คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 04 หลอกเด็ก
04
แบมแบมมอมาร์ที่เาะิัวเออย่านไม่รู้ะทำยัไเพราะเา้อไปเรียนและมันไม่ีนัที่ะให้มาร์ามไป้วยแ่มาร์ับไม่ยอมปล่อยเาไปไหนเลยนี่สิปัหาให่
"ไม่เอาันะไป้วย"มาร์เาะแนแบมแบมไม่ยอมปล่อยเมื่อแบมแบมทำท่าะทิ้ัวเอไปไหนนั้นทำให้แบมแบมมออย่าลำบาใที่ะพูนยูยอมเริ่มรำา
"มึะไปทำไม"ยูยอมพูพร้อมับเินไประาัวแบมแบมออามาร์แ่มาร์ับไม่ยอมปล่อย
"แล้วมึะไปทำไม แบมันไป้วยนะมันยัไปไ้"มาร์อ้อนแบมแบมเหมือนเ็ๆเพราะรู้ว่าทำแบบนี้แบมแบมะใอ่อนทุรั้แม้เาะไม่่อยอบทำมันเท่าไหร่็ามแ่ถ้าแบมแบมอบเา็อบ
"แบมูริันะเรื่อนีู้ไม่ยอมริๆ้วย"ยูยอมพูเ็าถึเรื่อนี้นั้นทำให้แบมแบมหันมามอมาร์้วยรอยยิ้มแห้ๆ
"มาร์ันพานายไป้วยไม่ไ้ริๆอยู่บ้านเถอะนะเื่อแบม"แบมแบมพยายามหลอล้อมาร์อีรั้เพราะเาเ้าใีว่าทำไมยูยอมถึไม่ยอมให้มาร์ไปเพราะมาร์เป็นแวมไพร์ถึะเป็นแวมไพร์ที่อนนี้แทบะเรียไ้ว่าเหมือนมนุษย์มา็ามแ่มาร์็ยัเป็นแวมไพร์และเาไม่วรพาแวมไพร์วามำเสี่ยมอย่ามาร์ออนออาาเบ้านหลันี้
"ไม่เอามาร์ะไปับแบม
แบมะทิ้มาร์เหรอ"มาร์ทำท่าอแอย่าไม่ยอมนยูยอมัเริ่มทนไม่ไหวับวาม่อแหลอมาร์
อยู่ับนอื่นนี่อยาับรูปปั้นเินไ้แ่ับแบมแบมับทำัวอย่าเป็นเ็ไอ้อแหลเอ้ย
"เปล่า แบมแ่ไปเรียนแป๊บเียวเี๋ยว็ลับ"แบมแบมบอไป
"อ้าว ทำไมไม่ไปเรียนันอีละ"ยอแที่เินออมาาบ้านพร้อมับุนอนลายเสือน้อยมอทั้สามอย่าแปลใที่ยัไม่ไปเรียันอี่อนะหันไปมอสบามาร์ที่ยัเาะิแบมแบมไม่ห่าอย่าเ้าใ
"็ไอ้บ้านี้มันไม่ยอมให้แบมแบมไปมันบอว่าะามไป้วย"ยูยอมรีบฟ้อยอแทันทีนั้นทำให้มาร์เาะแนแบมแบมไว้แน่นพร้อมับยับัวหนีายอแ
"ันะไปับนาย"มาร์ยืนยัน
"ยอแ่วยหน่อยสิ"แบมแบมอร้อยอแอย่าหมปัาทำให้ยอแำออมา่อนะเินเ้าไปับไหล่มาร์พร้อมับบีบมันเบาๆ
"อยู่บ้านเล่นับันีว่าไปเรียนไม่สนุหรอ"ยอแพู้วยรอยยิ้มบาๆทำให้มาร์่อยๆปล่อยมือาแบมแบม้าๆแล้วเินเ้าหายอแอย่าเื่อฟั
"ฝา้วยนะ"แบมแบมมอมาร์ทีู่มึนๆอย่าเป็นห่วนั้นทำให้ยอแพยัหน้าให้แบมแบมึยอมเินไปึ้นรถที่ยูยอมอรออยู่่อนแล้ว
เอาริๆนะเาไม่อยาทิ้มาร์ไว้นเียวเลยแ่ให้เอาไป้วยเา็ทำไม่ไ้
"เ้าบ้านันเถอะ"ยอแหันมาวนมาร์ที่ยืนอยู่้าๆ้วยรอยยิ้ม
"ไม่ ันะรอแบมแบมลับมา"มาร์อบ้วยสีหน้าริัว่าัวเอะรอแบมแบมที่นี่
เาไม่อบยอแมีบาอย่าที่บอเาว่ายอแอันรายสำหรับเา
"เ้าไปรอในบ้าน็ไ้"ยอแบอไป
"ไม่ันะรอที่นี่"
"ั้น็ามใ อย่าออไปไหนละ ไปแล้วหลับมาหาแบมแบมไม่ไ้ไม่รู้้วยนะ"ยอแพูำๆ่อนะเินหาวเ้าบ้าน่ายๆอย่าอนมา
"ะรอ ันะรอนายลับมา"มาร์ำหมัแน่นพร้อมับหันมอามทาที่แบมแบมออไป้วยเเววาเศร้าๆ่อนะเินไปนั่รอแบมแบมที่ม้านั่ใ้้นไม้เียบๆ
า็่อยมอทารอแบมแบมลอ เาไม่อบวามรู้สึนี้เลยไม่อบวามรู้สึ้อรอแบบนี้เาลัว
ลัวว่าเาะถูทิ้ให้อยู่นเียวเหมือนแ่่อน ิเท่านั้นภาพสวนพฤษาามับนหส์หยสีฟ้าสวย็แวบเ้ามาในหัวนมาร์้อยมือุมมันไว้
"ินยอ"มาร์เอ่ยเรียพร้อมับวาที่ลับมาเป็นสีแเิ้าแววหนึ่่อนะหายไปและทุอย่า็อยู่ในสายายอแทั้หม
"..."ยอแมอมาร์ที่ยันั่อยู่ที่เิม่อนะถอนหายใแล้วหันลับเินเ้าห้อไป
..................................
"ว๊าย"ินยอร้อึ้นอย่าใที่อยู่ๆร่าอัวเอ็ลับมาเป็นมนุษย์่อนะล่วหล่นลพื้นามแรโน้มถ่วอโลโยไม่ั้ัวลรบนหน้าระรถอเบีพอิบพอี
ุบ!
เอีย!
เบีเหยียบเบรระทันหัน่อนะรีบลไปูินยอที่ลิ้ไปามถนนอย่าใที่อยู่ๆร่าบา็ลมาใส่หน้ารถเาแบบนี้ มาาไหนวะ
"เ็บั ินยอเ็บัเลย"ินยอ่อยๆลุึ้นนั่ร้อไห้เหมือนเ็ๆับวามเ็บปวที่ไ้รับทำเอาเบีไ้แ่ยืนนิ่อย่านทำอะไรไม่ถู่อนะ่อยๆเินเ้าไปหาินยอ้าๆ
"นายเป็นอะไรหรือเปล่า"เบีถามนั้นทำให้ินยอเยหน้าึ้นมอทั้น้ำาแ่นั้นับทำเอาหัวใเบีสั่นไหว
สวย สวยมานั้นือสิ่ที่เบีเห็น่อนะมอสำรวร่าบารหน้าที่อยู่ในุสีฟ้าาวที่มีนนประับอยู่เล็น้อยพร้อมับลืนน้ำลายัวเอลออย่ายาลำบา
"ินยอเ็บ"ินยอพูพร้อมับยื่นแนที่ถลอมือเลือไหลให้เบีูทำให้เบีรีบหยิบผ้าเ็หน้าัวเอปิแผลินยอไว้อย่าใ
"เ็บมาไหม"เบีถามินยอึพยัหน้ารับทำให้เบีรีบโอบประอินยอึ้นยืนเพราะเา้อรีบพาินยอไปส่โรพยาบาลแผลภายนอแ่นี้ภายในะนาไหนลมาใ่ว่าะเบา
"พาไปไหน
ินยอไม่ไป"ินยอผลัเบีอออย่าใที่อยู่ๆเบี็ะพาัวเอึ้นรถ
นายท่านบอินยอว่ามนุษย์ไว้ใไม่ไ้ินยอ้อไปหานายท่าน
"แ่นาย้อไปโรพยาบาลให้หมอทำแผลให้"เบีบอไปอย่ามึๆที่อยู่ๆินยอ็มีท่าที่อ้านทั้ที่อนหน้านี้ยอมให้เาับ
แปล แ่ัวแปลยัทำัวแปลแ่น่ารัี
"ไม่ไปินยอะไปหานายท่าน"ินยอพูเท่านั้น็ทำท่าะาปีบินหนีไปแ่ับถูเบีับเอาไว้่อน
"ไปโรพยาบาลับผมเถอะแผลุูแย่มา"เบีอร้อพร้อมับมอแนที่เลือไหลไม่หยุอินยออย่าเป็นห่วนั้นทำให้ินยอนิ่ไป่อนะมอแนัวเอแล้วน้ำาึมอีรั้
ถ้านายท่านอยู่ินยอ็ไม่้อเ็บแบบนี้ ินยอะไปหานายท่าน
"ไปหานายท่าน ินยอ็ไม่เป็นไรแล้วนายท่านอินยอเ่รัษาไ้"ินยอบอไป้วยน้ำเสียเศร้าๆเพราะมันนานมาที่เาไม่ไ้พบมาร์
นานมา นานนลืมไปแล้วว่านานแ่ไหนที่มาร์ออไปแล้วไม่ลับมา
"ั้นเอาี้ไปโรพยาบาลับันแล้วันะไปหานายท่านอนายีไหมินยอ"เบีเสนอวามิเพราะถ้าปล่อยไว้แบบนี้ินยอแย่แน่และเา็ไม่มั่นในัว่านายท่านที่ินยอพูถึมีัว้นหรือเปล่าเพราะูแล้วินยอไม่น่าะปิ
เหมือนุหนูาระูลร่ำรวยที่หนีออาบ้านอย่าไอย่าไเรื่อประับที่ินยอใส่อยู่เาูแวบเียว็รู้ว่ามันืออแท้แถมน้ำาม้วยปล่อยไปแบบนี้ไม่โนเาหลอ็เลือไหลหมัวาย
"ริเหรอ รู้ว่านายท่านอินยออยู่ไหนริเหรอ"ินยอมอเบีอย่ามีวามหวัเพราะอนนี้ล่อยรอยอมาร์หายไปแล้วเเละเาไม่รู้ว่าะไปามที่ไหน่อ
"ริสิึ้นรถเถอะ"เบีพูเท่านั้น็ประอินยอึ้นรถัหวะเียวับที่รถอแบมแบมและยูยอมับผ่านไปทำให้ินยอนิ่ไป่อนะหันมอ้ายมอวา
"ลิ่นนายท่าน"ินยอพูึ้นทำให้เบีมออย่าๆว่าินยอเป็นอะไรไปอี
"ลิ่นอะไร"เบีถามอย่าเป็นห่ว
"เมื่อี้ินยอไ้ลิ่นนายท่านารถันนั้น"ินยอพูึ้น่อนะมอหารถอแบมแบมแ่ับไม่มีแล้วทำให้เบีถอนหายใับวามเอ๋ยอินยออย่าเอ็นู
ไม่รู้ที่บ้านเลี้ยมายัไถึไ้เป็นแบบนี้
"ไปเถอะเบีะพาไปหานายท่านอินยอไ"เบีพูเท่านั้น็ับินยอนั่ลบนรถแล้วเินอ้อมมานั่ฝันับเพื่อพาินยอไปโรพยาบาล
"เบีไม่หลอินยอนะ"ินยอมอเยีอย่าัวลเพราะมาร์บอเาเสมอว่ามนุษย์อบหลอลวไว้ใไม่ไ้
"สัาะพาไปหานายท่านอนายให้ไ้"เบีรับปาไม่ว่านายท่านที่ินยอพูถึะเป็นใรเาะพานัวเล็ไปหาให้ไ้
"ถ้าเอนายท่านินยอะบอว่าเบีเป็นมนุษย์ที่ใี"ินยออบเบีพร้อมับยิ้มสใสและเื่อทุอย่าที่เบีพูนเบีหวั่นใ
เอาเถอะไป่อน็แล้วันีว่าปล่อยไปนเียว
"อรถยูยอม"แบมแบมร้อึ้นเมื่อหัวใเารู้สึถึพลัอมาร์่อนมันะหายไปแ่นั้น็มาพอทำให้แบมแบมัวล
มาร์อยู่ที่บ้านับยอแไม่เป็นไรหรอยอแเ่นานั้นรับมือมาร์ไ้วันนั้นถ้าไม่ไ้ยอแเา็ายไปแล้ว
"มีอะไรแบม"ยูยอมเลี้ยวรถอ้าทา่อนะหันมอแบมแบมอย่าเป็นห่ว
"เปล่า"แบมแบมอบไป
"มึโหไม่เนียนเลยนะ ิถึมันอยู่สินะ"ยูยอมพูอย่าไม่สบอารม์่อนะับรถ่ออย่าหุหิ
"ูรู้สึถึพลัอมาร์"แบมแบมบอไป
"อย่าห่วเลยยอแ็อยู่ไม่มีอะไรหรอ"ยูยอมบอไปเพื่อให้แบมแบมเลิัวลเรื่อมาร์สัทีั้แ่มีมาร์แบมแบม็หายใเ้าออเป็นมาร์นเาหมั่นไส้อีอย่ามาร์อยู่ับยอแไม่มีทาเิอะไรึ้นแน่ๆยอแเ่ะายไม่มีใรทำอะไรไ้หรอ
"อือ"
.....................................
ไร้อมเม้นหรือไร้ึ่นอ่านันนะเรื่อยัไม่ถึรึ่ทา็ไม่มีนอ่านะแล้ว 555
แ่ไม่เป็นไรเพราะะแ่่อไป สู้ๆๆ
ความคิดเห็น