คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ล้ำเส้น
ตอนที่ 10
- ล้ำเส้น -
หลังจากโกคุเดระพาฮารุไปเปลี่ยนบรรยากาศข้างนอกมา ร่างสูงก็เดินกลับมาส่งเธอที่ห้องพัก ทั้งสองคนยืนอยู่หน้าประตูบานไม่ใหญ่มาก เขาเดาว่าตอนนี้คงสักสี่ทุ่มได้แล้วล่ะมั้ง
ชายหนุ่มรีบพูดออกมา ก่อนที่หญิงสาวจะพูดอะไร
“ฉันไม่ค้างนะ”
แววตาสีเขียวมองดูสีหน้าของคนตรงหน้า ฮารุดูนิ่งๆไปสักพัก แต่สีหน้าของเธอก็ไม่ได้แสดงความเศร้าหรืออารมณ์ใดๆออกมา ชายหนุ่มจึงเตรียมตัวจะหันหลังเพื่อเดินกลับบ้าน ยิ่งอยู่นานยิ่งจะมีแต่เรื่องให้เขาลำบากใจไม่จบไม่สิ้น
ก่อนที่เขาจะก้าวขาเดินออกมา มือเล็กก็คว้าข้อมือของเขาไว้ ชายหนุ่มหันกลับไปมองร่างเล็กทันที แววตาของทั้งสองสบกัน เสียงใสของเธอเอ่ยเบาๆ
“จูบได้ไหมคะ…”
สาวน้อยพูดโดยหันไปมองทางอื่น ไม่ได้สบตาเขา โกคุเดระมองภาพตรงหน้านิ่งๆ
“ไม่ได้”
เขาตอบเรียบๆ ก่อนจะเดินออกมาโดยไม่ได้หันกลับไปมองอีกเลย
ในใจของชายหนุ่มรู้สึกโหวงขึ้นมา ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ลึกๆในใจก็อยากหันกลับไปมองว่าเธอทำหน้าแบบไหนหลังเขาตอบไปแบบนั้น แต่ถ้าเห็นใบหน้าเธอในตอนนี้แล้วเขาจะทำยังไงต่อ
ถ้ายัยนั่นร้องไห้เขาจะทำตัวยังไง
.
.
.
อย่าทำแบบนี้กับเขาเลยนะ
เขาลำบากใจ
------------------------------------------
เช้าวันถัดมาฮารุนั่งอยู่ในห้องของตัวเอง ไม่มีวี่แววของชายหนุ่มผมสีเงินที่มักแวะเวียนมาทุกวัน ร่างเล็กนั่งอยู่บนเตียงเงียบๆ ในใจของเธอเริ่มรู้สึกผิดเล็กๆจากเหตุการณ์ก่อนหน้าทั้งหมด
เธอเสพติดความใจดีของเขามากเกินไปรึเปล่านะ
จนลืมไปว่า... เธอกำลังรบกวนชีวิตของเขาอยู่
ร่างเล็กกอดตัวเอง ความอบอุ่นที่เธอพยายามเติมเต็มด้วยตัวเองนั้น คงไม่เพียงพอสำหรับหัวใจอันบอบช้ำจากรักแรก แววตาเริ่มมีหยดน้ำตาเอ่อขึ้นมา
น้ำตาหยดหนึ่งไหลลงมาข้างแก้ม ทำให้ฮารุได้สติ ก่อนจะรีบเช็ดมันออก
‘ไม่เอาแล้วนะฮารุ’
‘จะร้องไห้อีกไม่ได้แล้วนะ’
เธอพร่ำบอกกับตัวเอง ก่อนจะเปลี่ยนอิริยาบถไปทำอย่างอื่นแทนเพื่อให้ความคิดทั้งหมดสงบลง
------------------------------------------
แสงอาทิตย์ยามเย็นส่งกระทบเข้ากับดวงตาสีเขียวมรกต ควันสีเทาจางลอยขึ้นเบื้องหน้าเขา ร่างสูงยืนพิงอยู่บริเวณรั้วริมถนน ข้างๆเขาคือ ‘ยามาโมโตะ ทาเคชิ’ ผู้พิทักษ์พิรุณแห่งวองโกเล่
“วันนี้ที่ประชุมกัน... ดูท่าที่อิตาลีจะแย่กว่าที่คิดไว้เยอะเหมือนกันนะ”
ชายหนุ่มผิวกร้านแดดชวนเขาคุยเรื่องสถานการณ์ที่ตึงเครียดขึ้นของวองโกเล่แฟมิลี่ ร่างทั้งสองยืนพิงอยู่ตรงรั้วริมถนนบริเวณหน้าร้านสะดวกซื้อ บรรยากาศสบายๆยามเย็นหลังเลิกงาน เพียงแต่ว่างานของพวกเขาไม่เหมือนงานของคนธรรมดาเท่าไร
“รุ่นที่สิบก็ดันไม่อยู่ซะด้วยสิ”
โกคุเดระพูดออกมา
หลังงานแต่งงานของวองโกเลรุ่นที่สิบ คู่แต่งงานใหม่ก็เดินทางไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ตามธรรมเนียมแหละนะ ต่อให้เขาเป็นมือขวาของสึนะ แต่เรื่องส่วนตัวแบบนั้นเขาก็ไม่ได้ก้าวก่ายถึงขนาดที่จะรู้ว่าทั้งคู่ไปท่องเที่ยวที่ไหน
“จะว่าไปช่วงนี้ไม่ได้เจอฮารุเลยเนอะ ไม่รู้ว่าหลังสึนะแต่งงานแล้วฮารุจะทำใจได้ไหม”
เสียงของยามาโมโตะพูดขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ ในใจของเขาก็นึกห่วงความรู้สึกของฮารุอยู่เล็กๆ
“…”
“โกคุเดระ ช่วงนี้นายได้เจอฮารุบ้างรึเปล่า”
คำถามของยามาโมโตะไม่ได้ทำให้โกคุเดระแปลกใจอะไร ชายหนุ่มสูดควันเข้าปอดก่อนจะพ่นออกมา
“เหอะ… ไม่ได้เจอ”
เขาเลือกที่จะโกหกผู้พิทักษ์แห่งพิรุณ ในใจนึกรำคาญถ้าเขาจะต้องเล่าอะไรที่ยืดเยื้อ
เอาจริงแล้วจะให้เขาเล่าก็เล่าได้แหละ เขาก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องปิดบังเป็นความลับอะไร แต่ว่าถ้าโดนถามเยอะๆเข้า เขาเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงมากกว่า
เพราะเขาก็ไม่รู้ว่า…
ระหว่างเขากับฮารุตอนนี้เกิดอะไรขึ้นอยู่
.
.
.
“พอเห็นสึนะแต่งงาน ก็เริ่มคิดว่าพวกเราเองก็ถึงวัยแต่งงานแล้วนะ ว่าไหม?”
ยามาโมโตะชวนเขาคุยต่อ
“เร็วไปหน่อยมั้ง พวกเราเพิ่งอายุ 23 เอง”
โกคุเดระพูดตามที่คิด เขาสูดควันเขาปอดอีกครั้งแล้วปล่อยออกมา ก่อนจะพูดเพิ่มเติมจากประโยคเมื่อครู่
“รุ่นที่สิบกับซาซางาวะคบกันมาสักพักแล้ว จะแต่งเร็วก็ไม่แปลกหรอก”
ยามาโมโตะทำหน้าครุ่นคิดตามคำพูดของผู้พิทักษ์แห่งวายุ
“นั่นสิเนอะ เจ้าสาวก็ยังไม่มีเลย พวกเราจะแต่งกับใครกันล่ะเนอะ ฮ่าๆ"
โกคุเดระไม่ตอบอะไร ในใจเริ่มรำคาญบทสนทนาไร้สาระนี้แล้ว แต่ถึงเขาจะรำคาญเขาก็โตพอที่จะไม่พูดจาไม่ดีเหมือนสมัยเด็กๆแล้ว
ในมือยังคงสูบบุหรี่มวนเดิมอยู่ เขาพ่นควันออกมาช้าๆ ไม่ได้ตอบโต้คู่สนทนา
“ว่าแต่นายสูบบุหรี่มานานแล้วนี่โกคุเดระ ไม่คิดจะเลิกบ้างหรอ?”
คำถามที่ล้ำเส้นเขาเกินไป
คำถามเดียวกับยัยนั่น...
“ไม่ใช่เรื่องของแก”
สรรพนามที่เปลี่ยนไป ทำให้ยามาโมโตะรู้ว่าเรื่องนี้โกคุเดระไม่อยากให้เขาล้ำเส้นไปมากกว่านี้ เขาจึงไม่ได้ถามอะไรต่อ
------------------------------------------
------------------------------------------
28 ก.ย. 2564
นังก๊กของเราลีลามากค่ะ น่าตีจริงๆ เดี๋ยวใจดีเดี๋ยวทิ้งเขา น้องฮารุคงจะงง 555
ความคิดเห็น