ลิขิตแห่งเมฆและฝนสีเงิน

ลิขิตแห่งเมฆและฝนสีเงิน

โดย พัฒน์

นานมาแล้ว แคว้นชีกูและเผ่ากึมซองเป็นเพื่อนบ้านที่ดีมาอย่างเนินนาน แต่หลังจากวันที่ผู้เฒ่าผู้แก่ต่างก็บอกว่าเป็นวันที่ฟ้าน่ากลัวที่สุดตั้งแต่เกิดมา ฝนตกอย่างหนัก ฟ้าร้องไม่หยุดพัก ฟ้าสว่างวาบตลอดเวลา หลังจากวันนั้น…

เผ่ากึมซองก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย เป็นเวลากว่า 20 ปีแล้วที่เผ่ากึมซองขาดการติดต่อกันไป

ดังนั้น ท่านแม่ทัพกูรึมจึงได้รับหน้าที่สำคัญของแคว้น ในการตามหาสาเหตุที่เผ่ากึมซองหายไป แต่ไม่คิดเลยว่า ภารกิจสำคัญในครั้งนี้ จะทำให้ท่านแม่ทัพกูรึมได้เจอกับหญิงสาวที่ตนเองตามหามานาน

“เจ้าเชลย ข้าเห็นเจ้ามองหน้านายข้ามานานแล้ว เจ้ามีปัญหาอะไรไม่ทราบ” 

“ก็ไม่มีปัญหาอะไรมาก แค่นายเจ้าขโมยสิ่งหนึ่งไปจากข้า" ท่านแม่ทัพกูรึมตอบคำถามพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย แน่นอนว่าบทสนทนาของเชลย และลูกน้องคนสนิท ต้องเข้าหูบุคคลที่สามที่สองคนนั้นเอยถึง

“ข้าขโมยสิ่งใดไปจากเจ้ากัน” อึนบีถามเชลยเสียงเย็น นางไม่ยอมให้ใครมากล่าวว่า หรือปรักปรำนางอย่างเด็ดขาด

“เจ้าขโมยหัวใจข้าไป อึนบี” ทำไมเชลยถึงรู้จักชื่อนาง!!

#นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เเต่งตามจินตนาการของพัฒน์เองนะคะ หวังว่าทุกคนจะชอบและติดตามเรื่องราวไปพร้อมๆกันค่ะ