ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Taehyung Part
นับต่อจากนี้เราเป็นเพื่อนกันแล้วนะ มีอะไรเราจะปกป้องกันและจะไม่ทอดทิ้งกัน สัญญานะ
ปั่ก! ตุ้บบ!!
“โอ๊ยยยย”
แรงถีบมหาศาลของของชายหนุ่มร่างเล็ก ผมสีน้ำตาลเข้ม ทำให้ชายหนุ่มผิวสองสีที่มีร่างกายกำยำที่กำลังนอนหลับสบายอยู่บนเตียงถึงกับตกลงกะแทกพื้นและร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ เหอะ คำพูดนั้นน่ะ เป็นเพียงคำพูดเมื่อก่อนของเด็กไร้เดียงสาเมื่อสิบสามปีก่อนเท่านั้นแหละ ส่วนตอนนี้น่ะหรอ...
“ตื่นได้แล้ว มึงจะนอนกินบ้านกินช่องไปถึงไหนฮะไอ้แท!”
แทฮยองพยุงตัวเองลุกขึ้นแล้วมองค้อนไปยังจีมินพลางลูบที่สะโพกของตัวเอง
“ยังชักช้าอีก เดี๋ยวกูโบ๊กเลย” จีมินง้างมือทำท่าจะตีจนแทฮยองต้องถอยหนี
“เอะอะใช้แต่กำลังนะมึงเนึ่ย”
“รีบเลย เดี๋ยวแม่งตลาดวาย ไปนั่งขอทานได้ตังน้อยอีกมึงอ่ะ” จีมินยืนเท้าซะเอวพูด
“โหย กูเนี่ยเป็นขอทานที่หล่อที่สุดในซอยละ พวกผู้หญิงเห็นเดี๋ยวก็แพ้ความหล่อแล้วก็ให้เงินกูเองแหละ” แทฮยองยืนยิ้มอย่างน่าภาคภูมิใจ
“ถุ๊ยยย เพ้อเจ้อ กูให้เวลาสิบนาที ถ้ากูไม่เห็นมึงที่ตลาดนะเจอดีแน่ อยู่กับกูต้องช่วยกันทำมาหากินเข้าใจ๊?”
“ค้าบบบ มึงเป็นเพื่อนหรือเป็นเมียกูเนี่ย”
“ถ้าเป็นเมียนะกูยิ่งกว่านี้อีกไอ้ดำ”
“กูคงไม่หลงผิดเอามึงทำเมียหรอกไอ้เตี้ย”
“ปากคอเราะร้ายนะมึง เดี๋ยวกูจะลักหลับมึงทำผัวซะนี่” ว่าแล้วจีมินก็กระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะหันหลังเดินออกไป
“ฝันไปเถอะว้อยยย เดี๋ยวมึงจะได้เดี้ยงเพราะวิชากังฟูกู ชิงโชะๆ” แทฮยองทำท่ากังฟูแปลกๆให้หลังจีมิน จีมินได้แต่ส่ายหัวให้กับความต๊องของหมอนี่
จีมินชอบพูดแปลกๆทำนองนี้อยู่เรื่อย จนบางทีแทฮยองก็คิดนะว่า มันคิดอย่างงั้นกับกูจริงๆป่าววะ?
Jimin Part
แหม เป็นแค่ขอทานยังไม่เจียมตัวสักแต่จะหาอ่อยสาวไปทั่ว ร่างเล็กที่คล้องแผงลอตเตอร์รี่อยู่ที่คอจดจ้องไปยังแทฮยองที่นั่งพื้นแสดงละครเป็นผู้น่าสงสารที่จ้องคอยจะหลอกแต๊ะอั๋งสาวอยู่เรื่อย มันน่าเขกกะโหลกสักโป๊กสองโป๊กจริงๆเลย ฮึ่ยย
“ว้อยยย!! อะไรเนี่ยลุง เอาหน้าเข้ามาใกล้ทำไม?” จีมินสะดุ้งตกใจที่อยู่ๆก็มีหน้าลุงคนหนึ่งโผล่มาระยะประชั้นชิด
“ข้าเรียกเองหลายรอบละ เองก็เหม่อมองแต่ไอ้แทเพื่อนแก ทำไม อิจฉาที่มันมีสาวรุมล้อมรึไง หรือ...หึง??”
“ไร้สาระน่าลุง ช่างมันเถอะ งวดนี้สนใจเลขไหนอ่ะ?”
“วันนี้คนซื้อเยอะเหมือนกันนี่ เหลือแค่ไม่กี่ใบเอง” ลุงแก๊งวงเหล้าย่านนี้กำลังเลือกใบที่ตัวเองสนใจ
“เอาใบนี้มั้ยลุง เลขสวยดี” จีมินยื่นใบนึงให้กับลุง
“ไม่เอาอ่ะ ข้าจะเอาใบนี้ บอกซ้อเองด้วยเอาเหล้ามาขวดนึง” ว่าแล้วเค้าก็ให้เงินกับจีมิน
“แต่หัววันเลยนะลุง ระวังตับแข็งด้วยล่ะ ด้วยความเป็นห่วงจากจีมินนะคร้าบบบบ” จีมินทำหน้าทะเล้นใส่ลุงที่กำลังเดินออกไป
.
.
.
ตกเย็น
“รายได้ของวันนี้จ๊ะ” ซ้อร้านขายของชำยื่นเงินค่าจ้างให้แก่จีมิน
“ขอบคุณครับ” จีมินรับเงินก่อนจะโค้งตัวลา
จีมินเดินไปหาแทฮยองที่กำลังนั่งคุยกับลุงแก๊งวงเหล้าอย่างเมามัน
“หิวยัง? จะกลับบ้านเลยมั้ย ฉันซื้อกับข้าวมาด้วยล่ะ” จีมินยิ้มพร้อมชูถุงข้าว
“เมียเองมาตามกลับบ้านละฮ่าๆๆ” ลุงขี้เมาตบไหล่แทฮยอง
“เมียเมออะไร เมาแล้วเพ้อเจ้ออ่ะลุง” แทฮยองทำหน้ามุ่ย
ขณะที่เขาทั้งสองกำลังเดินกลับบ้านนั้น
“นี่ กูหาตังมาได้เต็มขันเลยดูดิ” แทฮยองยื่นขันให้จีมินดู
“มึงก็แสดงเก่งดีหนิ แสดงได้น่าเวทนามากกกก”
“อ้าว ไอ้นี่”
“อ่ะ” จีมินควักบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกงของเขา
“อะไรวะ?”
“ลอตเตอร์รี่ไง เหลือใบสุดท้ายกูเลยซื้อมา รับไปดิกูให้มึงอ่ะ”
“ไม่เอา มึงก็เก็บไว้เองดิ”
“เอาไปเหอะ เผื่อมึงมีดวงถูกรางวัลที่หนึ่งขึ้นมา” จีมินยัดลอตเตอร์รี่ใส่มือแทฮยอง จีมินก็ให้ไปงั้นแหละ ไม่ได้หวังว่าจะถูกหรอก
ระหว่างที่แทฮยองกับจีมินกำลังเดินกลับบ้านนั้น จู่ๆจีมินก็เอ่ยปากถามถึงเรื่องที่ตัวเองคาใจอยู่
“ไอ้แท”
“หืม?”
“เรื่องไรวะ? ที่ลุงบอกเมียตามกลับบ้านอ่ะนะ?” แทฮยองที่เดินนำอยู่ก็หยุดเดินแล้วหันหลังมองจีมินพลางขมวดคิ้วด้วยวามไม่เข้าใจ
“….”
“มึงเป็นเหี้ยไรเนี่ย? กูไม่ได้ไม่พอใจอะไรสักหน่อย หน้ากูก็เป็นแบบนี้อยู่แล้วป่าววะ แล้วมึงอ่ะ หงุดหงิดอะไร? กูสังเกตเห็นตั้งแต่เมื่อกี๊และ”
“ป่าว ไม่มีอะไร รีบกลับเหอะ...” จีมินรีบจ้ำเท้าเดินนำแทฮยองไป
กรรรจ์~
ฝูงหมาเจ้าที่พากันทยอยออกมาจากซอย เมื่อพวกมันเห็นแทฮยองก็ขู่คำรามใส่อย่างกับพร้อมบวกเต็มที่
“มึงเดินไม่รอกูเลย มึงก็รู้ว่ากูไม่ถูกกับหมาซอยนี้”
แทฮยองมองพวกมันอย่างกลัวๆก่อนจะรีบวิ่งไปกอดคอจีมิน หมาซอยนี้ดุจริง มีแต่เพียงจีมินเท่านั้นที่พวกมันเชื่องด้วยก็ไม่เข้าใจเหมือนกันนะว่าทำไม...แต่ทุกครั้งที่เวลาเดินผ่านซอยนี้นะแทฮยองจะต้องคอยควงแขนไม่ก็กอดคอจีมิน เปรียบเสมือนจีมินเป็นองครักษ์ของเขายังไงอย่างงั้นแหละ ถ้าไม่มีจีมินนะโดนหมาไล่กัดตูดแน่
Talk with writer
ไรท์คัมแบคค่ะ เปิดเรื่องนี้มานาน ตอนนี้มาอัพแล้วนะคะ ขอโทษที่ให้รอนานกันน๊าาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น