[HopeGa BTS] Chicken love รักไก่ๆของโฮปก้า ft. KookMin

ลำดับตอนที่ #1 : INTRO (NC)

Hoseok Part

ณ ห้องโถงแห่งบ้านตระกูล จอง

''พ่อไม่เห็นด้วย!!''

''แม่ก็ไม่เห็นด้วยกับความคิดของลูก''

''พ่อ~ แม่~ ToT''

''นี่ลูกเพิ่งจบการธุรกิจจากอังกฤษมานะ แทนที่จะมาช่วยบริษัทพ่อดันอยากเป็นพ่อค้า'' ชายสูงวัยถอนหายอย่างเอือมระอา

''ก็ผมอยากเปิดธุรกิจเองนี่นา''

''ไอ้ไก่ทอดของแกเนี่ยนะ?''

''แม่ว่ามันไม่เวิรฺ์คหรอกลูก ลำบากตัวเองเปล่าๆ'' ผู้หญิงสูงวัยแต่ยังสวยอยู่บอกกับลูกชายหัวดื้อของตัวเอง

''น่าสนุกดีออกนี่ครับแม่ หาประสบการณ์ ^_^''

''ใฝ่ต่ำน่ะสิไม่ว่า เฮ้อ~'' คุณพ่อจองแซะลูกชาย

''พ่ออ๊าาา~''


       ลูกชายยังคงออดอ้อนไม่เลิก จนผู้เป็นพ่อเริ่มรำคาญ


''ฉันจะอนุญาติให้แกลองทำก็ได้''

''เย๊!!'' โฮซอกลุกขึ้นดีใจ

''คุณคะ!! ทำไมยอมลูกง่ายๆแบบนี้ล่ะคะ?!''

''แต่มีข้อแม้!'' คำพูดของพ่อทำให้โฮซอกหยุดดีใจแล้วหันมาทำหน้าสงสัยแทน

''??''

''ฉันจะให้แกลองเปิดไอ้ร้านไก่ทอดของแก ถ้าภายในหนึ่งปีแกทำกำไรได้ล้านนึง ฉันจะยอมรับธุรกิจแก แต่ทุกอย่างแกต้องสร้างมันด้วยเงินของแกเอง ฉันไม่มาลงทุนให้แกหรอกนะ'' คุณพ่อพูดโดยไม่มองหน้าโฮซอกพลางหยิบหนังสือพิมขึ้นมาอ่าน

''เข้าใจแล้วครับ พ่อกับแม่คอยดูความสำเร็จของลูกชายคนนี้ได้เลย! ^_^'' โฮซอกพูดแล้วพุ่งไปหอมแก้มผู้เป็นพ่อกับแม่


       โฮซอกรู้ว่ายังไงพ่อกับแม่ต้องใจอ่อนอยู่แล้ว เลยได้ทำการสั่งซื้อ food truck เพื่อขายไก่ทอดสูตรที่ตัวเองคิดค้นเอง พร้อมกับโต๊ะเก้าอี็จำนวนนึงเพื่อลูกค้า แค่นี้เงินในบัญชีก็แทบเกลี้ยงแล้ว เฮ้อ~ โฮซอกตัดสินจะออกไปขายที่ที่ไกลบ้าน เป้าหมายของของเขาก็คือ แดกู

.

.

.

.

Jimin Part

ณ เวลา 22:15

Cut NC

*รีดสามารถเข้าไปอ่านได้ที่ลิ้งค์หน้าทวิตไรท์เลยน๊าา
Twitter : Madame_Kim98

''จีมินเป็นอะไรไปครับ หื๊ม? ทำไมดูไม่มีอารมณ์เลย'' จองกุกพูดพลางกระชับตัวจีมินให้แน่นขึ้นแล้วใช้สันจมูกโด่งเกลี่ยไปที่แก้มจีมินไปมา

''แค่เหนื่อยๆน่ะ'' จีมินตอบเสียงเบาด้วยสีหน้าเย็นชา

''นี่พ่อผมใช้งานจีมินหนักขนาดนี้เลยหรอ? สงสัยต้องคุยกันหน่อยแล้ว''

''นอนเถอะจองกุก ฉันง่วงแล้ว...''

''ฝันดีนะครับ ผมรักจีมินนะ''


ฟอดดด~


''...''

       สีหน้าของจีมินตอนนี้ไม่ต่างจากร่างไร้วิญญาณ นานเท่าไหร่แล้วที่เค้าต้องทนอยู่กับจอน จองกุกทั้งๆที่ ไม่ได้รัก แต่ต่างกับจองกุก ที่รักจีมินมาก มากจนไม่ยอมเสียจีมินไปง่ายๆ
.

.

.
       ร่างเล็กค่อยๆก้าวขาลงจากเตียงอย่างช้าๆเมื่อเห็นว่าจองกุกหลับสนิทแล้ว และจัดการใส่เสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย จีมินค่อยย่องๆไปหยิบกระเป๋าเป้ใบใหญ่ขึ้นมาสะพาย ซึ่งข้างในมีเงินก้อนนึงที่เค้าแอบไปโขมยในเซฟของจองกุกมา ใช่ จีมินคิดจะหนีจากกุกและเค้าต้องการเงินก้อนนึงในการสร้างเนื้อสร้างตัว

       จีมินเดินมาถึงตรงประตูและกำลังจะบิดมันออก


''จะไปไหนน่ะจีมิน??''


       จีมินตกใจกับเสียงจองกุก คิดว่าหลับไปแล้วซะอีก จองกุกลุกขึ้นสวมเสื้อผ้าอย่างรวดเร็วแล้วเดินตรงมาที่จีมิน


''ผมถามว่า จะ ไป ไหน ?'' จองกุกกดเสียงพูด

''ฉะ ฉัน...ฉัน ฉันขอไปเริ่มต้นชีวิตใหม่เถอะนะ'' จีมินทำหน้าอ้อนวอน

''เริ่มต้นใหม่? ชีวิตจีมินตอนนี้ยังไม่เรียกว่าเริ่มต้นใหม่อีกหรอ จากเด็กเร่ร่อนที่เกือบโดนเอาไปขาย จนตอนนี้เป็นจีมินที่อยากได้อะไร ก็ได้ทุกอย่าง''

''ฉันอึดอัดกับชีวิตแบบนี้...'' จีมินกุ้มหน้าพูด

''ผมไม่ดีตรงไหน? ผมรักจีมินมากขนาดไหนจีมินก็รู้ อยากได้อะไรผมก็หามาให้ทุกอย่าง''

''แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ ฉันต้องการอิสระ จองกุก...''


       คำพูดที่หลุดออกมาจากปากจีมิน กระตุกต่อมโกรธจองกุกได้ไม่น้อย


''อยู่กับผมมันไม่อิสระตรงไหน ห๊ะ?!!'' จองกุกกระชากข้อมือจีมินอย่างแรงพร้อมบีบมันแน่น

''โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ!''

''บอกผมสิ! ว่าทำไม!!''


       เสียงตะคอกของจองกุกทำให้จีมินกลัวจนตัวสั่น


''ฉันไม่ได้รักนายจองกุก!!''


       หยดน้ำตาของจองกุกที่ไม่คิดว่ามันจะหยดลงมา เพราะคนอย่างจองกุกไม่เคยเสียน้ำตาให้กับใคร ยกเว้นเค้าคนนั้น คนที่กำลังจะจากจากจองกุกไป


''ลืมไปแล้วหรอ ว่ามีชีวิตอยู่ได้ขนาดนี้เพราะใคร!''

''รู้ ฉันถึงทนอยู่มาจนถึงทุกวันนี้ไง ทำงานให้พ่อของนาย ยอมมีอะไรกับนาย แต่ความอดทนของคนเรามันมีขีดจำกัด ฉันไม่อยากทนแล้ว ฮึก~''

''แต่ผมไม่ยอมเสียจีมินไปหรอกนะ ถ้าในเมื่อการอยู่แบบนี้คือไม่มีอิสระ ก็ไม่ต้องมีมันหรอก อิสระน่ะ มานี่!!'' จองกุกกระชากจีมินอย่างแรง

''ปล่อยนะ!!''


       จีมินพยายามต่อต้านแต่แรงแค่นั้นหรอจะสู้คนอย่างจองกุกได้


โป๊กกก!!


''โอ๊ยยย!!''


       จีมินคว้าเอาโคมไฟฟาดเข้าไปที่หัวจองกุกอย่างแรง จนจองกุกทรุดลงไปที่พื้น จีมินเลยใช้โอกาศหนีวิ่งหนีไป


''จีมิน กลับมานะ!!'' จองกุกพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้น

''เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนู?!'' ลูกน้องจองกุกเข้ามาถาม พร้อมกับพรรคพวกอีกสองคน

''ไปจับตัวจีมินมา''

''แต่คุณหนูเลือดออก''

''กูบอกให้ไปจับมันมา!!''

''ครับ!!''


       ลูกน้องสามคนพากันวิ่งเพื่อไปจับตัวจีมิน ส่วนจองกุกวิ่งไปขึ้นรถหรูของตัวเองแล้วขับมันออกไปด้วยความเร็วโดยไม่ได้ห่วงบาดแผลตัวเองที่หัวเลยแม้แต่น้อย


''แฮ่กๆๆ''


       ต่อให้เหนื่อยแค่ไหนร่างเล็กอย่างจีมินก็ต้องวิ่ง ตราบใดที่ยังหนีไม่พ้นจองกุก


''เห้ย มันอยู่นั่น!!''

''บ้าเอ๊ยยย'' จีมินสบถออกมา


       จีมินวิ่งหนีไปเรื่อยๆ แล้วก็ไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ไหนแล้ว หนีเข้าซอกนู่นซอกนี่ แต่พวกมันก็ยังตามมาถูก ตอนนี้เรียกว่าเป็นนาทีเฉียดตายของจีมินก็ว่าได้ ถ้าเค้าหนีไม่รอด เค้าก็ต้องกลับไปอยู่กับจองกุกเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือจองกุกอาจจะไม่อ่อนโยนเหมือนแต่ก่อน จีมินอาจจะมีชีวิตที่ทรมานกว่าเดิม...

       จีมินวิ่งมาจนเหลือบไปเห็นฟู๊ดทรั๊คที่ประตูท้ายไม่ได้ปิด เลยรีบวิ่งเข้าไปแอบ

''มันไปไหนแล้ววะ? ไวชิบหาย'' ลูกน้องคนนึงบ่น


เอี๊ยยยด!!


''มันหนีไปไหนแล้วก็ไม่รู้ครับ'' ลูกน้องบอกกับจองกุกทันทีที่จองกุกเบรครถ

''โถ่เว่ย! พวกมึงอย่าหยุดตาม ถ้ายังไม่เจอ'' ว่าแล้วจองกุกก็ขับรถออกไปเพื่อตามหาจีมินต่่อ พร้อมกับลูกน้องที่วิ่งตามหาเหมือนกัน
.

.
Hoseok Part


''อ๊าาาา~ ได้กาแฟแก้วนึงค่อยยังชั่วหน่อย'' โฮซอกเดินออกมาจากเซเว่นพร้อมบิดขี้เกียจ

''โอ๊ะ! นี่เราไม่ปิดประตูหลังรถหรอเนี่ย?'' โฮซอกส่ายหัวให้กับความขี้ลืมของตัวเองเบาๆ


ปึ้ง! แกร๊ก


''ไปกัน ไอ้มังลูกพ่อ! ^_^'' โฮซอกตบรถตัวเองเบาๆแล้วขึ้นรถไป


บรื๊นนนน~

                             


Talk with writer

สวัสดีค่าาาารีดๆทุกคน ไม่ต้องสงสัยที่มีแต่ฉากกุกมิน นี่เป็นเรื่องของโฮปก้าจ้า อิอิ กุกมินแค่ตัวละคนที่มาสร้างอรรถรสเฉยๆ เปิดอินโทรมาก็ NC เลย555 ไรท์รู้ว่ารีดอยากอ่าน อย่าปฏิเสธ! ไรท์รู้ไรท์เห็น ฮรี่ๆๆๆ

เอาอินโทรไปอ่านเรียกน้ำย่อยก่อนเด้อ ตอนนี้ไรท์มี 2 เรื่องที่ดองไว้ กำเร่งแต่งให้จบอยู่ ถ้าเรื่องใดเรื่องนึงจบเดี๋ยวมาอัพเรื่องนี้ให้เด้อ

#รักไก่โฮปก้า (แท็กทวิตเด้อ)

* [NamJin] It's my reason   ฝากติดตามฟิคนัมจินด้วยน๊าค๊าาา