[Reborn] Lonely 1886
"คุณฮิบาริเหงาหรอคะ? ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฮารุเองก็เหงาไม่แพ้กัน..." เธอยิ้มเศร้าๆให้เขาราวกับเข้าใจความรู้สึกเขาดี ใช่... เธอรู้จักความเหงาดีกว่าเขาด้วยซ้ำ แต่แค่ไม่มีใครรู้ต่างหาก...
ผู้เข้าชมรวม
3,501
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ถ้าเกิดวันหนึ่งฮารุไม่อยู่แล้ว
จะมีใครสักคน
คิดถึงฮารุบ้างไหมนะ?
.
.
.
.
ฮารุเคยคิดนะคะว่า
ถ้าวันหนึ่งเราเลิกเดินเข้าหาสังคม
เลิกพยายามทำตัวให้มีส่วนร่วม
.
.
แล้วหันหลังออกมา ตอนนั้นแหละค่ะที่เราจะได้รู้ว่า...
ถึงจะไม่มีเรา
สังคมนี้ก็จะยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆ
.
.
ฮารุจะพยายามไปทำไมน้า?
.
.
เหนื่อยจัง
.
.
สุดท้ายแล้วคนที่เขาต้องการเราน่ะ
เราไม่จำเป็นต้องพยายาม... เพื่อจะเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตของเขาเลย
- Coffee Talking -
ถ้าจะให้เปรียบเทียบ คุณฮิบาริก็เหมือนกับคนที่สร้างกำแพงกั้นรอบตัวเอง ไม่ให้ใครเข้าถึงได้ ส่วนฮารุก็คงเหมือนคนที่ไม่มีกำแพง ใครๆก็เข้าหาได้ง่าย แต่ก็จากไปได้ง่ายเหมือนกัน
- Miura Haru -
ถ้าอย่างนั้น เธอก็ปีนข้ามกำแพงเข้าไปอยู่กับเขาเลยสิ แค่นี้เธอสองคนก็จะได้ไม่ต้องเหงา แล้วก็ไม่ต้องแยกจากกันด้วย
- Yamamoto Takeshi -
.
.
- สถานะตอนนี้ -
16 ส.ค. 2564
เรื่องนี้กลับมาแต่งต่อแล้วค่ะ หลังจากหายไปเกือบ 5 ปี รอบนี้จะกลับมาแต่งให้จบละเด้อ ร่างโครงเรื่องไว้หมดแล้ว กลางเรื่องคือแบบ โมเม้นน่ารักเยอะมาก เขียนเองเขินเอง ไอ้บ้า 5555
.
.
- ทำไมแต่งฟิคนี้ ? -
ฟิคนี้เกิดจากอารมณ์ชั่ววูบค่ะทุกคน ตอนนั้นกลางคืน ไรท์กำลังเหงานอนไม่หลับ บวกกับว่าอยากแต่งคู่นี้อยู่แล้ว ฟิคนี้เลยได้คลอดออกมา ไรท์อยากนำเสนอมุมมองความรัก ว่าความรักแบบที่ไรท์ชอบเป็นแบบไหนค่ะ
.
.
- มีอะไรอยากบอกคนที่หลงเข้ามาอ่านฟิคนี้บ้าง -
ตอนเปิดเรื่องนี้ไรท์ยังเด็กมาก ยังกะโหลกกะลาอยู่เลย 55555 ตอนนี้เริ่มโตแล้ว แต่มีมุมมองเรื่องความรักยังคล้าย ๆ เดิมอยู่นะเอาจริง เรื่องปมปริศนาตัวละคร ไล่ล่าหาความจริง ฟิคนี้ก็มีอยู่บ้างนะ แอบๆอยู่นิดหน่อย ถ้าอ่านแล้วชอบไม่ชอบตรงไหน Comment ติชมได้หมดเลยน้า
พอดีไรท์ไม่ได้ตามเรื่อง Reborn มานานมากแล้ว ตัวละครในฟิคจะเน้นในวองโกเล่เป็นหลักนะคะ
.
.
- - - - - - - - - - - - - - -
ฝากผลงานเรื่องอื่นๆของไรท์ด้วยนะคะ
*เรื่องยาว*
‘ฉันเห็นยัยนั่นร้องไห้รอบที่เท่าไหร่แล้วนะ…’
“เธอคนนั้น ช่างงดงาม ไร้ตำหนิใดๆ…” คำพูดที่ทุกคนมักใช้เพื่อบรรยายหญิงสาวนามว่า ซาซางาวะ เคียวโกะ หากแต่ว่า ของที่งดงามและไร้ซึ่งตำหนิใดๆนั้น ไม่มีอยู่บนโลกใบนี้อย่างแท้จริง
*Oneshot*
‘เฮ้อ… นานขนาดไหนแล้วนะ ที่เขาไม่ได้เจอเธอ’ ชายหนุ่มหลับตาลง ในความทรงจำช่วงฤดูร้อนของเขา เด็กผู้หญิงแสนร่าเริงคนหนึ่งหันมายิ้มให้
[ภาคต่อของ Summer Rain] ฤดูร้อนในอิตาลี ช่วงเวลาแห่งความโรแมนติกของหนุ่มสาว ความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนนี้จะจบแบบไหนกัน
บทส่งท้ายสั้นๆของ Summer Rain กับ Summer Kiss ค่ะ
แววตาสีมรกตเบื้องหลังกรอบแว่นอันนั้น ชีวิตนี้เขาเคยมองเห็นอะไรชัดเจนบ้างนะ…
- - - - - - - - - - - - - - -
เชิญชวน Writer และ Reader ทั้งหลาย มาเม้ามอยกันใน Open Chat ของ Line ค่า
"สมาคมคนรักน้องฮารุ All86"
คุยเล่น เม้ามอย แบ่งปันฟิค ชวนจิ้น ให้กำลังใจ ได้หมดเลยค่า
(ขอความกรุณาไม่ทวงนิยายนะคะ)
Credit Pictures
ผลงานอื่นๆ ของ PRAEW ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ PRAEW
ความคิดเห็น