คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 05.เงามืดในหัวใจ?
05
ินยอนั่มอเบีอย่าไม่พอใที่เบีไม่ไ้พาเาไปหานายท่านอย่าที่สัา
เบีพาเามาอยู่ที่ไหน็ไม่รู้ห้ออะไรมีอเยอะแยะแ่ีหน่อยมีอินอะไรแ่เา้อไปามหานายท่านให้เอนะ
ินยอ้อไปามหานายท่าน ิเท่านั้นมือเล็็หยิบนมเ้าปาเียวอย่าไม่พอในัามอเบีที่ำลันั่ทำานอยู่รหน้า
"เลิ้อันแบบนั้นสัทีันรู้สึเหมือนัวเอเป็นนัโทษร้ายแรยัไไม่รู้"เบีเยหน้ามอินยอที่นั่ทำาวามอัวเอ้วยรอยยิ้มแห้ๆเพราะหลัาพาไปหาหมอเา็ัสินใพาินยอลับมา้วยเพราะถ้าปล่อยไปโนุแน่ๆ็น่ารัออปานนั้น
"โหใ่ไหมที่บอว่าะพาไปหานายท่าน"ินยอถาม่อนะระโลาโฟาพุ่ัวเ้าหาเบี้วยวามเร็วที่ทำเอาเบีในแทบเ้าอี้
เมื่อี้เาาฝาแน่ๆนอะไระเร็วนานั้น
"เปล่า"เบีปิเสธไปนั้นทำให้ินยอยื่นหน้าเ้าไปใล้ๆ่อนะี้หน้าเบีอย่าับผิ
"แล้วทำไมไม่พาินยอไปหานายท่าน"ินยอถามเสียุเบีึรีบยื่นมือมาับมือเล็อินยอไว้เพราะเาไม่รู้ว่าหาเาอบไม่ีเาะโนบหรือเปล่า
"็"หลอว่าไีวะไอ้นายท่านนั้นเา็ไม่รู้ว่าเป็นใร
"็อะไร เบีโหินยอ มนุษย์อบโหอย่าที่นายท่านว่าริๆ้วย"ินยอพูพร้อมับมอเบีอย่าผิหวันั้นทำเอาเบีรนราน่อนะมอไปเห็นฝนที่ลมาพอี
เอาัวรอไป่อนแล้วัน
"ฝน ฝนไันถึพานายไปหานายท่านไม่ไ้รอฝนหยุ่อนะเี๋ยวเบีพาไปหาแน่นอน"เบีลุึ้นับแนินยออย่าเอาในั้นทำให้ินยอเยหน้าึ้นมออย่าประเมินสถานาร์
"เบีไม่หลอินยอแน่นะ"ำถามเหมือนเ็ๆทำให้เบียิ้มออมาพร้อมับประอินยอลับไปนั่ที่โฟาามเิม
"ริสิรับ ทานนมเล่นไป่อนนะฝนหยุเี๋ยวเบีพาไปีไหมรับ"เบีไม่พูเปล่าแ่ยัหยิบนมใส่มือินยออย่าเอาไว้
"็ไ้"ินยออบรับ่อนะหยิบนมิน่อ
ฟู
"รอไป"เบีเป่าลมอย่าโล่อแล้วึ้นลุึ้นไปทำาน่อา็่อยมอินยอเป็นระยะ่อนะหันหน้าไปมอฝนที่ลมาอย่าอบุเพราะถ้าไม่มีมันเา็ไม่รู้ะอ้าอะไรีให้ินยอยอมอยู่ที่นี่
นานๆนะ่อไปถึพรุ่นี้เลยยิ่ี
่าาาา
แบมแบม้มลมอนมในมือที่เาั้ใื้อมาฝามาร์เพื่อเป็นารอโทษที่ทิ้มาร์ไว้ที่บ้านนเียวอย่าอารม์ีนยูยอมมออย่าไม่พอในัเพราะว่าะไ้นมบ้านี่แบมแบม้อลไปาฝนื้อมัน
ไอ้มาร์นั้นมีอะไรีแบมแบมถึเอาใมันนัทั้ที่มันะ่าัวเอ พี่ายเานนี้ใีเินไปหรือเปล่านะ
"น้อยๆหน่อยเถอะะเอาใมันอะไรนัหนาอย่าลืมสิว่ามันไม่ใ่น"ยูยอมพูึ้น่อนะหัเลี้ยวเ้าบ้านที่มีนเปิประูรออยู่แล้วนั้นทำให้แบมแบมหันมออย่าไม่พอใ
"รไหนที่มาร์ไม่ใ่นอนนี้เา็เหมือนเรา"แบมแบมเถียไปแม้ะรู้อยู่เ็มอว่ายัไมาร์็ไม่ใ่มนุษย์
"ูว่ามึรู้ีว่าูนะแบมแบม
นั้นใ่ไอ้มาร์ปะ"ยูยอมะลอรถเมื่อมอเห็นมาร์ที่นั่อยู่ทามลาสายฝนบนม้านั่ใ้้นไม้หน้าบ้านนั้นทำให้แบมแบมหันมอามทันที
"มาร์ อรถ ยูยอมอรถ"แบมแบมออปาสั่เสียัและทันที่ที่รถอแบมแบม็รีบหยิบร่มที่หน้ารถเินเ้าไปหามาร์ทันทีทันที
ยูยอมึไ้แ่ิปาัใ แบบนี้ลออะเวลาเป็นเรื่อหมอนี้
"ใอ่อนไปเถอะสัวันะถูมัน่า"ยูยอมบ่นเบาๆอย่าหุหิ่อนะับรถผ่านไป
่าาาา
"แบมลับมาแล้ว"มาร์เยหน้ามอแบมแบมที่ยืนาร่มให้ัวเอ้วยรอยยิ้มแ่แบมแบมับไม่ยิ้ม้วยสันิ
สภาพมาร์อนนี้ะให้เายิ้มออไ้ยัไ มาร์ไม่ไ้นั่รอเาอยู่รนี้ั้แ่เ้าใ่ไหมเาพึ่ออมาเินเล่นแล้วบัเอิฝนใ่ไหมบอเาที
"ฝน ทำไมไม่เ้าบ้าน"แบมแบมถามมาร์้วยน้ำเสียเรียบๆบ่บอว่าำลัไม่พอใทำให้มาร์รีบลุึ้นยืนเผิหน้าับแบมแบมอย่าหอยๆเพราะเารับรู้ไ้ว่าแบมแบมำลัโรธแ่ทำไมถึโรธเาละ
"ันรอนาย"มาร์อบพร้อมับมอแบมแบมื่อๆ
"รอทำไม ทำไม้อรอ"แบมแบมถามอย่าโมโหเมื่อไ้ยินำอบมาร์
"นายโรธันเหรอ"มาร์ถามอย่าไม่เ้าในั้นทำให้แบมแบมหันหน้ามอไปทาอื่น่อนะหันมามอสบาับมาร์อีรั้
"แล้วนายิว่าันวระโรธนายไหม เป็นบ้าหรือไถึมานั่าฝนแบบนี้ไม่สบายะทำยัไ"แบมแบม่อว่ามาร์อย่าโมโหสุๆ
"็มาร์ิถึแบบนิ"มาร์อบแบมแบม้วยำอบ่ายๆที่ทำให้แบมแบมนิ่ไปับำว่าิถึอมาร์
"..."
"มาร์ิถึแบม"มาร์พูเท่านั้น็เินเ้ามาอแบมแบมเอาไว้อย่าิถึลอเวลาที่แบมแบมออไปเาเอาแ่ิว่าแบมแบมะทิ้เาไปเหมือนนบ้า
เาลัวะ้อถูทิ้ให้อยู่นเียวอีรั้และเา็ลัววามโรธที่รุนแรมาๆเวลาเาิแบบนั้น
วามรู้สึโรธเลียยิ่รุนแรึ้นเมื่อแบมแบมหายไปนาน่อนะสลายไปเมื่อเาเห็นแบมแบมยืนรหน้า
เาไม่อบวามรู้สึนี้เลยริๆ
"มาร์"แบมแบมยัยืนถือร่มนิ่ๆให้มาร์อ
"อย่าหายไปนานแบบนี้อีนะ
อย่าหายไปแบบนี้"มาร์พูอย่าอร้อนั้นทำให้แบมแบมพยัหน้าเ้าใเพราะเหมือนับว่าวามรู้สึอมาร์ำลัถูส่เ้ามาในัวเา
"อือ เ้าบ้านเถอะาฝนนานๆะไม่สบาย"แบมแบมพูเท่านั้นมาร์็ผลััวออแล้วยื่นมือมาึร่มในมือแบมแบมไปถือเอ่อนะเินโอบแบมแบมเ้าไปในบ้านภายใ้ร่มเียวัน้วยรอยยิ้มีใที่แบมแบมรับปาว่าะไม่ทิ้ัวเอไว้นเียวอีทำให้แบมแบมเยหน้าึ้นมอเี่ยวหน้าอมาร์เียบๆ
มาร์บาที็ทำให้เาลัวบาที็ทำให้เารู้สึอยาปป้อูแลวามรู้สึพวนี้มันีันสับสนในบารั้แ่ที่เารู้ๆือเา้อูแลมาร์
"ให้ไ้อย่านี้สินเรา"ยูยอมที่ออพิประูมอมาร์ับแบมแบมที่เินเ้ามาอย่าไม่พอใ่อนะหันหลัเินลับเ้าไปในบ้านอย่าหุหิเล็น้อยที่แบมแบมูะเป็นห่วเป็นใยมาร์เหลือเินและมาร์เอ็ูะเอาอเอาใแบมแบมนหน้าหมั่นไส้
"อ้าวลับมาแล้วเหรอ ไหนไ้อะไรมาินว๊าวน่าอร่อั"ยอแทัทั้สาม่อนะเินมาึนมในเมื่อยูยอมไปเปิู้วยรอยยิ้มอย่าพอใไม่ไ้รับรู้สถานาร์รหน้าสันิทำให้แบมแบมรีบเินเ้าไปึนมนั้นออามือยอแทันที
"นี่อมาร์"แบมแบมพูเท่านั้น็โยนถุนมไปให้มาร์ที่ยืนๆอยู่้านหลั่อนะหันมามอยอแที่ยัยืนทำหน้าเสียายนมรหน้า
"อินหน่อย็ไม่ไ้น่าทานนานั้น
นี่มาร์ถ้านายไม่อบให้ัน็ไ้นะ"ยอแร้อ้ามหัวแบมแบมไปหามาร์ทำให้มาร์รีบ่อนนมไว้้าหลัอย่าลัวยอแะแย่ัวเอไปริๆ
"ไม่ให้หรอ"มาร์บ่นเบาๆ
"ไม่้อมาเปลี่ยนเรื่อเลยยอแ ทำไมนายปล่อยมาร์นั่าฝนอยู่แบบนั้น"แบมแบม่อว่ายอแอย่าโมโหทั้ที่เาไว้ใให้ยอแูแลมาร์แ่ยอแับปล่อยให้มาร์ไปนั่าฝนแบบนั้นทั้ที่บอว่าะูแลให้
"็เาบอว่าะรอนาย"ยอแอบอย่าไม่ิะรับผิอะไรเพราะเาไม่ิปิบัอะไร
เมื่อมาร์บอว่าะรอรนั้นเาพูอะไรไ้เวทสะในะใ้ปล่อยๆับนที่เรียนรู้เร็วอย่ามาร์ไม่ไ้หรอนะและทุรั้ที่ใ้เาเสียพลัไปไม่น้อย
"แล้วนาย็ปล่อยให้เารอเหรอยอแ"แบมแบมึ้นเสียอย่าโมโหเมื่อเห็นท่าทีอยอแทำให้ยูยอมเินเ้ามาึแบมแบมไว้เมื่อเห็นท่าไม่ี
"แบมมึไม่วรทำแบบนั้น"ยูยอมมอแบมแบมอย่าห้ามปรามที่แบมแบมเอาอารม์มาลับยอแแบบนี้
"็ูยอแทำสิ นายเป็นพี่นะทำไมไม่รู้ัรับผิอบอะไรบ้า"แบมแบมเผยัว่อว่าไปอย่าลืมัวทำให้ยอแยิ้มออมา้าๆ
"แบม"ยูยอมมอแบมแบมอย่าไม่พอในั่อนะมอไปทายอแที่ยัยิ้มอยู่
"นายรู้้วยเหรอว่าันเป็นพี่"ยอแถามพร้อมับมอแบมแบม้วยรอยยิ้มทำให้ทั้ห้ออยู่ในวามเียบและแบมแบม็พึ่รู้ัวว่าัวเอทำอะไรลไป
"ยอแัน"แบมแบมมอยอแอย่ารู้สึผิแ่ยอแับยัส่ยิ้มให้อย่านไม่ิอะไรแม้ในใลึๆเาะรู้สึเ็บไม่น้อย
นที่ไ้รับวามรัาทุนอย่าแบมแบมะเ้าใอะไร
"อโทษเหรอ ไม่ำเป็นหรออย่าิมาเอาเป็นว่าเรื่อรั้นี้ันผิเออโทษแล้วัน"ยอแพูำๆ่อนะเินมานัู่ทีวี้วยท่าทีสบายๆเหมือนเิมนั้นทำให้แบมแบมไ้แ่มออย่ารู้สึผิ
เาทำบ้าอะไรลไปวะ
"มึทำเินไป"ยูยอมปล่อยแนแบมแบม่อนะเินไประาถุนมามือมาร์อย่าโมโห
"นั้นอู"มาร์มอยูยอมอย่าไม่พอใ
"แล้วไูะเอา แบมูหวัว่ามึะไม่ทำแบบนั้นอี"ยูยอมระิบแบมแบม่อนะเินถือนมไปให้ยอแและยอแเอ็รับมัน้วยรอยยิ้มเหมือนเิม่อนะหันไปอบุมาร์้วยรอยยิ้มสใสเพราะเาถูสอนให้่อนทุอย่าไว้ในใเสมอเพื่อให้นบานสบายใ
"อบุนะ มันอร่อยมา"
.........................................
โปริามอน่อไป
ัวอย่าอน่อไป
"หานายทำอะไรยอแัน็ไม่ปล่อยนายไว้เหมือนันมาร์"
"อย่าเ้าะทำอะไร้าไ้แบมแบม"
ความคิดเห็น