปแล้ว ผมก็เลยสนิทกับเฟรดดี้มากขึ้น
“ไมค์...” เฟรดดี้ที่นั่งอยู่บนโต๊ะของผมพูดขึ้นมา ผมละสายตาจากกล้องไปมองที่มัน
“ว่า”
“นายรู้จักคนที่เขาเคยเป็นยามก่อนหน้านายรึเปล่า”
“อืม..ก็บางคนอ่านะ”
“ฉันอยากเห็นหน้า..คนคนหนึ่งนะ” เฟรดดี้ทำเสียงหงอย ผมเลยต้องปิดการฉายภาพกล้องวงจรปิดไปก่อน
และเปิดไปที่เว็บไซต์ประวัติของยามที่นี่
มียามทั้งหมดสี่สิบสองคนขึ้นมาบนหน้าจอ เฟรดดี้เลื่อนสายตามองไปที่ทุกคนในภาพ
แต่แล้วเฟรดก็ต้องชะงักและหยุดสายตาไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง ผู้ชายคนนี่เป็นเลิกยามเมื่อเร็วๆนี่เอง..ห้าเดือนก่อน
ดูเหมือนว่าคนคนนี้คุณออยจะไล่ไม่ให้เขาเป็นยาม แต่ไปทำหน้าที่อื่นแทน..เพราะยามคนนี่..ฆ่าคนยังงั้นหรอ!!!
รู้สึกว่าเมื่อสองสามวันก่อนไอ้บ้านี่จะข่มขืนเด็กอีก...เดี๋ยวนะ..ชื่อเด็กที่ว่า..อิ๊กคิว!!!
ก็ไม่แปลดหรอกที่จะโดนไล่ออกจากที่นี่ แถมออหไปด้วยสภาพนิ้วไม่ครบอีกซะด้วย เป็นผมนี่เอาถึงตายเลย!
แต่ก่อนที่ผมจะอารมณ์ขึ้นเพราะไอ้ยามที่มีผมสีม่วงอ่อนๆคนนี่...ผมก็ต้องหันไปมองอีกคน..เฟรดร้องไห้..
“เห้ย! เฟรด นายเป็นอะไรของนาย?”
“ฮึก..ฉันบอกนายไม่ได้..ฮึก..นายต้องไม่เชื่อฉันแน่..”
“เอ้า! นายเล่ามาดิเฟรด ว่าเรื่องของนายเป็นอะไร”
“ความจริง.....”
“...”
“ฉันชอบนายอ่ะ:)”
.
.
.
“ไอ้บ้า!! แล้วนี่แกหายร้องไห้ตั้งแต่เมื่อไรฟร่ะ!!!”
ผมโวยวายออกไป อะไรวะ! เมื่อกี้แม่งหงอยดูน่าสงสาร ทำไมแม่งมาร่าเริงอะไรของมัน!!!
คนตรงหน้ายิ้มให้ผมแล้วกระโดดกอดผมจนตัวผมแทบจะถไลตกจากเก้าอี้
“ไอ้บ้า!!!”
“5555 โอ๊ะ เที่ยงคืนแล้ว ฉันต้องไปแหละ พรุ่งนี้เจอกัน:)”
เฟรดลุกขึ้นออกจากตัวผมแล้วก็เดินไปที่ประตูทันที แต่ถูกผมตะโกนขัดไว้ซะก่อน
“เฟรดดี้!”
“ครับ?”
“ทำไม...นายต้องไปตอนเที่ยงคืนทุกครั้งเลย...”
“...”
“...”
“ก็ฉันบอกแล้วว่าฉันชอบนาย:)”
“ไอ้บ้า! ไม่เกี่ยวกันเลย จะไปไหนก็ไปเลยไป!!!”
เฟรดดี้หัวเราะร่าก่อนจะเดินออกไปจากห้อง เมื่อกี้มันร้องจริงๆแน่รึเปล่าเนี่ย!
แต่ผมเชื่อนะ...ว่าต้องเกิดอะไรขึ้นกับเฟรดจริงๆ ไม่งั้นเขาคงไม่ปิดบังผมไว้หรอก ตอนนี่อาจจะยังมุถึงเวลาที่ควรบอกละมั้ง
ผมจะรอละกันนะ...
//กลับมาแล้วจ้า ขอโทษที่หายไปนานนะคะ...เป็นครั้งแรกที่ดองนานขนาดนี่55555
อาทิตย์หนึ่งได้ป่ะ? 5555 เอาตอนนี่ไปฟินกันอ่าเนอะ ตอนหน้าเป็นตอนปกติของกล้ายืนน้า
และไรท์เชื่ออีกอย่างหนึ่งเลยว่าทุกคนหวังอยู่แน่ๆ....Nc เป็นไรท์อ่านของชาวบ้านเขา ไรท์ก็หวังแหละ
แต่ไรท์แต่งไม่เป็นนน55555 ขอโทษละกันนะ แต่ถ้าลองมั่วๆนี่จะอ่านกันมั้ยอ่ะ
คือ ถ้าเราแต่งNc ครั้งแรกแล้วทุกคนชอบจริงๆจะให้แอดไลน์มา(ครั้งที่แล้วไลน์เป็นไรไม่รู้-*-)
หรือไม่ก็ทักเฟส(แต่ส่วนตัวไม่อยากให้เฟสเลยอ่ะ เพราะหลายๆเรื่อง) เดี๋ยวค่อยว่ากันอีกทีละเนอะ
บายยยยยยย อย่าลืมเม้นนะค่า(ไรท์ดีใจนะที่มีนักอ่านเงาอยู่ในเรื่องไรท์ด้วย55 แสดงตัวออกมาได้นะ เราไม่กัด อิอิ)
ความคิดเห็น