คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : October 14, 2021 - Hamburg Steak
October 14, 2021
- Hamburg Steak -
ยามเที่ยงวันที่แสนสดใส สาวน้อยผมสีน้ำตาลวัย 14 ปี กระโดดข้ามรั้วโรงเรียนนามิโมริเข้ามา เธอตีลังกาสองรอบก่อนจะแลนดิ้งลงพื้นอย่างงดงาม
ในมือถือกระเป๋าใบใหญ่ ในนั้นมีข้าวกล่องอยู่เต็มไปหมด
แน่นอนอยู่แล้ว... เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของคุณสึนะสุดที่รักของฮารุยังไงละคะ
สาวน้อยที่เตรียมข้าวกล่องไซส์เบ้อเริ่มไว้ ในนั้นเต็มไปด้วยอาหารญี่ปุ่นแบบที่คุณสึนะชอบ นอกจากนี้เธอยังไปแอบฝึกทำแฮมเบิร์กสเต็กมาด้วย วันดีทั้งทีก็ต้องให้คุณสึนะได้กินอย่างเต็มที่สิคะ
แฮมเบิร์กที่คุณสึนะบอกว่าชอบ ฮารุเลยทำมาเพียบเลย
น่าจะพอสำหรับแจกทุกคนเลยนะเนี่ย!
สาวน้อยรีบวิ่งขึ้นไปตามบนใดวนเพื่อไปยังดาดฟ้า บริเวณที่เพื่อนๆของเธอมันจะรวมตัวกันเพื่อกินข้าวอยู่เสมอ ฮารุเปิดประตูอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเอ่ยปากทักทาย
“อรุณสวัสดิ์ค่าคุณสึนะ Happy birthday to my beloved future husband นะคะ”
สาวน้อยโพล่งประโยคที่มีภาษาอังกฤษอยู่มากมายออกมาไม่หยุด ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนั้นตกใจกับเสียงของเธอที่ทักโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
“ยัยคนติ๊งต๊อง! แหกตาดูซะมั้งนี่มันเลยตอนเช้าไปนานขนาดไหนแล้ว ยังจะมาอรุณสวัสดิ์อีกห้ะ!”
คู่กัดขาประจำเอ่ยทักทายเป็นคนแรก
“ฮ่าๆ ฮารุยังร่าเริงเหมือนเดิมเลยเนอะ”
ชายหนุ่มอารม์ดีทักขึ้น
“เอ่อ… ขอบคุณนะฮารุ”
เสียงของสึนะเอ่ยขึ้นเป็นคนสุดท้าย เขาพูดขอบคุณอย่างเก้ๆกังๆ
“วันนี้ ฮารุทำข้าวกล่องสุด Special มาให้คุณสึนะด้วยนะคะ”
ร่างเล็กวิ่งไปทางสามหนุ่มที่กำลังนั่งกินข้าวอยู่ แต่ละคนมีข้าวกล่องอยู่ในมือของตัวเอง ฮารุหยิบข้าวกล่องไซส์เบ้อเริ่มออกมา ก่อนจะยื่นให้สึนะ
“นี่ค่ะ ข้าวกล่องแทนใจของฮารุ สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณสึนะ”
เธออวยพรวันเกิดเขาอีกรอบ ข้าวกล่องในมือของสาวน้อยเหมือนยัดเยียดให้เจ้าของวันเกิดมากกว่า สึนะรับมาอย่างเก้ๆกังๆ
“ขอบใจนะฮารุ กล่องใหญ่ขนาดนี้ฉันจะกินหมดไหมเนี่ย ฮ่าๆ”
สึนะหัวเราะแก้เขินนิดๆ
มือเล็กของฮารุล้วงลงไปในกระเป๋า ก่อนจะหยิบข้าวกล่องไม่ใหญ่มากอีกกล่องออกมายื่นให้สึนะเพิ่ม
“ฮารุทำแฮมเบิร์กที่คุณสึนะชอบกินมาให้ด้วยนะคะ แอบไปฝึกเรียนอยู่ตั้งนาน ถ้าแต่งงานกันไปฮารุจะทำให้กินทุกวันเลยค่ะ”
เหมือนสาวน้อยไม่ได้ฟังประโยคก่อนหน้าของสึนะเลยแม้แต่น้อย ข้าวกล่องที่ใหญ่เบ้อเริ่มอยู่แล้ว แถมยังมีข้าวกล่องน้อยงอกมาอีก สึนะดูปริมาณอาหารที่น่าจะกินไปได้ถึงสองวันตรงหน้า ก่อนจะยิ้มแห้งๆ
“ขอบใจนะฮารุ”
เขาขอบคุณอย่างเสียไม่ได้
“เยอะขนาดนั้น เธอคิดจะทำให้รุ่นที่สิบท้องแตกตายรึไง!”
เสียงแขวะของโกคุเดระดังขึ้น
“แหม โกคุเดระ นายหน่ะก็พูดเกินไป ไม่เห็นจะต้องกินหมดในทีเดียวเลยนี่”
ยามาโมโตะพูดขึ้นช่วยสาวน้อย
“ใช่ค่ะ! ไม่เห็นจะต้องกินหมดทีเดียวแบบที่คุณยามาโมโตะบอกแหละค่ะ มีแต่คนคิดไม่เป็นแบบคุณโกคุเดระเท่านั้นแหละที่จะทำอะไรโง่ๆแบบนั้น แบร่…”
สาวน้อยแลบลิ้นให้กับคู่กัดของเธอ
“หนอย! ยัยนี่”
โกคุเดระทำท่าจะลุกขึ้นเพื่อต่อล้อต่อเถียงกับเธอต่อ แต่ฮารุขัดไว้ก่อน
“อ้ะๆ วันนี้เป็นวันดีนะคะ วันเกิดของคุณสึนะ ฮารุไม่อยากเถียงกับคุณโกคุเดระให้เสียเวลาหรอกนะคะ”
สาวน้อยโบกมือเป็นเชิงเบื่อหน่าย ก่อนจะล้วงลงไปหยิบข้าวกล่องเล็กๆขึ้นมาอีก 2 กล่อง เพื่อยื่นให้ทั้งสองคน
“อันนี้ฮารุแถมให้ค่ะ เพราะวันนี้เป็นวันสุดแสนจะ Special ไงหล่ะคะ”
เพื่อนทั้งสองคนประหม่าทันที ไม่คิดว่าจะได้รับอะไรกับเขาด้วย
“ฮารุเนี่ย ใจดีจังเลยน้า”
สึนะเอ่ยชมฮารุ รู้สึกประทับใจที่สาวน้อยคิดถึงคนอื่นๆรอบตัวเขาด้วย
“ฮาฮิ คุณสึนะก็ชมฮารุเกินไป ฮารุเขินไปหมดแล้วค่าาาา”
สาวน้อยบิดไปมาด้วยความเขินอาย
“ว่าแต่เคียวโกะจังกับฮานะจังอยู่ไหนหรอคะ ฮารุทำแฮมเบิร์กมาเผื่อทั้ง 2 คนด้วย”
ดวงตาสีน้ำตาลกลมมองไปรอบๆ ไม่เห็นวี่แววของเพื่อนสาวทั้งสองคน
“อ่อ พอดีว่าวันนี้ทั้งสองคนเป็นตัวแทนของโรงเรียนไปร่วมกิจกรรมระดับเขตหน่ะ”
สึนะพูดออกมาอย่างเสียไม่ได้ เพราะเขาเองก็รู้สึกเสียใจนิดๆที่วันเกิดของตัวเองทั้งที แต่คนที่เขาแอบชอบกลับติดธุระ ไม่ว่างมากินข้าวกลางวันด้วยกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา
“ว้าาาา น่าเสียดายจัง อย่างงี้ทั้งสองคนก็อดกินแฮมเบิร์กฝีมือของฮารุเลย ไม่อยากจะโม้เลยค่ะว่ามันอร่อยมากๆ”
ฮารุพูดออกมาอย่างเสียไม่ได้
“ไม่อยากโม้ก็ไม่ต้องพูดแต่แรกสิ ยัยคนประสาทกลับ”
เสียงแขวะดังขึ้นอีกรอบ แต่ฮารุทำเป็นไม่ได้ยิน
แอ้ดดดด
เสียงประตูที่เชื่อมกับบันใดวนถูกเปิดออก ก่อนจะเผยให้เห็นคนที่ทำให้ทุกคนหน้าซีด
..ประธานคณะกรรมการคุมกฎของโรงเรียนมัธยมนามิโมริ..
‘ฮิบาริ เคียวยะ’
ข้างๆเขามีลูกน้องคู่ใจ ‘คุซาคาเบะ เท็ตสึ’ ยืนอยู่ด้วย
“พวกคุมมาสุมหัวอะไรกันอยู่ตรงนี้ไม่ทราบ”
คำพูดที่เย็นยะเยือก ทำเอาคนที่ถูกพูดถึงเสียวสันหลังวาบ
“นี่มันได้เวลาเรียนแล้ว”
ดวงตาคมกริบมองทั้ง 4 คนที่สุมหัวกันอยู่
“คุณฮิบาริ! ขอโทษครับ”
สึนะรีบพูดขึ้นคนแรก ก่อนจะลุกขึ้นแล้วทำสัญญาณมือให้ทุกคนที่เหลือลุกตามมาเพื่อจะกลับไปห้องเรียน
“ทุกคนไปเรียนกันเถอะ ไว้เจอกันนะฮารุ ขอโทษนะครับคุณฮิบาริ”
สึนะพูดอย่างรวดเร็วก่อนที่อีกสองคนจะลุกขึ้น ดูไม่ได้รีบร้อนเท่าสึนะ ส่วนฮารุก็ยังคงยืนงงๆอยู่ว่าตัวเองควรจะทำอะไรต่อ หลังจากที่ทุกคนหายกันไปหมดแล้ว
“คุณ… เป็นเด็กโรงเรียนอื่น มาทำอะไรที่นี่ไม่ทราบ”
ฮารุที่ถูกทักตกใจทันที เธอเคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนามของชายตรงหน้ามาบ้าง
‘ตายแล้วววว ฮารุจะทำยังไงดีล่ะคะเนี่ย’
สาวน้อยบ่นกับตัวเองในใจ พยายามคิดหาทางรอด
แนะนำตัวไงล่ะ! ขั้นแรกของการผูกมิตร
“ฮารุชื่อ มิอุระ ฮารุ ค่า มาจากโรงเรียนสตรีมิโดริ เป็นเพื่อนของคุณสึนะค่า”
เธอแนะนำตัว ก่อนจะยิ้มแห้งๆ รอดูผลตอบรับ
“ผมไม่ได้ถาม”
พอเขาตอบกลับ ฮารุเลยนึกได้ว่าเมื่อกี้เธอไม่ได้ตอบคำถามเขาเลยนี่นา
ตายแล้วฮารุ… ทำยังไงดีคะเนี่ย
“อ่อ... ฮารุแวะมา Happy birthday คุณสึนะหน่ะค่ะ”
เธอตอบด้วยใจที่เต้นตึกตัก กลัวจริงๆว่าตัวเองจะถึงฆาต
ฮิบาริยังคงมองนิ่งๆต่อไป
“เอ่อ... คุณฮิบาริสินะคะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ”
ใจดีสู้เสือไว้ก่อนฮารุ แสดงออกเป็นมิตรขนาดนี้ เขาคงจะไม่หักหาญน้ำใจกันเกินไปหรอก
“...”
ฮิบาริยังคงยืนเงียบ เหงื่อเริ่มผุดขึ้นตามใบหน้าของฮารุ
ทำยังไงดีคะเนี่ย...
“ไหนๆก็รู้จักกันแล้ว มาเป็นเพื่อนกันไหมคะคุณฮิบาริ”
นี่ก็หยิบยื่นมิตรไมตรีให้สุดๆแล้วนะเนี่ย...
เธอยังคงรอฟังคำตอบของเขาต่อไป
“ในมือนั่นอะไร?”
เสียงเย็นๆพูดขึ้น ฮารุตกใจทันทีก่อนจะมองในมือของตัวเอง
“อ่อ... แฮมเบิร์กหน่ะค่ะ”
ก่อนจะปิ๊งไอเดียดีๆขึ้นมา
ใช่แล้ว... ข้าวกล่องเชื่อมสัมพันธ์ไงหล่ะ ไม่มีใครที่ไม่ชอบของกินหรอกนะ ของกินทำให้คนอารมณ์ดีได้เสมอ ไหนๆวันนี้เพื่อนสาวอีกทั้งสองคนก็ไม่อยู่ที่โรงเรียนอยู่แล้ว แฮมเบิร์กที่ทำมาก็ดูท่าจะเป็นหมัน
มือเล็กหยิบข้าวกล่องออกมากล่องหนึ่ง ก่อนจะยื่นให้ชายตรงหน้า
“ฮารุให้ค่ะ”
เธอพูดออกมา ในใจกลัวตายอยู่ไม่น้อย ไม่รู้ว่าเขาจะตอบรับยังไง
“ให้ผมทำไม?”
เขาถามออกมาเรียบๆ
ฮารุกลืนน้ำลายอึกหนึ่งก่อนจะคิดคำตอบดีๆได้
“ฮารุทำมาเยอะมากเลยค่ะ ตั้งใจจะผูกมิตรกับทุกคนในโรงเรียนนามิโมริเนี่ยแหละค่า”
คำตอบที่พยายามเล่นใหญ่เข้าไว้ เขาจะได้ไม่สงสัยในการกระทำเธอ ฮิบาริรับข้าวกล่องนั้นมา นั่นทำให้ฮารุตกใจเพราะไม่คิดว่าเขาจะรับไปอย่างง่ายดาย เธอเลยรู้สึกว่าต้องพูดอะไรสักอย่างแล้ว
“คุณฮิบาริทำงานหนัก มีข้าวกล่องไว้จะได้กินข้าวได้ตรงเวลา จะได้ไม่ปวดท้องนะคะ”
เธอพยายามขายข้าวกล่องตรงหน้าสุดฤทธิ์ ก่อนจะเหลือบไปเห็นลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างหลังของฮิบาริ
“เอ่อ... คุณตรงนั้น ฮารุให้ด้วยเหมือนกันค่ะ”
เธอหยิบข้าวกล่องออกมา ก่อนจะยื่นให้คุซาคาเบะ
“ผมหรอครับ? ขอบคุณครับ ผมชื่อคุซาคาเบะนะครับ”
ถ้าหัวหน้าเขาไม่รับข้าวกล่องก่อน เขาเองก็คงไม่กล้ารับ แต่ดูท่าหัวหน้าเขาจะยอมเปิดใจให้นิดๆหล่ะมั้ง
ถ้าให้เดาก็คงเพราะว่ามันเป็น ..แฮมเบิร์ก.. ของโปรดของคุณเคียวนั่นแหละ
“ถ้าจะเก็บไว้กินตอนเย็น อย่าลืมอุ่นร้อนอีกทีด้วยนะคะ”
เธอกำชับออกมา เหมือนลืมไปแล้วว่าก่อนหน้านี้เธอกลัวตายขนาดไหน
“ไหนๆถ้ากินแล้ว อย่าลืมบอกฮารุด้วยนะคะว่าอร่อยไหม… ว่าแล้วก็ขอเบอร์หรือช่องทางไว้ติดต่อหน่อยสิคะ”
คุซาคาเบะฟังแล้วเบิกตากว้าง มีใครบ้างกล้าขอช่องทางติดต่อกับ ‘ฮิบาริ เคียวยะ’
“ได้ ถ้าอร่อยผมจะบอก”
คำตอบของหัวหน้าเขาทำเอาเขาเบิกตากว้างขึ้นไปอีก
คนเรานี้เห็นแก่กินได้ขนาดนี้เลยเรอะเนี่ย?
ไม่เว้นแม้แต่ปีศาจแห่งนามิโมริ…
มือเล็กของฮารุยื่นโทรศัพท์ของตัวเองให้กับ ‘ฮิบาริ เคียวยะ’ ก่อนที่ฮิบาริจะกดเบอร์โทรของตัวเองให้
คุซาคาเบะลมแทบจับกับภาพตรงหน้าที่เห็น
นี่มันวันโลกแตกหรือไงนะ!!!
“ไว้ฮารุจะทักไปนะคะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณฮิบาริ”
ฮารุพูดอย่างร่าเริง ก่อนจะเดินลงบันใดไป
ในใจคิดว่า จริงๆแล้ว เขาก็ไม่ใช่คนน่ากลัวขนาดนั้นสักหน่อยนี่...
------------------------------------------
------------------------------------------
14 ต.ค. 2564
ฟิค 1886 นี้เป็นแนวสบายๆค่ะ เน้นอัพตามอารมณ์ ส่วนใหญ่ก็จะเป็นตามเทศกาลต่างๆ ดูก่อนว่าไรท์ว่างแค่ไหน ชอบไม่ชอบ comment ติชมได้เลยนะคะ
รูปอาหารน้องสาวไรท์เป็นคนวาดให้ค่า ไว้ใช้ในฟิค Haru's Diary เท่านั้นนะค้าาาา
Ref ที่น้องใช้เป็นแบบวาดอีกที https://pin.it/72UFGs8
ความคิดเห็น