คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : Ikkiw
กราบขอโทษคนอ่านที่รออ่านสามคู่นะคร้าT0T
เพราะลืมอะไรไปบางอย่างในตอนของออยคิว...
ตอนหน้าๆๆๆ สัญญาๆๆ555
ทางด้านนายหัวน้ำเงิน
เด็กน้อยผิวขาวเนียนกำลังหลับอยู่ที่ห้องพักส่วนตัวของหัวหน้ามาเฟียผู้ยิ่งใหญ่
อิ๊กคิวค่อยๆลืมตาขึ้นช้าด้วยความงัวเงียเพราะถูกปลุกโดยเสียงไลน์จะโทรศัพท์มือถือของเขาที่ดังไม่หยุดหย่อน
เด็กน้อยคว้ามันมาเปิดดูก่อนจะพบว่ารุ่นพี่ใหญ่ในวงการพิมพ์มาหาเข้าตั้งแต่สองชั่วโมงที่แล้ว!!!
Heart rocker:คิว วันนี่แคสเกมนะ
Heart rocker:แคสกับพี่ เบส ไอ้ยืน ไอ้กล้า
Heart rocker:ไอ้คิว!!!
และอีกข้อความสรรพนามคำหยาบมากมายที่เด็กคนนี่ต้องปวดหัวกันเลยทีเดียว..พี่เอกแม่ง...
อิ๊กคิวจึงรีบพิมพ์ข้อความอือๆออๆไปตามที่พี่เขาต้องการ พี่เขามาชวนทั้งที ไม่เล่นก็ไม่ใช่สิเนอะ-_-
ร่างบางลุกออกจากเตียงและเดินออกไปด้านนอก ที่มีทางให้เขาไปต่อเยอะเหลือก่อน..
แต่ก็มีห้องหนึ่งที่คิวจำได้แม่นมาก..ห้องทำงานพี่ออย....
อิ๊กคิวเดินเลี้ยวไปนิดหน่อยก็ถึงห้องของชายหนุ่มผมทอง แต่..เจ้าตัวกลับหลับอยู่ท่ามกลางแฟ้มมากมาย...
อิ๊กคิวเห็นก็ยิ้มออกมาหน่อยและเดินไปใกล้ๆคนตรงหน้ามากขึ้นและเขาก็คิดอะไรบางอย่างได้...
เป็นบางอย่างที่เขาน่าจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ....Lawbreaker อิ๊กคิวยังไม่สามารถพิสูจน์ได้..ว่าคนตรงหน้าคือคนที่เขาแอบชอบมาตลอดรึเปล่า...เพราะงั้นนี่คือ โอกาสของเขา....
อิ๊กคิวก้มลงไปมองใบหน้าเรียวที่ใครๆเห็นก็ต้องหลงสเน่ห์ไปเป็นแถว..โดยเฉพาะตอนหลับ..
เด็กตัวเล็กค่อยๆเอามือเกลี่ยผมสีทองออกอย่างเบามือ เขามองสำรวจไปที่ใต้ตาของคนตรงหน้าใกล้ๆ..และมันก็เป็นอย่างที่เขาคาดไว้...มีรอยสีดำจางๆหลงเหลืออยู่ที่ขอบใต้ตา..เหมือนถูกลบออกไป...มีร่องรอยเป็นรอยสามเหลี่ยม..เหมือนพี่ออยคนนั้นไม่มีผิด..อิ๊กคิวยืนอ้าปากค้างอยู่แบบนั้นก่อนจะลองสำรวจของบนโต๊ะทำงานของอีกฝ่าย
เขารู้ดีว่ามันเป็นมารยาทที่ไม่ดี แต่จะทำยังไงละ?..ก็เขาอยากพิสูจน์เรื่องนี่จริงๆ
แต่ยังไม่ทันที่จะเอามือหยิบดูนู่นดูนี่...มือใหญ่ก็คว้าข้อมือของเขาไว้ก่อน....พี่ออยตื่นแล้ว
“ทำอะไรอ่ะคิว”
“อ..เอ่อ”
“มาดูโต๊ะคนอื่นแบบนี่ได้ไงหะ?”
“เอ่อ..คิวขอโทษ..แต่ว่าพี่ออย...”
“ครับ?”
“พี่คือพี่ออยLBK จริงๆหรอ”
“....”
“....”
“เลิกไปนานแล้ว..”
“ทำไม..”
“เบื่อ...”
“แค่นั้นหรอ..แค่เหตุผลว่าเบื่อหรอ พี่ถึงหายไป!!!! พี่รู้มั้ยแฟนคลับพี่เป็นห่วงพี่ขนาดไหน..ผมเป็นห่วงพี่แทบตายนะเว้ยพี่ออย!! โทรหาก็ไม่รับสาย! สไกป์ไปก็ไม่รับ! พี่อยากหายไป พี่ก็หายไปแบบนี้เลยหรอ!!! พี่ไม่คิดมั้งออว่าคนอื่นเขาจะรู้สึกยังไงอ่ะ..ฮึก”
น้ำใสเริ่มไหลรินออกมาจากเด็กตรงหน้าออยแบบที่ไม่สามารถห้ามไว้...
คนเป็นรุ่นพี่เอง ถึงจะชอบเด็กตรงหน้ามากขนาดไหน แต่เขาก็เบื่อกับวงการเกมที่ตัวเองเป็นคนริเริ่มขึ้นเอง....
ยอมรับเลยว่าตอนนั้นที่เจ้าเด็กนี่มาคุยด้วย เขาไม่ได้รู้สึกอะไรเกินพี่น้อง..ไม่เหมือนตอนนี่..
เขาไม่อยากให้เด็กนี่ชอบเขาเพราะเห็นว่าเขาเป็นนักแคสเกม เขาเลยไม่ยอมบอกเรื่องนี่และก็ลบรอยใต้ตาออก..
“....”
“ผมเป็นห่วงพี่แทบตายอ่ะ ฮึก..พี่ไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยหรอ..ฮือ”
“ก็รู้...”
“แล้วทำไมต้องทำแบบนี่!”
“ก็อยากตัดห่างออกจากโลกโซเชียล...”
“แต่เราก็ยังเป็น...เอ่อ..พี่น้องกันได้ไม่ใช่หรอครับ..” อิ๊กคิวไม่กล้าที่จะเอ่ยคำอีกคำออกมาได้..จึงเปลี่ยนเป็นคำว่าพี่น้อง ซึ่งสร้างความหงุดหงิดให้คนตรงหน้าได้ไม่น้อยเลย..
“ถ้าคิวมองพี่เป็นแค่รุ่นพี่...พี่เสียใจวะ”
“...”
“พี่รักเรา...”
“!!”
“พี่อาจจะพึ่งมารักคิวตอนนี่..แต่พี่ก็รักคิวมากจริงๆ..พี่ขอโทษที่ทำให้เป็นห่วงละกัน แต่ต่อจากนี่เราจะกลับมาเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม....”
คนตัวสูงยิ้มอย่างอ่อนแรงและเดินออกนอกห้องจากไป ปล่อยให้คนตัวเล็กยืนตกใจ ทำอะไรไม่ถูก...
พี่ออยรักเขา..เรื่องที่เกิดขึ้นที่บ้านเขานั่นไม่ใช่การหยอกล้อ..แต่พี่เขาตั้งใจจะจีบเรายังงั้นหรอ??
แล้วถ้างั้น...ทำไมกูถึงไม่บอกออกไปบ้างวะ ฮึก..ว่ากูก็รักเขา....
แอ๊ดดดด
เสียงเปิดประตูดังขึ้น ทำให้อิ๊กคิวรีบหันหลังไปมองและหวังว่าจะเป็นพี่ออยที่กลับเข้ามา แต่...ดันกลายเป็นผู้ชายคนหนึ่งที่อายุพอๆกับผม ใส่ชุดพนักงานยามเวรดึก..
“เอ่อ ขอโทษนะครับ ผมเป็นยามคนใหม่ที่จะมาแทนคนเก่านะครับ ขอโทษนะครับที่มาสาย แหะๆ”
ผู้ชายจรงหน้าพูดออกมาอย่างเขินๆ ก่อนจะเดินเข้ามาในห้องนี่
เด็กน้อยที่ยังคงมีน้ำตาไหลออกมา รีบปาดน้ำตาทิ้งแบบลวกๆและหันไปบอกคนที่พึ่งเข้ามาใหม่
“เอ่อ..ถ้าพี่ออย..ตอนนี่ไม่อยู่นะครับ..”
“อ๋อออ ครับๆ แล้วคุณ..??”
“เราชื่อ อิ๊กคิว..”
“อิ๊กคิวหรอออ ฉันชื่อไมค์ ยินดีที่ได้รู้จัก^^” คนตรงหน้ายื่นมือมาจับมือนิ่มๆของคนที่เตี้ยพอๆกับตัวเอง
“อิ๊กคิว..นายร้องไห้?” ไมค์มองมาทางเด็กขี้แงที่ไม่ว่าจะทำยังไง..ก็ไม่สามารถซ่อนน้ำตาได้..
“อืม นิดหน่อยนะ”
“เอ่อ ปรึกษาเราก็ได้นะ”
.
.
และสุดท้ายอิ๊กคิวก็ต้องเล่าเรื่องราวของเขาทั้งหมดให้ฟังจนได้...ไมค์พยักหน้าตามเรื่องและเหตุการณ์ที่คิวเล่ามาทั้งหมด
“ถ้างั้นทำไมนายไม่บอกเขาไปว่านายรู้สึกยังไง?” ไมค์ถาม
“กลัวเขาไม่ชอบเรานิ..ก็เลยบอกไปว่า..คิดแบบพี่น้อง”
“แต่ผลลัพธ์ก็พลิกแล้วนี่ นี่เป็นโอกาสนายแล้ว บอกไปซะว่านายก็คดกับเขาแบบนั้นเหมือนกัน”
“นายคิดว่าเขาจะเชื่อหรอ? บางทีเขาอาจจะคิดว่า...เราบอกรักไปเพราะสงสารพี่เขา..”
“งั้นนายต้องทำให้พี่เขาเชื่อนายจริงๆสิJ”
“จะให้เราทำยังไง...”
“เรื่องนั้น..นายต้องใช้ความสามารถตัวเองแล้วละJ”
อิ๊กคิวงงไปกับคำพูดของไมค์ในตอนจบ..แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจลุกขึ้นออกจากห้องนี่ไป
โดยไม่เคยลืมที่จะบอกขอบคุณคนด้านหลังก่อนออกไป...
.
.
.
คนตัวเล็กใช้เวลานานพอควรในการหาคนตัวสูง จนสุดท้ายก็เจอเขาอยู่ที่ห้องประชุม
ออยกำลังนั่งเท้าคางฟังคนคนหนึ่งที่กำลังเสนออะไรบางอย่างให้เขา และแน่นอน..ออยำลังอารมณ์เสียเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นไม่นาน..ทำให้เขาไล่คนคนนั้นออกไป...อิ๊กคิวเดินเข้าไปด้านในสวนกับคนที่ถูกไล่ออกมา
คนตัวสูงที่ยังนั่งเก็บของอยู่ในห้องประชุมเห็นเด็กน้อยคนเดิมเดินเข้ามา ก็เลยรีบเดินออกไป แต่...
หมับ
คนตัวเล็กก็รีบพุ่งเข้ามากอดกั้นคนตัวสูงไม่ให้ไปไหน..ออยสะดุ้งไปเล็กหน่อยและก็กับมาทำหน้านิ่งตามเคย
“พี่ออย..”
“...”
“คิวรักพี่ออย...”
“...”
“...”
“โกหก..”
“เปล่า...คิวเปล่าโกหก”
“คิวแค่พูดเพราะสงสารพี่..”
“เปล่า..คิวรักพี่จริงๆ”
“....”
“คิวรักพี่ตั้งแต่วันแรกที่เราเริ่มคุยกันแล้ว..คิวรักพี่ก่อนที่พี่จะรักผมอีกเหอะ”
คนตัวเล็กพูดติดตลอกนิดหน่อยและเหมือนจำให้คนตัวสูงยิ้มออกมาได้...แต่ก็ไม่วายที่จะแกล้งต่อJ
“พิสูจน์สิJ”
“ง่ะ..แล้วจะให้คิวทำยังไง-3-”
“ก็....จูบดิJ”
“ห้ะ!!!”
“คิวต้องจูบพี่ก่อนนะคราวนี่J”
คนตัวเล็กเริ่มหน้าสีแดงระเรื่อเสมือนลูกเชอรี่สีแดงอมชมพูหน่อย มันยิ่งทำให้คนตรงหน้าได้ใจเข้าไปใหญ่
คราวนี่ออยเป็นคนกอดเอวรั้งคิวเอาไว้แทน ทำให้คนตัวเล็กจะหนีก็หนีไม่ได้แล้วละJ
อิ๊กคิวจำใจต้องหลับตาปี๋และเขย่งปลายขึ้นเพื่อให้ความสูงอยู่ในระดับเดียวกับคนตรงหน้า...
เด็กน้อยค่อยเอาปากแตะกับปากของอีกคน เหมือนเด็กไร้เดียงสาที่ม่เคยจูบมาก่อน ก็นะ ในชีวิตอิ๊กคิวเคยจูบกับพี่ออยแค่ครั้งเดียวนี่นา แถมครั้งนั้นพี่ออยเริ่มก่อนซะด้วย...ออยยิ้มให้กับการกระทำโง่ๆของคนตรงหน้า (ไม่ได้ด่าพี่คิวนะคะ อิอิ)
อิ๊กคิวกำลังจะถอนปากออกแต่...มีหรอที่คนเล่ห์เหลี่ยมอย่างออยจะปล่อยไปง่ายๆJ
ออยรั้งคนตัวเล็กให้จูบต่อ แต่เมื่อเห็นอิ๊กคิวขาเริ่มสั่นจากอาการเขย่งมากเกินไป ทำให้ออยต้องผลักให้คิวขึ้นไปนั่งบนโต๊ะซะ
แล้วเขาก็เป็นฝ่ายคร่อมคิวกับโต๊ะซะเอง พี่คิวถูกกดเม้มด้วยริมฝีปากของอีกฝ่ายอย่างหนัก เลยทำให้คิวต้องเปิดปากให้กว้างขึ้นเพื่อรับรสหวานของคนเอาแต่ใจ ลิ้นของออยเริ่มเลียไปทั่วส่วนต่างๆในโพลงปาก จนคนตัวเล็กต้องหลุดครางออกมา
“อืม..อื้อ..” และ...มันทำให้คนที่รับรสหวานอยู่ครั่งขึ้นมาJ
คนตัวสูงเริ่มซุกซน โดยการเอามือล้วงไปที่เสื้อเชิ้ตบางๆของเด็กน้อยที่หน้าแดงยิ่งกว่าแอปเปิ้ล
คนตัวเล็กไม่ได้ขัดขืนอะไรเลยสักนิด เขาจะขัดขืนทำไมละ...ก็ในเมื่อเขามีความสุขอยู่อ่ะJ
.
.
.
.
“พ..พอแล้ว พ..พี่ออย อื้อออ!”
ผ่านมาหลายสิบนาที คนตัวสูงกับคนตัวเล็กดันขึ้นไปนอนกันบนโต๊ะจนได้ โดยยังมีออยคร่อมอยู่เหมือนเดิม
เวลาผ่านไปแปปเดียวเองสำหรับคนอ่าน แต่คนสองคนนี่กำลังเสพสุขกันพอสมควร... (ฟิคนี่แม่มหื่น!!!!)
ออยเริ่มเลียไปที่ขอขาวๆเนียนของอีกฝ่ายที่เริ่มมีน้ำตาไหลพรากที่เกิดจากความสุข
และก่อนที่ออยจะลุกล้ำไปมากกว่านี่ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาขัดเสียก่อน (ไม่มีทางมีNC แน่จ้ะ 55555)
คนตัวเล็กค่อยๆขยับขึ้นมานั่งบนโต๊ะตามเดิม ส่วนคนตัวสูงก็แค่ถอยห่างออกไปแล้วยื่นโทรศัพท์อิ๊กคิวที่วางบนโต๊ะให้เจ้าตัว
“ฮ..ฮัลโหลครับพี่เอก”
[นี่มันหกโมงแล้วนะครับคุณเอ็กครอสสสสส]
“ข..ขอโทษครับ เดี๋ยวผมรีบไปหอพี่เอกเลยตอนนี่”
คนตัวเล็กพูดพลางเอาโทรศัพ์แนบกับหูไว้ ส่วนมือก็ติดกระดุมเสื้อให้เรียบร้อย ซึ่งคนตัวสูงก็กำลังจัดการตัวเองอยู่เหมือนกัน
[รีบๆมาละ บัยส์!!]
คนตัวเล็กลงาจากโต๊ะแล้วยัดโทรศัพท์เข้าในกระเป๋ากางเกง..อ่า เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไปนะ หน้าอายชะมัด
แต่ถึงคนตัวเล็กจะเขินจนหน้าแดงไปหมด คนตัวสูงก็ยังยิ้มได้แล้วกอดคนตัวเล็กจากด้านหลัง
“เดี๋ยวไปส่ง..”
“หอพี่เอกอยู่ใกล้นิดเดียวเองฮะ..”
“มืดค่ำมันอันตราย..เป็นห่วง..”
คนตัวเล็กไม่ได้ตอบกลับอะไรไป แต่ก็ทำตามคนตัวสูงที่กำลังนำเขาไปนอกอาคาร เพื่อพาไปส่งที่หอพี่เอก...
ในขณะเดียวกันไมค์ เด็กใหม่ที่ทำงานอาชีพยามคนใหม่อยู่ตอนนี่ได้จับตามองไปที่กล้องวงจรปืดตลอด
ซึ่ง...เขาเห็นทุกอย่างที่เจ้านายเขาทำกับเพื่อนใหม่ของเขาในวันนี่
“ฉันบอกให้นายแสดงให้เขาเห็นว่านายรักเขา ไม่ได้ให้นายทำถึงขนาดนี่ซะหน่อย” ถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด แต่เขากลับยิ้มออกมา เพียงเพราะว่าในอนาคตเขาเชื่อและหวังให้สองคนนี่รักกัน...
.
.
แต่....
“นิสัยแย่จังน้า~ มาแอบดูคนอื่นทำอะไรกันแบบนี่” ไมค์สะดุ้งโหยงและหันกลับปมองอะไรด้านหลังอย่างรวดเร็ว
เขาล็อกประตูแล้ว..ห้องนี่น่าจะมีแค่เขาคนเดียวนี่นา!!
เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับไมค์กำลังยืนอยู่ด้านหลังเขา เด็กคนนี่แต่งตัวแปลกๆ ใส่ชุดเหมือนบ๋อยในร้านอาหาร มีหมวกสูงประดับอยู่ที่หัวเล็กสีดำ เขามีผมสีน้ำตาลอ่อน และดวงตาสีฟ้าสวย...ที่สำคัญ..เขามีหูหมีโผล่ออกมาที่หูด้วย!!
“น..นาย เป็นใครเนี่ย???” ไมค์ถามออกไปอย่างหวั่นๆ เพราะถ้าเกิดเป็นโจรขึ้นมา เขาก็ไม่รู้จะทำยังไง ในชีวิตเขา พึ่งจะมาทำอาชีพยามก็ครั้งนี่ครั้งแรกเนี่ย!!!
“ฉันชื่อเฟรดดี้J”
“เอ่อ...ไมค์ ยินดี...แต่เดี๋ยว!! นายเป็นใคร เข้ามาในห้องนี่ได้ไง!!!!”
“..เล่าไปนายก็ไม่เชื่อหรอก”
“หมายความว่าไง”
“ช่างเถอะ รู้แค่ว่าฉันเป็นมิตรก็พอ ต่อไปนี่ฝากตัวด้วยนะ ไมค์J”
มึงเป็นใคร!!!!!!!!!!!!!!
//แต่งยาวพิเศษจ้า^^ วันนี่ว่าจะแต่งสามคู่ แต่เผอิญวางแผนอะไรไว้หน่อย เลื่อนเป็นตอนหน้าแทนนะ555
แล้วก็ เฟรดดี้กับไมค์จะมาเป็นบัดดี้พี่ออยนะจ้ะ~ ถามว่า ทำไมวันนี่แต่งเยอะ...เกรดออกคะ!! ฟินนน!!
คะแนนดีขึ้นนนน ฉลองงงในนิยายนี่แหละ55555 ไปแหละจ้า ตอนหน้าสามคู่นะ เค บาย!!!
เม้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อิอิ
(รูปเฟรดดี้กับไมค์เวอร์ชั่นคนจ้า)
ขออนุญาตเพจ Darking เอามาใช้เป็นรูปตัวอย่างนะคะ //เพจนี่แต่งโดจิน ใครสนใจไปอ่านได้ก๊าบบ โฆษณา55555555555
ความคิดเห็น