คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : เด็กน้อย
ตอนที่ 11
- เด็กน้อย -
“โลกนี้มีผู้หญิงอยู่เยอะแยะ นายก็อย่าเพิ่งรีบปักหลักกับคนๆเดียวล่ะ ใช้ชีวิตวัยหนุ่มให้คุ้มค่าหน่อย...”
คำพูดของชามาลที่โกคุเดระในวัยห้าขวบไม่เข้าใจ
“แต่ถ้านายเจอคนๆนั้น ก็คงเป็นอีกเรื่องนึงล่ะนะ”
มือใหญ่ของชามาลขยี้เส้นผมสีเงินของโกคุเดระด้วยความเอ็นดู
.
.
.
“สักวันนายจะเข้าใจเอง ฮายาโตะ...”
------------------------------------------
วันรุ่งขึ้นร่างสูงของโกคุเดระยืนอยู่หน้าห้องพักของฮารุในตอนเช้า ในใจลังเลที่จะเคาะประตูตรงหน้า เมื่อวานเขาไม่ได้มาแถมไม่ได้บอกเธอไว้ก่อนด้วยว่าเขาติดงาน
จริงๆนั่นก็เป็นข้ออ้างแหละนะ หลังเลิกงานเขาก็มีเวลาว่างอีกตั้งเยอะ
แต่เขาเลือกที่จะไม่มาต่างหาก…
ตอนแรกก็คิดว่าจะไม่ติดใจอะไร แต่พอจะเข้านอนเมื่อคืนก็ดันนอนไม่หลับซะงั้น เพราะไม่รู้ว่าระหว่างวันฮารุจะเป็นยังไงบ้าง
จะยอมลุกขึ้นมากินข้าวบ้างไหมนะ?
ถ้าอดข้าวคงไม่ไหวแน่ๆ…
อย่างน้อยวันนี้ก็ขอมาดูให้เห็นด้วยตาตัวเองหน่อยว่าเธอยังกินข้าวบ้าง โกคุเดระเลยเลือกที่จะมาหาในตอนเช้า
มือใหญ่ยกขึ้นมา ลังเลสักครู่ก่อนจะเคาะลงไป ไม่นานประตูก็เปิดออก ร่างเล็กยืนอยู่ตรงนั้น สีหน้าดูสบายดีกว่าทุกวัน
สบายดีจนเขารู้สึกว่า... เขาอาจจะกังวลมากเกินไป
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ ฮารุไม่คิดว่าวันนี้ฮายาโตะจะมา เลยไม่ได้ทำข้าวเช้าไว้เผื่อน่ะค่ะ”
คำพูดเรียบๆของฮารุทำให้เขาปวดใจขึ้นมาดื้อๆ
นั่นสิเนอะ... เขามาโดยไม่ได้บอก เธอจะไม่ได้เตรียมอะไรไว้ก็คงไม่แปลก
ในหัวพยายามนึกหาข้ออ้างดีๆ ตอบกลับสาวน้อยตรงหน้า
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันกินมาแล้ว”
เขาเลือกจะโกหกไป เธอจะได้ไม่ต้องลำบากใจ ฮารุมองหน้าเขางงๆ ก่อนจะเอ่ยถามเขาอย่างลังเล
“จะเข้ามาก่อนไหมคะ?”
คำถามของเธอทำให้เขาคิดได้ว่าเขาตั้งใจจะทำอะไรกันแน่นะ
จริงๆก็แค่อยากมาดูเฉยๆว่าเธอสบายดีไหม แต่จะให้ตอบไปแบบนั้น มันก็ดูประหลาดเกินไปไหมนะ
เอายังไงดี...
.
.
.
“วันนี้ฉันว่าง อยากไปไหนไหม”
คิดเอาเองว่าชวนไปที่อื่นดีกว่า จะได้ไม่ดูแปลกเกินไป
ฮารุฟังคำชวนของชายตรงหน้าอย่างงงๆ แต่ถึงแบบนั้นเธอก็ไม่ได้ถามอะไรที่ทำให้เขาลำบากใจ หญิงสาวทำหน้าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตอบออกมา
คำตอบที่ช่วยชีวิตคนทั้งคู่ไว้ ไม่ให้สถานการณ์กระอักกระอ่วนมากเกินไป
“ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำไหมคะ ฮารุอยากดูเพนกวิน”
ถึงเหตุผลจะฟังดูประหลาด แต่โกคุเดระก็ไม่ได้ขัดอะไร
“เธอไปกินข้าวให้เสร็จก่อน เดี๋ยวค่อยไป”
เขาเดินเข้าไปในห้องอย่างถือวิสาสะ ฮารุก็ไม่ได้ว่าอะไร ร่างเล็กนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวก่อนจะจัดการอาหารเช้าที่เหลืออยู่จนหมด โกคุเดระมองภาพนั้นนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไรออกมา
------------------------------------------
พวกเขาดันลืมไปว่าวันนี้เป็นวันเสาร์ พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่ฮารุพูดถึงจึงอัดแน่นไปด้วยผู้คนมากมาย แต่มาถึงที่นี่แล้วทั้งที เขาก็ไม่คิดจะเปลี่ยนแผนหรอกนะ ฮารุเองก็ดูไม่มีความคิดจะเปลี่ยนใจด้วย
ร่างทั้งสองเดินชมภายในพิพิธภัณฑ์ สัตว์น้ำแปลกๆที่ถูกนำมาจัดแสดง ทั้งปลาดาว เม่นทะเล เขาเห็นฮารุใช้มือเล็กจุ่มลงไปในบ่อน้ำที่จัดแสดงอยู่เพื่อลองสัมผัสปลาดาวด้วย
“ฮายาโตะลองจับสิคะ มันหยึยๆยังไงก็ไม่รู้”
ยัยนี่เป็นเด็กรึไง ปลาดาวมันก็ต้องตัวนิ่มๆอยู่แล้ว แค่มองก็รู้แล้วไม่เห็นจำเป็นต้องจับเลย
“เธออยากจับก็จับไป ไม่ต้องมาชวนฉันหรอก”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงติดความรำคาญนิดๆ แต่ถึงแบบนั้นในใจก็ไม่ได้นึกรำคาญ ฮารุเองก็คงรู้ได้จึงไม่ได้ว่าอะไร ก่อนจะวิ่งไปดูสัตว์น้ำตัวอื่นๆต่อ
ร่างสูงเดินตามเด็กน้อยที่วิ่งไปมาอย่างร่าเริงภายในห้องจัดแสดง เหมือนพ่อที่มาดูแลลูกไม่มีผิด มือสองข้างล้วงกระเป๋ากางเกง ถึงสีหน้าจะดูเบื่อหน่ายแต่เขาก็เดินตามโดยไม่ได้บ่นอะไรออกมา
ฮารุยื่นมือมาคว้าแขนเสื้อเขา ก่อนจะลากเขาไปส่วนอื่นของพิพิธภัณฑ์
โกคุเดระสัมผัสได้ถึงสิ่งที่เปลี่ยนไป ถึงจะเป็นเพราะวันนี้เขาใส่เสื้อแขนยาว แต่ยัยนั่นกลับดึงแขนเสื้อเขาแทน ไม่ได้จับข้อมือเขาอย่างที่เธอชอบทำ
ในใจโล่งขึ้นนิดๆ
ดูเหมือนระยะห่างประมาณนี้ จะทำให้เขารู้สึกสบายใจกว่าล่ะนะ
.
.
.
ห้องที่เธอพาเขาไปเป็นห้องที่มีตู้กระจกขนาดใหญ่ ในนั้นมีเพนกวินว่ายน้ำไปมา บางส่วนก็อยู่บนบก แววตาของฮารุดูตื่นเต้นขึ้นทันที ก่อนจะหันมาคุยกับเขา
“เพนกวินจักรพรรดิแหละค่า”
เธอบอกเขา ถึงเธอไม่บอกเขาก็รู้จัก เขาก็ไม่ใช่คนความรู้รอบตัวน้อยขนาดนั้น แต่ก็ไม่ตอบโต้อะไรออกไป
“อุ้ย! ดูลูกเพนกวินตัวนั้นสิคะ น่ารักจังเลย”
เสียงสดใสดังขึ้นเมื่อเห็นลูกเพนกวินว่ายน้ำไปมา หลังจากที่เธอเป็นฝ่ายชวนเขาคุยมานาน โกคุเดระเลยคิดว่า เขาควรจะเป็นฝ่ายชวนคุยบ้างแหละนะ
“ปกติเพนกวินจักรพรรดิมันจะออกไข่แค่ครั้งละฟองเท่านั้นแหละ”
ฮารุหันมามองผู้พูดทันทีด้วยความสนใจ แววตาสบกัน นั่นทำให้โกคุเดระต้องยอมอธิบายต่อ
“หลังจากตัวเมียออกไข่แล้ว ตัวผู้จะเป็นฝ่ายกกไข่ไว้จนกว่าลูกเพนกวินจะฟักออกมา”
เขาพูดเรียบๆ แววตาสีเขียวหันไปมองเพนกวินในตู้กระจกนั้น
“โหหหห โรแมนติกจังเลยค่า”
ฮารุพูดด้วยความตื่นเต้นหลังจากได้รับความรู้ใหม่จากชายตรงหน้า
“ไม่หรอก… พอเปลี่ยนฤดูพวกมันก็จับคู่ใหม่ ไม่ได้อยู่กับคู่เดิมหรอก”
เขาพูดความจริงที่ทำลายภาพฝันของสาวน้อย ถึงแบบนั้นฮารุก็ฟังนิ่งๆ ไม่ได้แสดงสีหน้าผิดหวังอะไร
------------------------------------------
------------------------------------------
28 ก.ย. 2564
มู้ดกำลังมาค่ะ เลยมาอีกตอนแบบงงๆ 555 ภาพตอนชามาลคุยกับโกคุเดระตอนเด็กน่าจะประมาณนี้แหละค่า
ความคิดเห็น