OH YES!!! จะยังไงผมก็รักเธอ

ตอนที่ 4 : OH YES!! : ตอนที่ 2 งานใหม่♥

ตอนที่ 2 งานใหม่

          “สวัสดีค่ะ ร้านกาแฟฮ่า ห่า ห้า ยินดีต้อนรับค่า^o^” ชื่อร้านกาแฟช่างอัปมงคลอะไรเช่นนี้- -

          “น้องๆๆๆๆ รับออเดอร์หน่อย”

          “ค่า”

          ร้านกาแฟร้านนี้คนกินเยอะมากๆ พนักงานเดินกันให้วุ่นเลย ลูกค้าเข้าๆ ออกๆ ตลอดเวลา ร้านนี้มีการตกแต่งที่ดีนะ แต่ชื่อร้านน่ะสิช่างไม่เข้ากับการตกแต่งเอาซะเลย ตอนนี้ก็บ่ายกว่าๆ แล้วยังไม่ได้พักเลย ฮัมนีเหนื่อยแล้วนะ ! T^T

          “ฮัมนีสุดสวยคร้าบบบบบ มอคค่าร้อนโต๊ะ 3 ครับที่รัก^3^”

          ใครที่รักนายไม่ทราบยะ- -**

          “ค่ะ^^*”

          “มอคค่าได้แล้วค่า”

          “ฮัมนีลาเต้ 3 แก้ว โต๊ะ 25 หน้าร้านคร้าบบ สุดสวย”

         “ค่ะ^^**”

          ในอีกมุมหนึ่งของร้านซารังกำลังมองฮัมนีอย่างไม่พอใจ ทำไมผู้ชายพวกนั้นต้องทำท่าทางชีกอใส่ฮัมนีด้วยนะ เห็นแล้วหงุดหงิดจริงๆ-*- คิดอย่างงั้นเลยทนไม่ไหว

     “ฮัมนี!”

          “ฮะ”

          เพล้ง เพล้ง เพล้ง!!

          “ฮัมนี!!!!!”

          “โอ๊ยยย!!!”

          โอ๊ยเจ็บง่ะT^T เมื่อกี้ฉันกำลังเดินออกจากร้านแต่เสียงของซารังเรียกไว้ก่อนแล้วก็มีลูกค้ากำลังจะเดินเข้าร้านเลยชนกับลูกค้าคนนั้นเต็มๆ ฮืออๆ ฮัมนีขอโต้ดดดด ฉันน่ะไม่เป็นไรเท่าไรหรอก เพราะแก้วกาแฟไม่ได้หกใส่ฉันเลยสักหยดแต่มันดันหกใส่...

          “อ๊ากกกกกกกกกกกก!!! ร้อนๆๆๆ”

          เต็มๆ เลยน่ะสิ เทียบอะไรกับฉันไม่ได้เลยสักนิดTT TT

          “ขอโทษนะคะคุณลุง เป็นอะไรมากรึเปล่าคะ”

          “ถามได้ฉันก็ร้อนน่ะสิ”

          “ขอโทษนะคะ คุณลุงไปล้างกาแฟออกก่อนดีกว่านะคะ”

          “เออ...ก็ดีเหมือนกัน ฉันมีเรื่องจะคุยกับหนูด้วยนะ”

          หา!! ฉันเนี่ยนะ- -

          พอคุณลุงคนนั้นล้างตัว ล้างหน้าล้างตาเสร็จพวกเรา 3 คน คุณลุง ฉัน และซารัง(นั่งเรียงตามลำดับ)ก็มานั่งโต๊ะวีไอพีของร้านฮ่า ห่า ห้ากันเพื่อจะคุยเรื่องของคุณลุงที่อยากคุยกับฉัน แล้ว...ซารังเกี่ยวไร(  - -)=(- -)(- -  ) แล้วหมอนั่นก็นั่งจ้องฉัน ส่วนคุณลุงก็มองเรา 2 คนสลับกันไปมา

          “เอ่อ...พวกเธอ2คนเป็นแฟนกันงั้นหรอ?”

          “เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ คือฉันกับซารังเป็นเพื่อนกันน่ะคะ”

          “อ่อ...ดีเลย เพราะฉันมีงานจะจ้างให้หนูทำหน่อยน่ะ ขอบอกตรงๆ เลยน่ะลุงถูกชะตากับหนูมากๆ เลย”

          “งานอะไรหรอคะ???” งงค่ะ งงมากๆ

         “ฉันจะจ้างหนูให้ไปเป็น...”

         “เป็นอะไรหรอคะ”

         “เป็น.........เอ่อคือ พ่อหนุ่มสุดหล่อฉันขอคุยกับแม่หนูนี่เป็นการส่วนตัวได้มั้ย”

         “เอ่อ...ครับๆ ได้ครับ” ซารังหันมามองฉันก่อนจะลุกออกไป

         “สรุปแล้วเป็นอะไรคะ??”

         “คือจะให้หนูมาเป็นคู่หมั้นปลอมๆ กับลูกชายลุงหน่อยน่ะ”

         “หา!!! O[]O เอ่อ...”

          “ฉันรู้ว่าทำให้หนูลำบากใจและคิดหนักแต่ว่าลุงไม่ได้ให้หนูทำฟรีๆ หรอกนะ ลุงบอกแล้วว่าลุงมาจ้างงานหนู แค่เป็นคู่หมั้นหลอกๆ แค่เดือนสองเดือนแป๊ปเดียวจริงๆนะ แล้วอ่ะนี่ค่าตอบแทน ลุงรู้ว่าหนูคง...”

          หา O[]o

          50,000,000!!!

          “รับค่ะ^^”

          “ห้ะ!! จริงๆหรอจ๊ะหนู เย้!!”

          แหมๆๆๆๆๆ ฉันไม่ได้เป็นคนเห็นแก่เงินขนาดนั้นหรอกนะ ฉันก็แค่ไม่อยากทำงานที่นี่เท่าไร เงินเดือนของที่นี้กลายเป็นแบบว่า ‘จิ๊บๆ’ ไปเลยแหละ โฮะๆๆๆๆ^O^

         “งั้นเริ่มงานพรุ่งนี้เลยนะ ลุงไม่มีวันหยุดให้หนูนะ คือ...แล้วหนูก็ต้องไปอยู่กับลุงที่บ้านด้วยนะ เอ่อเซ็นนี่ให้ลุงด้วย”

         สัญญาว่าจ้างงานหรอ เอิ่ม...แต่เรื่องที่ฉันต้องไปอยู่บ้านคุณลุงนี่มัน...

          “เอ่อคุณลุงคะคือเรื่องที่ให้หนูไปอยู่บ้านคุณลุงน่ะค่ะ หนูคงไม่...”

          “ลุงสียค่าจ้างให้หนูแพงมากๆ เลยนะเพราะงั้นลุงจำเป็นต้องให้หนูไปอยู่บ้านลุงจริงๆ” บังคับว่างั้น- -

          “...ค่ะ”

          “แต่ลุงจะไม่ล่วงเกินเวลาส่วนตัวของหนูหรอกนะ ถ้าหนูไม่เต็มใจ”

          ให้จะไปเต็มใจ พูดแปลกๆ

          “เอาล่ะงั้นลุงกลับแล้วนะหนูฮัมนี แล้วลุงจะมารับที่นี่สิบโมงเช้านะจ๊ะ”

         “ค่า...โอกาสหน้าเชิญใหม่นะคะ^^;”

          ฉันอยากจะบ้าตาย!! แล้วจะอธิบายกับซารังยังไงเล่า!! จะบอกว่าขอโทษนะฉันมาทำงานที่นี่ไม่ได้แล้วล่ะ ฉันต้องไปอยู่กับผู้ชาย!!!!!! อย่างงั้นหรอ อ๊ากกกกกๆ แต่ตัวเองก็เป็นคนตอบตกลงเองนี่เนอะ ช่วยไม่ได้ยังไงก็ให้รู้ความจริงไม่ได้เพราะถ้ารู้แล้วล่ะก็...ฉันไม่ได้ทำงานนี้แน่นอน แต่ก็นะงานที่ว่าต้องทำอะไรบ้างฉันยังไม่รู้เลย คนที่จะหมั้นด้วยก็ยังไม่เค้ยไม่เคยเห็นหน้าTT”TT  ฮืออออ!!! ถ้าหน้าตานายนั่นออกมาอ้วนดำฉันจะทำไง แล้วถ้าเป็นคนหื่นฉันจะรอดมั้ยยยย โอยไม่อยากจะคิด ระหว่างที่ฉันคิดอะไรเพลินๆ ก็มีคนมาสะกิดไหล่ฉัน

          “นี่! ฮัมนีลุงคนนั้นมาพูดอะไรกับเธอหรอ?”

          “อ๋อ ก็เขามาจ้างงานไง”

          “งานอะไรล่ะ- -“

          “งาน....” งานไรดีวะ-*-

          “งานอะไรล่ะ”

          “งาน....งะ...งานบ้าน! งานบ้านเขาจ้างให้ฉันไปทำงานบ้านน่ะ แหะๆ”

          “แล้วเธอรับรึเปล่าหล่ะ”

          “ฉันรับไปแล้วแหละ อาจจะไม่ได้ทำงานที่นี่แล้ว ส่วนนายก็ไม่ต้องทำหรอกนะ”

          “อืม ถ้าเธอไม่ทำฉันก็ว่าจะไม่ทำเหมือนกัน...แล้วลุงนั่นเขารับคนเพิ่มอีกป่ะล่ะ เดี๋ยวฉันจะไปทำเป็นเพื่อนเธอเอง” โอ๊ยยยยยจะตามมาทำไมค้าพ่อทูนหัววว

          “ไม่ๆ เขารับเฉพาะผู้หญิงน่ะ เขาบอกว่าผู้หญิงละเอียดอ่อนกว่า^^;;;;”

          “แล้วคุณหนูอย่างเธอจะทำได้หรอ ไม่อยากจะเชื่อ- -”

          “แน่นอนย่ะ ดูถูกกันมากเลยนะ=^=”

          “อ่ะๆ แล้วเริ่มเมื่อไรให้ฉันไปส่งมั้ย”

          “เริ่มพรุ่งนี้ แต่นายไม่ต้องไปส่งไกล เดี๋ยวเขามารับฉันเองที่นี่แหละ”

          “หรอ...”

          เหมือนไม่เชื่อเลยแฮะ ทำไงได้ ขอโทษนะซารังTT/\TT ฮัมนีขอโทษ

           ด้านนอกของร้าน...ชายชราแก่เดินออกมาจากร้านได้พักหนึ่งก็มาถึงที่หมายที่นัดพบใครบางคนไว้...

          “เป็นไงบ้าง” คนนั้นถามขึ้น ชายชรายิ้ม

          “ระดับไหนแล้ววว ก็สำเร็จน่ะสิ”

          “หึ....”

          “แล้วแกจะเอายังไงต่อเนี่ย”

          “ก็แค่....ตามแผน แค่นั้นเองต่อจากนี้คงไม่ยากเดี๋ยวผมจัดการเอง”

          หึ! ง่ายอย่างนี้เลยหรอ พอล้มละลายคุณหนูตระกูลใหญ่ถึงขนาดตกอับ รับงานโดยไม่เลือกอย่างนี้เลยหรอเนี่ย ก็นะ เงินถึงซะขนาดนั้นเป็นใครจะไม่รับล่ะ แต่ยังไงซะฉันจะช่วยเธอเองยัยคุณหนูตกอับ...ฮัมนี ฮันนี่ เฟซส์









(มีต่อแน่นอน)




 

ฮัลโหล!!
พบกันตอน 2 แล้ว ดูไม่ค่อยคืบหน้าเลยเนอะ
แต่ยังไงก็จะแต่งต่อ
แต่มาคิดๆ ดูแล้วถ้าไม่มีใครมาเม้น...
เรื่องนี้ล้มละลายตามเนื่อหาแน่นอนค่ะ!! T^T
ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะคะ


อย่าลืมเม้นเด็ดขาด


รักนักอ่านทุกคนค่ะ:)♥



พบกันใหม่ตอนหน้า



My.feeling♥
 

Matesoul my