คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : รบกวน
ตอนที่ 13
- รบกวน -
ร่างทั้งสองยืนอยู่หน้าประตูห้องพักของฮารุ ท้องฟ้าที่มืดมิดยามค่ำคืน ความสว่างจากแสงไฟหน้าประตูห้องพักของเธอทำให้ยังพอมองเห็นรอบข้างบ้าง
“ขอบคุณมากเลยนะคะวันนี้”
ฮารุพูดขอบคุณชายตรงหน้า แววตาสีเขียวของเขาดูรำคาญเหมือนทุกครั้ง นี่คงจะเป็นเอกลักษณ์ของเขาล่ะนะ
“มีความสุขก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องรบกวนฉันบ่อยๆ”
คำพูดที่ยังคงไม่ตรงกับความคิดหลุดออกไปเองเหมือนปกติ สีหน้าของฮารุไม่ได้ดูผิดหวังหรือเศร้าหลังจากได้ยินคำพูดนั้น เธอยังคงยิ้มให้เขาเหมือนเดิม เปลือกตาที่โค้งลงตามรอยยิ้ม เพียงแต่โกคุเดระสังเกตเห็นว่าแววตาคู่นั้นดูไม่ได้ยิ้มตามสีหน้าเท่าไร
‘ยัยนี่ฝืนยิ้มนี่นา...’
อาจจะเพราะความคุ้นเคยทำให้เขาจับสังเกตความผิดปกติเล็กๆน้อยๆได้ แต่ถึงแบบนั้นเขาก็ไม่คิดจะทักเรื่องนี้หรอก ทักไปก็มีแต่จะทำให้เรื่องยืดเยื้อเปล่าๆ
“ฮารุเข้าบ้านก่อนนะคะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะฮายาโตะ”
เธอกล่าวคำอำลา ก่อนจะเปิดประตูบ้านเพื่อเดินเข้าไป ไม่ได้ถามเขาด้วยซ้ำว่าเขาจะมาหาเธออีกไหม
‘ยัยนี่ทำตัวแปลกไปรึเปล่า?’
ความสงสัยเกิดขึ้นในใจ เอาจริงๆแล้วตั้งแต่เช้าเธอก็ทำตัวแปลกกว่าทุกวัน คำพูดคำจาก็ดูไม่เหมือนทุกครั้ง เขารู้ว่าเธอพยายามเว้นระยะห่างให้เขาสบายใจ แต่หลายๆสถานการณ์ก็แปลกอยู่ดี
เหมือนกับว่า... เธอไม่อยากจะรบกวนชีวิตของเขาแล้ว
.
.
.
แบบนี้ก็กลายเป็นว่า ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสได้เจอกันอีกทีเมื่อไรหน่ะสิ
พอคิดว่าจะไม่ได้เจอก็รู้สึกโหวงใจแปลกๆ เสียงของโกคุเดระจึงเรียกเธอไว้ก่อนที่ร่างเล็กจะเข้าไปในห้องพักของตัวเอง
“นี่...”
เสียงเรียกของเขาทำให้ฮารุที่กำลังจะปิดประตู ชะโงกหน้าออกมาผ่านช่องประตูที่ยังปิดไม่สนิท
“มีอะไรรึเปล่าคะ?”
“พรุ่งนี้ฉันจะไปอิตาลี อาจจะไม่อยู่ญี่ปุ่นสักสองสามวัน”
ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาจะบอกกับเธอทำไม แค่รู้สึกไปเองว่าควรจะบอกไว้หน่อย
“ค่ะ เดินทางปลอดภัยนะคะ”
สาวน้อยตอบรับคนตรงหน้าเรียบๆ
อีกแล้ว...
คำพูดของเธอที่เว้นระยะกับเขา
“เธอหน่ะ... อย่าลืมหางานทำด้วย จะได้เลิกฟุ้งซ่าน”
เขาพูดแนะนำไป ถ้ามีเวลาว่างทั้งวันสมองมันก็จะยิ่งคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้ ให้เธอทำตัวยุ่งๆไว้หน่อยจะได้เอาเวลาไปคิดอย่างอื่นนอกจากเรื่องของรุ่นที่สิบบ้าง
“ฮารุจะลองคิดดู... ไว้เจอกันใหม่นะคะ”
เสียงเล็กพูดจบพร้อมกับประตูที่ปิดลง ทิ้งให้ชายหนุ่มยืนอยู่อย่างโดดเดี่ยวหน้าประตูบานนั้น ในใจของเขาโหวงแปลกๆ ความรู้สึกที่เขาไม่ชอบเท่าไร มือใหญ่ล้วงหยิบบุหรี่ในกระเป๋ากางเกงขึ้นมาก่อนจะจุดสูบ ควันที่เขาพ่นออกมาทำให้ความรู้สึกโหวงในใจลดลงไปได้บ้าง แววตาสีเขียวมองไปที่วิวทิวทัศน์ของเมือง พยายามควบคุมความรู้สึกแปลกๆในใจ ก่อนจะเดินออกไปจากตรงนั้น
------------------------------------------
ร่างเล็กที่เพิ่งปิดประตูลงทรุดลงกับพื้นทันที น้ำตาที่เธอกลั้นไว้เมื่อครู่ไหลลงมา
/“มีความสุขก็ดีแล้ว จะได้ไม่ต้องรบกวนฉันบ่อยๆ”/
คำพูดของเขาที่ทำให้เธอรู้สึกผิด
..รบกวน..
นั่นสินะ เธอคงรบกวนชีวิตเขาเกินไปจริงๆ
น้ำตาไหลลงมาโดยที่เธอไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ใช่เพราะความเศร้าที่เธออกหัก
เพราะอะไร เธอก็ไม่รู้...
------------------------------------------
เช้าวันถัดมาร่างเล็กที่ตื่นขึ้นมาบนเตียงนอนของเธอ ภายในห้องที่เงียบสงบ แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามา เธอมองไปที่วิวทิวทัศน์ข้างนอก ภาพของดวงอาทิตย์ที่กำลังโผล่พ้นขอบฟ้าขึ้นมาทีละนิด
‘เช้าแล้วหรอ’
เธอค่อยๆลุกขึ้นก็จะจัดการกิจวัตรประจำวันของตัวเอง ร่างเล็กในชุดอยู่บ้านสบายๆทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาภายในห้อง พลันคิดถึงคำแนะนำของโกคุเดระที่ให้กับเธอไว้เมื่อวาน
/“เธอหน่ะ... อย่าลืมหางานทำด้วย จะได้เลิกฟุ้งซ่าน”/
นั่นสินะ เธอเพิ่งลาออกจากงานไปเมื่อต้นเดือนที่แล้ว ก่อนหน้านี้เธอทำงานที่บริษัททั่วไป ทั้งๆที่ไม่ได้ตรงสายงานที่เธอจบมาเท่าไร ช่วงมหาวิทยาลัยเธอก็เรียนสาขาคณิตศาสตร์ตามคุณพ่อ ตอนแรกคุณพ่อของเธออยากให้เธอเป็นครูสอนในระดับมัธยม หรือมหาวิทยาลัย แต่งานมันใช่ว่าจะหาง่ายซะเมื่อไรล่ะ
ที่เธอลาออกคงเป็นเพราะเบื่อล่ะมั้ง ถึงแบบนั้นเธอก็มีเงินเก็บไม่น้อย ความหัวดีของเธอก็ทำเงินได้เยอะอยู่ในช่วงชีวิตการทำงานไม่กี่ปี
‘จริงๆ ฮารุอยากเปิดร้านเค้ก’
เธอคิดกับตัวเองในใจ แต่ก็ไม่เคยจะวางแผนเป็นเรื่องเป็นราวสักที สาวน้อยที่ชอบทำอาหารและขนมมาตั้งแต่ยังเด็ก ฝีมือการทำอาหารที่ทุกคนมักจะชื่นชมอยู่เสมอ
‘เอาเงินเก็บไปลงทุนเปิดร้านดีไหมนะ?’
สาวน้อยที่อยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของความคิดลังเลใจ ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อหาสมุดมาจดแผนการคร่าวๆนั้น มือเล็กเลื่อนเปิดลิ้นชักชั้นล่างสุดของตู้บริเวณข้างเตียงออกมา ชั้นล่างสุดของตู้ที่เธอมักจะไว้เก็บของสำหรับงานอดิเรกทั้งหลาย แววตาสีน้ำตาลเห็นของที่อยู่ในนั้น พลันหมองลงทันที
‘นี่มัน...’
ไม่น่าเปิดมาเจอเลย ความตั้งใจก่อนหน้าพังทลายลงทันที เธอเลื่อนปิดลิ้นชักนั้นช้าๆ ก่อนจะทิ้งตัวนอนลงบนเตียงเงียบๆ เป็นอีกวันที่เธอไม่ทำอะไรนอกจากนอนให้เวลาผ่านไป
------------------------------------------
------------------------------------------
29 ก.ย. 2564
ช่วงนี้ที่อัพถี่เพราะว่างกว่าที่คิดค่ะ เรื่องมันค้างคาใจไรท์ด้วย อยากรีบๆเขียนให้เขาเคลียร์ใจกันสักที
ความคิดเห็น