ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Jimin Part
“เอ็งไหวแน่นะจีมิน?” ลุงชเวที่ช่วยพยุงตัวจีมินเข้าบ้านถามขึ้น
“ไหวฮะ ขอบคุณลุงมากๆนะ”
“ต้องการอะไรก็เรียกข้าละกัน”
“แค่นี้ผมก็เดือดร้อนลุงมามากแล้ว ขอบคุณลุงอีกครั้งนะ”
“เดือดร้อนอะไรกันล่ะ จีมินเอ้ย ข้าก็เห็นเอ็งเป็นเหมือนหลานข้าคนนึงแหละเว้ย” ลุงชเวลูบหัวจีมินอย่างเอ็นดู
“นอนพักผ่อนซะ กินยาให้ตรงเวลา อย่าลืมทายาด้วยล่ะ แผลจะได้หายไวๆ หายดีแล้วค่อยมาทำงาน”
“ฮะ ^_^” จีมินยืนยิ้มโบกมือลา
จีมินเปลี่ยนสีหน้าเป็นเศร้าหมองทันทีเมื่อหันหลังมองบรรยากาศภายในบ้านที่เงียบสงัด ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม ทุกอย่างยังวางอยู่ที่เดิม รู้ได้เลยว่าช่วงสองวันที่ผ่านมาที่จีมินอยู่โรงพยาบาลไม่มีใครมาที่บ้านหลังนี้เลย คนที่จีมินหวังอยากจะให้กลับมา แต่เขาก็ไม่มา...
จีมินวางถุงยาอันพะรุงพะรังลงบนโต๊ะญี่ปุ่นเล็กๆที่วางอยู่มุมห้อง เขาค่อยๆย่อตัวลงนั่งกับพื้นกอดเข่าหลังผิงกำแพง ความเสียใจ ความคิดถึงที่มีอยู่ มันถูกกลั่นออกมาเป็นน้ำใสๆอย่างห้ามไม่ได้
“ฮรึก~” ร่างบางผู้โดดเดี่ยวนั่งสะอื้นอยู่ในห้องท่ามกลางความมืดที่มีซึ่งแสงสว่างจากไฟข้างนอกที่สาดส่องเข้ามายังห้องนี้
.
.
.
บรื๊นนน~ เอี๊ยดดด!
รถสปอร์ตสีดำคันหรูหยุดอยู่หน้าร้านขายของชำที่กำลังจะปิดร้าน ทุกสายจดจ้องไปยังรถคันนั้น รวมกระทั่งวงเหล้าของลุงชเวด้วย เมื่อประตูรถเปิดออก เผยให้เห็นชายหนุ่มรูปร่างสูงในชุดที่หรูที่ดูดีมากๆ แว่นดำที่มองแล้วหล่อกระชากใจ ชายหนุ่มค่อยๆถอดแว่นออก
“ไอ้แท!!” ทุกคนในวงเหล้าตะโกนเป็นเสียงเดียวกันด้วยความตกใจ
Taehyung Part
“ช่ายยย ผมเอง หล่อใช่ป่ะ?” แทฮยองเก็กท่าแล้วยิ้มจนปากเป็นรูปสีเหลี่ยมน่ารัก
“โหววว นี่มันรถเอ็งหรอวะเนี่ย? โคตรสวยเลยว่ะ” พวกลุงๆพากันให้ความสนอกสนใจเป็นอย่างมาก
“เอ็งหายไปไหนมาวะตั้งนาน?” ลุงชเวถามด้วยสีหน้าเคร่งเครียดจนแทฮยองรู้สึกได้
“ผมหายไปทำธุระส่วนมาน่ะ แต่ตอนนี้ผมก็กลับมาแล้วไง^_^”
“.....”
“แล้วจีมินล่ะ กลับบ้านไปแล้วหรอ?” แทฮยองถาม
“ข้าว่า เอ็งไปดูมันเองเถอะ มันน่าจะรอเอ็งอยู่” ลุงชเวไม่ได้พูดอะไรมากนัก
.
.
.
แอ๊ดดด~
ขายาวก้าวเข้าไปภายในบ้านที่ทั้งมืดและเงียบสงัด มันเกิดอะไรขึ้นกันเนี่ย? ร่างสูงเดินไปเปิดไฟและพบเข้ากับร่างบางที่นอนกอดเข่าหัวพิงกำแพงอยู่มุมห้อง ใบหน้านั้นมีแต่รอยฟกช้ำเต็มไปหมด
“จีมิน มันเกิดอะไรขึ้นกับมึงเนี่ย?!” แทฮยองรีบวิ่งไปดูอาการจีมินทันที
“อืม….” ร่างเล็กค่อยๆสะลึมสะลือตื่นขึ้น
“จีมิน….” มือหนาประคองใบหน้าเรียวแล้วใช้มือลูบๆอย่างห่วงใย
“ไอ้แท...นี่มึงจริงๆหรือกูฝันวะ?” จีมินพูดเสียงเบาทั้งๆที่ก็ยังสะลึมสะลืออยู่
“มันเกิดอะไรขึ้นกับมึง?” แทฮยองเขย่าตัวจีมินเบาๆให้เจ้าตัวได้รู้สึกตัว
พรึ่บ! จีมินกอดร่างสูงแน่น
“ฮรึก~ มึงจริงๆด้วย มึงหายไปไหนมา ฮือ~”
“คือ กู….”
“ไอ้บ้าแท ตอนที่กูต้องการมึงอ่ะ มึงหายไปไหนมาวะ ฮรึก~ กูรอมึงกลับทุกวัน แต่มึงก็ไม่มา”
“กูขอโทษ….” มือหนาลูบหัวคนที่กอดเขาอยู่อย่างอ่อนโยน
“มึงอย่าทิ้งกูไปไหนอีกนะ” จีมินพูดเสียงสั่นและจ้องไปที่แทฮยองด้วยดวงตาใสๆที่เต็มไปด้วยน้ำตา
“กูจะไม่ทิ้งมึงไปไหนอีกแล้ว กูสัญญา” แทฮยองเช็ดคราบน้ำตาคนตรงหน้าอย่างนุ่มนวลก่อนจะดึงร่างเล็กมากอดอีกครั้ง
.
.
.
.
จีมินค่อยๆลืมตาตื่นนอนตอนเช้าก็พบเข้ากับแทฮยองที่นั่งขมวดคิ้วจ้องหน้าเจ้าตัวอย่างประชิด ทำเอาจีมินแก้มแดงและเกิดอาการเขินหน่อยๆ
“มะ มีอะไรวะ?” จีมินถาม
“ใครทำมึง?”
“ช่างมันเถอะ กูไม่อยากจะอะไรแล้ว แค่มึงกลับมา...”
“กูถามว่าใครทำ บอกกูมา” แทฮยองเปลี่ยนเป็นสีหน้าดุจริงจัง
“ก็…ไอ้พวกแก็งซอยสามอ่ะ” จีมินตอบแบบไม่สบสายตาเพราะกลัวสายตาของแทฮยองในตอนนี้
“…….” แทฮยองไม่ตอบอะไรได้แต่พยักหน้าแบบเนิบๆ
“มึงจะไปไหน?” จีมินลุกพรวดคว้าแขนแทฮยองที่กำลังจะก้าวขาออกไป
“ไปสั่งสอนไอ้พวกที่มันทำเพื่อนกูไง”
“ไม่เอาอ่ะ ปล่อยให้มันจบๆไปเถอะ”
“มันทำมึงขนาดนี้ยังจะปล่อยพวกมันอีกหรอ! เรื่องนี้มันไม่จบง่ายๆหรอกเว่ย”
“ไม่เอา กูเป็นห่วงมึงนะ”
“กูเอาตัวรอดได้ แล้วมึงก็ไม่ต้องตามกูมานะ มึงเก็บเอาของที่จำเป็นรอกูไว้ กูจะพามึงไปอยู่ด้วย” แทฮยองแกะมือจีมินออกแล้วเดินออกไป
จีมินได้แต่ยืนนิ่งไม่กล้าแม้แต่จะห้ามแทฮยองเพราะตอนนี้เขาดูโกรธและน่ากลัวมาก ถ้าขืนยังห้ามอยู่แทฮยองอาจจะสติหลุดยิ่งกว่านี้ก็ได้
แทฮยองย่างกายเข้ามายังซอยสามอย่างไม่เกรงกลัวใดๆ สายตาดุดันจ้องไปยังพวกแก๊งโจ๋ที่กำลังนั่งเล่นยากันอยู่
ปั่ก! ตุ๊บ!!
“โอ๊ย!! เหี้ยไรวะ?”
แทฮยองกระโดดถีบเข้าให้กลางหลังจนมันเสียหลักล้มลง แทฮยองใช้จังหวะนี้กระชากหัวและขึ้นคร่อมมันก่อนจะรัวหมัดซ้ายขวาไปที่ใบหน้าของคนใต้ร่าง ผลัวะๆๆๆ
“เก่งจริงนะมึงกับเพื่อนกูเนี่ย ห๊ะ!!” แทฮยองยังคงรัวหมัดอย่างต่อเนื่อง
“ไอ้เหี้ยแท พวกมึงยืนนิ่งทำเหี้ยไรวะ มาช่วยกูดิ๊!”
เพื่อนมันอีกสองคนพากันล๊อคตัวแทฮยอง ไอ้นั่นมันลุกขึ้นปาดเลือดที่มุมปากก่อนจะพุ่งหมัดซัดไปที่หน้าเนียนของแทฮยองอย่างเต็มแรงจนเลือดซิบ ถุ๊ย! แทฮยองถ่มน้ำลายผสมเลือดใส่ที่ใบหน้าของคนตรงหน้าและถืบเข้าที่ท้องมันอย่างจังและใช้หัวโขกเข้ากับเพื่อนมันข้างหลังที่ล๊อคตัวอยู่จนมันปล่อยตัวแทฮยอง แทฮยองใช้จังหวะนี้ซัดไปที่ใบหน้าพวกมันอีกคนละหมัด
“พวกมึงก็ล๊อคตัวกูอยู่ไอ้สัส! ส่วนมึง แน่จริงมาตัวต่อตัวกับกูดิ รึมึงรู้ว่าสู้กูไม่ได้ถึงให้เพื่อนมึงมารุมกูอ่ะ แม่งกากชิบหาย” แทฮยองเดินไปหามันที่ยังไม่ลุกจากพื้นและเตะไปที่หน้าหนึ่งที
“โอ๊ย!!”
“มึงอย่าเข้ามา!!” แทฮยองชีหน้าห้ามเพื่อนมันอีกสองคนที่กำลังจะวิ่งมาจนพวกมันต้องหยุด
“พวกมึงดูสภาพหัวหน้าแก๊งมึงตอนนี้ดิ หึ เหมือนหมา!” แทฮยองกระชากเสื้อมันขึ้นมา สภาพมันตอนนี้คือเลือดกลบปาก สภาพดูไม่ได้
“แต่ถ้าพวกมึงอยากมีสภาพแบบไอ้เวรนี่ก็มาเข้ามา!” เพื่อนมันสองคนมองหน้ากันเลิ่กลั่กแต่ก็ไม่กล้าเข้าไปตามคำของแทฮยอง
“พวกมึงเล่นผิดคนแล้ว” ว่าแล้วแทฮยองก็เดินออกไปโดยไม่หันหลังกลับไปมอง
.
.
.
แอ๊ดดด~
จีมินรีบวิ่งไปไปทางประตู
“ไอ้แท!”
“มึงเล่นใหญ่ไปป่ะ? แผลที่มุมปากนิดเดียวเอง”
จีมินจับมือแทฮยองมานั่งที่เตียงก่อนจะไปหยิบถุงยาของตัวเองมาทำแผลให้แทฮยอง
“กูบอกแล้วว่าอย่าไป ได้แผลเลยเป็นไงล่ะ” จีมินบ่นไปพลางทำแผลไป
“แผลกูยังดูน้อยกว่ามึงอีก ดูสภาพมึงดิ เขียวเต็มหน้า โอ้ย! เบาๆหน่อยดิ” แทฮยองหน้ายี่เมื่อเจอความแสบของฤทธิ์แอลกอฮอล
“ก็ตอนนั้นมึงไม่ได้อยู่ช่วยกูหนิ” จีมินพูดเสียงเบาทำเอาบรรยากาศตอนนั้นอึดอัดไปชั่วขณะ
“…..”
“.....”
“กูขอโทษนะ ที่กูปกป้องมึงไม่ได้...เหมือนที่เราได้สัญญากันไว้เมื่อตอนเด็ก” แทฮยองจ้องไปที่ดวงตาของจีมินอย่างรู้สึกผิด
“มึงจำได้ด้วยหรอ?”
“จำได้ดิ เกี่ยวกับมึงกูจำได้หมดแหละ”
“^_^”
“ยิ้มเหี้ยไร? กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมากี่ปี จำไม่ได้ก็แปลกละ”
“กูก็ไม่ได้อะไร๊”
“มึงเองก็ต้องทายาด้วยเหมือนกัน” แทฮยองพูดและหยิบยาทาจากถุงมาบีบและทาไปที่ใบหน้าของจีมินอย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องทำแผลกูแล้ว เก็บของเรียบร้อยยัง?” แทฮยองถามจีมินเมื่อเขาทายาให้จีมินเสร็จแล้ว
“เรียบร้อยแล้วครับ ^_^”
“เอ่า ยังนั่งนิ่งอีก ไปแบกขึ้นรถดิ”
“มึงจะพากูไปไหนอ่ะ?” จีมินถามแทฮยอง
“จะพาไปมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เพราะมึงกูถึงมาจุดๆนี้ได้ กูไม่ทิ้งมึงหรอก เราต้องมีชีวิตที่ดีไปด้วยกันดิวะ”
Talk with writer
ในที่สุดแทแทของเราก็ออกโรงแล้วค่ะ จีมินไม่ต้องเดียวดายแล้วน๊าาาา ยังไงฝากรีดๆให้คอมเม้นท์กำลังใจและสกรีมแท็ก จีมินขายหวยกันด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น