คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ค้างคาใจ
ตอนที่ 9
- ค้างคาใจ -
วันถัดมาโกคุเดระตั้งใจมาหาฮารุช่วงบ่ายแทน คิดเอาเองว่ายัยนั่นจะได้ไม่ต้องหาข้ออ้างมาเลี้ยงข้าวเช้าเขาอีก เพราะการมากินข้าวด้วยกันทุกวันแบบนี้มันจะผูกพันกันเกินไปหน่อยแล้ว
เสื้อผ้าที่ฮารุให้เขายืมไปทั้งสองตัว ถูกซักและพับไว้ในกระเป๋าผ้าที่ฮารุให้เขามา โกคุเดระตั้งใจจะเอามาคืนวันนี้ เขาไม่อยากให้มีของที่ทำให้เธอกับเขาต้องติดค้างกัน ประตูห้องพักของฮารุค่อยๆเปิดออก ร่างสูงของชายหนุ่มที่ยืนรออยู่สักพักแล้ว สีหน้าเจือความหงุดหงิดกว่าปกติ เขายื่นกระเป๋าผ้ามาข้างหน้า
“ฉันเอามาคืน”
พอฮารุเห็นชายหนุ่มตั้งใจจะเอาอะไรมาคืน สีหน้าของเธอก็หม่นลงทันที แววตามองไปที่กระเป๋าผ้าใบนั้น ไม่ยอมสบตาเขา ก่อนจะพูดออกมาเบาๆ
“ฮารุยกให้ค่ะ ไม่ต้องคืนหรอก…”
คำตอบที่ดึงดันของฮารุ ทำให้โกคุเดระรู้สึกหงุดหงิดใจกว่าเดิม
“ฉันไม่สนหรอกนะว่าเจ้าของเป็นใคร แต่มันไม่ได้พอดีกับตัวฉันขนาดนั้น เลยไม่รู้จะเอาไปทำไม”
เขาพยายามรักษาระยะห่างไว้ เสื้อผ้าในมือที่เขาพยายามจะคืนเธอ พันธะที่เขาพยายามจะตัดออก
ฮารุมองกระเป๋าผ้าที่เสื้อผ้าถูกบรรจุไว้ มือเล็กยื่นมายอมรับคืนแต่โดยดี ดวงตาสีน้ำตาลเริ่มมีหยดน้ำตาเอ่อนิดๆ
โกคุเดระรับรู้ได้ทันที ว่าเขาตัดสินใจทำในสิ่งที่ผิด
‘กลับลำตอนนี้ทันไหมนะ?’
มือใหญ่ของเขายึดของกลับมาจากคนตรงหน้า ฮารุเงยหน้าขึ้นสบตาเขา สงสัยในการกระทำของชายหนุ่มที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมา
“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันไม่คืน”
พอเขาบอกจะไม่คืน ร่างเล็กตรงหน้าเขาก็ดูมีสติมากขึ้นกว่าเมื่อครู่ เธอไม่ได้ถามเหตุผลว่าทำไมเขาถึงเปลี่ยนใจ ชายหนุ่มรับรู้ได้ทันทีว่าของสิ่งนี้ต้องมีเรื่องราวอะไรบางอย่างแน่ๆ
ถามดีไหมนะ?
มันเริ่มค้างคาใจเกินไปแล้ว
.
.
.
ไม่ดีกว่า…
ถ้ายัยนั่นอยากเล่า คงเล่าให้เขาฟังไปตั้งนานแล้ว
ร่างสูงเดินเข้าไปภายในห้องของสาวน้อยอย่างถือวิสาสะ เขาเริ่มจะชินกับการเข้าออกที่นี่มากขึ้นเรื่อยๆ บรรยากาศภายในห้องที่ไม่ทำให้เขาอึดอัด ถึงอย่างนั้นภายในห้องนี้ก็แคบมาก
‘ยัยนี่อยู่ในนี้ทั้งวัน ไม่อุดอู้รึไงนะ?’
ไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองตั้งใจจะมาทำอะไรในห้องของฮารุ ฮารุเองก็ไม่ได้ถามเขา บรรยากาศที่ทั้งคู่ก็ไม่เข้าใจเท่าไร
อาจจะเพราะค้างคาใจละมั้ง ทั้งสีหน้า แล้วก็แววตาของเธอเมื่อครู่
ก็เลยอยากจะอยู่ดูให้แน่ใจหน่อย…
เขานั่งลงบนโซฟาตัวเดิม ก่อนที่ฮารุจะเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว ฮารุนั่งนิ่งๆไม่ได้พูดอะไร แววตาจับจ้องไปภายนอกหน้าต่าง
โกคุเดระเห็นเธอนั่งอยู่ตรงนั้นพักใหญ่ ไม่ได้ชวนเขาคุยอย่างทุกวัน เหมือนกับมีความคิดอะไรบางอย่างอยู่ในหัวตลอดเวลา
ภาพตรงหน้าของสาวน้อยมันกวนใจเขาเหลือเกิน
ยัยนี่น่าจะมีเรื่องที่คิดอยู่ในหัว
เรื่องที่เขาไม่รู้…
.
.
.
“ฮารุ...”
เขาเรียก พยายามใช้น้ำเสียงที่ไม่ดูหงุดหงิดเกินไป เธอหันมามองเขา
“ไปข้างนอกไหม ฉันพาไป”
เป็นอีกครั้งที่เขาเสนอตัว
ตั้งใจจะพาเธอไปข้างนอก อย่างน้อยเปลี่ยนบรรยากาศหน่อย เผื่อจะหายอุดอู้บ้างล่ะนะ
------------------------------------------
ตลาดกลางคืนในช่วงฤดูใบไม้ผลิ ดวงไฟถูกประดับเรียงรายสวยงาม ดวงไฟหลากสีสัน บรรยากาศในช่วงรอยต่อปลายเดือนกุมภาพันธ์ ลมหนาวที่ใกล้จะอำลาจากไปเมื่อเข้าเดือนมีนาคม
สาวน้อยในเสื้อหนาวแขนยาว กระโปรงสั้นสีแดงเข้ม ถุงน่องที่ช่วยให้ความอุ่นกับขาเรียวบาง
การแต่งตัวที่โกคุเดระยังแอบนึกชมในใจ
‘เอาจริงยัยนี่ก็แต่งตัวน่ารักอยู่’
คนแฟชั่นจ๋าอย่างเขายอมรับจากใจ
โกคุเดระพาฮารุเดินไปตามร้านขายขนมต่างๆ แววตาของสาวน้อยเมื่อได้เห็นอาหารน่ากินมากมายพลันสดใสขึ้นทันที เธอเลือกซื้อขนมของกินที่เขาไม่ค่อยรู้จักเท่าไร ร่างเล็กยื่นขนมในมือมาแบ่งเขา เขาเองก็รับมาชิม แต่ยังไม่ทันจะหมดเธอก็เอาขนมอย่างอื่นมาให้เขาลองชิมแทนแล้ว
นอกจากของกินแล้ว ในตลาดกลางคืนยังมีของขายอีกมากมาย ไม่ว่าจะเป็นของเล่น ตุ๊กตา เครื่องประดับ เครื่องรางต่างๆ เท่าที่ผู้ขายจะสรรหามาได้
แววตาสีเขียวพลันสะดุดเข้ากับตุ๊กตาแมวสีขาวลายส้มตัวหนึ่ง
เขาชอบแมว คิดว่ามันก็ดูน่ารักดี
ระหว่างที่สาวน้อยยังตื่นตาตื่นใจกับขนมละลานตา โกคุเดระเลยเดินออกมา ก่อนจะซื้อตุ๊กตาแมวตัวนั้นที่สะดุดตาเขา ตั้งใจจะยกให้เธอ
คิดเอาเองว่ายัยนี่น่าจะชอบของน่ารักๆ
ฮารุที่ได้รับตุ๊กตามาอย่างไม่คาดคิด พลันยิ้มออกมาอย่างร่าเริง แขนกอดตุ๊กตาไว้แน่น ก่อนจะเดินซื้อของกินอย่างอื่นต่อ โกคุเดระมองดูการกระทำของหญิงสาวที่ไม่ต่างจากเด็กน้อยตรงหน้า
‘เด็กจริงๆ อายุเท่านี้แล้วยังชอบตุ๊กตาอยู่อีก’
ถึงจะแอบบ่นสาวน้อย แต่ในใจของเขากลับโล่งขึ้นที่เห็นเธอดูมีความสุขกว่าทุกวัน
------------------------------------------
------------------------------------------
27 ก.ย. 2564
ตอนนี้พยายามบรรยายให้เหมือนเรามองเขาสองคนเดินเล่นในตลาด เลยไม่ได้ลงทีเทลในระหว่างนั้นมากค่ะ ไม่มั่นใจว่าอ่านแล้วรู้สึกเรื่องมันดำเนินเร็วไปไหม ติชมได้นะคะ
ความคิดเห็น