[HopeGa BTS] Chicken love รักไก่ๆของโฮปก้า ft. KookMin

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2

jungkook Part

           ชายร่างสูงใส่สูทสีดำที่กำลังดื่มหนักจากการหนีไปของคนรัก จีมินเป็นคนที่จองกุกรักมากที่สุด ถึงแม้จองกุกจะเป็นลูกมาเฟียที่ดูโหดร้ายแต่สำหรับจีมินเขามักอ่อนโยนด้วยเสมอ แต่เพียงแค่จีมินไม่เคยเห็นและไม่เคยรู้สึกถึงมันเลยต่างหาก....

''หาจนทั่วโซลแล้วยังไม่เจอตัวเลยครับคุณหนู'' ลูกน้องคนนึงพูดขึ้น

''ผมว่าคงหนีออกนอกจังหวัดไปแล้ว '' ลูกน้องอีกคนพูด


ปึ้ก!


''คนตัวคนเดียวจะหนีไปไหนได้ไกลวะ'' จองกุกพูดพร้อมกระแทกแก้วเหล้ากับโต๊ะ

''เอ่อ คุณหนูครับ คุณท่านให้คุณหนูไปคุมบ่อนครับ''

''กูไม่ไป...'' จองกุกกระดกเหล้าเข้าปาก

''แต่คุณหนูครับ''

''มึงว่างกันไงวะ เซ้าซี้กูอยู่ได้!! มึงเป็นพ่อกูรึไง?!''

''แล้วถ้าฉันสั่งแกล่ะ'' ชายสูงวัยเดินเข้ามา

''พ่อ''

''พวกมึงมีอะไรทำก็ไปทำไป'' คุณท่านสั่งลูกน้อง

''จะไปเสียใจอะไรกับมันนักหนา ไหนๆมันก็หนีไปแล้วก็ปล่อยมันไปเถอะ'' คุณท่านพูดอย่างใจเย็น

''แต่ผมรักจีมิน''

''แต่มันไม่ได้รักแก คนอย่างแกหาใหม่ได้ง่ายๆอยู่แล้ว''

''แต่ไม่มีใครเหมือนจีมิน...'' น้ำตาลูกผู้ชายไหลอาบแก้มจองกุกอีกแล้ว

''แกจะคร่ำครวญยังไงก็เรื่องของแก แต่ตอนนี้แกต้องไปคุมบ่อนแทนฉัน ฉันมีธุระ'' คุณท่านเริ่มขึ้นเสียงนิดๆ

''แต่...''

''ถ้าแกยังทำตัวแบบนี้ ฉันจะส่งตัวแกไปคุมบ่อนที่แดกูแทน''

''พ่อ!!''


       คุณท่านเดินออกจากห้องไปโดยไม่ยอมฟังคำพูดจองกุก ส่วนจองกุกก็เลยต้องไปคุมบ่อนตามที่คุณท่านสั่งอย่างว่าง่าย



Hoseok Part


''ผมขอไปอยู่ด้วยได้มั้ย? ผมไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ''

''หาาา!!''
.

.
       สุดท้ายความน่าสงสารของจีมินก็ทำให้โฮซอกใจอ่อนและพามาพักที่บ้าน โฮซอกให้จีมินนั่งตรงโซฟาส่วนตัวเองไปหากล่องยาเพื่อมาทำแผลให้จีมิน


''นายเป็นใคร อายุเท่าไหร่ มาจากไหน?'' โฮซอกถามขณะกำลังทายาที่โหนกแก้มจีมิน

''ผมชื่อจีมิน อายุยี่สิบสอง...''

''ฉันชื่อโฮซอกนะ อายุยี่สิบสี่ แล้วสรุปนายมาจากไหน?''

''คือ ผมหนีพวกมาเฟียมา...''

''ห๊ะ!! แล้วนี่มันจะไม่มาเล่นงานฉันด้วยหรอเนี่ย?!'' โฮซอกดูท่าทางตกใจ

''ผมหนีมาจากโซลนะ มันคงไม่ตามมาถึงแดกูหรอกฮยองแล้วอีกอย่างพวกมันไม่รู้ว่าว่าผมอยู่ที่นี่''

''แล้วไปทำไรผิดไว้ล่ะ มันถึงไล่ตามเอา?''

''ผมเป็นเด็กกำพร้าที่พวกมันจับผมมาเลี้ยงดูและให้ทำงานให้พวกมัน ผมอึดอัดเลยหนีมา...'' จีมินพูดเสียงเบา

''แล้วถ้า...''

''รอให้ถึงวันนั้นก่อนเถอะ แต่ผมจะไม่ให้ฮยองต้องเดือดร้อนเพราะผมหรอก''

''อ่าๆ ยังไงช่วงนี้นายก็อยู่ที่นี่ไปก่อนแล้วกัน อ่ะ เสร็จแล้ว''

''ขอบคุณนะครับ''


       โฮซอกเดินไปหยิบเสื้อผ้าของตัวเองในห้องนอนแล้วยื่นให้จีมิน


''ไปอาบน้ำแล้วเอาเสื้อผ้าฉันไปใส่ก่อน เร็วๆล่ะ มีเรื่องให้ช่วย''

''เรื่องอะไรหรอ?''

''น่าาา เดี๋ยวก็รู้เอง ^_^''
.

.
       จีมินเดินออกมาจากห้องน้ำก็ได้กลิ่นหอมของอาหารลอยฟุ้งไปทั่วห้อง จนจีมินต้องเดินตามกลิ่นไปจนถึงห้องครัว


''ทำอะไรอยู่หรอฮยอง?''

''มานั่งตรงนี้ก่อน'' โฮซอกเดินไปลากจีมินมานั่งโต๊ะ

''ยังกินไหวมั้ย? ฉันจะให้นายชิมไก่ให้หน่อย ฉันจะเปิดร้านพรุ่งนี้แล้ว''

''ผมอิ่มแล้วนะ''

''น่าๆๆ ชิมให้หน่อยน๊าาา'' โฮซอกกอดแขนจีมินออดอ้อน

''ฮิๆ ก็ได้ครับ ^_^''

''เห๊ยยย ยิ้มได้แล้วหรอ? นึกว่าจะยิ้มไม่เป็นซะอีก'' โฮซอกแซวจีมิน

''^_^''

''ฉันชอบนะที่นายยิ้ม มันดูน่ารักดี ^_^'' โฮซอกพูด

''^_^''

''รสชาติเป็นไงมั่ง?''

''อันนี้อร่อยแล้ว แต่อันนี้ซอสมันหวานไป''

''อ่าๆ งั้นนายอยู่ชิมก่อน จนกว่าฉันจะทำออกมารสชาติดี โอเค๊?''

''ฮ่าๆๆ ครับๆ แล้วนี่ฮยองอยู่คนเดียวหรอ?''

''ใช่ ฉันออกมาขายไก่คนเดียวน่ะ ทางครอบครัวไม่มีใครสนับสนุนเลย''

''อ่าว ทำไมล่ะ?''

''พ่อกับแม่ฉันอยากให้ฉันทำอย่างอื่นมากกว่า แต่ฉันชอบแบบนี้อ่ะ ฉันว่าฉันมีพรสวรรค์ด้านทอดไก่ยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดอีกนะ ฮ่าๆๆ''

''ดูน่าภูมิใจเนอะ''

''อ๊ะ แน่นนอน ฮ่าๆๆ''

.

.

.

.

เช้าวันรุ่งขึ้น


''ผมขอไปด้วยดิฮยอง'' จีมินยืนอ้อนโฮซอกที่กำลังจัดของเข้ารถอยู่หน้าบ้าน

''นายยังไม่หายดี อยู่รักษาตัวก่อนเถอะ สภาพหน้าแบบนี้ใครจะมาซื้อไก่ฉันล่ะ -_-''

''ฮยองง่าาา T T''

''อยู่เฝ้าบ้านดีๆล่ะ''

''พูดอย่างกับผมเป็นหมาเลยนะ -_-''

''ถ้าเบื่อๆก็ทำความสะอาดบ้านให้ด้วย'' โฮซอกพูดโดยที่ยังจัดของอยู่

''คร้าบบบบๆ''


บรื๊นนนน~~
.

.
       เมื่อโฮซอกมาถึงก็จัดการจัดวางโต๊ะเก้าอี้และเตรียมตัวทอดไก่ ที่สำคัญอย่างนึงที่ขาดไม่ได้คือป้ายชื่่อร้าน อิอิ โฮซอกตั้งชื่อร้านของเองว่า Chicken World

       นี่ก็ผ่านมาตั้งนานแล้วยังไม่มีลูกค้าเลยสักคน T T เอาน่า วันแรกก็งี้แหละ..... เวลาก็ผ่านลุล่วงไป ลูกค้าก็ยังไม่มี.... เฮ้อออ โฮซอกเริ่มท้อกับวันแรกซะแล้ว อ๊ะ! มีคนเดินมาแล้ว


''รับอะไรดีครับ ^_^''

''ขอแบบเผ็ดชุดนึง ธรรมดาชุดนึงครับ''

''รอสักครู่นะครับ อ่ะนี่ครับ''

''เพิ่งมาเปิดใหม่หรอครับ?''

''อ่า ใช่ครับ แล้วคุณก็คือลูกค้าคนแรก ผมเลยแถมไก่ไปให้อีกห้าชิ้น''

''โห ขอบคุณนะครับ''

''ทานให้อร่อยและแวะมาซื้ออีกนะครับ ขอบคุณครับ ^_^''


       โฮซอกที่เคยรู้สึกท้อเมื่อกี๊ ความรู้สึกนั้นมันได้หายไปแล้ว เมื่อเขาได้สัมผัสกับเงินที่เขาสามารถหามาด้วยตัวเอง


Yoongi Part

ก๊อกๆๆ


''จะมาไม่โทรบอกกูก่อนวะไอ้แทฮยอง'' ยุนกิพูด

แทฮยอง

''ก็กูกลัวว่าจะโทรมารบกวนเวลาแต่งเพลง แล้วมึงจะด่ากูอีกไง''

''แล้วนั่นหอบอะไรมาอ่ะ?''

''กูเห็นมีร้านไก่ทอดเปิดใหม่ตรงข้ามกับค่ายมึงอ่ะ เลยลองซื้อมากินดู''

''มึงกินไปก่อนเลย กูแต่งท่อนนี้ให้จบก่อน''

''เออๆ ช้าหมดอดแดกนะเว่ย''
.

.
Hoseok Part


       ได้เวลาเก็บของปิดร้านแล้วสิ ลูกค้าไม่ค่อยมีเลยวันนี้ นอกจากคุณคนนั้น เฮ้อ ชีวิตคนเรานี่มันไม่ง่ายเลยจริงๆ แล้วอยู่ๆโฮซอกก็นึกถึงผู้ชายคนที่เขาเคยช่วยไว้ ทั้งที่คิดว่าเค้าทำงานที่นั่นและน่าจะได้เจอกันอีกแท้ๆ แต่วันนี้กลับไม่เจอเลยแฮะ โฮซอกสะบัดหัวปัดความคิดและเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน
.

.

       เมื่อกลับมาถึงบ้าน จีมินก็ออกมาช่วยถือของ

''เป็นไงมั่งฮยอง ขายดีมั้ยวันนี้?'' จีมินที่มารอรับหน้าบ้านถาม

''ไม่ดีเลยว่ะ'' โฮซอกส่ายหัวเบาๆ

''อาจจะเป็นเพราะมนต์กฤษณะกาลีก็เป็นได้นะฮยอง'' จีมินพูด

''นี่ๆ ดูละครมากไปรึป่าว -_- เก็บของให้หมดเลยนะ ส่วนไก่อ่ะเหลือเยอะเลย จะกินก็กิน ฉันไปอาบน้ำนอนและเหนื่อย''

''ครับผม ^_^''



Talk with writer

จีมินคนน่ารักของไรท์กลับมาแล้ว ตามด้วยตัวละครคนใหม่ แทแท เมนไรท์เอง หรือจะเรียกว่าสามีของไรท์ก็ได้นะ อิอิ โฮะๆๆๆ ถือว่าเป็นเมนคนแรกและคนปัจจุบันตั้งแต่เป็นติ่งบังทันเลยก็ว่าได้ ไรท์ก็เป็นอาร์มี่มา 3 ปีแล้น แล้วรีดๆล่ะ เมนใครกันบ้าง ไรท์อยากจะรู้จักรีดให้มากขึ้นอ่ะ อิอิ

twitter: @Madame_Kim98
               #รักไก่โฮปก้า