Spring time รักนี้ต้องมีลุ้น - นิยาย Spring time รักนี้ต้องมีลุ้น : Dek-D.com - Writer
×

    Spring time รักนี้ต้องมีลุ้น

    คารานะโซดะ โมจิ หญิงสาวหน้าตาบ้านๆอย่างฉันริอาจเอื้อมดอกฟ้าอย่าง ชิโนซากิ ริวงะเจ้าชายแห่งโรงเรียนที่เป็นถึงboy idol school ที่สาวๆหลายคนหมายปองสุดท้ายความรักของฉันจะเป็นอย่างไรไปหาคำตอบพร้อมกันได้เลย

    ผู้เข้าชมรวม

    126

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    126

    ความคิดเห็น


    4

    คนติดตาม


    0
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  22 มี.ค. 57 / 21:44 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    บทนำ

    นิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา

         ในห้องสมุดโรงเรียนดังแห่งหนึ่งใน   หญิงสาวรูปร่างสูงเพรียว จ้องมองใบไม้ที่กำลังร่วงลงมา 

       “เฮ้อ~~ ทำไมฉันต้องคิดถึงเขาด้วย  ทำไมกันฉันไม่เข้าใจตัวเองเลย

    ณ เมืองโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ในฤดูใบไม้ผลิ ที่ผ่านมา

         หญิงสาววัย  16 ปี  สองคนที่ใช้ชีวิตวัยรุ่นเหมือนเด็กมัธยมปลายทั่วๆไป  คนหนึ่งเป็นหญิงสาวหน้าตาดีอีกทั้งยังได้เป็น    girls cute  school  ที่หนุ่มๆหลงใหลเธอกันมากมาย  ผิวของเธอขาวดั่งหิมะในฤดูหนาว ผมของเธอที่มีสีดำเงางาม  อีกทั้งริมฝีปากของเธอยังเป็นสีชมพูอวบอิ่ม แถมตัวเล็กน่ารักน่าทะนุถนอม สมกับเป็นคนญี่ปุ่นโดยแท้ ช่างแตกต่างกับหญิงสาวที่นั่งข้างเธอตอนนี้ เพราะเธอนั้นหน้าตาไม่สวย อีกทั้งยังอ้วนดำและใส่แว่นด้วย  ซึ่งที่พูดมานี้ก็คือตัวฉันเองส่วนผู้หญิงที่หน้าตาน่ารัก นั่นก็คือเพื่อนสนิทของฉันเองเธอชื่อว่า  มิคุระ โยวะ  ส่วนตัวฉันนะเหรอ มีชื่อเป็นขนมที่ดังมากในญี่ปุ่นเลยทีเดียว แม้สีผิวของฉันจะไม่ให้ก็เถอะ ฉันชื่อ คารานะโซดะ โมจิ เพื่อนในห้องเรียกโมจิ ส่วนคุณครูเรียกฉันว่าโมจัง  ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอ่านหนังสือนิยายเรื่อง โรมิโอแอนจูเรียส  ทั้งๆที่เคยอ่านมาแล้วก็เถอะแต่นี้ไม่ใช่ประเด็นสำคัญเพราะที่ฉันมาห้องสมุดนี้ มีเหตุผลเดียวเท่านั้นก็คือ

         “โมจิ เพื่อนสาวตัวน้อยเรียกฉัน ขณะที่ฉันกำลังคุยกับตัวเองอยู่ 

         “อะไรหรอโยวะ ฉันหันไปถามเธอ

         “ดูนั้นสินั้นพี่ริวงะนิ เพื่อนสาวชี้ไปไปยังข้างนอกกระจกใส ฉันหันไปดู 

          “จริงด้วย >//< พี่ริวงะ “  ใช่แล้วเหตุผลที่สำคัญของฉันนะมันอยู่ตรงนี้ เพราะว่ารุ่นพี่ที่ฉันชอบเขาจะเดินผ่านห้องสมุดแห่งนี้ประจำ ส่วนตัวฉันก็ต้องจำใจทำมาเป็นเด็กเรียนนั่งอ่านหนังสือ ที่จริงแล้วฉันมันก็ร้ายนะที่หลอกโยวะให้มาส่งฉันอ่านหนังสือที่นี้ประจำเลย   ส่วนยัยนี้ก็ชั่งไม่รู้อะไรบ้างเลย  

         “เอ่อโยวะฉันไปก่อนนะ   ฉันทำท่าจะลุกออกจากเก้าอี้

        “อ้าวโมจิจะไปไหนล่ะ โยวะทักท้วงฉันก่อนที่ฉันจะลุกจากเก้าอี้

       “เอ่อคือว่า ฉันว่าจะชวนพี่เขาไปกินข้าวด้วย แล้ววันนี้ก็ทำมาเผื่อพี่เขาแล้วด้วย”  ฉันยิ้มแบบเขินๆ ก่อนจะหลบสายตายัยนั่น .

        ”ห๊า!”  โยวะทำเสียงแปลกใจ  ว่าอะไรนะ พูดใหม่สิ โยวะยังไม่เลิกสงสัย

        “ ฉัน-จะ-ชวน-พี่-เขา-ไป-ทาน-ข้าว-ด้วย”   ฉันเน้นย้ำพร้อมทั้งตะคอกใส่หูของโยวะ

         โอเค ได้ยินแล้วเบาๆ ก็ได้นะนี่มันห้องสมุด เอ่อใช่ลืมไปเลยฉันหันไปมองคนรอบข้าง ทุกคนที่นั่งรอบข้างหันมามองฉันเป็นตาเดียวกันอย่างพร้อมเพียง

          ขอโทษค่ะ ฉันยิ้มเจื่อนๆ ก้มหัวนิดๆแล้วหันหน้ากลับไปหาโยวะ  ถึงฉันจะดูบ้าๆแบบนี้ฉันก็อายเป็นนะ   เพื่อนสาวยักไหล่ใส่ฉันแบบช่วยไม่ได้

        “ เอ่อ…….โยวะฉันไปก่อนนะ เธอไม่ต้องรอนะ  ”  ฉันรีบลุกขึ้นก่อนที่ยัยนั้นจะพูดอะไรไปมากกว่านี้

          โม~จิ~~~~~~~” เพื่อนสาวเรียกฉัน

        แต่ฉันไม่สน  ฉันวิ่งออกมาอย่างรวดเร็วราวกับติดจรวด

         “ เฮ้อสงสัยวันนี้ต้องกินข้าวคนเดียวสินะ จริงๆเลยโมจิเนี่ย T^T โยวะทำหน้างอน เหมือนเด็กประถมด้วยหน้าตาที่น่ารักตามแบบฉบับของหล่อน

         วันนี้แหละจะต้องเป็นวันแรกที่ฉันจะต้องได้คุยกับพี่ริวงะตลอดเวลาที่ผ่านมาสอง ปี ฉันจะไม่ทน วันนี้เป็นตายยังไงขอแค่ได้คุยกับพี่เขาสักครั้งเถอะ

         แฮ่กๆ พี่ริวงะไปไหนแล้วนะ ฉันหยุดพักหายใจ ลมหายใจแรงราวกับคนใกล้จะตาย -0-  ฉันพยายามมองหาพี่เขาเท่าไร แต่ก็ต้องพบกับความผิดหวัง เพราะไม่เจอ

        “เอาไงต่อดีล่ะเนี่ยเรา  ฉันทำหน้าบูด สงสัยต้องกลับไปง้อโยวะซะแล้วล่ะมั้ง

          ขณะที่ฉันกำลังจะหันหลังกลับ ฉันเห็นผู้ชายคนหนึ่งกำลังยืนมองต้นซากุระอยู่

        “คล้ายมาก คล้ายพี่ริวงะมากเลยทั้งรูปร่าง สีผิว จมูก ปาก คิ้ว กลิ่นด้วย=w= (ยัยโรคจิต)

        “ ใช่เลย  ใช่พี่ริวงะจริงด้วย”  ฉันเผลอพูดออกไปเสียงดังมาก

         ตอนนี้ตัวฉันแทบจะลอยไปในอากาศเลยก็ว่าได้ ฉันกระโดดโลดเต้นใหญ่  แล้วเต้นโยกย้ายส่ายสะโพกราวกับถูกหวยรางวัลที่หนึ่งก็ไม่ปาน

         แล้วฉันควรต้องทำไงต่อไปดีกับความรักครั้งนี้ ฉันควรเดินต่อไปหรือเดินหนีไป ตอนนี้ฉันมีทางเลือกอยู่สองทาง ฉันควรเลือกทางไหนดีแล้วบทสรุปความรักฉันจะเป็นอย่าไร ช่วยสนับสนุนฉันด้วยนะคะ  โปรดติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ J  

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น