คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [SF]TaoKacha - ชีวิตที่ขาดเธอ ...
SF - ชีวิตที่ขาดเธอ....
category : Drama
auther: ellipsis(praew10)
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว …จะเป็นไปได้ไหมที่จะกลับไปแก้ไขมัน
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว …จะเป็นไปได้ไหม ให้มันเป็นแค่ความฝัน เมื่อตื่นขึ้นมาอีกที ทุกๆอย่างยังเหมือนเดิม
สิ่งที่ผ่านมาแล้ว …จะเป็นไปได้ไหมถ้าจะขอให้ทุกๆอย่างในตอนนี้กลับมาเป็นเหมือนเดิม
เหมือนตอนที่เรารักกัน
แต่สิ่งที่คิดอยู่ในตอนนี้ ถ้ามันจะเป็นจริง คงจะเป็นไปได้แค่ความฝัน ..เพราะความจริงมันคืออดีตที่ไม่สามรถแก้ไขได้
มาคิดได้ในตอนนี้ มันก็สายเกินไปแล้ว .
เมื่อก่อนไม่เคยได้คิด ผิดอะไรไม่เคยจะรู้
ไม่ได้ดูว่าในสิ่งที่กระทำจะมีบางคนเสียใจ
‘ถ้าเต๋าคิดว่าตัวเองทำถูก ก็เชิญเลย!! อย่ามาให้ชาเห็นหน้า!’
‘เหอะ! เต๋าไปแน่ ไม่ต้องห่วงหรอก!!’
‘จะไปไหนก็รีบไป! ไปอยู่กับผู้หญิงที่ไหนก็ไป!! ..ฮึก’
‘แน่นอน! อยู่กับชาแล้วมีแต่เรื่องทะเลาะ! ไม่มีใครที่ไหนอยากอยู่ด้วยหรอก!’
เพล้ง !!! ~
เสียงแก้วกระทบกับพื้นอย่างจัง คนทำได้แต่ยืนร้องไห้ระบายความโกรธ
‘หึ! ร้องไห้เข้าไป โวยวายเข้าไป! ไม่มีใครสนใจหรอก !!’
‘ฮึก.. ก็ใช่! ไม่มีใครสนใจสักคน! หมาสักตัวก็ไม่มี แฟนก็นิสัยหมา!!’
‘ชา ! ถ้าแฟนคนนี้มันนิสัยหมา ก็เลิกเลยดิ ทนทำไมวะ!!’
‘เออ! เลิกได้ก็ดี มีแฟนหรือมีก๊าซคาร์บอนฯกันแน่วะ! อยู่ด้วยมีแต่เรื่อง! ทำตัวก็ไม่ได้เรื่อง ไม่มีใครเค้าต้องการหรอก!’
‘เออ! จำคำตัวเองไว้นะ! แล้วอย่ามาร้องไห้ขอคืนดีหล่ะ แล้วเต๋าจะไม่มาให้ชาเห็นหน้าอีกแน่นอน!!’
‘ฮึก.. ชาต่างหากที่ต้องพูด! เต๋านั่นแหละอย่ามาขอคืนดี! แล้วสบายใจได้นะ ชาจะไม่ให้เต๋าเห็นหน้าแน่ เพราะชาก็ไม่อยากเห็นหน้าเต๋าเหมือนกัน!!’
จนเมื่อจบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้
ก็ได้กลับกลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน
ผมมันโง่ยิ่งกว่าโง่ ผมแค่เพิ่งรู้ตัว ..ในตอนที่มันสาย
ถ้าวันนั้นผมพูดดีๆ ไม่ใช้อารมณ์ ไม่เผลอพูดคำนั้นออกไป …ในตอนนี้ผมคงจะมีความสุขดี
ทุกวันนี้ผมอยู่อย่างเดียวดาย รู้สึกไร้จุดหมาย สิ่งที่ผมเหลืออยู่มันคืออะไร?
ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ความรัก แต่ผมก็ไม่เข้าใจ มันเหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ที่อกผมตลอดเวลา
หรือมันคืออาการโหยหา ..อะไรสักอย่าง สิ่งที่ผมรู้อยู่แก่ใจ แต่ไม่อยากยอมรับมันเลยจริงๆ
อยากจะหมุนเวลาให้กลับยังไง ก็ไม่ย้อนมันคืนได้แล้ว
ได้แต่ขอให้เธอได้โปรดอภัยให้กัน สักครั้งเธอยอมได้ไหม
ผมมันแย่เกินกว่าที่แค่คำว่าขอโทษจะลบล้างทุกสิ่งทุกอย่าง
เวลาที่ผ่านมา ผมมันแย่เองที่ไม่เคยเห็นค่าของเขา
ผมสนใจแค่ตัวผมเท่านั้น แค่ตัวผมจริงๆ…
แต่คงเพราะผมชินที่ตอนนั้นยังมีเขาอยู่ข้างกายเสมอมากกว่า
ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธออยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหมรักกันอย่างเก่า
ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของร้านเบเกอร์รี่เล็กๆแห่งหนึ่ง ส่วนผมทำงานในออฟฟิศใกล้ๆ ผมคอยมาตามดูร้านนี้อยู่ทุกวันๆ
บางวันก็เข้าไปในร้านบ้าง และถ้าโชคดีหน่อยเขาก็จะออกมารับออเดอร์ด้วยตัวเอง
แต่เขากลับไม่มีปฏิกิริยาใดๆเมื่อเจอผมเลย.. ผมเป็นเพียงลูกค้าคนหนึ่ง ที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆกับเจ้าของร้านนี้
เหมือนเขาจะลืมผมไปแล้วหรือเปล่า.. นั่นสิ เวลามันผ่านมาเกือบสองปี แต่ผมมั่นใจแน่ว่าเขาไม่ลืมผม
แต่เขาแค่ต้องการลืมความรู้สึกระหว่างเรา เท่านั้นเอง…
เมื่อก่อนไม่เป็นอย่างนี้ อยู่ดีๆน้ำตาก็ไหล
อยากให้เธอได้ฟังว่าฉันละอาย ที่ทำให้เธอเสียใจ
ผมรู้สึกแย่มากจริงๆ ละอายใจตัวเอง…
ผมเป็นคนผิดทุกอย่าง ผมใช้อารมณ์เป็นตัวตัดสิน
ทั้งๆที่ผมเป็นคนพูดคำนั้นออกไป เป็นคนสร้างทางแยกนี้ขึ้นมาเอง
แต่ผมกลับอยากเดินกลับไปยืนในจุดๆเดิม ถ้าจะเดินกลับไปตอนนี้.. เดินไปตามเขากลับมา มันจะทันอยู่ไหมนะ?
ถ้าไม่จบตรงการแยกทาง ทุกๆอย่างที่เคยทำไว้
คงไม่กลับกลับมาเตือนย้ำใจให้คิด ว่าฉันนั้นโง่แค่ไหน
แต่ถ้ามันไม่จบแบบนี้ ผมก็คงไม่รู้ตัวสักที ผมคงไม่รู้ว่าเขาสำคัญมากขนาดไหน
ผมคงจะละเลยเขาไป ปล่อยให้เขาอยู่กับคนที่ทำเหมือนเขาไร้ตัวตน…
ถ้าอยู่กันไปแบบนั้น ยังไงถ้าเราไม่ทะเลาะกัน สักวัน เขาคงต้องไปแน่
แล้วสุดท้าย… เราก็ต้องแยกทางกันไปอยู่ดี ….
รู้ว่าแผลที่ฉันนั้นได้ฝากยากจะลบมันไปจากใจ
แต่ว่าขอได้ไหม ให้เป็นฉันได้ไหม ให้ฉันรักษาเธอเอง..
ผมทำไม่ดีกับเขาไว้มากมาย …จนไม่กล้าไปสู้หน้า
แต่ในเมื่อมันผ่านมาแล้ว เขายังจะจำมันไว้อยู่ไหม?
เขายังจะมองว่าผมแย่อยู่อีกไหม? เขาจะให้โอกาสผมได้ไหม? ถ้าผมจะบอกออกไปตอนนี้
ผมรู้ว่าเขาเสียใจมาก ทุกครั้งที่เราเจอกัน… แววตาเขาดูเศร้าลงจริงๆ
เขายังไม่ลืมผม แต่ผมรู้ดีว่ายังไงเขาก็ไม่มีทางกลับมาหาผม…
ช่วงชีวิตฉันที่ขาดเธอเหมือนจะตาย หัวใจมันทนไม่ไหว
มันคอยแต่มองร้องหาว่าเธออยู่ไหนและเป็นอย่างไร
กลับมาหาฉันได้โปรดเถอะนะคนดี ต่อจากนี้ที่เคยร้องไห้
จะไม่ทำให้เธอต้องช้ำและเสียน้ำตา
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหมรักกันอย่างเก่า
กลับมาเป็นอย่างเดิมได้ไหม ? รักกันอย่างเก่า…
“รับอะไรครับ ?”
“ชา…”
“รับอย่างอื่นเพิ่มไหมครับ?”
“ไม่.. เต๋าเรียกชา”
อยากจะพูดให้รู้ว่า... รักเพียงเธอ
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
จบแล้ววววว ... ดราม่าไหม ? -..-
เนื่องจากไรเตอร์อารมณ์ขุ่นมัว ดูหวิวๆมาก อโลนลี่ บลาๆ ~
แต่ดันอยากแต่งฟิค ? 55555 โดนเพื่อนว่าหื่นบ่อยแล้ว เลยมาดราม่า - -+
ดราม่าขึ้นป้ะ ? ดูบ้าบอไม่ค่อยมีเหตุผลเลย 555555 *เหมือนไรเตอร์*
ปล. มินิคอนวันนี้ฟินมาก! รักมากด้วย! น้ำตาไหลไปหลายหยดเลยแหละ 555
"มิตรภาพของคนสองคน" มันเกินที่จะบรรยายจริงๆ :) ♥
ปล2. มีพาร์ทต่อนะจ้ะ ;) 55555
ความคิดเห็น